Οι «ταξερόληδες» του διαδικτύου και η αλόγιστη κριτική
ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΙ' ΑΠ' ΤΗΝ ΙΣΟΠΑΛΙΑ ΖΗΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Η «ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ» ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΤΟΥ
ΠΩΣ ΒΟΥΛΙΑΞΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΛΙΜΝΗ ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΤΗΣ «ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ» ΑΧΤΥΠΗΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ
*** Από χθες το βράδυ κάθομαι και μελετάω τα σχόλια των φίλων αναγνωστών για την ισοπαλία του Ολυμπιακού στα Γιάννινα. Κεντρικό στοιχείο των σχολιασμών, η αναζήτηση του «τι φταίει». Τι φταίει δηλαδή, πού ο Ολυμπιακός έχασε μια πολύ καλή ευκαιρία να μειώσει τη διαφορά του από τον Παναθηναϊκό. Τι φταίει πού ενώ κέρδιζε στο ημίχρονο με το καθαρό 2-0, δεν κατάφερε να κρατήσει τη νίκη και ισοφαρίστηκε. Τι φταίει και ... ΠΟΙΟΣ φταίει !
*** Λογικό να υπάρχουν όλοι αυτοί οι προβληματισμοί, αλλά μία προσεκτική ανάγνωση των εκατοντάδων γνωμών και απόψεων πού εκτέθηκαν από το ανώνυμο πλήθος φίλων του Ολυμπιακού ( και μη ) σε οδηγεί στο αβίαστο συμπέρασμα. Ότι ενώ «φταίνε όλοι», δεν καθορίζεται πουθενά ο βαθμός ευθύνης του καθενός ! Ολοι φταίνε, αλλά το ΓΙΑΤΙ φταίει ο καθένας, δεν παρατίθεται, η ευθύνη δεν συγκεκριμενοποιείται.
*** Και αυτό φυσιολογικό είναι. Η πικρία οδηγεί πάντα τον άνθρωπο σε αντιπαράθεση με άλλους, γνωστούς και αγνώστους, ενόχους και μη, ύποπτους και ανύποπτους. Που βεβαίως γρήγορα μαραίνονται, εξανεμίζονται, ξεχνιούνται, εξαφανίζονται. Και η ζωή, κυλάει. Μα την πρώτη μεγάλη νίκη και εμφάνιση, τα Γιάννινα θα ξεχαστούν και οι εμφανιζόμενοι από χθες ως υπεύθυνοι της ισοπαλίας, θα γίνουν πάλι αξιοθαύμαστοι. Θα είναι οι «ήρωες της ημέρας»
*** Δεν έχω πρόθεση να ... αμπελο-φιλοσοφήσω σήμερα, ούτε να «κατευνάσω» κάποια πνεύματα, πού ίσως είναι ακόμα ερεθισμένα. Αλλωστε, ο ιστορικά αποδεδειγμένος κανόνας, είναι γνωστός και αναλλοίωτος σε βάθος χρόνου : «Η νίκη έχει εκατό πατέρες, ενώ η ήττα είναι ορφανή», είναι η φράση του Galeazzo Ciano, πού έχει μείνει παγκόσμια παντοτινή παρακαταθήκη.
*** Τι φταίει λοιπόν για το χθεσινό αποτέλεσμα ; Μονολεκτική η απάντησή μου : Το ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ φταίει ! Αυτό είναι, αγαπητοί το ποδόσφαιρο, το λαοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο πού ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙ' ΑΥΤΟ είναι λαοφιλέστερο. Διότι οι ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ, οι ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ, οι ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ, η ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, η ΑΓΩΝΙΑ για την έκβαση των αγώνων, είναι ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Στο ποδόσφαιρο ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΑΒΟΡΙ, αλλά ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΟΥΤΣΑΪΝΤΕΡΣ. Από αυτά ακριβώς τα στοιχεία, προέρχονται και οι «εκπλήξεις», τα αναπάντεχα, η αβεβαιότητα μέχρι το σφύριγμα της λήξεως του αγώνα.
