«Τους Καρίμ μας και τους Μάρκο πίσω»
«Φέρτε τις Κυριακές μας πίσω». Το έκαναν μότο τους οι της... εξυγίανσης. Και ήρθε ύστερα η πραγματικότητα να τους κατεβάσει τα σώβρακα. Όμως, ας τους αφήσουμε αυτούς γιατί στη σημερινή μας κουβέντα δεν είναι το θέμα. Το θέμα είναι αυτό το αδιανόητα κουραστικό επαναλαμβανόμενο σύμπτωμα του παράφορου... έρωτα για όσους μένουν στον πάγκο κάθε φορά ή (ακόμα χειρότερα) αποτελούν παρελθόν για την ομάδα.
Τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή τα αποτελέσματα, πολλαπλασιάζονται οι νοσταλγοί των εκτελεστικών ικανοτήτων του Ανσαριφάρντ και των δημιουργικών του Μάριν. Κατά το «φέρτε τις Κυριακές μας πίσω» των άλλων, εδώ ακούμε το «φέρτε τους Καρίμ μας και τους Μάρκο πίσω». Λογικά μερίδα των νοσταλγών πέρυσι θεωρούσε ότι ο Ιρανός δεν είναι φορ επιπέδου Ολυμπιακού και ζητούσε άλλον στη θέση του και χαρακτήριζε τον Μάριν πρώην παίκτη που δε μπορεί να κάνει ένα σπριντ.
Η αλήθεια είναι ότι τόσο ο ένας όσο και ο άλλος καλά κάνουν και αποτελούν παρελθόν για τον Ολυμπιακό. Πέρα από τα όποια αγωνιστικά ζητήματα, υπήρχαν, μην το ξεχνάμε, και εξωαγωνιστικά. Ο Καρίμ έβαλε εαυτόν σε διαδικασία μεταγραφής από την προηγούμενη άνοιξη (με τις συνεχείς δηλώσεις του ατζέντη του) ενώ με τον Μάρκο υπήρξαν διάφορα «επεισόδια» στα αποδυτήρια, το πλέον γνωστό όλων με τον Λεμονή πριν από το ματς της Κέρκυρας. Τα κεφάλαια έκλεισαν και καλό θα είναι να μη συνεχίζουμε να τα ανοίγουμε, μόνο κακό γίνεται πια.
Ακόμα καλύτερο θα είναι να σταματήσουμε, επιτέλους, αυτό το «τοξικό» επι...καναπέδιο παιχνίδι μετά τις ήττες ή τις ισοπαλίες. Ένα παιχνίδι που λέγεται: βρες το φταίχτη. Καιρός είναι να σταματήσουμε να ψάχνουμε και να δείχνουμε ενόχους. Καιρός είναι η μόνη έγνοια ΟΛΩΝ ν' αποτελέσει η αναζήτηση της εξόδου κινδύνου από την παρούσα κατάσταση. Τόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητό αυτό;