Το σχοινί και το χειροκρότημα
Και να που φτάσαμε στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της σεζόν κι ακούς ένα γνωστό τραγούδι να παίζει: «είμαστε ακόμα ζωντανοί, κι αν μας αντέξει το σχοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα». Ο Ολυμπιακός εισέπραξε ήδη, δικαιότατα, πολύ χειροκρότημα μέχρι τώρα. Αυτό που κατάφερε να γίνει σε χρόνο... Μπολτ, έπειτα απ' αυτό που ήταν στο φινάλε της περυσινής σεζόν, είναι όμορφο και ταυτόχρονα ποδοσφαιρικά αφύσικο. Κι όμως, το κατάφερε!
Πλέον τσεκάρουμε να δούμε αν θα τον αντέξει το σχοινί. Για την 1η θέση της Σούπερ Λιγκ δεν τον άντεξε εξαιτίας των γνωστών αγωνιστικών και όχι μόνο, λόγων. Μένει να δούμε αν θα τα καταφέρει με τους άλλους τρεις στόχους. Δηλαδή το να προκριθεί στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ, να τερματίσει 2ος στο πρωτάθλημα και να οδηγηθεί στα προκριματικά του ερχόμενου Τσάμπιονς Λιγκ και φυσικά να κατακτήσει τον δεύτερο εγχώριο τίτλο, του Κυπέλλου.
Η εικόνα του στην Τούμπα και η χθεσινοβραδινή του β' ημιχρόνου με την Ντινάμο σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι έχει χαθεί η... σπιρτάδα που είχε η ομάδα μέχρι και πριν από 1-2 εβδομάδες. Και όταν χάνεται η σπιρτάδα χάνεται, ως ένα βαθμό, και η ψυχολογία και η καθαρή σκέψη. Από την άλλη, τα δύσκολα είναι για τους ζόρικους και ως τέτοιος ο Ολυμπιακός πρέπει να δείξει χαρακτήρα.
Έχει κι απ' αυτόν, όπως έχει και μπόλικη ποιότητα για να «καθαρίσει» δύο από τους βασικούς του στόχους το επόμενο 7ήμερο. Να κερδίσει την Κυριακή την ΑΕΚ και να καθαρίσει ουσιαστικά με τη 2η θέση και φυσικά να κερδίσει στο Κίεβο τη Ντινάμο και να συνεχίσει στο Γιουρόπα.
ΥΓ: Το ποδόσφαιρο μας υπενθύμισε / δίδαξε χθες ότι πρέπει να προηγείται ένας 100% υγιής και έτοιμος παίκτης από οποιονδήποτε άλλο που είναι ανέτοιμος.
ΥΓ2: Αποδεικνύεται, δυστυχώς με τρόπο που πληγώνει, πόσο κομβική είναι η απουσία του Ομάρ σ' αυτή τη συγκυρία, παρότι ο Μεριά ήταν τιμιότατος χθες. Τα όσα δίνει (και) επιθετικά ο Νορβηγός είναι άκρως απαραίτητα και ενδεχομένως μπορούσαν να κάνουν και διαφορά σε ματς λεπτομερειών.