ΕΧΑΣΑΝ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΝΤΕΡΜΠΙ

Παρασκευή, 11 Μαΐου 2018 - 15:59

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΑΒΑΘΙΩΤΗΣ

*** Δεν έβγαλε κουβέντα ο Παπαπέτρου την επιλογή ξένου διαιτητή για τον τελικό, ενώ του είχαν άλλα υποσχεθεί.

Λογικό. Όταν τρώνε, δεν μιλάνε.

ΤΟ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΓΕΜΙΣΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ !

Τα παλιόπαιδα. Με συγκίνησαν. Εσείς είδατε τον τελικό του πρωταθλήματος ομάδων Κ.17 ; Αν τον είδατε, με καταλαβαίνετε. Αν δεν τον είδατε, ΧΑΣΑΤΕ. Πολλά…

Είχα καιρό να συγκινηθώ έτσι, παρακολουθώντας ένα αγώνα. Εστω και αγώνα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού.

Αυτό πού μου πρόσφεραν τα παιδιά πού αγωνίστηκαν προχθές, στο ΑΔΕΙΟ από κόσμο γήπεδο του Αγρινίου ( άλλη μία ακατανόητα ΗΛΙΘΙΑ απόφαση της ΕΠΟ ) ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΑ, τα τελευταία χρόνια μου τα έχει προσφέρει αγώνας ντέρμπι των «μεγάλων». Και δεν ομιλώ ΜΟΝΟ γιά τα παιδιά του ολυμπιακού. Όχι. Θα ήμουνα ασυγχώρητα ΑΔΙΚΟΣ αν δεν συμπεριλάμβανα στους επαίνους μου ΚΑΙ τα παιδιά του Παναθηναϊκού. Και ακριβώς αυτή η ιδιομορφία, δηλαδή ο συναγωνισμός μεταξύ δύο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ομάδων, είναι πού ανεβάζει ΤΗΝ ΑΞΙΑ και το ΜΕΓΑΛΕΙΟ της ερυθρόλευκης ομάδας.

Τρομερός αγώνας, κύριοι. Απίστευτα αμφίρροπος. Με το ενδιαφέρον να ξεκινάει από το πρώτο λεπτό και να κλιμακώνεται μέχρι την τελευταία εκτέλεση πέναλτυ. Από ένα «μικρό ήρωα» των ερυθρόλευκων. Τον στόπερ Γκοτζαμανίδη. Αυτό το εύστοχο πέναλτυ, έδωσε τον τίτλο στους Εφήβους του Ολυμπιακού.

Δεν θα ήθελα να επικεντρώσω τις κρίσεις μου γιά τον αγώνα πού παρακολούθησα τηλεοπτικά σε άτομα. Η ηλικία των παιδιών πού έπαιξαν, είναι ευαίσθητη. Και μια κουβέντα, και ένα χαρακτηρισμό και ένα εύσημο να δώσεις ειδικά σε κάποιον από τους πρωταγωνιστές, έστω και αν το αξίζει, μπορεί να του κάνεις κακό. Μπορεί να του αλλάξεις την «φιλοσοφία» και την προσωπικότητα. Δεν είναι δύσκολο γιά ένα δεκαεφτάχρονο, να αισθανθεί τόσο … «Μέσι» ώστε σε λίγο να το πιστέψει κι’ όλας !

Όμως εδώ, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Είδα ένα νεαρό ποδοσφαιριστή, με ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ τεχνικές αρετές ( Φέκκας, αρχηγός της ομάδας ) να κάνει δηλώσεις μετά τον αγώνα, τόσο μεστές νοημάτων, τόσο ώριμες, τόσο αντιπροσωπευτικές μιας ΥΓΙΟΥΣ ποδοσφαιρικής αντίληψης και υγείας, πού δεν συναντά κανένας σε έμπειρους και καταξιωμένους ποδοσφαιριστές.

Εχοντας λοιπόν απόλυτη εμπιστοσύνη στη νοοτροπία των παιδιών αυτής της ομάδας, δεν θα αποφύγω την ατομική κριτική. Ξεκινάω από το γνωστό και χιλιογραμμένο, ότι είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς κάποιον ιδιαίτερα από την ομάδα, διότι έτσι θα αδικήσει τους άλλους. Οντως, αυτό συμβαίνει. Παρά ταύτα, δεν μπορώ και να μην επισημάνω μερικά ονόματα πού είδα να ξεχωρίζουν, κυρίως από πλευράς εμπειρίας και ετοιμότητας.

