Ο Λάζαρος και η... Ανάσταση της κανονικότητας

Παρασκευή, 10 Αυγούστου 2018 - 09:51

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Μοιάζει βέβαιο ότι στη διαδρομή προς το «Γ.Καραϊσκάκης», Αύγουστο μήνα, οι φίλοι του Ολυμπιακου που επέλεξαν να είναι παρόντες, είχαν αμφιβολίες. Αμφιβολίες για το ορθό της επιλογής. Πέρυσι «υπέφεραν» τις περισσότερες φορές που επέλεξαν να βρεθούν στο πλευρό της ομάδας τους. Οι ψυχικές αντοχές για κάτι ανάλογο και φέτος είναι μικρότερες, μηδαμινές. Δυσκολεύονταν να προβλέψουν τι θα δουν.

Τα πιο πρόσφατα δείγματα γραφής από τα φιλικά «έλεγαν» ότι η αγαπημένη τους ομάδα έχει ακόμα «θέματα» να λύσει. Η άμυνα δεν... πάταγε καλά ενώ παρατηρήθηκε έλλειψη ιδεών στην επίθεση. Η Λουκέρνη δεν είναι μεγαθήριο αλλά ούτε η Αρoύκα ήταν η οποία προ διετίας έρχονταν και με το εις βάρος της 1-0 από την Πορτογαλία στην... πλάτη.

Το φινάλε του αγώνα βρήκε όλους όσοι είχαν αμφιβολία όρθιους και να χειροκροτούν με την ψυχή τους. Ανεκτίμητο. Περί αυτού δεν πρόκειται άλλωστε; Όχι, κανείς δεν «μέτρησε» το ματς αυτό ως το σοβαρό κριτήριο για να αποφανθεί: λύθηκαν όλα τα «θέματα». Δεν λύθηκαν. Φιλοδοξούν άπαντες να λυθούν όταν ο Ολυμπιακός ολοκληρώσει τον σχεδιασμό του. Όταν, πριν και πάνω απ' όλα, μπει στην... εξίσωση ο ανέτοιμος Νάτχο κι αποκτηθεί ο παρτενέρ του σ' αυτά τα κομβικά τετραγωνικά του γηπέδου μπροστά από τους δύο στόπερ.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν χθες δεν έγινε ομαδάρα. Ούτε όταν δεν κέρδιζε τη Λεγανές ήταν ομαδούλα. Αυτό πρέπει να συμβαίνει άλλωστε με τις... Λουκέρνες. Το σημαντικό που συνέβη χθες ήταν ότι έδωσε και στον τελευταίο οπαδό του να καταλάβει ότι αξίζει να τον έχει μαζί του, όχι από απόσταση και με γκρίνια. Κι αυτό επειδή διαπίστωσε με τα μάτια του ότι άρχισε η... Ανάσταση της κανονικότητας. Μια Ανάσταση που δεν την φέρνει, μόνος, ο Λάζαρος. Τη φέρνουν συνολικά τα «φτερά» της ομάδας που άνοιξαν διάπλατα χθες.

Αν προσθέσουμε ΟΛΕΣ τις σωστές ενέργειες του Πάρντο και του Σεμπά πέρυσι ως εξτρέμ του Θρύλου, δύσκολα θα βγάλουμε μεγαλύτερο άθροισμα απ' αυτές που έκανε ΜΟΝΟ χθες ο Ποντένσε. Θεέ μου τί έκανε ο άνθρωπος! Αν δε μας γελάει η μνήμη, μόλις ΜΙΑ φορά του πήραν τη μπάλα από τα πόδια. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις προκάλεσε... τρικυμία στους δύσμοιρους Ελβετούς. Τι κάνει αυτός ο παίκτης στην Ελλάδα; Ποιά καλή (βασικά κακή ήταν, τα όσα τραγικά συνέβησαν στο φινάλε της χρονιάς στη Σπόρτινγκ με την εισβολή οπαδών και το ξύλο στους παίκτες) μοίρα τον έφερε;

Θα είναι ωστόσο άδικο, πολύ άδικο, να «κλέψουν» όλη τη δόξα ο απίθανος Πορτογάλος και ο Λάζαρος. Η... Ανάσταση της κανονικότητας στα άκρα ήρθε με τους σπουδαίους συμπαραστάτες. Απίθανος ήταν και Τσιμίκας, εξαιρετικός και υποσχόμενος ότι επιστρέφει στον παλιό καλό εαυτό του, ο Ομάρ. Χάθηκε το μέτρημα πόσες φορές ανέβηκαν μέχρι την αντίπαλη περιοχή για να συνδυαστούν με τους εξτρέμ κι από μπακ να γίνουν επιπλέον «επιθετικοί».

Ο χθεσινός Ολυμπιακός λοιπόν είχε άκρα κάτι που πέρυσι του έλειψε αφάνταστα. Όταν λοιπόν γίνει όπως πρέπει και ο άξονας με την «αναβάθμιση» των παρεχόμενων υπηρεσιών από τον Νάτχο και το 6άρι που γίνεται προσπάθεια να έρθει το συντομότερο, τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια. Και φυσικά όταν απέναντι στον Ολυμπιακό δεν θα είναι μια Λουκέρνη αλλά μια Μπέρνλι ή Μπασακσεχίρ.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!