Ο λύκος κι αν εγέρασε..., αντιολυμπιακός παρέμεινε
Το καταπληκτικό δεν είναι ότι ζει και είναι ακμαίος, μακάρι να ζήσει άλλα εκατό χρόνια ο άνθρωπος και να είναι πάντα όρθιος. Το καταπληκτικό είναι ότι εξακολουθεί να έχει γνώμη (ή να... νομίζει ότι έχει γνώμη) για το ελληνικό ποδόσφαιρο!
Ομιλώ για τον κ. Γιάννη Διακογιάννη, που για μας τους μεγαλύτερους σε ηλικία και ΜΗ ανήκοντες σε αντιολυμπιακά μπλοκ αποτελούσε πάντα ένα παράδειγμα ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ, λόγω ακριβώς της έντονα και επίμονα προσκόλλησής του στη ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΗ... «αντικειμενική» δημοσιογραφία.
Κλασικό παράδειγμα της απίστευτα αντιολυμπιακής του τοποθέτησης η ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ περιγραφή του στο Κάλιαρι - Ολυμπιακός 0-1, το φθινόπωρο του 1972, που έμοιαζε σαν απαγγελία του επιτάφιου θρήνου! Κι όμως, ο Ολυμπιακός τότε είχε επιτύχει έναν από τους μεγαλύτερους θριάμβους του ελληνικού ποδοσφαίρου σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Ο κ. Διακογιάννης, ως μόνιμος τότε περιγραφέας των κρατικών καναλιών, ίσως να περίμενε κάποια συντριβή του Ολυμπιακού από την πανίσχυρη Κάλιαρι και η μεγαλειώδης ερυθρόλευκη νίκη να του έπεσε ολίγον τι... βαριά και δυσκολοχώνευτη.
Εν πάση περιπτώσει, όλοι γράφουμε την ιστορία μας και ο κ. Διακογιάννης τη δική του. Και σήμερα υπάρχουν δημοσιογράφοι που τον θεωρούν θρύλο της αθλητικής δημοσιογραφίας και τον αναφέρουν σε κάθε ευκαιρία με εκθειαστικά σχόλια. Εγώ είχα ανέκαθεν εκ διαμέτρου αντίθετη γνώμη, την οποία είχα διαμορφώσει ύστερα και από ατέλειωτες συζητήσεις με τον Κώστα τον Σισμάνη, τον Βασίλη Κοντοβαζαινίτη και ΠΟΛΛΟΥΣ από τους τότε εργαζόμενους δημοσιογράφους στο αθλητικό τμήμα της ΕΡΤ.
Ο λύκος κι αν εγέρασε...
Δεν θα με απασχολούσε σήμερα οτιδήποτε αφορά τον κ. Διακογιάννη –τον οποίο περίπου είχα ξεχάσει– αν δεν έπεφταν στο μάτι μου κάποιες δηλώσεις του στα ΓΝΩΣΤΑ sites των ΑΡΔοΜΜΕμέδων. Δηλώσεις που δεν με εξέπληξαν σε ό,τι αφορά το περιεχόμενό τους, αλλά στο γεγονός της επαλήθευσης της παλιάς σοφής παροιμίας «Ο λύκος κι αν εγέρασε...».
Θα μου ήταν δύσκολο δηλαδή να πιστέψω ότι ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια απουσίας από τα δρώμενα, ο κ. Διακογιάννης έχει ακριβώς τις ίδιες, ιταμές έναντι του Ολυμπιακού απόψεις. Που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν και ως έμπλεες κόμπλεξ και μισαλλοδοξίας.
Τι είπε ο κ. Διακογιάννης (μεταξύ άλλων); Προσέξτε: «Θεωρώ σήμερα το ποδόσφαιρο βρόμικο και θέλω να το μεταφέρετε έτσι όπως το γράφω. Εγώ έζησα την καθαρή εποχή του. Ούτε νιώθω την ανάγκη να πάω πλέον στο γήπεδο. Το επίπεδο είναι πολύ χαμηλό. Το ελληνικό ποδόσφαιρο θα έπρεπε να απασχολήσει πολύ σοβαρά τη Δικαιοσύνη. Αλλά και η απονομή της καθυστερεί στη χώρα μας». Και άλλα πολλά.
