Ο ηλίθιος, τα balls και οι νάνοι

Παρασκευή, 22 Φεβρουαρίου 2019 - 11:01

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Δίπλα στο μεγάλο «γαμώτο» του αποκλεισμού από τη Μέταλιστ το 2012, στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον, μπήκε από χθες το βράδυ και η Ντιναμό. Η πρόκριση ήταν «δική» του και τότε και τώρα αλλά κατέληξε σε ουκρανικά χέρια με τρόπο που σε κάνει να αισθάνεσαι άδειος. Ανίκανος να βάλεις πέντε λέξεις στη σειρά, να εξηγήσεις τι ήταν αυτό που είδες.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Ό,τι κι αν έχει γίνει ήδη κι αν γίνει ως το τέλος της σεζόν, στο δικό μου μυαλό η «μεγάλη» εικόνα του φετινού Ολυμπιακού είναι άκρως θετική. «Νεκροθάφτη» στο παρόν «ντουβάρι» δεν θα βρείτε αν ψάχνετε απεγνωσμένα, αναζητείστε τον αλλού. Ο κατά 80% αλλαγμένος (σε σχέση με πέρυσι) Ολυμπιακός επέστρεψε στην κανονικότητα πιο γρήγορα απ' όσο η ποδοσφαιρική λογική έλεγε ότι μπορεί να συμβεί.

Και μπορεί η ευρωπαϊκή περιπέτεια να τέλειωσε μ' έναν τρόπο που σου μένει το «γαμώτο» αφού την... είχε την Ντιναμό, ωστόσο από τη σεζόν του πέρα από τα σύνορα ο Θρύλος παίρνει μαζί και θα κουβαλάει στην ιστορία του ένα πολύ μεγάλο και πανάκριβο «διαμάντι»: Ολυμπιακός-Μίλαν 3-1.

Κι επειδή το... τερματίσαμε με το πόσο «κακή» ομάδα ήταν η Ντιναμό, οι Ουκρανοί ΔΕΝ είναι αυτό που είδαμε στα δύο ματς με τον Ολυμπιακό. Είναι πολύ καλύτεροι απ' αυτό. Απλά στην παρούσα συγκυρία (κι αυτό κάνει μεγαλύτερο το γαμώτο) μιλάμε για μία ομάδα δίχως τον παραμικρό ρυθμό. Το αμέσως προηγούμενο ματς της, πριν από το ζευγάρωμα με τον Ολυμπιακό, ήταν στις 13 Δεκέμβρη με τη Γιάμπλονετς για το Europa.

Δηλαδή φανταστείτε τον Ολυμπιακό να έπαιζε για πρώτη φορά επίσημο ματς τώρα με τη Ντιναμό και το αμέσως προηγούμενό του να ήταν τη νύχτα που θριάμβευε κόντρα στη Μίλαν... Η Ντιναμό λοιπόν είναι μια πραγματικά καλή ομάδα. Αν δεν ήταν δεν θα βρίσκονταν στην 21η θέση του ranking της UEFA. Αυτή τη θέση δεν της την χάρισε κανείς, την κέρδισε μόνη της με την παρουσία της στο γήπεδο.

Στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι, και ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει πόσο κομβική ήταν η απώλεια του Ομάρ (αυτό δεν αναιρεί ότι ο Τοροσίδης ήταν καλός χθες) σ' αυτό το πακέτο των αγώνων.

Επίσης, δίχως να έχω διάθεση να υποκαταστήσω τη δουλειά περισσότερο αρμόδιων από μένα, καθαρά ποδοσφαιρικά εν όψει (κυρίως) της νέας σεζόν ο Ολυμπιακός θα πρέπει να φροντίσει ώστε στα μετόπισθεν πέρα από γρήγορα σώματα να έχει και «κοφτερά» μυαλά. Και μπροστά παίκτες των οποίων το ένστικτο θα τους οδηγεί στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή με την κατάλληλη επιλογή. Και παίκτες με χαρακτήρα. Με balls, ώστε να είναι συνεπείς όταν βρίσκονται φάτσα με στιγμές στις οποίες γράφεται ιστορία.

Και κάτι τελευταίο. Αγνοήστε όλους όσοι περιμένουν τη... στραβή του Ολυμπιακού για να χαρούν. Δεν έχει κανένα νόημα να γίνεται οποιουδήποτε είδους σύγκριση με τους εγχώριους αντίπαλους. Πώς και γιατί να συγκρίνεις τον Θρύλο μ' αυτούς; Αθλητικοί νάνοι είναι μπροστά του. Είναι σαν αυτό που έχει ειπωθεί και πάει ως εξής: ποτέ μην τσακώνεσαι με έναν ηλίθιο, είναι βέβαιο ότι θα σε ρίξει στο επίπεδό του και θα σε κερδίσει λόγω πείρας.

ΥΓ: Το καλό με τις κακές αθλητικά στιγμές είναι ότι υπάρχει πάντα το «αύριο» για να τις αντικαταστήσεις με καλύτερες. Και ο Ολυμπιακός συνήθως έτσι κάνει...

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!