Τέρμα το (κυπελλικό και μεταγραφικό) διάλειμμα, τα κεφάλια πάλι μέσα. Αύριο ο Ολυμπιακός δίνει ένα ακόμα ματς δίχως αύριο για τη Σούπερ Λίγκα. Ένα ματς που έχει τσεκαριστεί στο ημερολόγιο ως από τα πιο δύσκολα της φετινής διαδρομής.
Ήταν 28 Γενάρη (27 θα έχει αύριο) όταν πήγαν πέρυσι στην Τρίπολη οι «ερυθρόλευκοι» ως πρωτοπόροι της βαθμολογίας και μένοντας στο 1-1 έπεσαν από την κορυφή στην οποία δεν ανέβηκαν ποτέ ξανά ως το φινάλε του πρωταθλήματος. Στην Αρκαδία λοιπόν είχε γίνει η αρχή του τέλους. Φέτος λοιπόν ο Ολυμπιακός καλό θα είναι εκεί να σημάνει την αρχή της ανατροπής.
ΟΚ, προφανώς σημαντικές ήταν οι νίκες σε Λιβαδειά και Γιάννινα. Δίχως αυτές θα μιλάγαμε αλλιώς σήμερα. Όμως ο βαθμός δυσκολίας των δύο προηγούμενων ματς συγκρινόμενος με το αυριανό δεν έχει καμία σχέση, όλοι συμφωνούμε σ' αυτό φαντάζομαι.
Όσοι μάλιστα υπενθυμίζουν ότι ο Αστέρας είναι μια ομάδα που στα τελευταία ματς δέχεται αρκετά γκολ και δεν τα πάει καλά, μόνο κακό μπορούν να κάνουν. Είναι άλλη ιστορία το αυριανό ματς όπως και κάθε ματς. Το κίνητρο, και για τον Αστέρα, θα είναι πολύ υψηλό. Η συγκεκριμένη ομάδα εξάλλου αποδεικνύεται σκληρό καρύδι κάθε φορά για τους «ερυθρόλευκους».
Ας αφήσουμε λοιπόν το (κυπελλικό και μεταγραφικό) διάλειμμα κι ας ασχοληθούμε με τους παρόντες παίκτες γιατί την ιστορία τη γράφουν ΜΌΝΟ αυτοί. Πέρυσι από την Τρίπολη η πορεία του Θρύλου είχε αρχίσει να γίνεται... αριστερόστροφη, καιρός είναι να επανέλθει στα κανονικά της, τα δεξιόστροφα. Όλα δεξιά να πάνε από δω και στο εξής, που λένε.