Νοσταλγία του Βαρδινογιαννισμού
Εν ολίγοις, για τον κ. Γιάννη Διακογιάννη (γνωστό και ως σκέτο «Ζανό», στην εποχή του) το ΣΗΜΕΡΙΝΟ ποδόσφαιρο «είναι βρόμικο», σε αντίθεση με την εποχή του που... «ήταν καθαρό»! «Εποχή του κ. Διακογιάννη» ήταν, θυμίζουμε, εκείνη η άρρηκτα συνδεδεμένη με τα χρόνια της ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ των Βαρδινογιάννηδων και βεβαίως των αντίστοιχων «πέτρινων χρόνων» του Ολυμπιακού. Με εμφανέστατη τη νοσταλγία στα χρόνια του ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΙΣΜΟΥ, στα χρόνια που εκκόλαψαν τους μεγαλύτερους ΤΣΑΤΣΟΥΣ και ΚΟΛΑΚΕΣ της πράσινης ΑΥΛΗΣ. Τα χρόνια που ποδηγετήθηκε, εκμαυλίστηκε και εξευτελίστηκε ΠΑΤΟΚΟΡΦΑ το ελληνικό ποδόσφαιρο, τα χρόνια που σημειώθηκαν τα μεγαλύτερα ΣΚΑΝΔΑΛΑ και οι μεγαλύτερες ΞΕΦΤΙΛΕΣ, όχι μόνο του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά ολόκληρου του ελληνικού ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ.
Αυτός ήταν ΠΑΝΤΑ ο δημοσιογράφος κ. Διακογιάννης: υμνητής της πιο εξευτελισμένης εποχής του ποδοσφαίρου μας και ΑΠΗΝΗΣ (δημοσιογραφικός ) ΔΙΩΚΤΗΣ του Ολυμπιακού, που βεβαίως ήταν και ο ΜΟΝΟΣ που τολμούσε να τα ορθώσει το ΛΕΒΕΝΤΙΚΟ παράστημά του στο πανίσχυρο πράσινο κατεστημένο, σε ΟΛΑ τα επίπεδα και τις μορφές του.
Οπως επί χούντας και επί Ασλανίδη;
Η δημοσιογραφική αντιολυμπιακή «φλόγα» του κ. Διακογιάννη όχι απλώς δεν έσβησε με το πέρασμα των δεκαετιών, όχι απλώς παρέμεινε αναμμένη, αλλά και εμφανίζεται τώρα σαν να έχει αναζωπυρωθεί, με τις ΑΣΤΟΧΕΣ και ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΕΣ, υποκειμενικές απόψεις που διαβάζουμε να αραδιάζει.
Τα περί «Δικαιοσύνης» που «αργεί» έχουν ευθεία και σαφή κατεύθυνση: Η αιχμή του αφορά τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και τον πρόεδρό του, τον Βαγγέλη Μαρινάκη, και είναι απόλυτα εναρμονισμένη με τις ανάλογες και ΜΗ ΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ απόψεις του σημερινού προέδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, του κ. Αλαφούζου (είναι και καναλάρχης, άρα χρήσιμος άνθρωπος, έτσι κύριε Διακογιάννη;) και των κυρίαρχων ΑΡΔομεΜΜΕδων.
Και βεβαίως, όχι μόνον κακόηχο αλλά και κακοπροαίρετο μοιάζει το να κατηγορεί κανείς δημόσια την ελληνική Δικαιοσύνη ότι «δεν την απασχολεί σοβαρά το βρόμικο ελληνικό ποδόσφαιρο»! Δηλαδή τι θα ήθελε ο κ. Διακογιάννης για να πεισθεί ότι η Δικαιοσύνη απασχολείται σοβαρά; Να βάλει στη φυλακή χωρίς δίκη μερικούς παράγοντες και να διαλύσει μερικές ομάδες με Προεδρικά Διατάγματα, όπως γινόταν ΕΠΙ ΧΟΥΝΤΑΣ και ΕΠΙ ΑΣΛΑΝΙΔΗ; Ετσι βλέπει άραγε ο κ. Διακογιάννης τη λειτουργία και το έργο της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ;
Δυσώδες και βρομερό!
Μια μόνο φράση για να τελειώνω με αυτό το ΚΑΚΟ ΔΕΙΓΜΑ ξεπερασμένης και αναχρονιστικής δημοσιογραφικής αντίληψης και νοοτροπίας: Το σημερινό ποδόσφαιρο, σε σχέση με εκείνο της εποχής του κ. Διακογιάννη, είναι ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ. Τους τίτλους τους κερδίζει αυτός που ΕΠΕΝΔΥΕΙ και επενδύει ΣΩΣΤΑ, με ΠΑΘΟΣ, ΑΓΑΠΗ και ΑΦΟΣΙΩΣΗ.
