Από τη Ριζούπολη πέρυσι ο Ολυμπιακός έφυγε πολλαπλά τραυματισμένος. Για την ακρίβεια έφυγε και κυριολεκτικά (σ.σ.: ο Κούτρης είχε βγάλει τον ώμο του) και μεταφορικά τραυματισμένος. Είχε ηττηθεί 1-0 από τον Απόλλωνα με γκολ του Αλμπάνη μετά από μόλις 29 δευτερόλεπτα (!) αγώνα.
Χάρη σ' εκείνη τη νίκη ο γηπεδούχος είχε εξασφαλίσει μαθηματικά την παραμονή του στην κατηγορία ενώ την ίδια στιγμή που οι ερυθρόλευκοι απογοήτευαν, ελάχιστη απόσταση μακριά, στη Νέα Φιλαδέλφεια συγκεντρώνονταν οι φίλοι της ΑΕΚ να πανηγυρίσουν τον τίτλο που εξασφάλιζαν (επίσης μαθηματικά) την ίδια μέρα. Ήταν τόσο δυνατή η αντίθεση, τέτοιο το «πακέτο» του ματς, που έκανε εκείνη την εικόνα του Ολυμπιακού να πονάει περισσότερο.
Απόψε ο Ολυμπιακός επιστρέφει στη Ριζούπολη, μπορεί να πει κανείς, για να... κλείσει ένα κύκλο. Τον κύκλο δίχως τίτλο. Τότε οι ερυθρόλευκοι εκθρονίζονταν και μαθηματικά αφού ήταν ενεργοί πρωταθλητές. Αυτό το Σαββατοκύριακο ουσιαστικά εξανεμίστηκε και η τελευταία (αν υπήρχε μία για κάποιον αισιόδοξο, πάει κι αυτή μετά και τη νίκη του ΠΑΟΚ χθες στο ΟΑΚΑ) για ανατροπή της κατάστασης στο πρωτάθλημα.
Όμως, ο Ολυμπιακός καλείται, σε αντίθεση μ' αυτό που είχε συμβεί στο ίδιο γήπεδο πέρυσι, να επιβεβαιώσει ότι είναι μια υγιής ομάδα σε ανοδική πορεία. Μια ομάδα της οποίας τα καλύτερα είναι να έρθουν.
Μετά την ήττα της ΑΕΚ στο «Κλεάνθης Βικελίδης», είναι ξεκάθαρο ότι στην πράξη δεν κινδυνεύει η 2η θέση. Απλά ο Ολυμπιακός οφείλει να φροντίσει ώστε να μην κινδυνέψει πιο πολύ η εικόνα του και το feeling που έχουν οι περισσότεροι για τη φετινή ομάδα.