ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΣΕ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ!
Πρόσωπα και γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία του Ολυμπιακού κατά την Επταετία
Ξεκαθαρίζω. Δεν έχω να γράψω τίποτα για το ματς, απλά διότι το ματς δεν έχει γίνει ακόμα, τώρα που γράφω. Και αφού δεν μπορώ να ασχοληθώ, ευκαιρία να ασχοληθώ λίγο με τα περασμένα, τα παλιά… Ή και… πολύ παλιά. Ας πούμε πρόσωπα και πράγματα της Επταετίας.
Αφορμή για το ξεδίπλωμα των αναμνήσεων, ένα θέμα του Στέφανου Λεμονίδη που προκάλεσε κάποια αντίδραση από το προσφιλές μας redsagainsthemachine.gr.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να ξεμπερδέψω μερικά πραγματάκια αναφορικά σε γεγονότα που έπεσαν στην αντίληψή μου και -αν και δεν με αφορούν προσωπικά- θεωρώ ότι η παρέμβασή μου είναι αναγκαία (παρακάτω θα γίνει αντιληπτό το γιατί).
Πρώτον, λοιπόν, είναι γνωστό τοις πάσι πόσο φανατικός αναγνώστης του redsagainsthemachine.gr είμαι. Κυριολεκτικά δεν ξεκινάω να γράψω αν προηγουμένως δεν εντρυφήσω στη θεματολογία του. Με κάποια παιδιά μάλιστα, από εκεί, γνωρίζομαι και προσωπικά.
Δεύτερον, ο Στέφανος Λεμονίδης είναι ένας ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ και ιδιαίτερα ΑΓΑΠΗΤΟΣ συνάδελφος με ΗΘΟΣ, εντιμότητα και επαγγελματική συνείδηση. Εχουμε συνεργαστεί επί ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στο «ΦΩΣ» και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι είναι ΜΕΓΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και αυτός, όπως και τόσοι άλλοι συνάδελφοι.
Τρίτον, ο ΚΟΣΜΟΣ -και όχι απλά οι οπαδοί- του Ολυμπιακού, επί στρατιωτικής δικτατορίας ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ η ΜΟΝΑΔΙΚΗ μοναδική εστία αντίδρασης στο καθεστώς και κάτω από συνθήκες που καμία άλλη οργανωμένη ή μη μερίδα πολιτών δεν θα μπορούσε να αψηφήσει. Με τη διαφορά ότι (πάντα κατά τη γνώμη μου που διαμορφώθηκε βιώνοντας εκείνη την εποχή) οι αντιδράσεις του κόσμου του Ολυμπιακού ΤΟΤΕ -και εννοώ τα πρώτα χρόνια της Χούντας- είχαν αφορμή και κίνητρο ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ, αλλά καθαρά ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Δηλαδή, αγανακτούσε ο κόσμος από το ΚΥΝΗΓΙ στην ομάδα του Ασλανίδη και βεβαίως με προέκταση τη διαιτησία.
Πώς συνδυάζονται τα τρία παραπάνω στοιχεία; Πολύ απλά, οι RATM αντέδρασαν μάλλον επιθετικά σε ένα δημοσίευμα του Στέφανου, που πιθανότατα οφείλεται σε λανθασμένη εντύπωσή του για μία εποχή που ο ίδιος δεν ΕΖΗΣΕ (είναι μεταγενέστερος) προκειμένου να γνωρίζει περισσότερα πράγματα γι’ αυτή, με λεπτομέρειες που ξέρουν αυτοί που βίωσαν και την εποχή, και τις καταστάσεις.
Το ότι ένας δημοσιογράφος έγραψε κάτι ίσως λανθασμένο, ή απλά αμφισβητούμενο, ούτε πρωτότυπο είναι, ούτε και καταδικαστέο. Οι δημοσιογράφοι και ιδιαίτερα οι αθλητικοί είναι καταδικασμένοι να δίνουν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ. Κανείς όμως δεν έχει το δικαίωμα να καταδικάζει το λάθος μιας ημέρας, μην εκτιμώντας τα ΣΩΣΤΑ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ.