Γιά τον Φέκκα μίλησα. Νομίζω ότι σε δύο – τρία το πολύ χρόνια θα μιλάει όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα γι’ αυτό το παιδί. Απίστευτη τεχνική, ταχύτητα και δύναμη δυσανάλογη με το μπόϊ του και την ηλικία του.

Είπαμε και για τον Γκοτζαμανίδη. Να πω νέος Ρέτσος ; Να πω νέος Νικολάου ; Θα τον αδικήσω. Με λίγα λόγια, νομίζω ότι έχει ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Απροσπέλαστος και ακαταμάχητος στο γκαζόν όσο και στον αέρα.

Μαρτίνης. Μικρός το δέμας, αλλά ΜΠΑΚΑΡΑ. Τεχνίτης, γρήγορος, με αστραπιαία αντανακλαστικά. Τεράστιο το μέλλον του.

Γλυνός. Αμυντικός μέσος με σωματοδομή πού μου θύμισε Κοτρίδη. Ψηλός και πολύ δυνατός, αλλά και με οργανωτικά προσόντα. Είχε την ατυχία να τραυματιστεί νωρίς και τον ΗΡΩΪΣΜΟ να συνεχίσει να παίζει τραυματισμένος. Γνήσια πατέντα παίκτη ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.

Μπολάρι. Κάτι από Μήτρογλου, αλλά πολύ πιο μαχητικός, με πλούσια σωματικά προσόντα και άνεση στο σκοράρισμα. Το γκολ της ισοφάρισης, πού πέτυχε με περίτεχνο πλασέ δύο λεπτά πριν τη λήξη, ήταν χαρακτηριστικό γιά την ικανότητά του.

Τελειώνω με ένα παίκτη πού ίσως και να μην είναι τόσο γνωστός, στο ευρύ κοινό, αλλά έτσι όπως τον είδα, πιστεύω ότι είναι πιο κοντά απ’ όλους σε ετοιμότητα γιά να παίξει κάποια στιγμή στην πρώτη ομάδα. Κωνσταντινίδης λέγεται και έπαιξε δεξί μπακ – χαφ. Χάρμα ιδέσθαι, ο τρόπος πού φύλαξε τη θέση του. Πολύ δυνατός, πολύ πεισματάρης, πολύ έξυπνος αμυντικός. Εξαιρετική περίπτωση μου φάνηκε, έτσι όπως τον είδα πρώτη φορά.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά και γιά τα παιδιά του Παναθηναϊκού, αλλά δεν με παίρνει ο χώρος. Επί τροχάδην, μου άρεσαν πολλοί, αλλά περισσότερο ένας Αλεξανδρόπουλος και ο στόπερ Σπίνος, όπως και ο τερματοφύλακας, ο Χατζηγιαννάκης.

ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ

ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ !

Αυτά γιά τους ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ποδοσφαιριστές Κ.17 του Ολυμπιακού. Εξαιρετική εντύπωση όμως μου έκαναν και οι δηλώσεις του απόλυτα επιτυχημένου προπονητή της ομάδας, Τάσου Θέου. Δηλώσεις με ποιότητα και επίπεδο, πού δυστυχώς, δεν βρήκαν ανταπόκριση και από τον απέναντι προπονητή ( δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομά του ).

Ο κ. Θέος μίλησε με τα καλύτερα λόγια και για τους αντιπάλους της ομάδας του, εκθειάζοντας το ποδοσφαιρικό θέαμα πού είχε προηγηθεί. Αντίθετα, ο εμφανώς πικαρισμένος προπονητής του Παναθηναϊκού, χαρακτήρισε τη νίκη του Ολυμπιακού «άδικη», χωρίς όμως να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό του.
Ισως να είχε επηρεαστεί και από την παρουσία, εκεί, του … προέδρου της πράσινης ΠΑΕ Βασίλη Κωνσταντίνου. Ο οποίος αμέσως μετά τη λήξη έσπευσε να … εξαφανιστεί στα υπόγεια του γηπέδου. Μαζί με τον Γκαγκάτση, πού δεν τόλμησε καν να εμφανιστεί την στιγμή των ερυθρόλευκων πανηγυρισμών.

