(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 14/09/2017)
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ: ΦΟΥΛ ΓΙΑ ΤΟ ΟΓΔΟΟ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΑΒΑΘΙΩΤΗΣ
ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΟΚ, ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ
ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ: ΝΑ ΔΙΔΑΧΤΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥΣ
Και τώρα, ΦΟΥΛ ΓΙΑ ΤΟ 8ο!
Πρώτος στόχος και βασικός, ΠΑΝΤΑ για τον Ολυμπιακό, ο ΤΙΤΛΟΣ του ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ. Αυτό είναι το κύριο μέλημα και εκεί πρέπει να είμαστε πάντα επικεντρωμένοι.
Το ΟΓΔΟΟ συνεχόμενο και 45ο συνολικά, πάση θυσία, διότι φέτος θα είναι πολύ ΔΥΣΚΟΛΗ η χρονιά: Ο Ολυμπιακός δεν έχει αντιπάλους μόνο στον αγωνιστικό χώρο, στο γήπεδο, αλλά κυρίως ΕΞΩ από το γήπεδο. Αντιπάλους όπως η ντόπια και ρώσικη ΜΑΦΙΑ, ακόμη και ολόκληρος κυβερνητικός σχηματισμός.
Οσο για την Ευρώπη και το Champions League, τα πράγματα είναι απλά, πολύ απλά. Κατεβαίνουμε, παίζουμε την μπάλα μας χωρίς άγχη και αγωνίες και από κεί και πέρα, αυτό που ισχύει σε όλα τα… ραντεβού:
Ο,ΤΙ ΠΡΟΚΥΨΕΙ!
Ας δούμε τώρα τα προχθεσινά, διότι αν δεν αναγνωρίσει κανείς τα λάθη του, είναι βέβαιο ότι θα τα ξανακάνει!
Δεν είμαι βεβαίως προπονητής. Γνωστό αυτό. Ούτε «κάνω» τον προπονητή. Το διαβεβαιώνω αυτό, για όσους δεν το ξέρουν.
Εχω όμως άλλες «ιδιότητες» που μου δίνουν το δικαίωμα να παίρνω θέση. Παρακολουθώ μπάλα από ηλικίας ΟΚΤΩ ετών. Που σημαίνει ότι βλέπω ποδόσφαιρο εδώ και ΕΞΗΝΤΑ ΕΞΙ συναπτά έτη.
Ναι, εξήντα έξι χρόνια στα γήπεδα, με διπλή ιδιότητα, παρακαλώ. Ως δημοσιογράφος και ως ΟΠΑΔΟΣ του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. Διαθέτω, λοιπόν, νομίζω, τη σχετική… «νομιμοποίηση» να ομιλώ και να κρίνω, κυρίως για θέματα που αφορούν την ομάδα ΜΟΥ.
Και ομολογώ, ότι προχθές το βράδυ γνώρισα μία από τις πιο οδυνηρές, τις πιο απογοητευτικές στιγμές ολόκληρης της διαδρομής μου στον χώρο. Οχι ότι είχα τον Ολυμπιακό για σίγουρο φαβορί, ότι περίμενα μία βέβαιη νίκη και απογοητεύτηκα που αυτή δεν ήρθε. Οχι.
ΧΑΙΡΩ ΠΟΛΥ, ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ
Το τεράστιο σοκ για μένα ήταν ότι ο Ολυμπιακός, για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, έφτασε τόσο κοντά στον ΔΙΑΣΥΡΜΟ. Και δεν εννοώ ακριβώς το σκορ που διαμορφώθηκε λίγα λεπτά πριν τελειώσει το πρώτο μέρος, αλλά το σκορ που ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να διαμορφωθεί μέχρι τη λήξη αυτού του ΕΦΙΑΛΤΙΚΟΥ ημιχρόνου! Με τα ΔΟΚΑΡΙΑ της Σπόρτινγκ, τις ευκαιρίες της, αλλά κυρίως με την ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΑΝΙΚΑΝΗ ΑΜΥΝΑ μας, που φαινόταν να είναι παραδομένη άνευ όρων στις διαθέσεις των γρήγορων επιθετικών της αντιπάλου τους.
