«Θάνατος» στα κλισέ

Σάββατο, 23 Φεβρουαρίου 2019 - 16:14

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Πριν προχωρήσω στο... παρασύνθημα, ας εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ. Δεν έχω ΚΑΜΙΑ διάθεση να τα βάλω με ΚΑΝΕΝΑΝ. Με τα κλισέ τα έχω και μ' αυτά θέλω να τα βάλω σκεπτόμενος φωναχτά. Θεέ μου, πόσο αφόρητα είναι. Και πόσο επαναλαμβανόμενα πια. Κάθε σεζόν που τελειώνει η ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού ανακυκλώνονται με μεγάλη συχνότητα. Και κάθε χρόνο γίνονται όλο και πιο βαρετά.

Δικαιούται να χρησιμοποιεί ο Ολυμπιακός το «we keep on dreaming» όπως κατηγορείται ότι κακώς κάνει; Το λέει απλά ή προσπαθεί και (μερικές φορές καταφέρνει να) το κάνει πράξη; Πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα τότε που «είχαμε Τζιοβάνι, Ριβάλντο και Καρεμπέ»; Τα παραπάνω ερωτήματα έχουν βασιστεί σε μερικά από τα πιο πολυ-«φορεμένα» κλισέ. Μπορεί κι εσύ που διαβάζεις τούτες τις γραμμές τώρα να είσαι ένας από τους πάμπολλους που τα έχει ποστάρει στο facebook ή στα ερτζιανά που βγαίνει σε σταθμούς που του δίνουν βήμα για να εκφράσει τη γνώμη του.

Αλήθεια, ξέρεις πόσα 2πλά έκανε στο Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός όταν είχε Τζιοβάνι (1999-2005), Ριβάλντο (2004-07) και Καρεμπέ (2001-04); Να σου θυμίσω εγώ, ΚΑΝΕΝΑ. Ξέρεις πόσες προκρίσεις πήρε από όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ στην επόμενη φάση της διοργάνωσης; Να σου θυμίσω εγώ, ΚΑΜΙΑ. Ξέρεις με τι ranking στην UEFA μπήκε ο Ολυμπιακός στο νέο «Γ.Καραϊσκάκης»; Να σου θυμίσω εγώ, ως 54ος! Ο Παναθηναϊκός ήταν 23ος, η ΑΕΚ 34η και ο ΠΑΟΚ (ναι, ήταν πιο ψηλά και ο ΠΑΟΚ) 49ος.

Την πρώτη πρόκριση από όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ (σ.σ.: μ' ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα διεξαγωγής φυσικά αφού μετά τον όμιλο οι ομάδες πήγαιναν απευθείας στους «8») σε νοκ-άουτ φάση ο Ολυμπιακός δεν την πήρε με Τζιοβάνι, Ριβάλντο και Καρεμπέ αλλά με Τζόλε, Γιαννακόπουλο (μεταγραφές από τον Πανηλειακό), Αμανατίδη, Καραταΐδη, Αλεξανδρή, Πουρσανίδη και τον γερο-Γκόγκιτς που όταν έγινε γνωστό ότι αποκτάται μεσούσης της περιόδου από κυπριακή ομάδα οι ζαχαροπλάστες αύξησαν την παραγωγή κορνέδων, ήταν βέβαιοι ότι θα ξεπουλήσουν αλλά τους έμειναν στο... ράφι τελικά.

Η πρώτη σεζόν στο νέο «Γ.Καραϊσκάκης» ήταν μια καλή ευρωπαϊκά χρονιά με τρεις νίκες και μία ισοπαλία αλλά, και πάλι, πρόκριση δεν ήρθε αφού οι ερυθρόλευκοι αποκλείστηκαν στην ισοβαθμία και συνέχισαν στο Κύπελλο UEFA, νυν Europa League. Τη σεζόν 2005/06 ο Ολυμπιακός ήταν ουραγός στον όμιλο (Λιόν, Ρεάλ, Ρόζενμποργκ οι άλλες) όπως και την επόμενη (2006/07) με Ρόμα, Βαλένθια και Σαχτάρ. Η... λυτρωτική (που έγινε και το πρώτο 2πλο) σεζόν ήταν εκείνη του 2007/08. Μια σεζόν, πια, δίχως Τζιοβάνι αλλά και δίχως Ριβάλντο που είχε πάει στην ΑΕΚ προκαλώντας και την οργή του κόσμου (και τις ύβρεις στη φιέστα...) για την προηγούμενη διοίκηση που... τόλμησε να μην τον κρατήσει.

