Φερνάντος Σάντος vs Κριστιάνο Ρονάλντο, όπως Νταν Γεωργιάδης vs Μίμης Δομάζος
ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΙΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΤΟΥΣ
*** Εχει χωριστεί στα δύο η κοινή γνώμη, φίλοι μου, εξ αιτίας του γεγονότος πού συνέβη στην Εθνική Πορτογαλίας, με την συμπεριφορά του Φερνάντο Σάντος προς το ιερό τέρας του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Τι ακριβώς έκανε ο Σάντος στον Ρονάλντο και προκάλεσε την οργή του ; Τον έκανε αλλαγή στο 65΄του αγώνα με την Ν.Κορέα, με το σκορ στο 1-1. Και τελικά, η Πορτογαλία χωρίς τον Ρονάλντο έχασε με 1-2.
*** Στο επόμενο παιχνίδι, ο Σάντος συνέχισε την ιστορία πού άνοιξε. Δεν χρησιμοποίησε εξ αρχής τον Ρονάλντο αλλά τον έβαλε αλλαγή στο 73΄, στο 6-1 επί της Ελβετίας. Ο Ρονάλντο τσατίστηκε περισσότερο, αρχίσανε οι κόντρες και οι συζητήσεις, αλλά ο Σάντος πλέον αισθανόταν παντιοδύναμος.
*** Σου λέει, σαρώσαμε την Ελβετία χωρίς τον Κριστιάνο, τρελός είμαι να τον βάλω εξ αρχής μες το Μαρόκο ; Ας' τον πάλι έξω, για να μάθει τι εστί βερίκοκο. Και ξεκινάει το ματς με το Μαρόκο και ο Σάντος τα βρίσκει σκούρα, διότι η επίθεση της ομάδας δεν μπορούσε να ξεκλειδώσει την άμυνα των αφρικάνων. Τι να κάνει λοιπόν ; Αποφασίζει, με κρύα καρδιά, να ρίξει στο ματς τον Ρονάλντο, στο 51΄, μπας και βγάλει το φίδι απ' την τρύπα. Ηταν, όμως, πολύ αργά. Η Πορτογαλία γύρισε στην ... Πορτογαλία και ο Σάντος πάει για το σπιτάκι του.
*** Ποια είναι η θέση μου, επ' αυτού. Ξεκαθαρίζω, πριν μου καταλογίσετε ότι δεν είμαι υπέρ της πειθαρχίας, ως απαραίτητου συστατικού επιτυχίας μιάς ομάδας. Είμαι και παραείμαι. Δεν ξέρω τι ακριβώς του καταλόγισε του παίκτη ο προπονητής, αλλά είχε κάθε δικαίωμα και αρμοδιότητα και αλλαγή να τον κάνει και να τον χρησιμοποιεί όποτε και όταν θέλει.
*** Αυτός είναι Ο ΚΑΝΟΝΑΣ. Όμως ... όπως σε όλους τους κανόνες, και γι' αυτόν τον κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις. Οι οποίες ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ αφορούν τους παίκτες – ΣΗΜΑΙΕΣ, τους παίκτες πού ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ διαχρονικά στην ομάδας, τους παίκτες πού απολαμβάνουν της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ παραδοχής. Και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.
*** Μόνο σε ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ πειθαρχικό παράπτωμα «συγχωρείται» η απόφαση του προπονητή να βγάλει απ' την ομάδα ένα ΙΕΡΟ ΤΕΡΑΣ, ένα παίκτη πού και με μία έστω ενέργεια μπορεί να γυρίσει ένα παιχνίδι και να προσφέρει νίκη στην ομάδα – και μαζί, βεβαίως, στον προπονητή.
*** Κατά την ταπεινή μου άποψη λοιπόν, ο Σάντος την πάτησε με τους χειρισμούς του στην περίπτωση Ρονάλντο και ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙ. Βεβαίως, δεν αρνούμαι ότι είμαι και ελαφρώς προκατειλημμένος κατά του Σάντος, από την προηγούμενη θητεία του στην Ελλάδα. Ως προπονητής της Αεκ αρχικά, του Πάοκ στη συνέχεια αλλά και της Εθνικής, μου έδινε την εντύπωση προπονητή υπερεκτιμημένου, επιρρεπούς στην αυτοπροβολή μέχρις εγωπάθειας. Και αυτή ακριβώς η εκτίμησή μου ενισχύθηκε στο Μουντιάλ του Κατάρ.
*** Στην Ελλάδα, ως προπονητής της Εθνικής ο Σάντος θα είχε σίγουρα ακούσει για ένα περιστατικό παρόμοιο μα το τωρινό, δικό του, σχετικά με τη ΓΚΑΦΑ ενός ομοσπονδιακού να αποκλείσει ουσιαστικά ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ, τον κορυφαίο παίκτη της Εθνικής ομάδας, ένα παίκτη πού συγκέντρωνε την εκτίμηση και την παραδοχή ολόκληρου του φιλάθλου κόσμου.
