ΜΟΝΟ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΘΑ ΠΑΙΖΕΙ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ!

Παρασκευή, 4 Αυγούστου 2017 - 15:30

Ο στόχος ήταν να προχωρήσουμε και… προχωράμε!

Αναλώσιμοι… μιας χρήσεως οι υπόλοιποι… «Ευρωπαίοι»

Να το δούμε λοιπόν, όπως πάντα, ρεαλιστικά και πίσω από τους εντυπωσιακούς τίτλους με τα ξύλινα γράμματα.

Ο στόχος του Ολυμπιακού, ήταν εξ αρχής ΕΝΑΣ: Η πάση θυσία ΠΡΟΚΡΙΣΗ επί της Παρτιζάν. Και ο στόχος επετεύχθη, σχεδόν από το πρώτο παιχνίδι, στο Βελιγράδι, με εκείνη την εμφατική νίκη 3-1.

Πριν από τη ρεβάνς, δημιουργήθηκαν και άλλοι δύο στόχοι, διότι χωρίς στόχους δεν υπάρχει άμιλλα, δεν υπάρχει ανταγωνισμός, δεν υπάρχει ποδοσφαιρικός αγώνας. ΟΙ δύο παρεμφερείς στόχοι, ήταν η ΝΙΚΗ και δη, με ΠΟΛΛΑ ΓΚΟΛ.

Εδώ, δεν υπήρξε η 100% επιτυχία. Ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε τη μπάλα που όλοι περιμέναμε. Οσο για τα γκολ, τα δύο δεν είναι και λίγα, όχι όμως όταν συντελούν σε μία ισοπαλία μέσα στην έδρα σου.

Αυτή είναι η όσο το δυνατόν ρεαλιστική απεικόνιση της αναμέτρησης με την Παρτιζάν. Ποια είναι όμως η ουσία; Οτι ο Ολυμπιακός ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ και σήμερα, στην κλήρωση για την επόμενη φάση, θα είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ελληνική ομάδα πού συνεχίζει στο Τσάμπιονς Λίγκ. Η άλλη, που κατά λάθος είχε μπει μαζί του στο θεσμό, μοιραία αποχώρησε, διότι όπως έχουμε ξαναγράψει, αυτό το καφενείο δεν είναι για όλους. Είναι το κλαμπ των ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ, το κλαμπ των ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ και όχι των μικρών, των κατεργαραίων, των ασήμαντων και των κακόμοιρων ζητιάνων.

Μπήκε λοιπόν και η Αεκούλα στο… Τσάμπιονς Λιγκ, έκανε τον κόσμο να σκάσει στα γέλια με το θέαμά της απέναντι σε μία μετριότατη ομάδα του ρώσικου πρωταθλήματος έχασε δύο φορές και… πήρε τον μπούλο. Οπως μπήκε, έτσι βγήκε: Μπήκε άμπαλη, βγήκε… άγκολη! Ούτε ένα γκολ δεν κατάφερε να βάλει στα δύο παιχνίδια της, αλλά εδώ πού τα λέμε, μικρό το… κακό. Εδώ μπήκαν οι… μπουλντόζες στο χωράφι, τα γκολ θα μας πειράξουνε;

Ομιλώ και για την Κούλα, σ’ αυτό μου το σημείωμα, διότι αν δεν υπάρχει ο κακός να γίνει η σύγκριση, πως θα αναδειχθεί ο καλός; Αν δεν υπάρχει ο ανάξιος, πως θα αναδειχθεί ο άξιος; Αν δεν υπάρχουν ομάδες σαν την Κούλα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πως θα γίνουν οι συγκρίσεις ώστε να αναδειχθεί η ομάδα του Ολυμπιακού;

Μόνο μία ελληνική ομάδα θα είναι λοιπόν σήμερα στην κλήρωση του Τσάμπιονς Λιγκ και αυτή θα είναι ο Ολυμπιακός. Και να προσθέσω κάτι; Μόνο μία ελληνική ομάδα θα παίζει σε ευρωπαϊκή διοργάνωση ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μέχρι τον επόμενο Μάρτιο και αυτή θα είναι… ΜΑΝΤΕΨΤΕ ποιος !