«Κατοχυρωμένος» πλέον στο … ρόστερ του Μελισσανίδη το … «μήλον της έριδος» Παπαπέτρου

Μόνο η Αεκ παρεξηγήθηκε και … καρφώθηκε με προσβλητική και επικίνδυνη ανακοίνωση

ΞΕΝΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ; ΝΑΙ, ΑΛΛΑ … ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Αποδεικνύεται ότι οι Ελληνες διαιτητές ήταν το ΌΠΛΟ γιά να στερήσουν τον τίτλο από τον Ολυμπιακό, όπως και πριν από 43 χρόνια !

ΒΑΤΣΙΟ ήταν έτοιμος να βγάλει απ’ το καπέλο του ο … «μάγος» της ΚΕΔ Τριτσώνης, για να αιφνιδιάσει τον Πάοκ

Περίμενα, όπως πιθανότατα όλος ο κόσμος του ποδοσφαίρου, ότι με το πού θα όριζαν ξένο διαιτητή για τον τελικό, τουλάχιστον ο ένας εκ των δύο θα αντιδρούσε. Πιο πιθανό ήταν να αντιδράσουν και οι δύο, δηλαδή και ο Μπάοκ και η Αεκούλα και αυτό για να μην καρφωθούν !

Αντιθέτως όμως η άποψη αυτή καταρρίφθηκε από τις εξελίξεις. Με πού ανακοινώθηκε το όνομα του ξένου ( Ισπανού ) διαιτητή , η μόνη ομάδα πού αντέδρασε δημοσίως, τουλάχιστον μέχρι την ώρα πού κάθισα να γράψω, ήταν η Αεκούλα. Και μάλιστα, η αντίδρασή της ήταν περισσότερο απ’ όσο φανταζόμουνα έντονη, επιθετική και κυρίως τόσο πρόχειρη, ώστε να φανερώνει το σοκ μετά τον αιφνιδιασμό. Δεν ξέρω τι περίμενε και ποιόν περίμενε η Αεκούλα, γιά να εμφανιστεί «ικανοποιημένη» από τον ορισμό. Ισως τον Παπαπέτρου, πού έχει πλέον κατοχυρωθεί στο διαιτητικό … «ρόστερ» του Μελισσανίδη. Ισως και κάποιον άλλο, πού θα τον έβγαζαν ξαφνικά από το καπέλο τους οι «μάγοι» της ιστορίας Τριτσώνης και Κουκουλάκης. Μάνταλο π.χ. ή Στυλιαρά, ή το νέο πουλέν του αεκτζήδικου Ιπποφορβείου Βάτσιο.

Όπως και να έχει, φαινομενικά τουλάχιστον η εικόνα πού υπάρχει είναι ότι στην Αεκούλα υπήρξε αιφνιδιασμός. Ο οποίος αποτυπώθηκε ανάγλυφα στο κείμενο της ανακοίνωσης, σε φράσεις όπως αυτή η … απίστευτου θράσους «άρση της εμπιστοσύνης της» προς τον Πορτογάλο αρχιδιαιτητή Μέλο Περρέϊρα. Και γιατί έγινε αυτή η άρση; Επειδή, όπως λέει, η Αεκούλα «εκτίμησε» ( ΠΟΙΟΣ ΑΚΡΙΒΩΣ, άραγε ; Είναι κάποιο μέλος της διοίκησής της αυτός πού κάνει αυτού του είδους τις «εκτιμήσεις», ή κανένας νταραβεριτζής ; Απορίαν εκφράζω ), ότι «πρόσβαλε κατά τον χειρότερο τρόπο το ελληνικό ποδόσφαιρο, δημιουργώντας επικίνδυνο προηγούμενο» !

