ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ… ΠΑΘΗΜΑΤΑ
Η εμπειρία του 2-0 στο Τορίνο και του 3-1 της Βαρκελώνης δεν δίδαξε τίποτα στον Ολυμπιακό
Σε επίπεδο Champions League, παίρνεις πάντα αυτό που αξίζεις
Σε δηλώσεις του, μετά τον αγώνα στη Λισαβόνα, ο Τάκης Λεμονής είπε μεταξύ άλλων ότι παίζοντας στο Champions League παίρνεις μαθήματα -ή κάπως έτσι.
Δεν μπορεί κανένας να αμφιβάλλει γι’ αυτό. Το θέμα όμως δεν είναι απλά να διδάσκεσαι, αλλά και να τα εισπράττεις. Να ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ και να χρησιμοποιείς αυτά που έμαθες για τη συνέχεια.
Στην περίπτωση του Ολυμπιακού και ειδικότερα του προπονητή του, συμβαίνει το αντίθετο. Τα μαθήματα ΠΟΥ ΠΗΡΕ στους εκτός έδρας αγώνες των Ομίλων στο Champions League (για να μην πάμε πιο παλιά) δυστυχώς, δεν τα αφομοίωσε. Οπως πήγε και έπαιξε με την Μπαρτσελόνα (3-1) και με τη Γιουβέντους (2-0), έπαιξε και με τη Σπόρτινγκ (3-1).
Με την ίδια φιλοσοφία, το ίδιο σκεπτικό, την ίδια αγωνιστική διάρθρωση, την ίδια λογική: Το πώς θα αποφύγει την ήττα και σε δεύτερο πλάνο, αν δεν μπορέσει να την αποφύγει, πώς θα τη γλυκάνει, θα την κάνει πιο ήπια, πιο εύπεπτη.
Περίμενα, για να είμαι ειλικρινής, μία ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ σκέψη και ψυχολογική προετοιμασία για το παιχνίδι της Λισαβόνας, όπου για τον Ολυμπιακό υπήρχε ΜΟΝΟΝ ΕΝΑ αποτέλεσμα: Η νίκη. Με κάθε άλλο αποτέλεσμα, ο Ολυμπιακός αποχαιρετούσε τη διοργάνωση, όπως και την αποχαιρέτησε. Αυτό βεβαίως το ήξερε και ο προπονητής, διότι είναι αδιανόητο να μην το ήξερε. Το πράγμα, επομένως, ήταν εξ ορισμού ΑΠΛΟ, ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΟ:
ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ. Τίποτ’ άλλο.
ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΓΚΟΛ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΡΩΣ
Αυτή όμως είναι μία βάση λογικής, από την οποία ξεκινάει μία αλληλουχία σκέψεων και συμπερασμάτων. Για να κερδίσεις στο ποδόσφαιρο, χρειάζονται ΓΚΟΛ! Μπορεί και ένα, μπορεί και παραπάνω. Για κάθε γκολ που σου βάζουν, πρέπει να βάζεις και εσύ ένα παραπάνω. Χωρίς γκολ σε απαραίτητο αριθμό, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΙΚΗ. Απλά πράγματα.
Για να βάλεις όμως γκολ, πρέπει να έχει ποδοσφαιριστές που αποδεδειγμένα είναι σε θέση να σκοράρουν, όχι περιστασιακά, όπως π.χ. ο Σισέ και ο Ενγκελς στα στημένα, αλλά που να ξέρουν να επιτίθενται, να παίρνουν σωστές θέσεις στην αντίπαλη περιοχή, να κοντράρουν τους αμυντικούς, να πραγματοποιούν επελάσεις με την μπάλα στα πόδια, να είναι ικανοί και γρήγοροι στις αντεπιθέσεις, να μπορούν να σκοράρουν με όλους τους τρόπους.
Τέτοιοι παίκτες είναι οι ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ της ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑΣ, που ακριβώς γι’ αυτό και λέγονται επιθετικοί: Για να ξεχωρίζουν από τους «αμυντικούς» και τους «μέσους» (χαφ).