Ολοι οι υπόλοιποι, θα χαθούν στο δρόμο. Ειδικά δε για την Κούλα, ούτε γκολ τη βλέπω να βγάζει. Ετσι θα πάει, άκλαυτη, όποιος και να είναι ο αντίπαλός της στο Γιουρόπα.

Η πικρία του αντιπάλου κάνει πιο γλυκιά την πρόκριση

Να επιστρέψουμε στον αγώνα με την Παρτιζάν, η οποία όπως απέδειξε και στα δύο παιχνίδια, είναι πολύ καλή ομάδα. Οντως η Παριζάν έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο, ειδικά στην προχθεσινή ρεβάνς. Αλλά… έχασε! Αλλά… αποκλείστηκε! Αλλά… δεν κατάφερε να νικήσει τον Ολυμπιακό σε κανένα από τους δύο αγώνες τους. Ο προπονητής της, αυτός που μίλαγε για… ηλιοθεραπείες στις δέκα το βράδυ, αυτή τη φορά είχε δίκιο. «Ημασταν και στα δύο παιχνίδια καλύτεροι», είπε.

Το «καλύτεροι» βεβαίως εξαρτάται από ποια σκοπιά και με ποια κριτήρια κρίνει αυτά πού βλέπει και αντιμετωπίζει κανείς την πραγματικότητα. Κοιτάζω τα επίσημα στοιχεία του αγώνα και βλέπω μία ελαφρά υπεροχή της Παρτιζάν. Είχε πέντε τελικές, έναντι τριών του Ολυμπιακού και 52 % κατοχή μπάλας. Και… λοιπόν; Με αυτά τα στατιστικά πίστευες, κύριε προπονητή Τζούκιτς, ότι θα απέκλειες τον Ολυμπιακό; Τα στατιστικά που ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ο Ολυμπιακός, με το φάσμα της σίγουρης πρόκρισης στην ψυχολογία του;

Μια κουβέντα μόνο για τον βλάκα προπονητή της Παρτιζάν: Καταλαβαίνω και συναισθάνομαι την ΠΙΚΡΙΑ, τον ΠΟΝΟ, το ΠΑΡΑΠΟΝΟ του αποκλεισμένου.

Ομως, από την άλλη, ΧΑΙΡΟΜΑΙ περισσότερο! Διότι ΑΥΤΟΣ ο πόνος, αυτή η πίκρα, αυτό το παράπονο κάνουν την πρόκριση ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ, ΠΙΟ ΗΔΟΝΙΚΗ.

Ναι, σύντροφε Τζούκιτς, εμείς οι Ολυμπιακοί ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΑΜΕ τον αποκλεισμό της ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΟΜΑΔΑΣ ΣΟΥ: Να την περάσουμε ακόμα και χωρίς να πιάσουμε το καλύτερό μας παιχνίδι.

(Μεταξύ μας, Τζούκιτς, με αυτές τις δηλώσεις σε βλέπω… έτοιμο για τον Μπάουγκ! Και είναι η εποχή που ψάχνει ΠΑΛΙ για προπονητή, το κατάλληλο τάιμινγκ)

Η νίκη του πρώτου αγώνα και οι επιδράσεις της

Γενικά, και αποδεδειγμένα ιστορικά, με την πάροδο των ετών, ΑΥΤΟΥ του είδους τα παιχνίδια δεν προσφέρονται για θεαματικές νίκες και σπουδαίες αποδόσεις. Η εκτός έδρας νίκη στον πρώτο αγώνα, δημιουργεί περίεργη ψυχολογία. Ψυχολογία και «φιλοσοφία» αν προτιμάτε, που παίζουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ρόλο στη διαμόρφωση της εικόνας και της αποτελεσματικότητας της ομάδας.