Ή μήπως και ο υπογράφων δεν έχει γράψει ανακρίβειες από λάθος εκτίμηση ή πληροφόρηση; Εχει συμβεί πάμπολλες, αμέτρητες φορές και η κάθε φορά είναι εξαιρετικά οδυνηρή για τον γράφοντα.
Τέλος πάντων, ό,τι έγινε έγινε και ό,τι γράφτηκε (ένθεν κακείθεν) γράφτηκε.
Πάμε τώρα στην ουσία του θέματος.
Μίλησε και ο… μουγγός με τον Κατσώρα!
Οντως, η πιο δυναμική και πιο οργανωμένη αντίδραση του κόσμου του Ολυμπιακού, υπήρξε τον Μάιο του 1970, σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό (Κυριακή 4 Μαΐου, 4:30 το απόγευμα, στο Καραϊσκάκη).
Το ντέρμπι αυτό έληξε με σκορ 0-1, υπέρ των «πρασίνων», με τέρμα που σημείωσε ο Δομάζος (σουτ-φάουλ στο 56’ και αφού η μπάλα βρήκε το δοκάρι και στη συνέχεια την πλάτη του γκολκίπερ Μυλωνά, ο οποίος όπως έμαθα, λίγο αργότερα και αφού αγωνίσθηκε και στο Αιγάλεω, εγκατέλειψε τα εγκόσμια και έγινε καλόγερος! Είμαι βέβαιος ότι ζει και είναι καλά στην υγεία του).
Το παιχνίδι όμως αυτό στιγματίστηκε από τη διαιτησία του Θεσσαλονικέα Γιώργου Κατσώρα (και όχι του Νίκου Ζλατάνου, αυτός ήταν σε… άλλες σφαγές!).
Και εδώ, πρέπει να πούμε ότι σ’ αυτό το παιχνίδι ΣΥΝΕΒΗ κάτι που ακόμα και σήμερα δεν έχει αμφισβητηθεί, τουλάχιστον από αξιόπιστα χείλη. Μεταξύ των οπαδών του Ολυμπιακού υπήρχε και κάποιος εκ γενετής… ΜΟΥΓΓΟΣ!
Κάποιοι που ήταν κοντά του, ορκίζονταν αργότερα ότι τον είδαν να σηκώνεται από τη θέση του και να… φωνάζει… «τι σφύριξε ο μαλάκας»!
Αυτή, είπαν, ήταν η πρώτη και… τελευταία φορά που βγήκε φωνή από το στόμα του!
Ο φίλος δημοσιογράφος Γιώργος Κεντρωτής είχε σημειώσει κάποτε γι’ αυτό το περιστατικό: «Και κατόπιν, βυθίστηκε ξανά στην αλαλία του. Τα είχε δει, ούτως ή άλλως, όλα»!
Η διαδήλωση έξω από τη ΓΓΑ
Ο κόσμος είχε τόσο εξαγριωθεί που ήταν αδύνατον να συγκρατηθεί. Παρά τις απειλές των τοποτηρητών του στρατιωτικού καθεστώτος (πρέπει να ήταν ο Φώτης Ηλιόπουλος, που μετά χούντας έγινε και μέλος του Δ.Σ. του Ολυμπιακού) ο λαός του Ολυμπιακού ήταν ασυγκράτητος. Μιλιούνια οι ερυθρόλευκοι φίλαθλοι (τότε δεν υπήρχαν οργανωμένοι) ανέβηκαν την Πειραιώς διαδηλώνοντας και αψηφώντας τον στρατιωτικό νόμο, που ίσχυε ακόμη. Το ότι έφτασαν στην Ομόνοια είναι βέβαιο. Επίσης, και το ότι μερικοί έφτασαν μέχρι έξω από το κτίριο της ΓΓΑ, στην Πανεπιστημίου, όπου φώναξαν συνθήματα, μόνον όμως ποδοσφαιρικού περιεχομένου! Δυστυχώς λεπτομέρειες για το τι ακριβώς έγινε στη συνέχεια και πώς διαλύθηκε ο κόσμος, δεν γνωρίζω. Οι τότε εφημερίδες δεν έγραψαν απολύτως τίποτα -και πώς μπορούσαν, άλλωστε.
