Οργανισμός παραγωγής αστέρων
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, κατά καιρούς, «κατηγορούν» τον Ολυμπιακό ότι αγοράζει αρκετούς παίκτες με συνέπεια να μην υπάρχει... χώρος για όλους ώστε να λάμψουν. Η αλήθεια είναι ότι τα λόγια έχουν μεγαλύτερη ευκολία από τις πράξεις. Η κλισεδούρα είναι εύκολη, το να παρατηρήσεις την πραγματικότητα ωστόσο θέλει μεγαλύτερη υπομονή και ψάξιμο.
Αυτό που ξέρω είναι ότι οι αληθινά ταλαντούχοι παίκτες που απέκτησε ο Ολυμπιακός, άλλοι αργά άλλοι γρήγορα, βρήκαν τον χώρο τους και έλαμψαν. Η συντριπτική πλειοψηφία τουλάχιστον γιατί εξαιρέσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το τέλειο δεν το άγγιξε κανείς.
Χθες το βράδυ π.χ. ο Καμαρά (σ.σ.: τέρμα αριστερά στη φωτογραφία, με το νούμερο 7) αγωνίστηκε ως βασικός με τη Γουινέα (σ.σ.: 1-1 με την Ακτή) σ' ένα ματς που εξασφαλίστηκε η 1η θέση του ομίλου και η πρόκριση στα τελικά του κυπέλλου Εθνών Αφρικής Ούτε η... μάνα του ήξερε τον Μαντί όταν τον αποκτούσε ο Ολυμπιακός. Και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έγινε βασικός στους ερυθρόλευκους, έκανε ντεμπούτο με την Εθνική του ομάδα και καθιερώνεται μάλιστα και μ' αυτή.
Τον Σεπτέμβριο έπαιξε για πρώτη φορά με τη Γουινέα, τον Νοέμβριο πανηγυρίζει την πρόκριση στα τελικά της κορυφαίας διοργάνωσης, σε επίπεδο εθνικών ομάδων για την Αφρική, ενώ την ίδια στιγμή το όνομά του συζητείται σε διάφορους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Κάτι ανάλογο ισχύει και με τον Παπέ Σισέ. Άσημος και άγνωστος ήρθε και ο Ολυμπιακός τον... έβαλε στον ποδοσφαιρικό χάρτη.
Και δεν είναι μόνο οι ξένοι. Πήγαν μήπως... χαμένοι ερχόμενοι στον Ολυμπιακό παίκτες όπως ο Τοροσίδης (από Ξάνθη), ο Σάμαρης (από Πανιώνιο), ο Κούτρης (από ΠΑΣ) ή ο Τσιμίκας (Πανσερραϊκός); Θα μπορούσα να σας αραδιάζω παίκτες μέχρι το βράδυ αλλά δεν έχει νόημα. Νόημα έχει να συνεχίσει να κάνει ό,τι κάνει ο Ολυμπιακός κόντρα σε όλους όσοι επιχειρούν να αποδομήσουν όλη αυτή την πολιτική.
Είπαμε, λάθη έγιναν, γίνονται και θα γίνονται. Το τέλειο είναι αδύνατο.