Προσέξτε, παρακαλώ, τις λέξεις πού χρησιμοποιήθηκαν διότι είναι – κατά την άποψή μου – απόλυτα αποκαλυπτικές.
κατ’ αρχήν για την «προσβολή». Αλήθεια, τίνι τρόπω πρόσβαλε Ο ΠΕΡΡΕΪΡΑ το ελληνικό ποδόσφαιρο ; Από πού κι’ ως πού συνίσταται προσβολή, όταν ορίζεται διαιτητής από τους ( θεωρητικά ) καλύτερους της Ευρώπης ;

Η προσβολή της συνάντησης Μελισσανίδη - Περρέϊρα

Εγώ ξέρετε πού την βλέπω την «προσβολή» ; Όταν κάνουν ραντεβού και ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑΚΑ, ο Περρέϊρα με τον Μελισσανίδη ! Την θυμάστε τη συνάντηση ;

«Θέλουμε το 50-50 για εμάς και για όλους τους άλλους» !

Αυτή η ατάκα ήταν ΤΟ ΜΟΝΟ πού βγήκε προς τα έξω ( το έδωσε βεβαίως ο επικοινωνιακός μηχανισμός της Αεκούλας ) από εκείνη τη συνάντηση. Ωρες ήταν κλεισμένοι στο γραφείο του Περρέϊρα οι δυό τους, ο Μελισσανίδης, πού δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ με την Αεκούλα και ο αρχιδιατητής Περρέϊρα, πού τον δέχτηκε ευχαρίστως «να μιλήσουν». Ποιο το περιεχόμενο της συνάντησής τους ; Ότι ο Μελισσανίδης θέλει … 50 – 50 και γι΄ αυτόν και γιά … όλους τους άλλους ;

Οποιος τα τρώει αυτά, καλοφάγωτα. Όχι όμως και με το πού ο Περρέϊρα παίρνει μία απόφαση πού δεν συμφέρει ( ΞΕΡΟΥΜΕ … ΞΕΡΟΥΜΕ … ) αμέσως να βγαίνουμε και να τον κράζουμε ότι … προσβάλλει το ελληνικό ποδόσφαιρο και μάλιστα … «κατά τον χειρότερο τρόπο» !

Οσον αφορά την … άρση εμπιστοσύνης της Αεκούλας προς τον Περρέϊρα, το μόνο πού μπορεί να αφορά είναι την τηλεοπτική σειρά φαντασίας «Ιστορίες της Κρύπτης». Από πού και ως πού, ωρέ ζαγάρια, «αίρετε» κάτι πού ΔΕΝ ΔΩΣΑΤΕ και ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ; Τι είναι η εμπιστοσύνη, καμιά άδεια πρακτορείου του ΟΠΑΠ να την παρέσχετε και να την αίρετε όποτε σας γουστάρει; Εσείς δηλαδή την έχετε προσφέρει στον Περρέϊρα την εμπιστοσύνη, άρα μπορείτε και να την … ξαναπάρετε πίσω με την πρώτη ευκαιρία ;

Κλεμμένη απ’ τον … Γαβαθιώτη !

Κρύβετε λόγια, πρωταθλητές της μπίχλας, της λέχρας και της εξαπάτησης. Τις ξέρουμε τις «συνδιαλλαγές» και τις ΣΧΕΣΕΙΣ ορισμένων εξ υμών ( και ΟΧΙ από την επίσημη διοίκησή σας ) με την ΟΥΕΦΑ του Θοδωράκη. Ξέρουμε και ΤΙ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ γιά να σταλεί κάποια στιγμή στην Ελλάδα ο Περρέϊρα, όπως τώρα και ο Μάριν.

ΟΜΟΛΟΓΕΙΤΕ λοιπόν έμμεσα ότι ΕΣΕΙΣ είχατε … προμηθεύσει με … «εμπιστοσύνη» τον ΔΙΟΡΙΣΜΟ του Ισπανού αρχιδιαιτητή, μέσω των γνωριμιών και σχέσεων με την ΟΥΕΦΑ ; Γι’ αυτό και παρεξηγηθήκατε τόσο πολύ, ώστε να βγάλετε αυτή την ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΤΑΤΗ ανακοίνωση περί Περρέϊρα, πού φτάνετε στο σημείο να τον κράζετε ότι «αμείβεται πλουσιοπάροχα» ( ελάτε, ελάτε, μη μου πείτε ότι την έκφραση αυτή την έχετε … κλεμμένη από τον Γαβαθιώτη, πού την χρησιμοποιεί συχνά – πυκνά ; Με εκπλήσσετε ! )

Εν ολίγοις. Η ανακοίνωση της Αεκούλας είναι ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ γιά το ποδόσφαιρό μας έστω και αν εκεί πού έχει φτάσει έχει πιάσει πάτο και παρακάτω δεν έχει. Και αύριο μέρα είναι.

