ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΠΡΟΚΡΙΣΗ Η ΕΘΝΙΚΗ: ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΑ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ!
Να γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα
Εμφανώς ανώτερη στις προσπάθειες, κατατρόπωσε την Κροατία που κατάντησε να προκριθεί μόνο για το ποδοσφαιρικό παγκόσμιο πρωτάθλημα
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά για μένα η Εθνική Ελλάδος πήρε την πρόκριση! Και μάλιστα πανηγυρικά! Δεν είδατε τα πανηγύρια του κόσμου στο τέλος; Μέχρι τον Εθνικό μας Υμνο έψαλε το συγκεκινημένο πλήθος. Με συγκίνηση, κατάνυξη και έντονο το πατριωτικό συναίσθημα, να ξεχειλίζει. Και όλα αυτά, γιατί, λέτε;
Με το γιατί το είπε ο σοφός Σφακάκης: «Ο κόσμος χειροκρότησε την προσπάθεια»!
Ναι, όντως. Και πάλι δίκιο έχει ο σοφός. Την προσπάθεια χειροκρότησε ο κόσμος. Την ΥΠΕΡ-προσπάθεια θα επισημάνω εγώ, χάρη στην οποία η Εθνική Ελλάδος ΠΡΟΚΡΙΘΗΚΕ στα τελικά του Μουντιάλ Προσπαθειών! Πρώτη και καλύτερη.
Οσο για την Εθνική Κροατίας, που ήταν η μεγάλη χαμένη στην προσπάθεια, την αφήνουμε στην κατάντια της. Αυτή δεν πάει στα τελικά προσπαθειών. Αρκείται στο Μουντιάλ της Ρωσίας, στο ποδόσφαιρο. Τι… κατάντια, τι… εξαθλίωση, Θεέ μου.
Πολύς κόσμος εμφανίστηκε μπερδεμένος μετά τον αγώνα. Κανείς δεν ήταν βέβαιος για το πώς θα έπρεπε να χαρακτηρίσει το 0-0: Ηταν ΕΠΙΤΥΧΙΑ της Εθνικής μας ομάδας, οπότε έπρεπε να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί, ή ήταν ΑΠΟΤΥΧΙΑ, οπότε θα έπρεπε να δέσουμε τα κασκόλ στους λαιμούς μας και να πάμε έτοιμοι να παραδοθούμε στον διοικητή;
Εισέπραξα πολλές απαντήσεις υπέρ της μίας ή της άλλης εκδοχής. Προτίμησα να μην τις καταγράψω, πλην μίας, διαδικτυακής.
ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΤΕΣΤ ΤΟΥ «ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΑΡΑΠΗ»!
Ο φίλος, λοιπόν, που το έγραψε, δίνει το ακριβές στίγμα, την ακριβέστατη απάντηση:
Κάποτε ένας τύπος αφηγείτο την περιπέτειά του, όταν βρέθηκε σε ένα αδιέξοδο δρομάκι στριμωγμένος από έναν τεράστιο και ιδιαίτερα προικισμένο μαύρο, που του όρμησε με άγριες διαθέσεις.
«Στάθηκα όμως πολύ τυχερός», είπε με εμφανέστατη ανακούφιση.
«Γιατί; Τι συνέβη τελικά;».
«Μα, δεν καταλαβαίνετε; Ο μαύρος δεν με σκότωσε. Μόνο με πήδηξε, τίποτ’ άλλο. Ευτυχώς δηλαδή»
Και ο φίλος μου συνέχισε: «Αυτό ακριβώς συνέβη και με την Κροατία. Μας πήδηξε στο Ζάγκρεμπ ρίχνοντάς μας μια τεσσάρα ξεγυρισμένη. Οπότε, όταν έχεις χάσει το πρώτο ματς με τέσσερα γκολ και στη ρεβάνς αποσπάς ισοπαλία, άνετα μπορείς να το εκλάβεις και σαν επιτυχία. Ευτυχώς δηλαδή, μπορεί να μας πήδηξε, αλλά δεν μας σκότωσε»!
