Θύματα δίχως θύτες

Παρασκευή, 8 Φεβρουαρίου 2019 - 08:39

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Ήμουν τεσσάρων ετών την 8η Φλεβάρη του 1981. Δεν έχω καν θαμπές αναμνήσεις. Έχω κι εγώ, όπως κι εσείς, ακούσει / διαβάσει αρκετές διηγήσεις. Μικρές αλλά τόσο μεγάλες ανθρώπινες ιστορίες γύρω από την μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνικού αθλητισμού. Τι πικρή ειρωνεία αλήθεια.

Χρησιμοποιούμε τόσο συχνά τη λέξη τραγωδία μετά από ήττες των ομάδων μας ξεχνώντας ότι λέξεις τόσο «βαριές» θα έπρεπε να τις ξεστομίζουμε όταν ταιριάζουν αληθινά με την περίσταση.

Επί 38 ολόκληρα χρόνια υπάρχουν τόσοι άνθρωποι οι οποίοι μαζί με τα «γιατί» τους κουβαλάνε δυσβάσταχτο φορτίο. Οι οικογένειες το μεγαλύτερο. Υπάρχουν κι άλλοι ωστόσο που τους έχει χαράξει το μυαλό και την ψυχή εκείνη η μέρα.

Ένας τακτικός θαμώνας του «Γ. Καραϊσκάκης» μέχρι και την 8η Φλεβάρη του 1981, ο κ. Τριαντάφυλλος, εδώ και 38 χρόνια αδυνατεί να επιστρέψει στο γήπεδο για να δει την αγαπημένη του ομάδα. Τόσα χρόνια μετά ένας κόμπος στο λαιμό, ένα σφίξιμο στο στομάχι, του το κάνουν βαρύ. Πώς να μην είναι; Τόσοι άνθρωποι έφυγαν. Από παιδιά στα πρώτα στάδια της εφηβείας μέχρι ενήλικες με τακτοποιημένες ζωές.

Είναι ολοφάνερο, πια, ότι όπως έχει συμβεί πολλάκις σε τούτη τη χώρα, ευθύνες για κάτι τόσο σοβαρό δεν θα αποδοθούν πουθενά. Υπήρξαν θύματα αλλά για ένα περίεργο λόγο κανένας θύτης. Μέρα που είναι και σε πολύ δύσκολους καιρούς, ας μην ευχηθούμε μόνο αλλά ας φροντίσουμε κιόλας, ο καθένας όπως μπορεί και κυρίως όσοι έχουν την ευθύνη να το κάνουν, ώστε όλοι όσοι πηγαίνουν στα γήπεδα να επιστρέφουν ύστερα στο σπίτι τους με ασφάλεια. Να μην υπάρξουν άλλες απουσίες σε ζωές και ψυχές.

Πεθαίνουν αληθινά μόνο όσοι ξεχνιούνται και 21 άνθρωποι, 38 χρόνια μετά, είναι ακόμα ΕΔΩ.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!