ΟΤΑΝ Ο ΤΡΟΜΟΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΑΝΙΚΟ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΜΕ ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ
Και τα όσια τοις κυσί…
Ο Κεφαλογιάννης είναι το σύμπτωμα της νόσου των ΑΡΔοΜΜΕμέδων
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι η γένεση αυτής εδώ της ΣΟΥΠΕΡ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ προκάλεσε τρόμο και πανικό στους πάσης φύσεως ΑΡΔοΜΜΕμέδες των εξωνημένων sites και ιδιαίτερα στους πουλημένους υπαλλήλους του Ιβάν Ιγκνιάτεβιτς Σαμπίντι.
Ο πανικός των ΑΡΔοΜΜΕμέδων, έκδηλος και πασιφανής, εκφράζεται κυρίως με δημοσιεύματα χολής, εναντίον όλων όσων συνεργαζόμαστε και μετέχουμε στο πολύ φιλόδοξο αυτό εγχείρημα.
Σ’ αυτό τον πόλεμο μίσους και ζηλοφθονίας, τα επικοινωνιακά Μέσα του Σαμπίντι χρησιμοποιούν όλο το δυναμικό τους, από τους θεωρούμενους «κορυφαίους» ΑΡΔακες, μέχρι και τους μικρούληδες, τους κακομοίρηδες από τον ντελβέ, το κατακάθι στην κούπα του δημοσιογραφικού «καφέ» τους.
Ενας εξ αυτών, με το ονοματεπώνυμο Κώστας Κεφαλογιάννης, εξαπέλυσε χθες επίθεση εναντίον της εφημερίδας μας με «άρθρο» του στο site – φωλιά δημοσιογραφικών εντόμων, sdna.gr.
Φυσικά, ο τελευταίος πού θα με έκανε να ασχοληθώ μαζί του, θα ήταν αυτός ο τύπος, τον οποίο δημοσιογραφικά θεωρώ ασήμαντο έως ανύπαρκτο. Ο λεβέντης όμως αυτός προκαλεί. Μας προκαλεί και μάλιστα με τρόπο απροσχημάτιστο και απολύτως χυδαίο, κατηγορώντας όλους εμάς πού προερχόμαστε από τον ΓΑΥΡΟ γιά χυδαιότητα, μας αποκαλεί «ντροπή γιά τη δημοσιογραφία», για «συστηματικούς λασπολόγους», «εργαλείο κυνικής στοχοποίησης», «χαβούζα κειμένων πού έζεχναν βρόμα και ασχήμια» κ.α. παρεμφερή.
Παράλληλα, επαινεί και εγκωμιάζει το ΦΩΣ, το οποίο, όπως γράφει, «δεν χυδαιολόγησε ποτέ».
Και τέλος, θεωρεί ότι το γεγονός ότι έκλεισε ο ΓΑΥΡΟΣ ( ανάθεμα κι’ αν ξέρει τι του γίνεται, πού κάνει και τον δημοσιογράφο ) είναι αφορμή γιά … αισιοδοξία.
Ο εν λόγω Κεφαλογιάννης, ο οποίος κατάγεται από την Κρήτη και – όπως λέγεται – κατοικεί εκεί, ανήκει στην ευρύτερη γκάμα της γνωστής καταπράσινης ( οπαδικά ) οικογένειας των Κεφαλογιάννηδων. Ο ίδιος όμως, είναι γνωστός, δεδηλωμένος οπαδός του Πάοκ Θεσσαλονίκης.
Σ’ αυτό λοιπόν τον τύπο της δημοσιογραφίας, πού ξεκίνησε ως βοηθός της ( εκλεκτής συναδέλφου ) Χριστίνας Κατσαντώνη στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ της SPORTIME, αλλά με μεγάλο προσόν το κολλητηλίκι του με τον διευθυντή του sdna.gr πρώην «πρασινοφρουρό» Βασίλη Παπαθεοδώρου, δόθηκε η ευκαιρία να αρθρογραφεί, φυσικά κάτω από την υψηλή αιγίδα του Ρώσου ιδιοκτήτη Ιβάν Ιγκνιάτεβιτς Σαμπίντι. Και αυτή την ευκαιρία, την εκμεταλλεύεται κατά το δοκούν, μόνον όμως γιά να εξαπολύει χολή εναντίον των εχθρών του εργοδότη του και της ομάδας του.