*** Αναφέρομαι στον «περίφημο» αποκλεισμό του Μίμη Δομάζου από την Εθνική ομάδα, πού αποφάσισε το 1969 ο προπονητής της Νταν Γεωργιάδης. Η Εθνική τότε, έπαιζε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970 στο Μεξικό και τον Μάιο του 1969, ο Γεωργιάδης έδιωξε τον Μίμη Δομάζο από την αποστολή στο εντός έδρας 2-2 με τη Ρουμανία, εξαιτίας «απειθαρχίας» !
*** Σε τι ... συνίστατο η απειθαρχία του Δομάζου ; Στο ότι ... δεν φορούσε εντός του ξενοδοχείου το προβλεπόμενο σακάκι με το εθνόσημο, αλλά φόρμα. Χαρακτηριστικός ο διάλογος μεταξύ τους :
Γεωργιάδης: Πού πάτε έτσι, κύριε;
Δομάζος: Για πρωινό, κύριε, δεν μου έφεραν το φούτερ.
Γεωργιάδης: Να πάτε να το βρείτε αμέσως, κύριε.
Δομάζος: Πού να το βρω, κύριε;
Γεωργιάδης: Να πάτε σπίτι σας, κύριε.
*** Η Ελλάδα έχασε την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970 στο Μεξικό για μόλις ένα βαθμό διαφορά από τη Ρουμανία, στην οποία αρκούσε και η ισοπαλία κατά τη μεταξύ τους αναμέτρηση πού έγινε τον επόμενο Νοέμβριο. Η ισοπαλία ήρθε στο Βουκουρέστι, με 1-1 και το ελληνικό γκολ να σημειώνει ο ... Δομάζος πού επανήλθε, με το Γεωργιάδη να έχει ήδη αντικατασταθεί από το Λάκη Πετρόπουλο το καλοκαίρι.
*** Μη μου πεί κανείς «ποιος ... Νταν Γεωργιάδης, μπροστά στο Σάντος». Φυσικά και ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗ. Ο Νταν Γεωργιάδης, παρά τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του, υπήρξε μία τεράστια προσωπικότητα, όχι μόνο για το ελληνικό, αλλά και για το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ποδόσφαιρο. Το βιογραφικό του, είναι πολύ βαρύ και μιλάει από μόνο του. Αντιγράφω από τη Βικιπαίδεια : «Φοίτησε σε σχολές προπονητών και κατείχε διπλώματα από τις αντίστοιχες της Ουγγαρίας, Περού, Χιλής, και Φραγκφούρτης. Διετέλεσε, μάλιστα, και διευθυντής στις δύο τελευταίες.
*** Ξεκίνησε την 30ετή προπονητική του καριέρα το 1958 και θήτευσε στις εθνικές ομάδες: Αϊτής, Περού, Βολιβίας, Ελλάδας (1968-1969, με αποτελέσματα: 3 νίκες - 4 ισοπαλίες - 1 ήττα)[2] και Βενεζουέλας, στους συλλόγους της Νότιας Αμερικής: Σπορτ Μπόις, Αλιάνσα Λίμα (Περού), Μπάνφιλντ, Φέρο Καρίλ (Αργεντινής), Μπολίβαρ (Βολιβίας), Λιμπερτάδ (Παραγουάης) και Σαντιάγο Γουόντερερς (Χιλής), καθώς και της Ευρώπης: Παναχαϊκή, Ολυμπιακός, Σο ντε Φον, Μοντρέ Σπορτς (Ελβετίας), Σεβίλλη (Ισπανίας), Λάρισα, Πανιώνιος (δύο φορές), Αιγάλεω Α.Ο., Τρίκαλα, Προοδευτική,[3] με τον Πανιώνιο να αποτελεί τον τελευταίο του σταθμό στην ελληνική Α' Εθνική την περίοδο 1975-76 και η Προοδευτική να αποτελεί μοναδική ομάδα Γ' Εθνικής στην οποία εργάστηκε. Πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 1998 στην Αθήνα»
*** Δεν θυμάμαι περιπτώσεις ανάλογης κόντρας μεταξύ προπονητή και κορυφαίου ποδοσφαιριστή πού να ωφέλησε μιά Εθνική ομάδα. Ο Σάντος, όμως, έπρεπε να ξέρει τι συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις και να μην τραβήξει τόσο το σχοινί. Η περίπτωση της κόντρας Νταν Γεωργιάδη – Μίμη Δομάζου, απασχόλησε για πολλά χρόνια την φίλαθλη κοινή γνώμη της χώρας μας με τις απόψεις να διίστανται, όπως και στην περίπτωση των Σάντος – Ρονάλντο. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, «χαμένες» τελικά ήταν οι Εθνικές ομάδες.
*** ΥΓ : Θεωρώ τον Μίμη Δομάζο ΔΕΥΤΕΡΟ κορυφαίο Ελληνα ποδοσφαιριστή όλων των εποχών. Ο ΠΡΩΤΟΣ λεγόταν Θανάσης Μπέμπης, ο θρυλικός Πινόκιο, πού ΔΟΞΑΣΕ και ΔΟΞΑΣΤΗΚΕ στον Ολυμπιακό.
*** ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΔΟΜΑΖΟΣ, ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΡΩΤΗΘΗΚΕ, ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΗΚΕ :
«Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΟΛΩΝ» !