Θερίζει η… κατάρα της κεφαλιάς
*** Μπορεί και να εκληφθεί ως «μάθημα ζωής» για τον Ντέμη Νικολαϊδη. Αυτά πού βλέπει να γράφονται ΠΑΝΤΟΥ για τον Μίμη Παπαϊωάννου, ΠΟΤΕ δεν θα γραφτούν για τον ίδιο ***
*** Όπως τα γράψαμε από την πρώτη στιγμή : Πρώτον, ο Αυγενάκης ΑΡΝΗΘΗΚΕ να δεί τον πρόεδρο της ΣΛ2 κ. Μαρτσούκο. Δεύτερον, η καταβολή των 150.000 στις ομάδες της ΣΛ2 ΠΑΓΩΣΑΝ. Ούτε ΜΙΣΟ ευρώ, δεν λέγαμε ;
* Πρόβλεψη. Βλέπω τον κ. Μαρτσούκο να παραιτείται μέχρι ΤΟΠ ΠΟΛΥ το τέλος του μηνός και τις εκλογές να ξαναγίνονται, με άλλον υποψήφιο της ... «εξυγίανσης» ***
ΑΜΕΙΛΙΚΤΕΣ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΕΤΣΙΝΗΣ ΜΠΑΛΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΑΣΠΩΜΕΝΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ
Η «ΚΑΤΑΡΑ» ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΙΑΣ ΘΕΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΣΣΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ !
Ο ΜΥΘΙΚΟΣ ΜΙΜΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΙΑΣ ΣΕΙΡΑΣ ΜΕΓΑΛΩΝ «ΚΕΦΑΛΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ» ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΙΤΙΑ
*** Στα 81 του έφυγε ο Μίμης ο Παπαϊωάννου, πού σήμερα θα κηδευτεί στο Μαρκόπουλο. Τα σχετικά για τη μεγάλη απώλεια και την κηδεία του ρεπορτάζ, θα διαβάσετε σε άλλες σελίδες. Εδώ, με την αφορμή του θλιβερού γεγονότος, θα ασχοληθώ με ένα άλλο, αλλά παραπλήσιο θέμα. Τη λεγόμενη «κατάρα των κεφαλοσφαιριστών», δηλαδή την άμεση σχέση των ποδοσφαιριστών πού διακρίθηκαν στο παίξιμο της μπάλας με το κεφάλι, με την ασθένεια του «Αλτσχάϊμερ» και των παραλλαγών της.
*** Ο Μίμης Παπαϊωάννου, εδώ και πολλά χρόνια δεν ήταν ο παλιός «Μίμαρος», όπως τον ξέραμε εμείς οι πιο παλιοί. Ζούσε με «παρέα» την νόσο πού σε κάνει σαν να μη βρίσκεσαι σ' αυτό τον κόσμο. Και εδώ, πρέπει να προσθέσω ότι ο Μίμης ήταν το τρίτο από τα τελευταία κρούσματα, θανάτου μεγάλων άσσων του ποδοσφαίρου με κοινό χαρακτηριστικό την ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι, δηλαδή τις κεφαλιές. Προηγήθηκαν του Μίμη, ο Σταύρος Σαράφης του Πάοκ και ο Χρήστος ο Ζαντέρογλου του Ολυμπιακού. Και οι τρείς, περίφημοι κεφαλοσφαιριστές.
*** Για τον Μίμη Παπαϊωάννου θα προσθέσω ότι ήταν ένας από τους τρείς ποδοσφαιριστές πού εκείνης της εποχής, που πήδαγαν για κεφαλιά ... ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ! Στο «ένα» ανέβαιναν, στο «δύο» στέκονταν στον αέρα και στο «τρία» κατέβαιναν. Οι άλλοι δύο ήταν ο Βασίλης Μποτίνος και ο Μιχάλης Κρητικόπουλος. Να προσθέσω ακόμη στην ίδια κατηγορία και τον μπασκετμπολίστα Νίκο Γκάλη.
*** Στη μακρά σειρά των μεγάλων ποδοσφαιριστών πού απεβίωσαν λόγω της οδυνηρής αυτής ασθένειας, περιλαμβάνονται ονόματα όπως των Θανάση Σούλη, Μπάμπη Κοτρίδη, Θανάση Μπέμπη, Βασίλη Μποτίνου, Μιχάλη Κρητικόπουλου
*** Ακόμη, των Θανάση και Τάκη Λουκανίδη, Κώστα Λινοξυλάκη, Γιώργου Ανδρέου, Νίκου Σιδέρη, Θανάση Ιντζόγλου, Γιώργου Μαρδίτση ( σέντερμπακ της Αεκ, πού ήταν ανίκητος στο ψηλό παιχνίδι ), Μίλτου Παπαποστόλου, Αλέκου Σοφιανίδη, Φώτη Μπαλόπουλου, Αλέκος Ιορδάνου, Τάσου Βασιλείου και πολλοί ακόμη πού τώρα μου διαφεύγουν, όλοι τους με κοινό χαρακτηριστικό την έφεση και ικανότητα στις κεφαλιές !
ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ Σ' ΕΒΡΙΣΚΕ ΤΟ ... ΚΟΡΔΟΝΙ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ ...