Ο Κεφαλογιάννης λοιπόν, ανακάλυψε «αισιοδοξία» από ένα ( όπως λέει ) «κλείσιμο εφημερίδας» και βεβαίως, δεν πρόκειται να κάτσω να του εξηγήσω τι σημαίνει κλείσιμο και τι συγχώνευση εφημερίδων. Θα του εξηγήσω όμως τι θα πεί αισιοδοξία : Εν προκειμένω, αισιοδοξία είναι η σκέψη ότι ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ μία νέα, πολύ μεγάλη εφημερίδα πού θα εκπροσωπεί έναν ολόκληρο λαό : Τον λαό πού αυτός, το site του, ο ιδιοκτήτης του, η ομάδα του, ο κόσμος του, ΟΛΟΙ μα ΟΟΟΛΟΙ στον βδελυρό μικρόκοσμό του ΤΡΕΜΟΥΝ και ΜΙΣΟΥΝ αφάνταστα.
Και εντάξει γιά τους χαρακτηρισμούς πού χρησιμοποιεί εναντίον των δημοσιογράφων του ΓΑΥΡΟΥ, άποψή του και εξαιρετικά αδιάφορη γιά όλους μας. Εξ άλλου, το να ομιλεί περί «βρόμας» ένας δημοσιογράφος πού – όπως λένε όσοι τον συναναστρέφονται – δεν μπορεί κανείς να τον πλησιάσει σε απόσταση μικρότερη του ενός μέτρου, λόγω δυσοσμίας, ε, αυτό ξεπερνάει το όριο του γελοίου.
Πέρα λοιπόν από τους χαρακτηρισμούς του, ο Κεφαλογιάννης πράττει κάτι πού δεν θα αποκαλέσω απλά «αντιδεοντολογικό», αλλά ΑΝΗΘΙΚΟ, ΔΟΛΙΟ και ΑΙΣΧΡΟ : Επιχειρεί σύγκριση μεταξύ εφημερίδων, επαινώντας και εγκωμιάζοντας το ΦΩΣ, δηλαδή την ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ της έκδοσής μας, ρίχνοντας ταυτόχρονα κουβάδες λάσπης στους δημοσιογράφους του ΓΑΥΡΟΥ, πού βεβαίως ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ να εργάζονται κανονικά σ’ αυτήν εδώ την ΥΠΕΡ - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ.
Ο Κεφαλογιάννης ως δημοσιογράφος, κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ένα απλό ΣΥΜΠΤΩΜΑ της ΑΡΡΩΣΤΕΙΑΣ πού έχει μεταφέρει στον χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ το επικοινωνιακό συγκρότημα ιδιοκτησίας Ιβάν Ιγκνιάτεβιτς Σαμπίντι. Συμπτώματα σαν αυτό, πρέπει να καταπολεμούνται άμεσα και εν τη γενέσει τους, διότι είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ, μεταφέροντας εύκολα το μικρόβιο της διαίρεσης, της αντίθεσης, της αντιπαλότητας, της δημοσιογραφικής ΜΟΛΥΝΣΗΣ και σε τομείς πού δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, τομείς όπου ο καθένας θα έπρεπε κανονικά να κάνει απλά τη δουλειά του.
Υπόσχεση και δέσμευση, αυτής της νέας εφημερίδας, αλλά και εμού προσωπικά, ότι δεν πρόκειται πλέον να αφήνουμε να πέφτει κάτω ΤΙΠΟΤΑ, εναντίον του Ολυμπιακού και των ΜΜΕ πού τον στηρίζουν. Ειδικά αυτή την εποχή, όπου γεννάται πλέον και θέμα αυτοπροστασίας. Κι’ αν αυτοί κάποια πράγματα θέλουν να τα βλέπουν «με αισιοδοξία», εμείς θα προσπαθούμε πάντα να τους αναγκάσουμε να τα βλέπουν με πλήρη … απαισιοδοξία.
Ρουφήχτρα
Επιδημία βραβεύσεων μεγάλων τερματοφυλάκων.
Ο Ολυμπιακός θα τιμήσει τον μεγάλο ( κίπερ ) Μπουφόν.
Και ο Πάοκ, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, τον μεγάλο ρουφηχτή Ζίφκοβιτς.
Την τιμητική διάκριση ( «Χρυσή Μπουγάτσα» ) θα απονείμει ο κόουτς Λουτσέσκου, ιδιοχείρως.
Σουβλακίστικο
Τίτλος άρθρου σουβλακομερακλή ( κατά Κετσπάγια ) ρεπόρτερ της Κούλας :
«Καμία άλλη ομάδα στο πρωτάθλημα δεν έχει Λιβάγια και Αραούχο» !