ΤΟ ΝΕΟ ΑΘΛΗΜΑ «ΜΠΑΚΑΣΕΤΟΛΑΖΑΡΟ»
Ανεξαρτήτως, όμως, του αν το 0-0 υπήρξε ή όχι επιτυχές αποτέλεσμα για την Εθνική Ελλάδος, προς εξέταση πρέπει να τεθεί και ένας άλλος, ασήμαντος για τους πολλούς παράγων. Εντάξει με την ισοπαλία. Με το… ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ όμως τι γίνεται; Επαιξε ποδόσφαιρο η Εθνική Ελλάδος, ή έπαιξε κάτι άλλο, κάτι ας πούμε ανεξιχνίαστο, κάτι περίεργο, διαφορετικό, που ίσως ακόμα να μην έχει βρεθεί η κατάλληλη ονομασία.
Να πούμε κάτι σαν «λαζαρομπακάσετο» ή «μπακασετολάζαρο», όπως προτιμάει ο καθένας. Η μόνη αρμόδια για την επισήμανση και ονομασία του νέου αυτού αθλήματος, που θυμίζει λίγο το ποδόσφαιρο, αλλά απέχει παρασάγγας, είναι η επιτροπή ιστορίας και στατιστικής της FIFA. Και είμαι βέβαιος ότι μόλις φτάσει στα γραφεία τους το DVD του αγώνα, θα επιληφθούν αρμοδίως.
Πάθος, ψυχή, δύναμη, αυτοθυσία, πείσμα, αποφασιστικότητα, θάρρος, τα πάντα όλα είχε η εθνική ομάδα. Ομως ΜΠΑΛΑ δεν έπαιξε!
Σ’ ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο είχε ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ -ας το πούμε- «καλή» στιγμή, με τον Παπασταθόπουλο να κάνει σουτ από την περιοχή άουτ. ΤΙΠΟΤΑ περισσότερο, πέρα από τα «παρλιακά» τρεξίματα του Ζέκα και τις εντυπωσιακές φιοριτούρες του Κώστα Μανωλά.
Στο δεύτερο και όσο πλησίαζε το τέλος, η Εθνική πήρε μία πρωτοβουλία, άκαρπη και άγονη, σαν χωράφι που έχει πενήντα χρόνια να καλλιεργηθεί. Σ’ αυτό το διάστημα, είχαμε δύο σουτ, ένα του Μήτρογλου και ένα του Ταχτσίδη. Τίποτ’ άλλο. Οι Κροάτες είχαν ένα δοκάρι και μία καλή φάση με τον Κράμαριτς.
Αυτά… κι απ’ αυτά! Είδατε εσείς τίποτ’ άλλο; Είχε τίποτ’ άλλο και το ξέχασα;
ΞΕΚΟΥΜΠΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ!
Το θετικό είναι ότι μετά από όλα όσα έγιναν, η γραμμένη διοίκηση της ΕΠΟ αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά και να πάρει καταλυτικές αποφάσεις, τις οποίες μετέδωσε με τους ΑΡΔοτσάτσους που καλλιεργεί στην αυλή του Τσάρου.
Η πρώτη απόφαση είναι να… φύγει από το Καραϊσκάκη και να χρησιμοποιεί σαν έδρα το ΟΑΚΑ και το… Καυτανζόγλειο («όταν και όποτε γίνει») που με κάνει και απορώ γιατί δεν βάζουν και το γήπεδο Μελισσανίδη, μέσα, με την υποσημείωση… «όταν θα είναι έτοιμο». Προφανώς ξέρουν κι αυτοί ότι… ποτέ δεν θα είναι έτοιμο, γι’ αυτό το παρακάμπτουν εντέχνως.
Σημειώνουν, επίσης, οι ΑΡΔότσατσοι ότι «η απόφαση να φύγει η Εθνική από το Καραϊσκάκη έχει παρθεί από καιρό». Δεν αμφιβάλλω διόλου, αλλά απορώ γιατί δεν μας το έλεγαν τόσο καιρό και μας άφηναν να ζούμε στις ψευδαισθήσεις.
