Καλύτερος 90λεπτου vs καλύτερος γενικώς

Δευτέρα, 11 Φεβρουαρίου 2019 - 08:41

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε πολύ κατώτερος της περίστασης στην Τούμπα και ηττήθηκε εύκολα και δίκαια από μια ομάδα που σ' αυτό το ματς ήταν καλύτερη και φάνηκε να το θέλει περισσότερο. Τελεία και παύλα.

Όμως, αυτό δεν «νομιμοποιεί» κανέναν να ισχυρίζεται ότι ο ΠΑΟΚ απέδειξε ότι ήταν καλύτερος. Σ' ένα σπριντ 90λεπτου δεν αποδεικνύεται τίποτα που να αφορά έναν μαραθώνιο 30 αγωνιστικών. Όπως σημείωνα και σε προηγούμενο κείμενο, πρωταθλητή ψάχναμε στο ματς της Τούμπας, όχι τον καλύτερο. Ο καλύτερος έχουμε καταλάβει ποιός είναι εδώ και 19 αγωνιστικές, δεν τον μάθαμε την 20ή.

Ο ΠΑΟΚ είναι καλύτερος του Ολυμπιακού σε τρεις συγκεκριμένους τομείς. Είναι πιο ουσιαστικός. Είναι πιο τυχερός (σ.σ.: ακόμα και χθες η θεά τύχη του έκλεισε το μάτι στο 1-0 με την κόντρα) και φυσικά είναι και πιο... εξυγιαντικός. Σε αντίθεση με όλους όσοι από χθες το βράδυ το έχουν... τερματίσει λόγω υπερβολικής πίκρας (ή χαράς στον αντίποδα), δεν θα ξεχάσω ό,τι συνέβη μέχρι χθες.

Πως να ξεχαστεί ο τρόπος που ο ΠΑΟΚ κέρδισε τον Αστέρα στην πρεμιέρα, τη Λαμία, τον ΠΑΣ, φυσικά και τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης» κτλ.; Πως να ξεχαστεί επίσης και ο τρόπος που έφτασε με άγχος σε νίκες, ή δεν κέρδισε (βλέπε στην Ξάνθη) ο Ολυμπιακός σε δικά του ματς όπου είχε και... έξτρα, εξυγιαντικά ανθρώπινα, λάθη; Για να μην το κουράζουμε περισσότερο, κέρδισε δίκαια ο ΠΑΟΚ σ' ένα ματς που ήταν εμφανώς καλύτερος αλλά τα περισσότερα μπράβο ως τώρα τα έχει πάρει αυτός που είναι δεύτερος.

Ο τίτλος του πρωταθλητή λοιπόν θα πάει όπου συνωμότησε το σύμπαν (όχι του Κοέλιο, το εξυγιαντικό) να πάει, δηλαδή στη Θεσσαλονίκη. Σε αντίθεση με την πρακτική των άλλων, που... θυμούνται ξαφνικά να πουν ότι η βαθμολογία λέει την αλήθεια (ενώ επί σειρά ετών μας έλεγαν ότι λέει ψέματα), όντως λέει αλήθειες. Όχι όλες όμως. Όταν περάσουν τα χρόνια, μπορεί να πει κανείς, ποιός θα θυμάται; Σωστό κι αυτό. Η ιστορία θα γράψει πρωταθλητής ο ΠΑΟΚ.

Σημαντικό είναι αυτό αλλά, στα δικά μου μάτια, εξίσου σημαντικό είναι ότι θα γράψει η ιστορία και ότι τη σεζόν 2018/19 ο Ολυμπιακός έβαλε τη βάση για κάτι πραγματικά σπουδαίο. Αυτό τουλάχιστον φαίνεται ότι «χτίζεται». Μετά το ναδίρ του 2017/18, οι ερυθρόλευκοι αρχίζουν ξανά να σκαρφαλώνουν στο ζενίθ.

Η Τούμπα λοιπόν πρέπει να μείνει πίσω αλλά όχι τα συμπεράσματά της. Προσωπικά δεν θα μπω στο... σωρό και να το παίξω μετά Χριστόν Προφήτης. Όλη την εβδομάδα οι πληροφορίες από το Ρέντη έλεγαν ότι ο Μαρτίνς σκέφτεται να βάλει τον Νάτχο αντί του Καμαρά, δεν είδα κάποιον, κάπου, να εκφράζει μια... ένσταση για το ρίσκο.

Αίφνης εντόπισαν άπαντες το «λάθος» του προπονητή με τη λήξη του αγώνα, πριν από τη σέντρα, τσιμουδιά... Νομίζω ότι δεν ήταν θέμα του ενός προσώπου, μακάρι να ήταν τόσο απλό. Όταν δεν υπάρχει διακριθείς, τότε πως λες με ευκολία: αν έπαιζε αυτός αντί εκείνου, όλα θα ήταν καλά; Δεν θα ήταν. Εξάλλου όλοι έχουμε συμφωνήσει ότι τον τελευταίο καιρό ο Μαντί δεν «πατούσε» καλά και με την εικόνα του ο ίδιος ο Αφρικανός οδήγησε το προπονητή να τον αφήσει στον πάγκο. Τελεία και παύλα και σ' αυτό.

Η Τούμπα μένει πίσω λοιπόν, η χρονιά συνεχίζεται για τον Ολυμπιακό που έχει τρεις σημαντικούς στόχους μπροστά. 1) Να προσπαθήσει να προκριθεί επί της Ντιναμό. 2) Να εξασφαλίσει την 2η θέση που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. 3) Να κατακτήσει το κύπελλο. Σε κανένα από τα προσεχώς ο Ολυμπιακός δεν θα δώσει απαντήσεις για ό,τι συνέβη στην Τούμπα. Τί... σύνδεση να υπάρχει δηλαδή στο ματς με τη Ντιναμό για το Γιουρόπα με αυτό της Σούπερ Λιγκ;

Αυτά, ψυχραιμία και όπως έχουμε τονίσει πολλάκις, τη μεγάλη ομάδα τη γνωρίζεις και από τον τρόπο που αντιδρά σε σημαντικές ήττες...

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!