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, ΡΟΥΜΠΗΣ @ ΣΙΑ

Για να πλήξουν τον Ολυμπιακό είχαν σταματήσει και το 1975 τους ξένους διαιτητές !

Οι εποχές αλλάζουν αλλά ο βρόμικος πόλεμος από το αντιολυμπιακό σύστημα μένει πάντα ίδιο.

Η περίοδος 1974 – 75, αμέσως μετά την επταετία της Δικτατορίας των συνταγματαρχών, ήταν η τελευταία πού χρησιμοποιήθηκαν ξένοι διαιτητές σε αγώνες των ελληνικού πρωταθλήματος ή Κυπέλλου.

Σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα στοιχεία ( αντλώ την πληροφόρηση από τον μνημειώδη ποδοσφαιρικό «τυφλοσούρτη» του Ανδρέα Μπόμη «ΓΚΟΛ 2000 – Ενας αιώνας ποδόσφαιρο» ).

Εκείνη λοιπόν την περίοδο, σε 306 αγώνες πρωταθλήματος είχαν χρησιμοποιηθεί συνολικά 78 διαιτητές, εκ των οποίων οι ένδεκα ήταν ξένοι. Ανάμεσά τους, οι Γάλλοι Ρομπέρ Βούρτς και Μισέλ Βοτρώ και οι Ιταλοί Λατάντζι και Σεραφίνο.

Αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου, μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού ο διαιτητής ήταν ξένος. Ο Ιταλός Τζιανφράνκο Μενεγκάλι. Ο Ολυμπιακός κέρδισε με γκολ του αείμνηστου Κώστα Δαβουρλή.

ΦΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Εδώ όμως, πίσω ακόμα και απ’ αυτή την απόφαση να μην ξαναχρησιμοποιηθούν ξένοι διαιτητές, υπήρξαν σκοπιμότητες. Ηταν η εποχή πού στο ελληνικό ποδόσφαιρο κυριαρχούσε ως υφυπουργός Αθλητισμού ο οπαδός του Παναθηναϊκού Αχιλλέας Καραμανλής, αδελφός του Εθνάρχη.
Τότε λοιπόν, με δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός του Γουλανδρή ( και του Λάκη Πετρόπουλου ) είχε πάρει τρία σερί πρωταθλήματα, ο Αχ. Καραμανλής με το επιτελείο του ( Θαν. Ρουμπής κ.α. ) σκέφτηκαν ότι κάτι έπρεπε να κάνουν γιά να σπάσει αυτή η τριετής ερυθρόλευκη κυριαρχία. Και όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις από την πολιτική εξουσία, αποφασίστηκε να εναποθέσουν αυτό το «έργο» στη διαιτησία.

Ελα όμως πού με ξένους διαιτητές ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ούτε να ελέγξουν, ούτε να ποδηγετήσουν τους διαιτητές. Οπότε, η απόφαση ( πού παρουσιάστηκε βεβαίως με το γνωστό «περιτύλιγμα» ότι οι Ελληνες διαιτητές είναι εξ ίσου καλοί με τους ξένους και χρειάζεται να τους δείξουμε εμπιστοσύνη ) ήταν να απαγορευτεί ( νομίζω διά νόμου, δεν θυμάμαι και δεν είμαι πρόχειρος να το ψάξω, αυτή τη στιγμή ) ο ορισμός ξένου διαιτητής σε επίσημο αγώνα μεταξύ ελληνικών ομάδων.

Και τότε, γιά να χρυσώσουν ακόμα περισσότερο την καραμέλα των «αγαθών προθέσεων», θέσπισαν και την μέθοδο του ορισμού διαιτητών δια κληρώσεως.

Η παραίτηση του Νίκου Γουλανδρή από τον Ολυμπιακό, διευκόλυνε αφάνταστα τα σχέδιά τους. Και από τότε, άρχισε εκείνη η περίοδος των διαρκών ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ σε βάρος του Θρύλου, πού έμεινε γνωστή στην ιστορία και ως «πέτρινα χρόνια» και κράτησε ως το 1997.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!