Και μετά τη μεγάλη χαρά του 2007/08, ήρθε η μεγάλη απογοήτευση της σεζόν 2008/09. Αποκλεισμός το καλοκαίρι από τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και συνέχεια στο ΟΥΕΦΑ όπου σε όμιλο με Μέταλιστ, Γαλατά, Μπενφίκα και Χέρτα προκρίθηκε ως 3ος (με δύο επιβλητικές εντός έδρας νίκες κόντρα σε Γερμανούς και Πορτογάλους αλλά με ισάριθμες ήττες σε Ουκρανία και Τουρκία) για να φτάσει στα νοκ-άουτ όπου αποκλείστηκε, ουσιαστικά, με «κάτω τα χέρια» από τη Σεντ Ετιέν. Κι ακολούθησε η σεζόν (2009/10) με τα δύο αντίθετα πρόσωπα σε Ελλάδα και Ευρώπη και την αλλαγή σκυτάλης στην ιδιοκτησία. Εντός συνόρων, κατρακύλα και 5η θέση στα play off, εκτός πρόκριση στα νοκ-άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ (όμιλος με Άρσεναλ, Αλκμάαρ και Σταντάρ Λιέγης και ύστερα αποκλεισμός από τη Μπορντό).

Ξέρεις ποιά από τις δύο πιο πρόσφατες και ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ διοικήσεις του Ολυμπιακού αποδείχθηκε πιο συνεπής στο we keep on dreaming; Η τωρινή. Αν δεν με πιστεύεις, δες πιο κάτω ανά χρονιά τα ranking του Ολυμπιακού στην UEFA. Δεν είναι μόνο ότι επί Μαρινάκη οι ερυθρόλευκοι έπιασαν το πιο υψηλό τους, είναι και ότι διατηρούν έναν αρκετά υψηλό μέσο όρο. «Ναι αλλά», θα επιμείνεις, «τότε έπαιρνα τα πρωταθλήματα». Ένα ακόμα κλισέ.

Και επί Μπέντο που το είχε καθαρίσει η ομάδα για σένα από τον Νοέμβρη έλεγες: «ναι, αλλά η Ευρώπη με νοιάζει, τι να το κάνω αυτό το πρωτάθλημα; Θέλω Τσάμπιονς Λιγκ». Και πέρυσι που είχε Τσάμπιονς Λιγκ αλλά δυσκολευόταν η ομάδα στο πρωτάθλημα έλεγες: «ας βάλει τα δεύτερα με τη Μπαρτσελόνα (τι ποδοσφαιρική ύβρις Θεέ μου) γιατί έχω ματς πρωταθλήματος την Κυριακή».

Με λίγα λόγια, δεν σε... πιάνει κανείς πουθενά φίλε. Και ανάλογα με την περίσταση πετάς την ανάλογη κλισεδούρα. Ε, μήπως πήγε μακριά η... βαλίτσα; Μήπως ν' αποφασίσουμε, εν τέλει, τι στην ευχή θέλουμε;

ΤΟ RANKING ΣΤΗΝ UEFA

ΚΟΚΚΑΛΗΣ: 1999 (57ος), 2000 (44ος), 2001 (48ος), 2002 (37ος), 2003 (39ος), 2004 (54ος), 2005 (40ος), 2006 (47ος), 2007 (52ος), 2008 (44ος), 2009 (34ος), 2010 (33ος),

ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: *2011 (40ος), 2012 (32ος), 2013 (38ος), 2014 (27ος), (2015 (28ος), 2016 (24ος), 2017 (28ος), 2018 (29ος), 2019 (35ος)

**Τυπικά «χρεώνεται» το ranking της σεζόν 2010/11 στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Ουσιαστικά ανήκει στον Σωκράτη Κόκκαλη αφού η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό έγινε σε μια στιγμή που είχε ήδη αρχίσει η ομάδα την προσπάθειά της στην Ευρώπη το καλοκαίρι του 2010 και ο αποκλεισμός από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ προέκυψε από μια ομάδα που χτίστηκε από το προηγούμενο στάτους.

ΥΓ: ΠΡΟΦΑΝΩΣ, δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε αλλά ας το κάνουμε καλού κακού, ΔΕΝ υπάρχει καμία προσπάθεια αποδόμησης ιερών τεράτων του ποδοσφαίρου όπως ο Τζιοβάνι, ο Ριβάλντο και ο Καρεμπέ. Μακάρι να τους κλωνοποιούσαμε και να έπαιζαν και τώρα.

ΥΓ2: ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν γίνεται καμία προσπάθεια αποδόμησης της προηγούμενης διοίκησης. Η ιστορία έγραψε και δεν μπορώ ούτε γω (που δεν θέλω κιόλας) να την ξεγράψω, ούτε κανείς. Ολυμπιακός είναι κανείς για τα πάντα που αφορούν στον τεράστιο αυτό σύλλογο. Για τα καλά, τα μέτρια και τα άσχημα. Για το πριν, το τώρα, το μετά και το πάντα.

ΥΓ3: Το πιο δύσκολο απ' όλα αναφορικά με την Ευρώπη δεν είναι να κάνεις μια καλή σεζόν αλλά να παρουσιάζεις συνέπεια στο να μένεις όσο πιο κοντά γίνεται στην ελίτ.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!