Πολύ σωστό ! Η τελευταία πού είχε και τους δύο, ήταν η Λας Πάλμας και είδε κι’ έπαθε να τους ξεφορτωθεί.
Φοβιτσιάρης
«Αγαπητέ Μανώλη τι να τον κάνω αυτόν τον Ολυμπιακό που μας έχει συνηθίσει να τρώει το γκολάκι του σαν πρόγευμα και μετα να μας βγάζει την ψυχή μέχρι το τέλος για να κερδίσει. Τι προσπαθεί, να μας κάνει καρδιακούς καθ' όσον έχουμε και κάποια ηλικία. Πάντως ο Λεμονής είναι πράγματι φοβιτσιάρης εγώ τον λέω χέστη. Ευχαριστω» Ζαχαρίας Μιχαήλ ([email protected])
- Όχι, ρε φίλε. Δεν φοβάται ο Τάκαρος. Απλά καμιά φορά … σκιάζεται.
Από τον Α.Ο. Τριγλίας !
Τεράστια απήχηση είχε στην ποδοσφαιρική πιάτσα η τρανή επιτυχία της Αεκ στη Λειβαδιά. Τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα έφταναν όλη μέρα χθες με καταιγιστικό ρυθμό στα γραφεία της.
Διαλέγω στην τύχη ένα, χαρακτηριστικό : «Ο ΑΟ Τριγλίας Ραφήνας εύχεται στην ΑΕΚ καλή επιτυχία στο πρωτάθλημα και σύντομα ν' ανταμώσουμε ξανά».
Κάπως έτσι δημιουργούνται οι παρεξηγήσεις
ΣΩΣΙΑΣ ΤΟΥ ΤΣΑΜΠΟΥΡΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΑΕΚ !
Πω πω πω ρε παιδιά, τι γίνεται σ’ αυτό τον κόσμο. Τηλέφωνο με παίρνει ο κολλητός μου χθες το μεσημέρι ( γύρω στη μία ) και τι μου λέει : «Ελα αμέσως εδώ να δείς και να πάθεις» !
«Πού εδώ ρε», του λέω.
«Εδώ», λέει, «πίσω από τα γραφεία της ΑΕΚ, στο Μαρούσι»
«Είσαι καλά μωρέ άνθρωπε, πού θα φύγω από Σαλαμίνα να έρθω στο Μαρούσι ; Τι συμβαίνει, εν πάση περιπτώσει, πού πρέπει να έρθω ντε και καλά γιά να δω, δεν μπορείς να μου το πείς εσύ ;»
«Ναι λοιπόν, είμαι στην οδό Αγράφων και Πάτμου, πίσω από τα γραφεία της Αεκ και μπροστά μου έχω τον Τσαμπούρη» !
«Ποιόν Τσαμπούρη ;»
«Τον γνωστό, τον ποδοσφαιριστή του Λεβαδειακού !
«Είσαι σίγουρος ;»
«Όπως σε βλέπω και με βλέπεις. Είναι τόσο χαρακτηριστική η φάτσα του, πού δύσκολα τον μπερδεύεις με άλλον»
«Και τι κάνει εκεί ;»
«Μιλάει στο κινητό και βαδίζει, σαν κάποιον να περιμένει».
Όπως αντιλαμβάνεστε, σ’ αυτό το σημείο τον επέπληξα σφοδρότατα τον δικό μου : «Καλά, δεν ντρέπεσαι, να επιμένεις γιά την παρουσία ενός ανθρώπου σε μέρος πού δεν θα είχε καμιά δουλειά να βρίσκεται ; Τι δουλειά θα μπορούσε να έχει ο Τσαμπούρης έξω από τα γραφεία της Αεκ ; Γι’ αυτό σου λέω, αποκλείεται να είναι αυτός. Ισως να είναι κάποιος πού του μοιάζει, κάποιος σωσίας, ίσως».
Ο κολλητός μου γέλασε, κάτι μουρμούρισε ( κάτι γιά φωτο, πού δεν κατάλαβα ) και έκλεισε το τηλέφωνο.
Απίστευτη καθυστέρηση, απίστευτη αποβολή
Ο διαιτητής Νεοφυτιάδης, μπορεί άνετα να θεωρηθεί «νέα … φύτρα» πού θα εμπλουτίζει σίγουρα την πανίδα της ελληνικής διαιτησίας.
