Το τσιπ του εγκεφάλου
Αν συνοψίζονταν σε ένα hashtag το συμπέρασμα των περισσότερων για την ήττα στην Τούμπα θα ήταν το εξής: #έκανε_λάθος_ο_Μαρτίνς_που_έβαλε_τον_Νάτχο_αντί_του_Καμαρά. Σ' αυτούς τους περισσότερους δεν ανήκω κι ας μοιάζω σαν τον...τρελό του χωριού που λένε. Όπως σημείωνα και χθες, και θα τονίζω κάθε φορά σε ανάλογη περίπτωση, μακάρι να ήταν όλα τόσο απλά.
Μπαίνει αυτός, βγαίνει εκείνος και κερδίσαμε. ΔΕΝ είναι τόσο απλά. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού στην Τούμπα ήταν συνολικό. Ήταν ομαδικό. Έπεσαν όλες οι «κατάρες» στον Ισραηλινό και αθωώθηκαν οι υπόλοιποι λες, στο κάτω κάτω της γραφής, κι ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα έπαιξε με κεντρικούς χαφ τους... γιους του ανέμου, πρώτα ξαδέρφια του Κεντέρη. Έλεος κάπου!
Για να επιστρέψει ο Ολυμπιακός στα γνωστά καλά του κόντρα στη Ντιναμό, πρέπει πριν απ' όλα ν' αλλάξει τη ρύθμιση στο τσιπ του εγκεφάλου του. Να μπει στο γήπεδο με διάθεση να παλέψει για κάθε σπιθαμή του γηπέδου. Όπως είχε μπει στην ιστορική βραδιά με τη Μίλαν. Τότε που όλοι... λύσσαγαν για κάθε μπάλα. Στην Τούμπα ο Ολυμπιακός θεώρησε ότι το... έχει εύκολα το ματς κι αυτό ακριβώς τον οδήγησε εξίσου εύκολα στην ήττα. Στην Τούμπα ο ΠΑΟΚ έβγαινε με παίκτες παραπάνω στην επίθεση αφού οι μπακ δεν έπαιρναν βοήθειες από τους εξτρέμ.
Θυμηθείτε, αλήθεια, πως μπήκε και το γκολ του ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη. Όλοι μένουν στην τελευταία εικόνα, τη μπάλα να περνάει κάτω από τα πόδια του Γιαννιώτη και τον Βούκοβιτς να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του, ωστόσο πως φτάσαμε στο σημείο ο Βιεϊρίνια να βρεθεί ανενόχλητος στην περιοχή του Ολυμπιακού από αριστερά; Κάποιος (δεν) είχε δώσει βοήθεια στον Ομάρ που βγήκε να μαρκάρει τον εξτρέμ της πλευράς και ο Βιεϊρίνια έκανε κίνηση στην πλάτη του Νορβηγού δίχως να τον ακολουθήσει κάποιος.
Ας αφήσουμε ωστόσο την Τούμπα. Ό,τι έγινε, έγινε. Ο Ολυμπιακός ξεχνάει το ματς, όχι όμως και τα σημαντικά συμπεράσματα που βγήκαν και απ' αυτή την αναμέτρηση, και στρέφει την προσοχή του στη Ντιναμό. Αν θέλει να έχει ελπίδα πρόκρισης οφείλει να γυρίσει το τσιπ του εγκεφάλου στη λειτουργία που το είχε στο ματς με τη Μίλαν. Στη λειτουργία δηλαδή που ΔΕΝ θεωρείς τίποτα δεδομένο και παλεύεις για το κάθε τι στο γήπεδο, ακόμα και το πιο μικρό.