Αν δηλαδή (πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη) ο Ολυμπιακός ΔΕΝ είχε κερδίσει στο πρώτο εκτός έδρας με 3-1, ΔΕΝ ΘΑ ΕΜΠΑΙΝΕ ΕΤΣΙ στο ματς, ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΑΙΖΕ ΕΤΣΙ, δεν θα έδινε ΤΟΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ στην –πολύ καλή, επαναλαμβάνω – Παρτιζάν. Από την άλλη, και η Παρτιζάν δεν θα έπαιζε έτσι όπως έπαιξε, αν δεν είχε στην καμπούρα της το τιμωρητικό 1-3. Αλλη μπάλα θα βλέπαμε, σίγουρα, έτσι και το 1-3 του πρώτου αγώνα δεν υπήρχε, ή αν ΑΥΤΟ το παιχνίδι ήταν το πρώτο και όχι η ρεβάνς.

Και εδώ ακριβώς, σε αυτό τον τομέα, εστιάζω την κριτική μου: Διαπιστώνω ότι, όσο και αν προσπάθησε (και πρέπει να του το αναγνωρίσουμε αυτό) ο Χάσι δεν μπόρεσε να ελέγξει την ψυχολογική φόρτιση των ποδοσφαιριστών του. Εκεί ακριβώς τοποθετώ το «αδύνατο σημείο» της ερυθρόλευκης ομάδας. Σίγουρα, ο Χάσι είμαι βέβαιος ότι το είχε καταλάβει. Ολη την εβδομάδα μετά το πρώτο ματς και μέχρι τη ρεβάνς, μίλαγε συνέχεια για ΝΙΚΗ, για ΔΥΟ ΝΙΚΕΣ και για ΓΚΟΛ. Κάποιοι θα τον άκουσαν, σίγουρα. Κάποιοι άλλοι, όμως, πιθανότατα δεν έδωσαν μεγάλη βάση.

Δύο μαέστροι μαζί, δεν χωράνε σε μια ορχήστρα

Ευκαιρίας δοθείσης μία παρατήρηση που έχω ξανακάνει από εδώ. Νομίζω ότι η θεωρία πού θέλει τον προπονητή του Ολυμπιακού να επιμένει και να προσπαθεί για το «πως θα κάνει να χωρέσουν στη βασική σύνθεση και οι δύο «βιρτουόζοι», ο Φορτούνης με τον Μάριν», είναι ΛΑΘΟΣ.

Το να… χωρέσουν απλά δύο παίκτες σε μία ομάδα… των ένδεκα, εντάξει, είναι παιδαριώδες. Το θέμα είναι να χωρέσουν ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΑ και να αποδείξουν ότι ΜΑΖΙ μπορούν να προσφέρουν περισσότερα από όσα θα μπορούσε ο καθένας μόνος του.

Δεν είναι έτσι, όμως. Μία καλή και επιτυχημένη ορχήστρα, δεν μπορεί να έχει… δύο μαέστρους, διότι θα της έλειπε κάποιο βιολί, κάποιο μπάσο και πάει λέγοντας. Ορχήστρα καλή, γίνεται μόνο με ΕΝΑ μαέστρο και ΠΟΛΛΟΥΣ σολίστες. Αυτό, είναι ΚΑΝΟΝΑΣ με πολύ ολίγες, ελάχιστες, στην ποδοσφαιρική του εφαρμογή.

Εχοντας λοιπόν στο κέντρο και τους δύο, Φορτούνη και Μάριν, η ομάδα μπορεί να μειονεκτήσει και αμυντικά και επιθετικά.

Με δύο 10άρια, μοιραία θα μειωθούν οι αμυντικοί μέσοι (θέσεις 6 και 8) με αποτέλεσμα να αναλαμβάνει την εδαφική υπεροχή η αντίπαλος.

