Ένα...10άρι αξίας 35.000
Αν ο Κώστας Τσιμίκας πραγματοποιήσει όλα όσα ονειρεύεται, είναι βέβαιο ότι μετά από αρκετά χρόνια το βιβλίο της δικής του ποδοσφαιρικής ιστορίας θ' αρχίζει κάπως έτσι: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ποδοσφαιριστής στον Πανσερραϊκό που αγωνίζονταν ως 10άρι και αριστερό εξτρέμ και το 2015 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό έναντι 35.000 ευρώ (όπως λέει ένας μανατζερικός μύθος) για να βρει τον αληθινό του δρόμο και την «κανονική» του θέση, εκείνη του αριστερού μπακ.
Και η αλήθεια είναι ότι αποτελεί μια πολύ ξεχωριστή, όμορφη και άκρως διδακτική ιστορία. Το καλό δεν είναι πάντα ακριβό. Το πολύτιμο «πετράδι» δεν λάμπει από την αρχή, πρέπει εσύ να το... γυαλίσεις. Ακόμα κι αν αυτό το... γυάλισμα γίνει, ως ένα βαθμό, και σε ξένα χέρια όπως, καλή ώρα, της Βίλεμ. Κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση είναι να εντοπίσεις και, κυρίως, να αναδείξεις ένα ταλέντο.
Για όλους εμάς, τους απέξω (ναι, και σε σένα που διαβάζεις αναφέρομαι εκτός από μένα), μοιάζει παιχνιδάκι. Έχουμε την πεποίθηση ότι είμαστε κορυφαίοι προπονητές, τεχνικοί διευθυντές, σκάουτερ, πρόεδροι κτλ. Αυτή η πεποίθησή μας βεβαίως είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι δεν γνωρίζουμε όσα νομίζουμε. Μάλλον προς το σχεδόν τίποτα είμαστε...
Κι αν το να εντοπίσεις ένα ταλέντο δεν είναι το πιο δύσκολο, πρέπει απλά να συνεργαστείς με τα κατάλληλα «λαγωνικά», να το αναδείξεις αγγίζει τα όρια του αδύνατου σε μια χώρα με μηδενική παιδεία σαν τη δική μας. Ας είμαστε ειλικρινείς, θυμάστε τι είχε ακούσει ο άγουρος Τσιμίκας μετά το προπέρσινο ματς με τη Λάρισα επί Μπέντο; Φυσικά και θυμάστε, εσείς κι εγώ τα «φωνάζαμε».
Συγνώμη φίλη/ε αλλά για να υπάρξει χώρος για τους Τσιμίκες, τους Κούτρηδες και τους Ανδρούτσους, θα πρέπει εσύ κι εγώ να είμαστε υπομονετικοί στις «στραβές». Και για να σου πω την αλήθεια, επειδή αυτή την «κουβέντα» την έχω κάνει άπειρες φορές προφορικά και γραπτά, ΔΕΝ είμαι αισιόδοξος για τις υπομονές της -περιβόητης- κοινής γνώμης.