Βάζεις λοιπόν επιθετικούς στην ομάδα, δίνεις εντολές και σχέδια για ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ανάπτυξη και έχεις αυξημένες πιθανότητες για γκολ. Δεν βάζεις επιθετικούς; Εχεις ελάχιστες πιθανότητες και αυτές μόνο για ΕΝΑ, άντε το πολύ δύο σε μερικές σπανιότατες περιπτώσεις, γκολ.
Ο Ολυμπιακός διαθέτει επιθετικούς; Και βέβαια διαθέτει και αν ρίξεις μια ματιά στο ρόστερ του, θα δεις ότι και πολλούς έχει, και ικανούς, και πανάκριβους, και διεθνείς, και τα πάντα. Δεν είναι καλοί όσο θα περίμενες; Δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της ομάδας; Δεν σου γεμίζουν το μάτι; Τι να κάνουμε; ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ και δεν είναι εποχή να αλλάξουν. Επομένως, πορεύεσαι με αυτούς και αν δεν σ’ αρέσει, απλά τα παρατάς και πας στο σπιτάκι σου. Οταν όμως ΕΧΕΙΣ, πρέπει να τους δέχεσαι και να τους χρησιμοποιείς. Αν δεν τους χρησιμοποιείς, τότε ΓΚΟΛ… ΓΙΟΚ!
ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΟΜΑΔΩΝ
Ο Τάκης Λεμονής στη Λισαβόνα παρέταξε την πιο ΠΑΘΗΤΙΚΗ σύνθεση με την πιο ΦΟΒΙΚΗ νοοτροπία και ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ!
Τακτική Τενέ, Μαντζουράκη, Χάβου κ.ά. Ελλήνων προπονητών, όταν βρίσκονται απέναντι σε μεγάλες ομάδες: «Πρώτα κρατάμε το μηδέν στην άμυνα και μετά προσπαθούμε να εκμεταλλευτούμε τις αντεπιθέσεις, αξιοποιώντας τις έστω και ολίγες ευκαιρίες που θα βγουν στον δρόμο».
Ναι, αυτό το λέει ο προπονητής π.χ. του Λεβαδειακού, της Λαμίας, της Λάρισας, του Πλατανιά κ.λπ. όταν παίζει στο Καραϊσκάκη εναντίον του Ολυμπιακού. Είναι μία λογική, δεν λέω, αλλά είναι λογική που ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ στον Ολυμπιακό. Που δεν είναι στο DNA του, βρε αδελφέ. Δεν μπορεί, δεν είναι νοητό, δεν επιτρέπεται, ομάδα που ευτυχεί να παίζει στο Champions League και στον ίδιο Ομιλο με την Μπάρτσα, τη Γιούβε, τη Σπόρτινγκ, να εμφανίζεται ΗΤΤΟΠΑΘΗΣ, «ομολογώντας» έτσι ότι συναισθάνεται την αδυναμία της και μπαίνει στο γήπεδο περίπου ως ΠΡΟΒΑΤΟ ΕΠΙ ΣΦΑΓΗ!
Δεν είναι δυνατόν ο Ολυμπιακός να πηγαίνει να παίξει με τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας (που εν πάση περιπτώσει, δεν είναι δα και Μπαρτσελόνα) για να ΧΑΣΕΙ ΜΕ ΟΛΙΓΑ! Τι θα πει, «μόνο 2-0» ή… «μόνο 3-1»; Αν δηλαδή κατέβαινε να παίξει ΑΝΟΙΧΤΑ και ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ, με σύνθεση ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ, πόσα θα έτρωγε. Να πούμε, στη χειρότερη να έτρωγε τέσσερα; Πέντε;
Τι έχουμε λοιπόν; Εχουμε ταμπούρι; Καραούλι; Ηρωικό Μεσολόγγι με τη λιμνοθάλασσά του; Να σου πω εγώ τι είδα να έχουμε. Μία ευκαιριακή σύνθεση, μία ομάδα μπερδεμένη, χωρίς ορθολογική αρχιτεκτονική, χωρίς μπούσουλα, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς διορατική και τολμηρή στρατηγική και φιλοσοφία, ευκαιριακό σύστημα, κακή απόδοση. Μια ομάδα που κατέβηκε δήθεν για να αποφύγει το μοιραίον, να μη χάσει, αλλά έτσι όπως την είδαμε και διαπιστώσαμε ΕΞΑΡΧΗΣ, κατέβηκε… για να μην τυχόν και χάσει το ραντεβού με το… μοιραίο.