Επιθετικά, πάλι, θα υπάρχει πρόβλημα στις πτέρυγες, όπου χρειάζονται δύο πού να μπορούν και να παίζουν στη γραμμή και να κάνουν σέντρες και επελάσεις. Βεβαίως και ο Φορτούνης, αλλά περισσότερο ο Μάριν, προσπαθούν στην διάρκεια του αγώνα να βγαίνουν και από τα πλάγια, αλλά δεν έχω ακόμα δει τίποτα το ουσιαστικό. Απλά, κουράζονται περισσότερο από τους άλλους. Και αυτό, τη στιγμή πού ο Ολυμπιακός διαθέτει ΤΡΕΙΣ εξτρέμ εμβολιστές και γκολτζήδες, με τους δύο (Σεμπά, Πάρντο) να μένουν στον πάγκο υποχρεωτικά, μόνο σε βάρος της επίθεσης μπορεί να αποβεί.

Το δόγμα των λαθών ενός τερματοφύλακα

Το δόγμα πού αφορά στην απόδοση ενός τερματοφύλακα, είναι τόσο παλιό, όσο το άθλημα του ποδοσφαίρου:

«Λάθη κάνουν όλοι, αλλά του τερματοφύλακα φαίνονται περισσότερο».

Κατά την άποψή μου, αυτό το δόγμα χρειάζεται κάποια… βελτίωση. Ναι, τα Λάθη του τερματοφύλακα φαίνονται περισσότερο, αλλά είναι και περισσότερο… ΜΟΙΡΑΙΑ!

Το είδατε το γκολ που έφαγε ο Κλάγιτς από το φάουλ του Καρσελά; Λάθος έκανε. Ενα και μοναδικό, αλλά τι να το κάνεις; Ηταν λάθος που ΕΚΡΙΝΕ την πρόκριση.

Τέτοια λάθη έκαναν και αρκετοί ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ τερματοφύλακες, αν ανατρέξουμε στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Από τον αλησμόνητο Κοστάντζο, τον μάλλον ατάλαντο Μέγερι, ως τον περσινό, τον Νίκολα Λεάλι, που όταν τα θυμάμαι, ανατριχιάζω.

Νομίζω λοιπόν ότι δεν πρέπει να ξεπερνάμε αβρόχοις ποσίν τα λάθη του τερματοφύλακα, ειδικά όταν ξέρουμε πως οφείλονται βασικά στην ψυχολογία της στιγμής.

Ομως, η τελική κρίση πρέπει να βγαίνει από την ΣΥΝΟΛΙΚΗ εικόνα του τερματοφύλακα κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.

Από τον τρόπο πού βγαίνει, ή δεν βγαίνει στις σέντρες. Από τον τρόπο πού αντιδρά στις πλαγιοκοπήσεις. Από την γρήγορη σκέψη του και ακριβή του μεταβίβαση της μπάλας, όταν η ομάδα βρίσκει έδαφος για επικίνδυνη αντεπίθεση. Θυμάμαι π.χ. ότι από τον Νικοπολίδη, που είχε την ικανότητα να στέλνει όπου ήθελε τη μπάλα με τα πόδια ή με τα χέρια, είχαν ξεκινήσει ένα σωρό γκολ του Ολυμπιακού.

Και κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό. Ενας τερματοφύλακας του 2017, πρέπει να ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ στην περιοχή ΤΟΥ.

ΔΙΚΗ ΤΟΥ είναι η περιοχή και αυτό πρέπει να το ΕΠΙΒΑΛΕΙ μέσα στον αγώνα. ΠΑΘΗΤΙΚΗ στάση ενός τερματοφύλακα, σημαίνει ένα στάδιο πριν την ήττα της ομάδας.

Η συγκέντρωση, η συνοχή, η αποδοτικότητα της άμυνας, ξεκινάνε πάντα από τον τερματοφύλακα. Αυτά, χωρίς να προσωποποιώ και να προσθέτω τίποτα περισσότερο.