*** Μήπως θα έπρεπε, αλήθεια, πριν προβληματιστούμε για το τι έφταιγε στα Γιάννινα να αναρωτηθούμε τι έφταιγε πού η παγκόσμια πρωταθλήτρια ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ έχασε από τη Σαουδική Αραβία ; Να προβληματιστούμε πού η μεγάλη φιναλίστ Γαλλία έχασε από την Τυνησία ; Η πού η τεράστια ποδοσφαιρική δύναμη Βραζιλία έχασε από το Καμερούν και η εκ των αουτσάϊντερς Πορτογαλία έχασε από τη Νότιο Κορέα ;
*** Ολα αυτά όμως, για τις πρώτες τέσσερις της διοργάνωσης ξεχάστηκαν και τα πικρά συναισθήματα έδωσαν τη θέση τους σε συναισθήματα χαράς, ευτυχίας, ευδαιμονίας, με εκδηλώσεις σαν αυτές πού παρακολουθούμε στην τηλεόραση. Οσο για τις υπόλοιπες, αυτές πού δεν τα κατάφεραν, γρήγορα και με τις πρώτες επιτυχίες, θα περάσουν στα συρτάρια των αναμνήσεων.
*** Για να μην παρεξηγηθώ, όμως, θα προσπαθήσω και εγώ να ασχοληθώ με το «τι φταίει» και «ποιος φταίει». Και κατ' αρχήν, καλό και χρήσιμο είναι να προσέξουμε μία διάσταση στην οποία ολίγοι έδωσαν τη σημασία πού έπρεπε. Λίγη ώρα αργότερα, μετά το χι του Ολυμπιακού στα Γιάννινα, ο Παναθηναϊκός ισοφαρίστηκε στη Νεάπολη από τον Ιωνικό ! Αυτό δηλαδή ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ ;
*** Διότι ναι, ο Ολυμπιακός έχασε μία τεράστια ευκαιρία να ΜΕΙΩΣΕΙ τη διαφορά από τον πρώτο. Αλλά το ότι ο Παναθηναϊκός έχασε μία τεράστια ευκαιρία να ΑΥΞΗΣΕΙ τη διαφορά από τον δεύτερο, πως το βλέπετε ; Δεν είναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ, από τη στιγμή μάλιστα που ισοφαρίστηκε ενώ ΗΞΕΡΕ ότι ο Ολυμπιακός είχε ήδη χάσει δύο βαθμούς ;
*** Τέλος πάντων, πάμε τώρα στο δια ταύτα. Η εικόνα πού μου έδωσαν οι δηλώσεις του Μίτσελ μετά τον αγώνα, δεν μου άρεσε. «Αλλα είπαμε και συμφωνήσαμε να κάνουμε στο ημίχρονο, άλλα κάναμε», είπε ο προπονητής. Δηλαδή, τι μπορεί να σημαίνει αυτό ; Απειθαρχία ; Ευθυνοφοβία ; Ασχημο κλίμα ; Η απλά, αδιαφορία ;
*** Μνα καλά, δεν πήγαμε και κάτσαμε μισό μήνα στην Ισπανία ; Δεν είπαμε ότι εκεί γίναμε μια οικογένεια ; Δεν πιστέψαμε ότι μετά την Ισπανία θα βλέπαμε ένα διαφορετικό Ολυμπιακό ; Τι έγιναν όλα αυτά ; Στο βρόντο πήγανε τα λόγια, οι υποσχέσεις, ακόμα και το αίσθημα υπεροχής και ανωτερότητας πού είχε δημιουργηθεί από τις πρώτες εντυπώσεις και εδραιώθηκε από την μεγαλειώδη εμφάνιση στο Κύπελλο με τον Ατρόμητο ; Τι έγινε η αχτύπητη ομάδα πού δημιουργήθηκε στη συνείδησή μας ; Βούλιαξε στην «εκατό τοις εκατό» υγρασία της πρωτεύουσας της Ηπείρου, ή βυθίστηκε στα νερά της παγωμένης λίμνης;
*** Λοιπόν, φίλοι μου, για να μην το πολυβασανίζουμε. Φταίνε ΟΛΟΙ γι' αυτό πού είδαμε και πάθαμε χθες. Και όταν λέω ΟΛΟΙ, εννοώ βεβαίως ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ, το προπονητικό τιμ και τους ποδοσφαιριστές πού έπαιξαν και είχαν για μένα, ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ και εν πολλοίς ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ αγωνιστική συμπεριφορά. Δεν μπορώ να εξηγήσω την υποτονική απόδοση του Χάμες Ροντρίγκεζ, ούτε την χλωμάδα του Ινμπομ. Και ομιλώ ειδικά γι' αυτούς τους δύο πιο περίφημους και διεθνώς καταξιωμένους παίκτες, πού ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ μπορούν να πάρουν την ομάδα στους ώμους τους και να την οδηγήσουν σε επιτυχίες.
