Ολυμπιακός είναι το «πακέτο»
Ήταν 4/4/1998. Ήταν το πρώτο ντέρμπι με τον ΠΑΟ που είδα από κοντά. Ήταν η αρχή της (δημοσιογραφικής) ζωής μου. Ήταν το ματς-επισφράγιση του 2ου από τα (πρώτα) 7 συνεχόμενα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού αφού χάρη στο 0-2 ο Θρύλος ξέφυγε 6 βαθμούς, 5 αγωνιστικές πριν από το τέλος. Ήταν η πρώτη δική μου κοντινή ματιά στην ιστορία που γραφόταν και συνεχίζει να γράφεται.
Θυμάμαι τη λαχτάρα μέχρι να φτάσω στο γήπεδο, ως μαθητευόμενο μέλος του δημοσιογραφικού τιμ τηλεοπτικού καναλιού. Θυμάμαι την... έκρηξη χαράς στα στήθια στα γκολ των Γιαννακόπουλου και Μαυρογενίδη αλλά και το... μάγκωμα αφού δεν «μπορούσα» να εκφραστώ. Θυμάμαι και την αγωνία στο β' ημίχρονο με την πίεση του ΠΑΟ. Δε θυμάμαι πολλά άλλα. Πάνε 20 χρόνια, σαν ξεθωριασμένη φωτογραφία μοιάζει πια εκείνη η ηλιόλουστη μέρα. Ήταν η πρώτη μου όμως και θα είναι πάντα ξεχωριστή.
Έκτοτε έχω δει πολλά. Στην πραγματικότητα, τα έχω δει (σχεδόν) όλα. Και στο ΟΑΚΑ και στη Ριζούπολη και στο Καραϊσκάκη. Ναι, και στη Λεωφόρο. Έχουν περάσει όλα και όλοι από μπροστά μου, Καλές (οι περισσότερες) και κακές (λιγοστές) στιγμές. Δύσκολα θα διάλεγα μία. Γιατί να το κάνω; Εξάλλου δεν ανήκω σ' αυτούς που ζουν μόνο για τις νίκες.
Ολυμπιακός είναι οι θρίαμβοί του, Ολυμπιακός και οι κακές του μέρες. Έχω μάθει να διαχειρίζομαι και τα δύο. Η αγάπη για τη φανέλα με το κόκκινο και το λευκό περιλαμβάνει τα πάντα. Δεν κάνει εξαιρέσεις μήτε επιλέγει. Είναι όλο το πακέτο. Το πιο όμορφο πακέτο της ζωής μου.
Ένα πακέτο που το «άνοιξα» εκείνο τον Απρίλη του 1998 και συνεχίζω μέχρι σήμερα να βγάζω αναμνήσεις από μέσα. Καλά να είμαστε να συνεχίσουμε να βγάζουμε για πολλά χρόνια ακόμα...