Οχι, δεν είναι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ αυτός, φίλε Τάκαρε. Και επειδή αυτά τα έχω ξαναγράψει, συμπεραίνω ότι μάλλον έχεις μία δυσκολία αφομοίωσης των μαθημάτων που σου δίνουν.
ΜΕΡΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ
Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, μερικά αγωνιστικής φύσεως συμπεράσματα από την εμφάνιση του Ολυμπιακού.
Πρώτον, ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ότι ο καλύτερος στόπερ απ’ αυτούς που διαθέτει σήμερα ο Ολυμπιακός, λέγεται Σισέ. Δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν στην ομάδα, στην Ελλάδα και… βλέπουμε για παραπέρα.
Μετά τον Σισέ, είναι οι Ενγκελς και Νικολάου. Τον Βούκοβιτς ουσιαστικά ακόμα δεν τον είδαμε.
Για Μποτία, ένα έχω να πω. Ζητάει ανανέωση για τρία χρόνια με ένα εκατομμύριο; Τηλέφωνο στο 166, ζουρλομανδύα και κατ’ ευθείαν Δαφνί.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΓΕΤΗΣ
Πάμε παρακάτω. Συμπέρασμα δεύτερο. Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει η ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ του ταλαντούχου ποδοσφαιριστή που λέγεται Κώστας Φορτούνης. Να παύσει επιτέλους η προσπάθεια ανάδειξής του σε ρόλο ηγέτη του Ολυμπιακού. Οχι, ο Φορτούνης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ηγέτης, με την έννοια του ρόλου φερ’ ειπείν που είχαν ο Τσόρι και πιο παλιά ο «Κάνιο». Δεν μπορεί το παιδί να ανταποκριθεί στα καθήκοντα που τον υποχρεώνουν να αναλάβει και ειλικρινά ορισμένες φορές σε κάνει να τον λυπάσαι, διότι ενώ έχει θέληση, απλά δεν μπορεί. Και αυτό, διότι είναι ένας ΚΑΛΟΣ ΡΟΛΙΣΤΑΣ στην ομάδα και ΟΧΙ ένας ΜΑΕΣΤΡΟΣ.
Και για να τελειώνουμε. Ο Φορτούνης είναι ένας πολύ καλός μεσοεπιθετικός, σε ρόλο περιφερειακού κυνηγού, πίσω από τον στράικερ. Τίποτ’ άλλο. Αν υπάρχει στην ομάδα ανάγκη κάλυψης σ’ αυτή τη θέση, παίζει. Αν υπάρχει άλλος καλύτερος, ΔΕΝ παίζει. Απλά πράγματα.
ΜΑΖΟΧΙΣΤΙΚΟ
Καρσελά. Περιπτωσάρα. Αξίζει για επιστημονική μελέτη. Ξέρει να κρατάει την μπάλα, αλλά… δεν ξέρει τι να την κάνει! Το να εμμένεις στη χρησιμοποίησή του ως ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ λύση, δείχνει σαν να διακατέχεσαι από κάποιου είδους μαζοχιστική διάθεση. Νομίζω ότι η θέση του είναι στη γραμμή του κέντρου και ΟΧΙ σαν βασική λύση.
ΣΤΗ… ΜΕΡΑ ΤΟΥ
Σεμπά. Καιρός να σοβαρευτούμε. Πρόκειται για ιδιάζουσα περίπτωση ποδοσφαιριστή, που τα έχει όλα, αλλά… δεν έχει τίποτα. Αν βρεθεί στη μέρα του, μπορεί να κερδίσει μια ομάδα μόνος του. Μόνο που για να βρει κανείς τη… «μέρα του» αυτή, θα πρέπει να απευθυνθεί τουλάχιστον στη Λίτσα Πατέρα, αν όχι σε ολόκληρο το Δ.Σ. του σωματείου αστεροσκόπων και μυστών των απόκρυφων επιστημών. Ο προπονητής που θα καταφέρει να εξιχνιάσει την ψυχοσύνθεση του περίεργου αυτού παίκτη και να βρει το… σημείο «G» του, θα είναι ένας ευτυχής άνθρωπος, διότι θα ξέρει πότε και πού ακριβώς θα τον χρησιμοποιεί.
ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ… ΔΑΦΝΙ!
Φιγκέιρας. Αλλος για το… Δαφνί! Πιστεύω ότι ο τύπος αυτός έχει προσβληθεί από το σύνδρομο του «αναντικατάστατου». Αυτό δηλαδή πιστεύει για τον εαυτό του, παρατηρώντας ότι η ομάδα του αυτήν τη στιγμή ΠΑΣΧΕΙ στις θέσεις των ακραίων μπακ, πλην της περιπτώσεως Κούτρη. Εν ολίγοις, φρονώ ότι ο Φιγκέιρας την έχει… ανθιστεί τη δουλειά, βλέποντας τον Ομάρ να μην μπορεί να ανταποκριθεί όπως παλιά, πριν την εγχείρηση, και έναν Μίλιτς που φέρανε να μην μπαίνει ούτε στις αποστολές. Και τώρα, κάνει τα δικά του. Για πόσο όμως ακόμα; Ενας μήνας και κάτι έμειναν. Και μετά, βλέπουμε.
ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΑΛΛΩΝ…
Οτζίτζα. Δεν ξεκίνησε τον αγώνα, επειδή «είχε ενοχλήσεις στη γάμπα του». Καλά. Αντε και… καλά κρασιά.
*** Φυσικά, θα είναι άδικο και παράλογο να φορτώσουμε στον Τάκαρο τις ΜΑΛΑΚΙΕΣ του Χάσι, που απέκλεισε από το Champions League τον Σισέ και τον Ανσαριφάρντ. Πολύ θα ήθελα να διαβάσω τη σχετική έκθεσή του γι’ αυτό. Οπως πολύ θα ήθελα να διαβάσω και τις εισηγήσεις για τον Εμενίκε και τον Μίλιτς. Ζητάω πολλά; Ισως, αλλά δεν μπορώ να καταδικάζω τον σημερινό προπονητή, που πληρώνει τις αμαρτίες ΑΛΛΩΝ.
ΙΔΑΝΙΚΟ ΓΙΑ ΞΕΚΛΕΙΔΩΜΑ «ΤΑΜΠΟΥΡΙΩΝ» ΤΟ 3-5-1-1
Και τώρα, αγαπητέ Τάκαρε, μία κουβέντα με τον παλιό σου φίλο, που βλέπει μπάλα από το 1952, δηλαδή ΕΞΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ.
Αυτήν τη στιγμή, έχεις πλεόνασμα στόπερ και πρόβλημα τουλάχιστον στη μία πλευρά σου, αυτή των Ομάρ και Φιγκέιρας. Παράλληλα, διαθέτεις και πλειάδα μεσοεπιθετικών, μερικοί εκ των οποίων ΜΠΟΡΟΥΝ να αναλάβουν την κάλυψη ολόκληρων των πλευρών (π.χ. Κούτρης, Ανδρούτσος, Σεμπά, Μάριν υπό προϋποθέσεις κ.ά.).
Γιατί δεν δοκιμάζεις ΚΑΙ ΕΣΥ τα τρία στόπερ, με πέντε στο κέντρο και 1+1 στην επίθεση; Ειδικά για παιχνίδια που οι αντίπαλοι παίζουν ταμπούρι, με ψευτοεπιθετικούς μπροστά, το 3-5-1-1 (ή 3-5-2) φαντάζει σαν αντίδοτο.
Και να σου πω και κάτι; Οι παίκτες που έχεις στη διάθεσή σου, είναι Ο,ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ γι’ αυτό το στήσιμο!
Σισέ, Νικολάου και Ενγκελς θα είναι κάτι σαν το… Σινικό Τείχος!
