We (must) keep on dreaming

Πέμπτη, 17 Μαΐου 2018 - 15:13

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Η παρουσία του Βαγγέλη Μαρινάκη στον χθεσινό τελικό του Γιουρόπα Λιγκ (έναν ακόμα αφού συνηθίζει να δίνει το «παρών» σ' αυτά τα σπουδαία ποδοσφαιρικά ραντεβού) μεταξύ της Ατλέτικο και της Μαρσέιγ είναι βέβαιο ότι έδωσε στον ισχυρό άνδρα των ερυθρολεύκων μια πολύ βαθιά -ποδοσφαιρική- ανάσα. Λίγο οξυγόνο που αναμφίβολα το είχε μεγάλη ανάγκη μετά τα όσα απίθανα συνέβησαν και στον Ολυμπιακό ειδικώς αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικώς, κυρίως στο 2ο μισό της σεζόν.

Τέτοια... check in σου δίνουν την ευκαιρία να «καθαρίσεις» το μυαλό σου και να θυμηθείς όχι (τόσο) ποιός είσαι (όσο) που ήθελες να πας όταν άρχιζες την προσπάθεια. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ανέλαβε το 2010 τον Ολυμπιακό σε μια πολύ δύσκολη όσο και κομβική περίοδο και τον καθιέρωσε στην ευρωπαϊκή ελίτ. Η φετινή αποτυχημένη σεζόν σε επίπεδο τίτλων και ελκυστικού ποδοσφαίρου προφανώς δεν είναι ικανή να διαγράψει το πρόσφατο παρελθόν.

Στο χθεσινό τελικό λοιπόν ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού συναναστράφηκε με τους κορυφαίους. Κατέκτησε με πολλή προσπάθεια την παρουσία του εκεί, δεν του χαρίστηκε τίποτα. Ο σύλλογος που διαχειρίζεται (και αποτελεί και οπαδό του) παραμένει στο top30 της UEFA... Παράλληλα είχε χθες την ευκαιρία να επιβεβαιώσει ότι στο ποδόσφαιρο τα πάντα είναι πιθανά. Με τον Ολυμπιακό να συμμετέχει φέτος στα προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ το μυαλό είναι πιο εύκολο να... μαζευτεί. Το Τσάμπιονς Λιγκ σε... μεθάει, το λιγότερο λαμπερό Γιουρόπα σε κάνει ρεαλιστή.

Η Μαρσέιγ έφτασε φέτος στον τελικό της διοργάνωσης δίχως να το περιμένει κανείς. Το ότι έχει αρκετά πλούσιο ρόστερ, αυτό δε την κάνει απαραίτητα καλή ομάδα. Ο Ολυμπιακός το διαπίστωσε εξάλλου φέτος με τον πιο σκληρό τρόπο... Ναι, οκ, δεν είμαστε τρελοί. Η Μαρσέιγ είναι ένα τεράστιο brand name. Είναι μια γαλλική ομάδα, μαζί με τη Σεντ Ετιέν είναι οι πιο ιστορικές ομάδες της χώρας. Ωστόσο οι Μαρσεγιέζοι αγνοούν από το 2010 τίτλο πρωταθλητή και τα τελευταία χρόνια διασύρονται όταν βγαίνουν από τα σύνορα.

Ξέρετε τι έχουν κάνει την τελευταία 5ετία; Πέρυσι (2016/17) δεν κατάφεραν καν να εξασφαλίσουν ευρωπαϊκό εισιτήριο. Τη σεζόν 2015/16 έφτασε απλά ως τους 32 του Γιουρόπα όπου αποκλείστηκε από τη Μπιλμπάο. Τη σεζόν 2014/15 ήταν επίσης εκτός Ευρώπης ενώ μία χρονιά νωρίτερα (2013/14) δεν κατάφερε να πάρει έστω ένα βαθμό (!) σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ με αντιπάλους τις Αρσεναλ, Ντόρτμουντ και Νάπολη. Και τη σεζόν 2012/13 αποκλείστηκε σε όμιλο Γιουρόπα με 3 ήττες, 2 ισοπαλίες και μόλις 1 νίκη με αντιπάλους τις Γκλάντμπαχ, Φενέρ και ΑΕ Λεμεσού. Μετά λοιπόν απ' αυτή τη «μαύρη» ευρωπαϊκή 5ετία, η Μαρσέιγ έφτασε στον τελικό του Γιουρόπα.

Η Μαρσέιγ του Μήτρογλου που στην πρώτη του επαφή με τη μπάλα κέρδισε κατά κράτος στον αέρα τα σπουδαία στόπερ της Ατλέτικο και έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι με «ζυγισμένη» κεφαλιά. Ναι, είδε κι αυτόν ο Βαγγέλης Μαρινάκης χθες. Θυμήθηκε επίσης ότι εκτός από το να αγοράζεις τους «σωστούς» ταλαντούχους παίκτες, είναι εξίσου σημαντικό να τους στηρίζεις στις δύσκολες στιγμές τους. Και ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού το έκανε κάποτε με τον Κώστα, κόντρα στο... ρεύμα. Οταν όλοι έλεγαν / απαιτούσαν να μένει ο Κώστας εκτός της αποστολής του Ολυμπιακού αλλά και της Εθνικής επειδή (λέει) ήταν τεμπέλης, εκείνος άνοιγε ομπρέλα προστασίας. Ο Μήτρογλου τουλάχιστον το ξέρει πολύ καλά ότι αυτό συνέβαινε και το εκτιμά...

Τι απαίδευτη (αθλητικά και ποδοσφαιρικά) ράτσα είμαστε αλήθεια; Εναν top class παίκτη όπως ο Μήτρογλου (λες κι έχουμε πολλούς τέτοιους στην Ελλάδα) ζητούσαμε τον... αποκεφαλισμό του. Αδυνατούσαμε να κατανοήσουμε ότι ένας παίκτης μετά από τραυματισμό (σ.σ.: τραυματίας είχε πάει Γενάρη μήνα στη Φούλαμ και την επομενη σεζόν γύρισε δανεικός στον Ολυμπιακό) θέλει χρόνο για να βρει τον εαυτό του. Ακόμα «χειρότερα» ένας σέντερ φορ ο οποίος πέρα απο τη σωματική προετοιμασία έχει ανάγκη και την ψυχολογική. Κι αυτή αποκτάται / βελτιώνεται με το παιχνίδι και φυσικά τα γκολ. Τι αξέχαστη περίοδος αλήθεια. Αξέχαστο επίσης είναι ότι η πλειοψηφία απαιτούσε να μένει και εκτός Εθνικής ο Μήτρογλου για να παίζει ο Κλάους Αθανασιάδης. Το ποιός είναι ποιός σήμερα το έχουν καταλάβει και οι πλέον ΑΣΧΕΤΟΙ.

Στο διά ταύτα, το we keep on dreaming δεν πρέπει να είναι απλά ένα σύνθημα. Για τον Ολυμπιακό ήταν, είναι και θα είναι στάση ζωής. Τα καλύτερα όνειρα εξάλλου είναι εκείνα που βλέπεις με ανοιχτά μάτια, όχι με κλειστά...

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!