Δύο επισημάνσεις της στήλης πού δικαιώθηκαν

Το αήττητο της Παρτιζάν και ο κοντοστούπης Σουμά

Δύο ήταν τα σημεία πού στάθηκα ιδιαίτερα και αναλυτικά στο φύλλο της Τετάρτης, πριν τον αγώνα. Το ένα ήταν η καταπληκτική στατιστική επίδοση της Παρτιζάν, η οποία ήρθε ΑΗΤΤΗΤΗ εκτός έδρας επί σχεδόν ένα χρόνο! Το δεύτερο, η περίπτωση του λιλιπούτειου παικταρά Σουμά, που θεώρησα λίαν επιτυχή και ΨΑΓΜΕΝΗ μεταγραφή.

Νομίζω ότι δικαιώθηκα στις επισημάνσεις μου αυτές. Η Παρτιζάν διατήρησε το αήττητό της και στο Καραϊσκάκη. Οσο για τον Σουμά, νομίζω ότι όλοι είδαμε και αξιολογήσαμε τα προσόντα του. Ο «κοντοστούπης» από τη Γουϊνέα ήταν σκέτος διάολος με τη μπάλα στα πόδια, μαχητικός, τεχνίτης και λίαν επικίνδυνος μέσα στην αντίπαλη περιοχή, καθ’ ότι μυρίζεται το γκολ και έχει αστραπιαία αντανακλαστικά. Ετσι μας έβαλε και το γκολ.

Δεδομένου ότι είναι σε πολύ καλή ηλικία (26 ετών) θεωρώ βέβαιο ότι θα έχει εντυπωσιακή συνέχεια στην καριέρα του.

Μου άρεσε πολύ και ο πιτσιρικάς από το Μαυροβούνιο, ο Κόσοβιτς, που μπήκε αλλαγή στο τελευταίο τέταρτο.

Πού είναι οι Τρομπάρι, ρε;

Αλήθεια, με εκείνους τους… Τρομπάρι της Παρτιζάν τι έγινε τελικά; Ηρθαν… στο Καραϊσκάκη; Κανείς δεν τους είδε! Μάλλον θα ήρθαν μεταμφιεσμένοι. Και… πως τα πέρασαν; Καλά; Διασκεδάσανε καθόλου; Πάλι στις μαλαματίνες θα το ρίξουνε για να πνίξουν τον καημό τους μου φαίνεται οι… «τρομπάριοι» της Τούμπας.

Τον Λιβάδια σε… ζωντανή μετάδοση!

Η αλήθεια για την ΜΗ τηλεοπτική μετάδοση του ΤΣΣΚΑ – Κούλα, είναι απλούστατη.

Το παιχνίδι αυτό, με εντελώς εμπορικά κριτήρια, κρίθηκε αντιεμπορικό. Ούτε η TV KOLOPETINITSA δεν θα πλήρωνε για να το δείξει. Ετσι, όταν η NOVA άκουσε τις απαιτήσεις της ΤΣΣΚΑ ήταν αδύνατον να τις δεχτεί. Οσο για τον cosmote, αυτός στον… κόσμο του.

Δεν τους αδικώ. Δεν ξέρω και κανένα πού να… λαχταρούσε να βλέπει τον… Λειβάδια σε… ζωντανή μετάδοση και για έναν ολόκληρο αγώνα!

Στον οφθαλμίατρο θα κατέληγε για επείγουσα επιδιόρθωση της οπτικής βλάβης.

*** ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΘΗΚΕ κατόπιν ενεργειών του κυρ Αλέκου και επαφών με τον Νιάου: Στον… ΟΠΑΠ και οι κληρώσεις των σημαιοφόρων !

*** Ειλικρινές σχόλιο Αεκιτζή στο διαδίκτυο: «Απορώ τι βγαίνουνε Ευρώπη κάθε χρόνο αφού λεφτά δεν πρόκειται να βάλει ο άλλος και με τον κώνο στο τέρμα τρως γκολ και από πεντάχρονο. Ελεος με τον Ανέστη, σε κάθε σέντρα κάνουμε τον σταυρό μας».

Δεν γράφω το όνομά του πουθενά, γιατί μπορεί να… ξέρει που μένει και να τον βάλω σε κίνδυνο, τον άνθρωπο.

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 04/08/2017)

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!