Τέλος πάντων, ας είναι, θα το πιούμε κι αυτό το… πικρό ποτήρι. Καλά να περνάνε και να μη μας ξεχνάνε. Αν δεν έρθουν, τουλάχιστον ας παίρνουν κανένα τηλέφωνο.
Μια πολύ μικρή λεπτομερειούλα, μόνο. Οτι οι παίκτες, αυτοί οι ίδιοι που θέλουν να μείνει ο Σκίμπε, αυτοί είναι και που… ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να φύγουν από το Καραϊσκάκη! Ελπίζω να μη… στεναχωρηθεί ο Ρώσος από αυτές τις αντιδράσεις και αρχίσει να μοιράζει τίποτα φάπες στους τύπους που έχει βάλει στην ΕΠΟ να εκτελούν τις εντολές του.
ΑΝΑΛΥΣΗ: Η ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΩΣ
Με ηρεμία, γαλήνη και πλήρη αισιοδοξία ξημερώνει η επόμενη μέρα για την Εθνική Ελλάδος. Το μεγάλο άγχος, η οδυνηρή αγωνία έφυγε από πάνω μας. Ο Σκίμπε, ο κωμικός προπονητής, τα βρήκε με τον κλόουν του Βορρά και τον διοικητή του Νότου. Το πήρε πρέφα το έργο εγκαίρως, αναζήτησε στηρίγματα, βρήκε λούκια, έπιασε ανθρώπους, συνεννοήθηκε, συζήτησε, είπε τα «yes» που έπρεπε να πει, έδωσε τις αναγκαίες υποσχέσεις και… όλα καλά τελικά.
«Σκίμπε αρλούμπα, για πάντοτε στην Τούμπα», τραγουδάνε οι απανταχού θαμώνες μπουγατσοπωλείων της… «συμπρωτεύουσας»!
«Σκίμπε, μ…κα, για πάντα στο ΟΑΚΑ», ψάλλουν οι απανταχού επαίτες και ζητιάνοι.
«Σκίμπε, λαμόγιο, come στο Καυτανζόγλειο», παιανίζουν οι γριούλες της Θεσσαλονίκης.
Οι ευχές όλων των οπαδών της εξυγίανσης του ελληνικού ποδοσφαίρου τείνουν προς την ευόδωσιν. Η οποία όπου να ’ναι, θα… σκάσει μύτη.
Γιατί θέλουν Σκίμπε
Αισθάνομαι αμήχανος και απελπισμένος από την αδυναμία μου να αντιμετωπίσω το καταλυτικό και αφοπλιστικό γεγονός. Οι παίκτες της Εθνικής εξέφρασαν την επιθυμία τους να συνεχίσει προπονητής στην Εθνική ο άσχετος Σκίμπε.
Σίγουρα τους καταλαβαίνω, πάντως. ΑΥΤΟΙ οι παίκτες της Εθνικής που θέλουν να συνεχίσει ο Σκίμπε, είναι ακριβώς εκείνοι που ξέρουν ότι ΜΟΝΟ με Σκίμπε θα συνεχίσουν να… καλούνται και να παίζουν στην Εθνική!
Τα έστρωνε με απόγνωση
Νομίζω ότι θα συμφωνείτε, αλλά και αν δεν συμφωνείτε, δεν με… πολυενδιαφέρει, διότι έχω τις δικές μου απόψεις πού δεν τις αλλάζω.
Για να δούμε, όμως, μερικούς από αυτούς που κατέβαλαν τιτάνιες προσπάθειες και εξαιτίας τους η Εθνική προκρίθηκε στα τελικά του Μουντιάλ Προσπαθειών.
Καρνέζης. Εντάξει, τα ψιλορούφηξε τα μισά στην Κροατία, αλλά προχτές ήταν το κάτι άλλο. Είδατε με πόση απόγνωση έστρωνε τα μαλλιά του προς τα πίσω, στα δύο τρία άστοχα σουτ που είχαμε;
Το «αφεντικό»
Τοροσίδης. Οταν είσαι μια ζωή «αφεντικό» (και δεν εννοώ αρχηγός διότι είναι κάτι εντελώς διαφορετικό) δεν μπορείς να ξεμάθεις εύκολα να είσαι «αφεντικό». Πρέπει να συνεχίσεις. Και όποιος σε βοηθήσει, θα τον βοηθήσεις.