Αξιοποιούνται περισσότερο οι Μάριν και Πάρντο όπως και οι Ανσαριφάρντ και Τζούρτζεβιτς μπροστά, καθώς και ο Φορτούνης. Οπως και να το δω, όπως και να το κοιτάξω, ατέλειες δεν βρίσκω. Θάρρος απαιτείται και ορθολογική, ρεαλιστική σκέψη. Οπως εκείνη που μας είχες δείξει κάποτε, χρησιμοποιώντας Νικλητσιώτη, Σταμόγιαννο, Κατσικογιάννη, Βασιλόγιαννη κ.ά. στην πρώτη ομάδα, με μεγάλη επιτυχία. Θυμάσαι, Τάκαρε;
ΠΟΙΟ ΓΚΟΛ… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΒΙΚΟ;
Δήλωσε μεταξύ άλλων ο Τάκης Λεμονής: «Δεχθήκαμε γκολ σε κομβικό σημείο και δεν είχαμε κατάλληλη αντίδραση».
Δεν θα συμφωνήσω. Ποιο ακριβώς από όλα τα (χρονικά) σημεία ενός αγώνα είναι «κομβικό»; Μπορεί κάποιος να μας το εξηγήσει αυτό; Δηλαδή, το να μη φάει γκολ στο 40’ έως το 45’ είναι κομβικό και αν το φάει στο 52’… δεν είναι;
Συγγνώμη δηλαδή, αλλά εγώ ΟΛΑ τα σημεία που τρώει γκολ η ομάδα μου, για… κομβικά τα βλέπω! Ολα τα σημεία είναι κομβικά και αν θέλετε, για την οικονομία του λόγου, ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ δεν έχει το σημείο που μπήκε το γκολ. Σημασία έχει ΜΟΝΟΝ ότι ΜΠΗΚΕ το γκολ. Τίποτ’ άλλο.
Η ΛΙΣΤΑ ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟΥ, Η ΣΕΚΑΠ, TO ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ… «GOLENDRI»!
Λίστα με τα ονόματα εμπλεκομένων σε 44 μεγάλες υποθέσεις λαθρεμπορίας του 2016, αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Βουλής από το Υπουργείο Οικονομικών. Περίοπτη θέση στη λίστα, καταλαμβάνει -ποια άλλη;- η… ΣΕΚΑΠ, η εταιρεία του Ιβάν Ιγκνιάτεβιτς Σαμπίντι, στην οποία η κυβέρνηση συριζανέλ ΧΑΡΙΣΕ διά οριστικής διαγραφής πρόστιμα για ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΑ ύψους 38 εκατομμυρίων ευρώ!!!
Και γιατί τα χάρισε; Διότι έπρεπε να την αγοράσει ο Σαμπίντι και αν δεν της χαριζόντουσαν τα πρόστιμα… δεν θα την αγόραζε.
Φυσικά σε εμένα, όπως και πολλούς φίλους μου, όλο αυτό μου φάνηκε σαν εκβιασμός της κυβερνήσεως από τον Ρώσο επιχειρηματία. Αλλά μετά, που το σκέφτηκα πιο… ψύχραιμα, είπα, εντάξει μωρέ, για 38… ψωροεκατομμύρια να μείνει μία τόσο… υγιής επιχείρηση χωρίς ιδιοκτήτη;
Για τα τωρινά της ΣΕΚΑΠ, με τα Golendri που βρίσκονται ακόμα αρόδο γεμάτα τσιγάρα με τη μάρκα ΣΕΚΑΠ και ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί αρμοδίως τι ακριβώς συμβαίνει, δεν υπάρχει καμία ενημέρωση. Από του… χρόνου ίσως και… βλέπουμε.
*** Την Κυριακή ο Ολυμπιακός παίζει ΤΕΛΙΚΟ CHAMPIONS LEAGUE!
Τι; Πώς είπατε; Λάθος κάνω; Οχι, ΕΣΕΙΣ κάνετε λάθος. Οπως το γράφω είναι.
Αυτό θα πει Δικαιοσύνη… «εναρμονισμένη» με την UEFA!
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 24/11/2017)