Πανηγυρίζοντας (μόνοι) γύρω από ένα «κουφάρι»
Η νέα τάξη πραγμάτων στο ποδόσφαιρο ήρθε, υποτίθεται, για να γιάνει το ποδόσφαιρο που είχε ασθένειες. Κι αυτό που βλέπουμε από τη μέρα που ανέλαβαν είναι τον «ασθενή» να σπαρταράει στο κρεβάτι του πόνου γιατί τον πνίγουν με το μαξιλάρι στα μούτρα.
Προφανώς δεν ήταν όλα καλώς καμωμένα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πάντα υπάρχουν πράγματα που μπορείς να διορθώσεις. Εξίσου προφανές ωστόσο είναι ότι έχουμε πάει στο πολύ χειρότερο. Κάθε αγωνιστική «βιάζεται» το άθλημα και η λογική.
Κάθε αγωνιστική και της Μ.Εξ. (*) εποχής είναι ίδιος αυτός που εισπράττει τις πιο βαθιές υποκλίσεις αναγνώρισης από τους αντιπάλους. Και πριν από τον «δικό μας» και μετά, ο Ολυμπιακός είναι εκείνος που παίζει καλύτερα αποτελώντας το... κολλύριο στα μάτια για όσα βλέπουμε στα άλλα ματς. Παραμένει εκείνος που κρατάει ψηλά και τη σημαία του ελληνικού ποδοσφαίρου στο εξωτερικό, γιατί αν πόνταρε στον ΠΑΟΚ και τις λοιπές «δυνάμεις» θα μέτραγε μηδενικά σε ομίλους και αποκλεισμούς από... μεγαθήρια τύπου Έστερσουντ και Μπάτε.
Αυτό ακριβώς αποτελεί και το μεγαλύτερο «ξεβράκωμα» σε non paperιές (μην πέφτετε από τα σύννεφα, ναι δίνουν και οι άλλοι!) ετών με τις οποίες επιχειρούσαν να δικαιολογήσουν την ανυπαρξία τους.
Μας έταξαν επιστροφή όλων των ημερών της εβδομάδας, αλλά εννοούσαν ΟΧΙ εκείνων στις οποίες υπάρχει Σούπερ Λίγκα. Μας έταξαν ενδιαφέρον και αμφίρροπο πρωτάθλημα, αλλά όταν πάει να γίνει τέτοιο φροντίζουν να μην το αφήσουν να γίνει! Μας έταξαν καλές διαιτησίες και ανθρώπινα λάθη εις βάρος όλων, αλλά βλέπουμε κάκιστες διαιτησίες και ανθρώπινα λάθη (ανθρώπινα, το ξαναγράφουμε για να το εμπεδώσουμε όλοι) υπέρ του ΠΑΟΚ και εις βάρος του Ολυμπιακού.
Το φινάλε της χθεσινής μέρας έπρεπε να βρει Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ ν' απέχουν 6β. ο ένας με τον άλλο όμως ο Άκπομ έπαθε... Πρίγιοβιτς και ο δικέφαλος έφτασε σε μια ακόμη «περήφανη» νίκη, στην πορεία του προς τον τίτλο. Έναν τίτλο που θα βρει όλους όσοι έχουν βοηθήσει να κατακτηθεί να πανηγυρίζουν, μόνοι, γύρω από ένα «κουφάρι», αυτό του ελληνικού ποδοσφαίρου, αφού το μαξιλάρι θα έχει κάνει τη δουλειά του.
Και κάτι τελευταίο... Συνηθίζεται ένας πρωταθλητής να δέχεται συγχαρητήρια τηλεγραφήματα, ωστόσο αυτά έχουν ήδη αρχίσει να στέλνονται προ πολλού αλλά για έναν... περίεργο λόγο καταλήγουν σ' εκείνον που χαρακτηρίζεται καλύτερος, άρα η διεύθυνση γράφει Πειραιά.
* Μετά εξυγίανσης.