Ο Νεοφυτιάδης σφύριξε προχθές τον πλούσιο σε φάσεις και συμπεράσματα αγώνα Λαμίας – Παναιτωλικού, ο οποίος θα είχε λήξει με 1-2, αν ο συγκεκριμένος το έληγε κανονικά στο 90’ ή ακόμα κανονικότερα στο … 94’ σύμφωνα με τα τέσσερα λεπτά πού έδειξε καθυστέρηση.
Όταν όμως πέρασε και το 90’ και το … 94’ και το παιχνίδι συνεχίζονταν … απτόητο, τα μαύρα σύννεφα της απαισιοδοξίας άρχισαν να πλακώνουν τους Αγρινιώτες.
Και να που, στο 94’ ο Νεοφυτιάδης αποβάλλει ένα από τους παίκτες του. Μικρό το κακό, αφού έμεναν άλλοι … δέκα. Περνάει και το 95’, περνάει και το 96’ περνάει και το 97’ και κάπου εκεί, γίνεται το απευκταίο : Η Λαμία ισοφαρίζει και ο διαιτητής … το λήγει, επιδεικνύοντας άλλη μία κόκκινη κάρτα, γιά ένα απίθανο και μοναδικό λόγο :
Ο τερματοφύλακας της Λαμίας, προφανώς πάνω στον ενθουσιασμό του γιά την ισοφάριση, έπιασε και σήκωσε ψηλά το χέρι του διαιτητή, φωνάζοντας «ΓΚΟΟΟΛ» !
Νομίζω, η φάση είναι μοναδική στα χρονικά και αν κυκλοφορούσε το σχετικό βιντεάκι θα έκανε σίγουρα το γύρο του κόσμου.
ΚΛΗΡΩΣΗ ΚΥΠΕΛΛΟΥ :
Γιατί … «χωρίς ντέρμπι»
Μάλιστα, κύριοι. Δεν έβγαλε ντέρμπι, γράφουν, η κλήρωση του Κυπέλλου. Μα καλά, ρε λεβέντες, πως θα ήταν δυνατόν να έβγαζε ντέρμπι, από τη στιγμή πού είχε σχεδιαστεί έτσι επίτηδες, γιά να μη βγάλει από νωρίς τα θεωρούμενα ντέρμπι ;
Η ντερμπάρα !
Τέλος πάντων, κάποιοι μπορεί το Λαμία – Παναθηναϊκός να μην το θεωρούν ντέρμπι και καλά κάνουν.
Αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι … δεν είναι ντέρμπι !
Ντερμπάρα είναι, αν θέλετε τη γνώμη μου.
Τυχερός
Πάμε παρακάτω. Ο Πάοκ, λέει, είναι ο … «τυχερός της κλήρωσης».
«Τυχερός», το λένε τώρα.
Όχι το Γιουρίκι
Μη γελιέστε, αγαπητοί. Να μην ακούω σαχλαμάρες.
Την κλήρωση δεν την έκανε το Γιουρίκι.
Ο Βρύζας την έκανε.
Πολύ καλύτερα από το Γιουρίκι.
Ζήλεψε ;
Αξιος ο μισθός του. Πιστεύω ότι κάπου ίσως να ζήλεψε και ο πρόεδρος Γραμμένος από την επίδοση του Βρύζα.
«Ρε να μην την έκανα εγώ», θα σκεφτόταν !
And the show must go on
Πλατανιάς – Ολυμπιακός ;
And the Show must go on, κάπου εδώ.
Σε διπλή αναμέτρηση, μάλιστα. Για να έχουμε … διπλές χαρές !
Και μετά τη λήξη του σόου, ο Πλατανιάς θα πάει εκεί πού ανήκει, κάτω από κανένα πλάτανο, σε αιώνιο ύπνο.
Το λιγουρεύεται ο διοικητής
Κατά διαόλου πάει στο μπάσκετ το Αεκάκι και ο διοικητής της ΠΑΕ έχει αρχίσει να λιγουρεύεται και το μπασκετάκι.
Να το κάνει κι’ αυτό δικό του, με το γνωστό σύστημα. Το ρίχνουμε στη Γ’ εθνική, το ξεχρεώνουμε γιά τα καλά, και μετά το ανεβάζουμε τις κατηγορίες στο πιτς φυτίλι και το ρίχνουμε στα βαθιά. Και να αποτύχουμε, πού λέει ο λόγος, κανένας δεν πρόκειται να μας ζητήσει ευθύνες. Να το σώσουμε, ήταν ο σκοπός μας.
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «Πρωταθλητή» στις 05/12/2017)