Δεν θυμάμαι να έχω ματαξαναδεί τόσο ΓΥΜΝΗ, τόσο ΑΔΕΙΑ, τόσο ΑΝΗΜΠΟΡΗ αμυντική διάταξη στον Ολυμπιακό, EVER!
Ξεκινάω από κεί. Αρθρον πρώτον. Ολα ξεκινάνε από την έλλειψη καθαρού ΚΟΦΤΗ στο κέντρο. Οπως για παράδειγμα, του ΡΟΜΑΟ. Ή του Σιώπη. Ή του Ζντιέλαρ (τρίτη επιλογή μου).
Βάζω μέσα τον Σιώπη, διότι τον θεωρώ καλύτερο όλων των υπολοίπων, πλην του Ρομαό. Εφυγε, προφανώς διότι θεωρήθηκε «περισσευούμενος» μετά την απόκτηση του Ζιλέ, που ζητούσε ΦΟΡΤΙΚΑ από τον πρόεδρο ο Χάσι. Ομως, ο Ζιλέ δεν με έχει πείσει ότι είναι «καθαρόαιμος» αμυντικός μέσος. Κάτι άλλο μοιάζει να είναι, μία μπερδεμένη και μη κατασταλαγμένη κατάσταση, ποιοτικού, αλλά με πολλά τρωτά σημεία μέσου. Του λείπουν η επιμονή στο μαρκάρισμα, η δύναμη, το τσαγανό, ίσως και η αγωνιστική «ταπεινότητα».
Ο Ρομαό τοποθετείται πλέον στα στόπερ. Και είναι καλός. Μόνο που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ στόπερ! Αυτό το έχει πει και ο ίδιος προσφάτως, σε δηλώσεις του: «Δεν είμαι στόπερ, αλλά παίζω όπου μου πει ο προπονητής μου».
Χαίρω πολύ, Αγησίλαος!
ΑΚΑΜΠΤΗ ΠΑΓΟΚΟΛΟΝΑ
Στον τομέα αυτό, των στόπερ, ο Ολυμπιακός στάθηκε άτυχος, είναι αλήθεια. Εφερε τον Βούκοβιτς, τραυματίστηκε. Ο Ρέτσος επωλήθη, διότι δεν ήταν δυνατόν να μην πωληθεί. Για τη θέση του αποκτήθηκε ο Ενγκελς, 23 ετών από την πρωταθλήτρια Βελγίου.
Και εδώ αναφύονται ΔΥΟ ερωτήματα. Το πρώτο, αν ο Ενγκελς ΚΑΝΕΙ γενικά σαν στόπερ του Ολυμπιακού. Περισσότερο εικόνα άκαμπτης παγοκολόνας θυμίζει ώρες-ώρες. Φυσικά, ακόμα δεν έχει εξοικειωθεί, δεν ξέρει την ομάδα, δεν γνωρίζει τίποτα. Θα μάθει, πού θα πάει; Μέχρι να μάθει, όμως; Τι… χαμπάρια;
Το δεύτερο, αν ΜΠΟΡΕΙ να παίξει με τη συγκεκριμένη αμυντική τακτική που εφαρμόζει Ο ΧΑΣΙ στον Ολυμπιακό. Διάβασα στον Νικολακόπουλο το εξής ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ, πλην όμως αληθινό μέχρι κεραίας: Οτι ο Ενγκελς έκοψε την μπάλα για πρώτη φορά στο… 60’!!!
Τι έκανε έως τότε; Ποια η συμμετοχή του στον αγώνα; Πού και πού να παίρνει καμιά κεφαλίτσα. Και να αλλάζει με ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΜΟΝΗ την μπάλα με τον Ρομαό, μπροστά από την περιοχή τους. Ο Ρομαό στον Ενγκελς, ο Ενγκελς στον Ρομαό και τανάπαλιν. Αυτό, συνεχώς, διαρκώς. Αμέτρητα λεπτά χάθηκαν στο πρώτο κυρίως ημίχρονο, από την απίστευτη αυτή τακτική των δύο στόπερ, να δίνει ο ένας στον άλλο την μπάλα, με παράλληλες μπαλιές. Πού και πού, για να σπάει η… ρουτίνα, ο Ρομαό τη γύριζε και στον Καπίνο για να κάνει αυτός την μπαλιά-απόκρουση που συνήθως κατέληγε σε αντίπαλο.