Εκείνη την παρωχημένη, αλλά και νοσηρή εποχή, την εποχή του κ. Διακογιάννη, το ποδόσφαιρο ήταν ΒΡΟΜΕΡΟ, ήταν ΔΥΣΩΔΕΣ, ήταν υπόθεση μιας οικογένειας, μερικών ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΩΝ και δεκάδων ΕΥΝΟΗΜΕΝΩΝ και ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΩΝ «λειτουργών» της δημοσιογραφίας, με βασικότερο προσόν για τη δημοσιογραφική τους ανέλιξη τη συνεχή και αέναη ΑΦΟΣΙΩΣΗ στους εκάστοτε ΙΣΧΥΡΟΥΣ (και όχι μόνον του ποδοσφαίρου).
Ετσι δηλαδή τα βλέπω εγώ τα πράγματα...
Μηνύσεις και αγωγές ο Βασάρας
Είδηση: Ο Κύρος Βασάρας κατέθεσε μηνύσεις και αγωγές εναντίον όλων όσοι ενέπλεξαν το όνομά του στην υπόθεση που κάποιοι ονομάζουν «πυραμίδα». Και εδώ πρέπει να το ξεκαθαρίσω, για μία ακόμη φορά: Υπόθεση «Πυραμίδα» δεν υπάρχει! Υπάρχει μόνο μια φούσκα εικασιών και ανοησιών, την οποία συντηρεί μια δράκα ανθρώπων που ωφελούνται από τη διαιώνιση εκκρεμών καταγγελιών, προκειμένου να έχουν πάντα κάτι να σχολιάζουν, δηλητηριάζοντας το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Στην πραγματικότητα όμως υπόθεση πυραμίδας στη διαιτησία ούτε υπάρχει, ούτε και υπήρξε ποτέ! Το αν ο εισαγγελέας ασχολήθηκε ή ασχολείται είναι επιλογή του προκειμένου να μην υφίσταται αφόρητη πίεση από τα γνωστά ΜΜΕ, τα οποία ανήκουν ή συνεργάζονται με το συγκρότημα Αλαφούζου.
Φυσικά, ούτε και ο Κύρος Βασάρας έχει κάτι να... «φοβάται» από αυτή την ιστορία. Δεν έχει καμία απολύτως «ύποπτη» ανάμιξη και πολύ σωστά προσέφυγε στην πολιτική, πλέον, Δικαιοσύνη. Ετσι, θα δοθεί συνέχεια στα πολιτικά δικαστήρια. Διότι από πλευράς ουσίας ο φάκελος θα καταλήξει μεγαλοπρεπώς στο αρχείο.
***Ανοίγει κι άλλες θύρες η Κούλα στο ΟΑΚΑ, με προφανή σκοπό να επεκτείνει το σπίτι που θα της κλείσει ο Θρύλος.
*** Από το σύντομο πλην περιεκτικότατο τετ α τετ που είχαν ο Κοντονής με τον Σάββα βγήκαν δύο συμπεράσματα: Πρώτον, ο Κοντονής ΚΑΤΑΛΑΒΕ πλέον απόλυτα τι εστί Αλαφούζος! Δεύτερον, φάνηκε ότι έχει ξεκαθαρίσει πλέον κάποια πράγματα που τον είχαν «μπερδέψει».
*** Ολίγον αινιγματικό, αλλά σίγουρα κατανοητό το mail του φίλου «Παρασκευή Παρασκευάς» (poros2014): «Μανώλη καλησπέρα. Εκανα το παρακάτω σχόλιο σε μεγάλο αθλητικό σάιτ και δεν το δημοσίευσαν. Σας το παραθέτω και πείτε μου σας παρακαλώ αν βρίζω ή προσβάλλω κάποιον. Απλά έναν προβληματισμό έθεσα. Φαίνεται πως στη... νιουρότρυπα δεν επιτρέπουν ούτε και να σκέφτεσαι. ‘Το ΑΕΚ-ΠΑΟ είναι εξάποντο. Με τον Ολυμπιακό τρίποντο. Ομως η Ενωση προτίμησε να αφήσει τον Μάνταλο έξω σε ματς με ανταγωνιστική βαθμολογικά ομάδα (ΠΑΟ) στα πλέι οφ. Γιατί;’ Σας ευχαριστώ».
*** Εμαθα ότι ο Γιαννάκης μας άρχισε να εξετάζει και ένα άλλο ενδεχόμενο: Στο γενικότερο στήσιμο που βλέπει για την ομάδα του να μετέχει και ο Ζέκα, που πήγε και αποβλήθηκε χωρίς λόγο, εντελώς αναίτια! Ούτε το ελαφρυντικό της βλακείας υφίσταται σε τέτοιες περιπτώσεις, οπότε τι άλλο απομένει από το εθελούσιο στήσιμο;
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 11/02/2016)