Κάνει πάντως και ωραίες δηλώσεις ο Βασίλης. Πιασιάρικες, π.χ. «Η Εθνική είναι πάνω απ’ όλα». Τα διαβάζει ο Γιώργος ο Σαρρής και ξυπνούν οι αναμνήσεις.
ΥΓ.: Παίζουμε και σέντερ φορ, άμα λάχει να ’ούμ’.
Μπριτζίτ Μπαρντό
Τζιόλης: Είμαι βέβαιος ότι η Μπριτζίτ Μπαρντό, στα 84 σήμερα, θα θέλει να ξαναπαίξει στο «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα». Δεν γίνεται όμως. Απλά, δεν γίνεται.
Ούτε με δικό σου σκηνοθέτη. Ούτε με οίκτο. Με τίποτα.
Ζέκα: Διαβάζω ότι «έκανε αμέτρητα χιλιόμετρα, μάρκαρε, έδωσε μάχες».
Λοιπόν; Παρακάτω…
Του φεύγουνε!
Μπακασέτας. Διαβάζω κριτική στη «LIVESPORT»: «Είχε διάθεση, προσπάθησε να πάρει πρωτοβουλίες, αλλά τα χαλούσε στην τελική προσπάθεια. Δεν ήταν λίγες οι φορές που του έφυγαν τα κοντρόλ»!
Αυτό το παιδί μου θυμίζει… εμένα! Κι εγώ έχω διάθεση. Κι εγώ προσπαθώ να παίρνω πρωτοβουλίες.
Κι εμένα… μου φεύγουνε… Οχι τα κοντρόλ. Αλλα…
Τον Χριστό!
Μήτρογλου: Παίζει με τον αέρα του αναντικατάστατου. Εχει τρομερό μάνατζερ. Ως εκ τούτου, δεν έχει ανάγκη από κανένα Σκίμπε.
Οταν ξέρεις τον ίδιο τον Χριστό, τι να τους κάνεις τους… αποστόλους;
Μπίσεσβαρ ο… Ελλην;
Πέλκας. Πέλκας; Οχοχοχο… Πέλκας, είπατε; Πλάκα έχετε. Tomorrow θα έχουμε και Κουλούρη. Ισως και Μυστακίδη, Δεληγιαννίδη και επιστροφή Μαλεζά.
Και στο μεταξύ, μπορεί να κάνουμε Ελληνα και τον… Μπίσεσβαρ, από το TV Serie «Ιστορίες του αγρού και του κήπου».
«Οσο παίζουν Τζιόλης και Σταφυλίδης, δεν τους δίνω ούτε τον πυρετό μου»!
Μου γράφει: «Μπορείτε να κάθεστε να βλέπετε άνετα την Εθνική μας ομάδα, παλικάρια! Εγώ όσο παίζουν Τζιόλης, Σταφυλίδης και κάτι άλλοι απίθανοι δεν τους δίνω όχι τον χρόνο μου, αλλά ούτε και τον πυρετό μου!!! Φτάνει πια το παραμύθι ΕΛΛΑΔΑΡΑ - ΟΜΑΔΑΡΑ!!! Κοντεύει να γίνει η Εθνική σαν το “I love this game” και να φωνάζουμε όλοι ρυθμικά deefence, deefence!!! Εγώ ας πούμε για το μόνο πράγμα που ανησυχώ όποτε παίζει η εθνικάρα μας είναι να μη φάει καμιά ξεγυριστή κλοτσά ο Φορτούνης και δε παίξει 2-3 Κυριακάδες στο πρωτάθλημα... Θα ξαναδώ εθνική ομάδα όταν θα τελειώσει η βαζελοποίησή της και να μη βλέπω τον Μπακατέτοιο, πώς τον λένε, να αναδεύεται κάπου μεταξύ κέντρου και Μόντριτς... Απορώ με τον Σκίμπε, γιατί σαν παίχτης ήταν καλός, πώς στα διάλα σαν ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ πάει και διαλέγει παίκτες! Κι επειδή δεν τον έχω για τόοοοοοοοσο μεγάλο μαλ…α το μόνο που μου μένει να σκεφτώ είναι ότι τους παίχτες του τους... διαλέγουν άλλοι!!! Και για να καταλάβετε όλοι ότι δεν έχω ΚΑΜΙΑ ΕΜΜΟΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ, απλά θα πω ένα πράγμα που έχω επισημάνει από καιρό. Στο αεκ παίζουν δύο παίκτες που πέρυσι έκαναν εξαιρετική χρονιά. Ο Μπακάκης και ο Χριστοδουλόπουλος. Θέλεις λοιπόν παίκτη στα άκρα ας πούμε ή στα χαφ γενικά και έχεις αυτά τα δύο παιδιά που πάνε σφαίρα και πας από το αεκ και παίρνεις τον... Μπακατέτοιο πού ’χει να παίξει μπάλα από πέρυσι τον Δεκέμβρη που τραυματίστηκε; Αν δεν κάνω λάθος τώρα έχει που παίζει κάνα μήνα και αυτόν έχει κάνει κάτι σκόρπιες εμφανίσεις. Γιατί τον παίρνεις ρε Σκίμπε; ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΟΝ ΥΠΕΔΕΙΞΕ Ο ΤΙΓΡΟΥΛΗΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΔΕΚΑ ΜΑΝΑΤΖΑΡΑΙΟΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΛΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗ ΤΣΕΠΗ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ; Ή να κάτσω να δω μια ομάδα που οι μισοί της παίκτες και περιπλέον ούτε καν κάθονται στους πάγκους των ομάδων τους και παίζουν κάθε Πάσχα και Λαμπρή; Μήπως θέλετε, κύριε Σκίμπε, να μας πείτε ΠΟΣΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΦΕΤΟΣ Ο ΚΑΡΝΕΖΗΣ (ο τερματοφύλακας εννοώ, όχι ο μπουζουξής, έτσι; Γιατί σας κατάλαβα όλους πώς σκεφτήκατε, βρόμικα μυαλά...); Ας μην τους πάρουμε έναν-έναν γιατί θα... κλάψουμε στο τέλος. Ομως έχω μια… αρώτηξις, φίλε Μανώλη, που εσύ πιο ειδικός επί του θέματος κάτι θα ξέρεις παραπάνω. ΑΥΤΟΣ Ο ΤΖΙΟΛΗΣ ΤΙ ΒΥΣΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΕ ΤΟΝ ΚΟΥΝΑΕΙ Κ-Α-Ν-Ε-Ι-Σ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ, κι ας μην είχε κάποτε ούτε ομάδα να πάει;».
Dimitris Karles
*** Σήμερα θα ασχοληθούμε με την Εθνική Ελλάδος. Τα… ΣΟΒΑΡΑ τα αφήνουμε από αύριο.
*** Κάτι άλλο που θαύμασα παρακολουθώντας από TV τον αγώνα της Εθνικής, είναι το… πουκάμισο του Βασιλειάδη! Γνήσιο τραπεζομαντιλέ ταβερνέ. Θα τον επισκεφτώ να του ζητήσω να μου το δανείσει, να πάω το Σάββατο σ’ ένα πάρτι.
*** Χαρές και πανηγύρια για τον Γραμμένο πρόεδρο της ΕΠΟ. Οπως διέρρευσαν οι ΑΡΔότσατσοι, τη Δευτέρα θα είναι, λέει, ομιλητής σε συνέδριο «κατά της χειραγώγησης ποδοσφαιρικών αγώνων».
Ωραίο, ρε Γραμμένε, αυτό. Αλλά απορώ, αν σε ρωτήσει κανένας τι έχεις να πεις για τη χειραγώγηση των εκλογών σε ποδοσφαιρικές Ομοσπονδίες, τι θα του απαντήσεις;
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 14/11/2017)