ΠΟΣΟ… ΚΟΡΟΪΔΑ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ!
Και ΕΔΩ, πιστεύω, φάνηκε το γιατί τα «κορόιδα» οι Γερμανοί της Λεβερκούζεν έδωσαν τόσα εκατομμύρια για να πάρουν τον Ρέτσο: Διότι ο νεαρός άσος ήταν ο ΜΟΝΟΣ ΣΤΟΠΕΡ στον Ολυμπιακό (απ’ αυτούς που χρησιμοποιεί ο Χάσι, εννοώ) που όταν έχει την μπάλα ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΕΤΡΑ στον αγωνιστικό χώρο και ΨΑΧΝΕΙ να βρει συμπαίκτη ώστε να δημιουργηθεί επίθεση.
Νέο ερώτημα. Αν αντί του Ενγκελς, που ούτως ή άλλως ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΙ, έπαιζε εκείνος ο νεαρός Σισέ, που ΕΙΧΑΜΕ ΘΑΥΜΑΣΕΙ στα πρώτα παιχνίδια προετοιμασίας του Ολυμπιακού, ΠΟΣΟ περισσότερο ΑΣΧΗΜΑ θα πήγαινε η άμυνα;
Οπως και να ’χει, το γενικότερο συμπέρασμα είναι ότι ΜΑΖΙ τουλάχιστον, Ρομαό και Ενγκελς ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να συγκροτήσουν αξιόπιστο δίδυμο για το κέντρο της άμυνας. Μας έκαναν να νοσταλγήσουμε τον Μποτία (τι να κάνει αυτή η ψυχή, ακόμα… τραυματίας είναι;), αλλά ακόμα και τον… Ντα Κόστα, που τελείωσε μάλλον άδοξα.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΜΑΖΙ!
Μαζί, όμως, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να συνυπάρχουν και οι Φορτούνης-Μάριν! Δεν το γράφω ούτε για πρώτη ούτε για δεύτερη φορά αυτό. Από πέρυσι το γράφω, επί εποχής ακόμα Πάουλο Μπέντο. Και θα το ξαναγράφω, όσες φορές θα μπορώ να γράφω: Φορτούνης και Μάριν ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να παίζουν μαζί στην ίδια σύνθεση, για έναν απλό λόγο: Οτι ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ Η ΟΜΑΔΑ !
Με Φορτούνη και Μάριν πιο μπροστά από τους μέσους, όχι απλά δεν κερδίζει τίποτα η επίθεση, αλλά αντίθετα ΧΑΝΕΙ και σε δημιουργία ευκαιριών, και σε αποτελεσματικότητα. Ο Μάριν, που χρησιμοποιείται ως «αριστερό άκρο» της επιθετικής γραμμής, είναι αναμφισβήτητα ένας πολύ ποιοτικός παίκτης, αλλά με ΠΟΛΛΑ ΜΕΙΟΝ στην απόδοσή του:
Δεν είναι ταχύς. Δεν είναι μπουκαδόρος. Δεν είναι σκόρερ. Δεν είναι ικανός στο ένας με έναν.
Συμπέρασμα: Θα ήταν ιδανικός ακραίος για… «Φούτμπολ Σάλας».
Παρά τα μοιραία (συμμετοχή σε δύο γκολ!) λάθη του
ΟΤΖΙΤΖΑ: Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΤΩΝ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ!
Δεν θα αποφύγω το πρόβλημα με τον τερματοφύλακα. Διότι όντως, υπάρχει πρόβλημα. Αλήθεια, γιατί αποκτήθηκε ο Προτό; Αυτό είναι ένα ερώτημα.
Ενα δεύτερο ερώτημα είναι γιατί έφυγε ο Γιαννιώτης, μόλις αποκτήθηκε ο Προτό. Τρίτο ερώτημα. Μήπως θα έπρεπε να γίνει μία ανακατανομή συμμετοχών και εμφανίσεων; Κάτι συμβαίνει με τον Καπίνο και αυτό δεν έχει σχέση με την αγωνιστική του κατάσταση. Από αντανακλαστικά είναι κορυφαίος. Με την ψυχολογία του έχει σχέση, είμαι βέβαιος. Πρέπει να ξαναποκτήσει αυτοπεποίθηση στις εξόδους και αυτό γίνεται με την πάροδο του χρόνου, σιγά-σιγά. Μόνο που δεν μπορεί, δεν γίνεται στο διάστημα που απαιτείται να την… πληρώνει η ομάδα. Γενικά, έχει παύσει να εμπνέει εμπιστοσύνη σα στημένα και τις σέντρες. Καθαρά θέμα αυτοπεποίθησης.