*** Ο Μίτσελ σίγουρα έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη απ' όλους. Αυτή είναι, άλλωστε, η μοίρα του προπονητή. Να αποθεώνεται στις νίκες και να επικρίνεται στις ήττες. Και βεβαίως, εκ του αποτελέσματος μπορούμε να παραθέσουμε μία σειρά λαθών πού οδήγησαν στην οβιδιακή μεταμόρφωση της ομάδας στο δεύτερο ημίχρονο. Με βασικότερο την ΑΡΓΗ και ΥΠΟΤΟΝΙΚΗ ανάπτυξη της ομάδας, πού εμένα μου έδειχνε ότι ΕΙΧΕ ΕΠΑΝΑΠΑΥΘΕΙ στο ΠΑΡΕΛΚΥΣΤΙΚΟ όπως αποδείχθηκε, ανασφαλές 0-2 του πρώτου ημιχρόνου.
*** Η μεταμόρφωση της ομάδας από ημίχρονο σε ημίχρονο, ήταν εκπληκτική. Ο,τι καλό είδαμε στο πρώτο, στο δεύτερο εξαφανίστηκε, Μας γύρισε στην εποχή των τελευταίων έξη μηνώ ν του Μάρτινς. Με το γνωστό και ΑΝΤΙΠΑΘΕΣ ποδόσφαιρο ανούσιας «κατοχής». Με την μπάλα να στριφογυρίζει «δίπλα – δίπλα», «πίσω – πίσω», «πίσω - μπρος», «πλάϊ – πλάϊ», αργό και ακίνδυνο για τον αντίπαλο transmission. Από κει κι' έπειτα, χάθηκε η αυτοσυγκέντρωση, επιβλήθηκε καθεστώς ανασφάλειας και αβεβαιότητας, εξαφανίστηκε η διάθεση για περισσότερα γκολ. Και εν τέλει, η ισοφάριση φάνηκε πεντακάθαρα ότι ήταν πλέον θέμα χρόνου.
*** Αυτό πού έχω να ξεκαθαρίσω, είναι ότι το δικαίωμα κριτικής, ακόμα και της πιο επικριτικής έκφρασης κρίσεως, είναι ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ για τον καθένα μας. ΚΑΝΕΙΣ όμως δεν έχει δικαίωμα να ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΜΕΧΡΙΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ νεαρά παιδιά, πού δίνουν τα πάντα στον αγώνα της ομάδας τους, αλλά τυχαίνει αυτά «τα πάντα» να μην αρκούν για την επιτυχία.
*** Διάβασα σχόλια ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ για τον Παναγιώτη Ρέτσο, για τον Θανάση Ανδρούτσο, για τον Μάριο Βρουσάϊ και αφήνω αυτά για τον Ολεγκ Ρέαμπτσιουκ, πού έχει γίνει μόνιμος «σάκος του μποξ» για τους πολυξερόληδες του διαδικτύου. Δεν θα προσπαθήσω να πείσω κανένα, δεν με ενδιαφέρει, άλλωστε η ποιότητα κρίσης και άποψης κανενός.
*** Απλά, θα καταθέσω μία ερώτηση. Πιστεύουν ότι ΟΟΟΛΟΙ οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ποδοσφαιριστές σαν τον Ρέτσο, τον Ανδρούτσο, τον Βρουσάϊ στο δυναμικό τους ; Γνωρίζουν, ήθελα να ξέρω, ΣΕ ΠΟΣΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ανέρχονται οι ήδη υπάρχουσες ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ για τον προικισμένο με ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ αμυντικό Ρέαμπτσιουκ ; Ας ρωτήσουν να μάθουν και μετά, ας αρχίσουν να ... ονειρεύονται πλάγια μπακ σαν τον Ρότα, τον Κότσιρα, τον Τσαούση, τον Σάντσεζ, τον ... Χατζηασαφή και τον ... Αμέτι Μουχαμέτι. Ετσι, για να το διασκεδάσουμε και λιγάκι.