*** Η αιτία των επιπτώσεων στη λειτουργία του εγκεφάλου, ειδικότερα στους κεφαλοσφαιριστές περιόδων μετά το 1950, έως και μερικές δεκαετίες μετά, εντοπίζεται στις συνθήκες κάτω από τις οποίες παιζόταν τότε το ποδόσφαιρο και πιο συγκεκριμένα, στις βαριές και ασήκωτες πέτσινες μπάλας, πού μάλιστα την δεκαετία του '50 είχαν και ... κορδόνια !
*** Είναι πολύ εύκολο να φανταστεί κανείς πόσο οδυνηρή ήταν η απόκρουση με το κεφάλι των δυνατών απ' ευθείας εκτελέσεων φάουλ, από τους κανονιέρηδες της εποχής (Γιάννης Κανάκης, Γιώργος Καμάρας, Βαγγέλης Πανάκης, Ανδρέας Μουράτης κ.α. ). Θυμάμαι, ο μικροσκοπικός «Πινόκιο» ( Θανάσης Μπέμπης ) έτρεχε πρώτος στο τείχος, άφοβα, παρακινώντας και τους άλλους : «Ελάτε ρε μαλάκες, τι φοβάστε ;» Και έβαζε το κεφάλι του.
ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ ΠΕΤΡΑΔΑΚΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ; ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΒΑΡΙΑ Η ΜΠΑΛΑ !
*** Είναι ακόμη πιο εύκολο να αντιληφθούμε πόσο βάρος είχε η μπάλα πού παιζόταν στα λασπωμένα από τη βροχή γήπεδα της εποχής και ακόμη, πόσο έμοιαζε με ... βουνό η μπάλα σε αποκρούσεις των στόπερ στα ελεύθερα των αντίπαλων τερματοφυλάκων.
*** Σούλης, Λινοξυλάκης, Βασιλείου, Ζαντέρογλου και τόσοι άλλοι στόπερ πού δεν άφηναν να περάσει στην περιοχή τους η μπάλα στα ελεύθερα ή στις γιόμες από πλάγια, ήταν πάντα ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑΣ. Τότε όμως ήταν αδύνατον να φανταστούν, καν τον κίνδυνο πού τους περίμενε στις μετέπειτα δεκαετίες της ζωής τους.
*** Σήμερα βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην. Οι μπάλες είναι πανάλαφρες, τα γήπεδα στρωμένα με γκαζόν, το ποδόσφαιρο πιο «στρατηγικό», οι κίνδυνοι για εγκεφαλοπάθειες ελάχιστοι, τα περιστατικά έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Πλην όμως, οι αντοχές από άνθρωπο σε άνθρωπο διαφέρουν. Και το Αλτσχάϊμερ των ηλικιωμένων, έχει γίνει η ... viral ασθένεια της εποχής μας.
*** ( Αλήθεια ... τι μέρα έχουμε σήμερα ; ) ***
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΔΕΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΣΧΕΣΗ ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ – ΚΕΦΑΛΙΑΣ
*** Θα πρέπει πάντως να επισημάνουμε ότι η σχέση των χτυπημάτων της μπάλας με το κεφάλι δεν έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά. Χαρακτηριστικό είναι και το απόσπασμα από την σχετική μελέτη του ερευνητή αθλητιατρικής κ. Γιώργου Κακκαβά, πού αναφέρεται ειδικά σ' αυτό το θέμα :
*** «Οι παίκτες ποδοσφαίρου μπορεί να χτυπήσουν την μπάλα με το κεφάλι τους κατά μέσο όρο 6-12 φορές σε ένα παιχνίδι και μπορεί να εξασκήσουν την τεχνική της κεφαλιάς της μπάλας εκατοντάδες φορές έξω από τα παιχνίδια.
*** Παρόλο που η μεγαλύτερη εστίαση είναι στους τραυματισμούς στο κεφάλι με υψηλές ταχύτητες και κρούσεις, ο ρόλος των επαναλαμβανόμενων χτυπημάτων στο κεφάλι συνεχίζει να αμφισβητείται.
*** Μερικοί ερευνητές έχουν προτείνει ότι η χρήση του κεφαλιού σας για να χτυπήσει τη μπάλα στο ποδόσφαιρο σχετίζεται με αλλαγές στην δομή του εγκεφάλου, ανώμαλη εγκεφαλική δραστηριότητα και μη φυσιολογική εγκεφαλική λειτουργία όπως γνωστικές διαταραχές. Ενώ αυτές οι αναφορές είναι προκαταρκτικές και δεν επιβεβαιώνονται 100% ότι είναι αληθείς, αρκεί να ανησυχείτε για το ρόλο που μπορεί να έχει το ποδόσφαιρο στους εγκεφάλους των παιδιών μας.
*** Σήμερα, δεν είναι βέβαιο ότι οι επιπτώσεις λόγω της κεφαλιάς της μπάλας στο ποδόσφαιρο είναι επιβλαβείς για τον εγκέφαλο ή προκαλούν αρνητικά αποτελέσματα»
*** Η στήλη του Μανώλη Γαβαθιώτη, Πολλά… εν ολίγοις, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κόκκινος Πρωταθλητής στις 17/3/2023. ***