Δεξιά Αμπντελα-ΟΥΙ; Ή μήπως… Αμπντελα-ΝΟ; Αγνώριστος είναι, σχετικά με τον Ομάρ του πρώτου καιρού. Και πίσω του ποιος; Λάθος σχεδιασμός, προγραμματισμός, ή μήπως υπερεμπιστοσύνη στον πάντα φιλότιμο και πεισματάρη Φιγκέιρας; Αυτοί οι δύο, συν τον Κούτρη, που θεωρώ καλύτερο και απ’ τους δύο. Αλλος; Μόνο με αυτούς ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ το πρόγραμμα.
Οτζίτζα! Δεν δέχομαι κουβέντα! Είναι ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ των ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ, ο πιο ΠΟΙΟΤΙΚΟΣ παίκτης του Ολυμπιακού. Εχει απόλυτο δίκιο ο Νικολακόπουλος, που επισημαίνει ότι ήταν μέσα και στα δύο πρώτα γκολ της Σπόρτινγκ. Στο πρώτο κάλυψε το οφσάιντ των Πορτογάλων και στο δεύτερο έχασε την μπάλα σε κόντρα και από κει ξεκίνησε η ταχύτατη αντεπίθεση. Ισως αυτά τα δύο ΑΤΥΧΗ περιστατικά συνετέλεσαν ώστε να τον δούμε από κάποια στιγμή και μετά πικαρισμένο, με παράπονα για κάποιους στην ομάδα. Ή μήπως έτσι μου φάνηκε; Δεν λαθεύω συχνά σε τέτοια θέματα. Ομως, εντέλει μιλάμε για παίκτη-ΚΕΦΑΛΑΙΟ στην ομάδα. Να τα περιμένουμε αυτά τα ξεσπάσματα, όταν διαπιστώνει ΟΛΙΓΩΡΙΑ εκ μέρους συμπαικτών του.
Καρσελά… Μέγας τεχνίτης και δημιουργός συνάμα. Το παρακάνει με την μπάλα τόσο, ώστε κάποιες φορές να αποδεικνύεται ακόμα και… επιζήμιος! Σε κάθε περίπτωση, θυμάμαι τα λόγια του κυρ Θόδωρου: Ο ατομισμός είναι χαρακτηριστικό των ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ. Περιμένω απ’ αυτόν πολλά περισσότερα. Αρκεί να ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ.
Τζούρτζεβιτς. Δεν παίρνω πίσω ούτε μια λέξη από αυτά που έγραψα γι’ αυτόν. Νομίζω ότι είναι η καλύτερη λύση για τη θέση του φορ και πολύ σύντομα θα δώσει αυτά που όλοι περιμένουμε. Προχθές, για μία ακόμη φορά, δεν πήρε μπαλιές.
ΧΑΣΙ: ΘΑ ΕΧΕΙ… ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕ ΤΟΝ ΠΑΡΝΤΟ;
Ο Χάσι εκτέθηκε από τον Πάρντο. Σε βαθμό που τον φαντάζομαι να σκέπτεται και να μονολογεί… «καλύτερα να μην τον έβαζα καθόλου»! Κατά δεύτερο λόγο, εκτέθηκε και από τον Ζντιέλαρ, που απλά έπαιξε σαν αυτό που είναι: Αμυντικός μέσος. Ομως, το κατά την προσωπική μου πάντα άποψη πρόβλημα με τον Χάσι, είναι τα ΚΟΛΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ, όχι μόνο στο θέμα των προσώπων, αλλά και στο θέμα της τακτικής.
Ο Ολυμπιακός εναντίον της Σπόρτινγκ κατέβηκε με την ίδια ακριβώς τακτική, λογική, σχεδιασμό, όπως και να το πείτε δεν αλλάζει, το ίδιο είναι, που είχε κατέβει εναντίον της Λαμίας και της Ξάνθης. Ακριβώς το ίδιο. Εγώ ξέρω -και επικροτώ- ότι οι προπονητές του σήμερα ΠΟΤΕ δεν επαναπαύονται σε ένα σύστημα, πιάσει-δεν πιάσει, που παραμένει πάντα το ίδιο.