Επίσης, λεπτομέρειες σχετικά με την ΠΡΩΤΗ και απίστευτα δυναμική ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ των οπαδών του Ολυμπιακού στο στρατιωτικό καθεστώς, δεν γνωρίζω, αν και ΓΝΩΡΙΖΩ ότι το γεγονός όντως ΣΥΝΕΒΗ και οι διαστάσεις του ταρακούνησαν τους συνταγματάρχες. Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ, είναι ότι όλα ξεκίνησαν από το κλειστό της Γλυφάδας, μετά από αγώνα της ομάδας Μπάσκετ του Ολυμπιακού.
Ούτε και γι’ αυτή την κατά του Ασλανίδη αντίδραση γράφτηκε κάτι στις τότε εφημερίδες -και πώς να ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΥΤΟ, άλλωστε.
Οταν ο Καραπατής κατέβασε τη Λούλα Ασλανίδη απ’ το πούλμαν
Το κεφάλαιο χούντα - Ασλανίδης - αθλητικές εφημερίδες είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ και με μεγάλο βάθος.
Αυτό που έχω να διατυπώσω προς το παρόν και λόγω του θέματος που καταπιάστηκα, είναι ότι ο γ.γ.Α. της χούντας, Κωνσταντίνος Ασλανίδης, ήρθε η ώρα που… μεταλλάχτηκε! Ενώ τα πρώτα χρόνια ήταν ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, κάποια στιγμή μαλάκωσε και άρχισε να τα βλέπει διαφορετικά.
Μεγάλο ρόλο στη στροφή του Ασλανίδη έπαιξαν ο εκδότης του «ΦΩΤΟΣ» Θεόδωρος Νικολαΐδης, που ποτέ δεν αρνήθηκε τη φιλία του με τον Ασλανίδη, αλλά και η φιλία μεταξύ δύο γυναικών: Της Λούλας Ασλανίδη με την Μπέμπα Γκούμα.
Φίλες κολλητές οι δυο τους και εξαιρετικά ποδοσφαιρόφιλες, έτρεχαν μαζί στα γήπεδα, φυσικά στα ντέρμπι, αλλά και τους αγώνες της Εθνικής ομάδας. Αυτό το γυναικείο «αυτοκόλλητο» δίδυμο έγινε αιτία να απολυθεί ο Κώστας Καραπατής, που ήταν, τότε, προπονητής της Εθνικής ομάδας.
Τι είχε συμβεί; Ο Καραπατής, που είναι (89 ετών σήμερα και ελπίζω να τον έχουμε για πολύ ακόμα κοντά μας) ένας εξαιρετικά αυθόρμητος και σταθερός στις απόψεις του χαρακτήρας, τις είδε να καπνίζουν και έγινε έξαλλος!
«Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να καπνίζετε εδώ μέσα; Κατεβείτε αμέσως κάτω!».
Ναι, ο… αθεόφοβος κατέβασε τη σύζυγο του πανίσχυρου Κωνσταντίνου Ασλανίδη από το πούλμαν! Φυσικά, την επομένη τον στείλανε σπίτι του.
Η Μπέμπα Γκούμα, σύζυγος του αείμνηστου Ευτύχιου Γκούμα, ήταν βεβαίως με τον Ολυμπιακό. Και με τη Λούλα Ασλανίδου, της οποίας είχε αναλάβει την… «πλύση εγκεφάλου» ο Θεόδωρος Νικολαΐδης (ΦΙΛΟΣ του Ασλανίδη ο κυρ Θόδωρος, πράγμα που δεν αρνήθηκε ποτέ, διότι πάντα τιμούσε τις φιλίες του) αποφάσισαν κάποια στιγμή ότι έπρεπε να… συνεργήσουν στη μετατροπή των αισθημάτων του γ.γ.Α. προς τον Ολυμπιακό. Οπερ και εγένετο, αλλά για πολύ λίγο και σε πολύ μικρό φάσμα.
*** Αφού κατέβαλε εγγύηση 300.000 ευρώ, ο αρχιλαδιάρης Βιγιάρ αφέθηκε ελεύθερος.
Το πρώτο του τηλεφώνημα έκανε σε κολλητό του φίλο στη Superleague: «Βασίλη, εντάξει, τα κατάφερα. Πλήρωσα κάτι παραπάνω αλλά είμαι έξω. Να τα λέμε».
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 03/08/2017)