Οι προπονητές του σήμερα ΨΑΧΝΟΝΤΑΙ συνεχώς. Ολοι αναζητούν συνεχώς το ΚΑΛΥΤΕΡΟ, το ΠΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ για την ομάδα τους. Δεν ακολουθούν κολλημένοι ένα στερεότυπο.
Ο Ολυμπιακός μπορεί να αποτελέσει ένα πραγματικό ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ για τον κάθε ΑΝΗΣΥΧΟ προπονητή, με το ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΟ και ΠΟΙΟΤΙΚΟΤΑΤΟ ρόστερ που διαθέτει.
Το ατυχές επακόλουθο για το σύστημα Χάσι είναι ότι από δω και πέρα ΟΟΟΛΕΣ οι ομάδες που θα μπαίνουν στο Καραϊσκάκη θα ξέρουν πώς θα αντιμετωπίσουν τον Ολυμπιακό. Το γράμμα δεν είναι… βουλωμένο, αλλά ορθάνοιχτο και μπορεί να το διαβάσει ο καθένας: Σφιχτές γραμμές άμυνας στο κέντρο, ελλείψει επικίνδυνων εξτρέμ και ένας-δύο γρήγοροι μπροστά για αντεπιθέσεις.
Δεν θα είναι κακό, ούτε παρεξηγήσιμο για τον Χάσι να δοκιμάσει και το 4-3-3, με γρήγορους διεμβολιστές στις πτέρυγες ή και το 4-4-2, με δύο φορ μπροστά και σφιχτό κέντρο. Ο,τι άλλο, εκτός από αυτό το πράγμα που είδαμε και μας αγανάκτησε.
Το Σάββατο ΠΡΕΠΕΙ να παρουσιαστεί στο Καραϊσκάκη ένας ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ Ολυμπιακός. Που να θυμίζει κάτι από τον Ολυμπιακό της πρώτης εποχής Χάσι, μέχρι τη λόγω Εθνικής ομάδας διακοπή του πρωταθλήματος.
Νέος όχι μόνο σε πρόσωπα, αλλά κυρίως σε ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ και σε ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ.
Αλλα περιθώρια ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ούτε για την ομάδα, αλλά ούτε και για τον Χάσι…
ΤΕΛΕΙΩΣΕ Η ΕΥΡΩΠΗ; ΤΡΙΧΕΣ ΚΑΤΣΑΡΕΣ!
Τελείωσε λοιπόν η Ευρώπη για φέτος για τον Ολυμπιακό; Κάτι τέτοια διαβάζω από τους κάθε λογής… «δοκεισείσοφους» του ποδοσφαίρου. Καλέ… σωπάτε! Τι είναι η Ευρώπη, ρε παιδιά, για να τελειώσει από την… ΠΡΩΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ; Με την ίδια «λογική», λοιπόν, τελείωσε η Ευρώπη και για τη Γιούβε, που έφαγε τριάρα από την Μπάρτσα, για τη Σέλτικ που έφαγε 0-5 από την Παρί, για την Καραμπάγκ που έφαγε 6-0 από την Τσέλσι και βεβαίως για την Μπενφίκα, που έχασε στην έδρα της από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας 1-2!
Τελείωσε γι’ αυτούς; Τότε ναι, τελείωσε και για τον Ολυμπιακό. ΤΡΙΧΕΣ ΚΑΤΣΑΡΕΣ (και… μελαχρινές). Ο Ομιλος έχει άλλα πέντε παιχνίδια και οι παγίδες θα είναι πολλές και απρόσμενες για πολλούς.
Περιμένω να δω τι θα κάνουν και οι ΑΛΛΕΣ ΔΥΟ του Ομίλου με τη Σπόρτινγκ, που εκτός των άλλων (πρέπει να το παραδεχτούμε) έχει και ΙΚΑΝΟΤΑΤΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ. Για να δούμε, τι θα κάνει η Γιούβε, τι θα κάνει η Μπαρτσελόνα, που βεβαίως ΕΙΝΑΙ το μεγάλο φαβορί για την πρώτη θέση. Οι άλλες, όμως, ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ.