ΑΥΤΗ Η ΗΤΤΑ ΠΟΝΕΣΕ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΑΛΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ

Τρίτη, 28 Φεβρουαρίου 2017 - 19:27

Το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα όπου όλα είναι δυνατά. Ακόμα και τα αδύνατα. Και το παιχνίδι με τον Πανιώνιο, είναι μία εκκωφαντική απόδειξη, ότι στο ποδόσφαιρο ΟΛΑ γίνονται. Ακόμα και τα ΑΔΥΝΑΤΑ γίνονται δυνατά.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή ειδικά η ήττα πόνεσε πολύ. Πιο πολύ ίσως από τις δύο που προηγήθηκαν. Και πόνεσε για δύο λόγους. Πρώτον διότι ήταν αναπάντεχη, ξαφνική, κεραμίδα στο δαφνοστεφανωμένο κεφάλι. Δεύτερον, διότι συνέβη στο πιο ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ τάιμινγκ, στην πιο ΑΣΧΗΜΗ χρονική στιγμή: Λίγες ημέρες πριν η ομάδα παίξει την πρόκριση στο Κύπελλο και εν συνεχεία την ευρωπαϊκή πρόκριση, αλλά και πριν δώσει έναν από τους πιο κρίσιμους αγώνες της στο πρωτάθλημα, στην Τούμπα. Στο χρονικό σημείο, δηλαδή, που μια νίκη θα φόρτιζε περισσότερο θετικά την ψυχολογία, ήρθε η ήττα που δημιουργεί ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.

Παρά ταύτα, που έλεγε κι ο Αλαμάνος, εγώ εξακολουθώ να είμαι ΥΠΕΡ-αισιόδοξος για τη συνέχεια. Και εξηγώ -πάντα με τη δική μου λογική και τη δική μου επιχειρηματολογία. Εχουμε και λέμε, λοιπόν, πρώτο ματς στη σειρά ο Ατρόμητος στο Περιστέρι. Νομίζω ότι ΑΥΤΟ το παιχνίδι θα κριθεί για τον Ολυμπιακό από ΕΝΑ γκολ. Το 0-0 του Καραϊσκάκη μπορεί να μην είναι απολύτως θετικό, αλλά είναι πολύ πιο θετικό από… αρνητικό! Το ένα γκολ του Ολυμπιακού, ο Ατρόμητος μπορεί να το αντισταθμίσει με ΔΥΟ γκολ. Και από κει και πέρα, για κάθε γκολ του Ολυμπιακού, ο Ατρόμητος θα πρέπει να βάζει ένα γκολ περισσότερο. Και βέβαια ούτε ο Ατρόμητος μάς έχει συνηθίσει να βάζει περισσότερα του ενός (και αν…) ούτε και ο Ολυμπιακός να τρώει περισσότερα του ενός επίσης.

Πάμε στην Τούμπα και στην Μπεσίκτας, που τα θεωρώ -ίσως να φανεί παράξενο σε κάποιους- παιχνίδια με κοινά στοιχεία. Ποιο είναι το βασικό στοιχείο; Οτι ούτε ο Μπάουγκ ούτε η Μπεσίκτας μπορούν να παίξουν ΟΠΩΣ ο Πανιώνιος! Καμία από τις δύο (ο Μπάουγκ βασικά λόγω έδρας) δεν πρόκειται να παίξει πίσω από τη σέντρα, με ένα δάσος από κορμιά στην περιοχή της, για να κρατήσει το μηδέν, όπως έκανε ο Πανιώνιος. Νομίζω, αντίθετα, ότι θα αναγκαστούν εκ των πραγμάτων να δώσουν χώρους στον Ολυμπιακό. Και όποιος δίνει χώρους στον Ολυμπιακό, ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΝΕΙ.

ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΑΤΥΧΙΑΣ - ΑΣΤΟΧΙΑΣ

Ετσι βλέπω εγώ το άμεσο μέλλον για την ομάδα. Αλλά για να μη θεωρηθεί ότι αποφεύγω, δεν έχω κανένα πρόβλημα να γυρίσω πίσω, στον αγώνα με τον Πανιώνιο και την εξαιρετικά αναπάντεχη-μη αναμενόμενη εξέλιξή του.

Πρώτον, λοιπόν, ο Πανιώνιος ήταν εξαιρετικά τυχερός. Εβαλε γκολ στη ΜΙΑ από τις ΔΥΟ όλες κι όλες καλές ευκαιρίες που είχε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Και με τη δεύτερη, μάλιστα, να είναι απόρροια μιας αντεπίθεσης την ώρα που όλη η ομάδα βρισκόταν μπροστά για να ισοφαρίσει. Ακόμη ο Πανιώνιος είδε δύο φορές την μπάλα να χτυπάει στο δοκάρι του, ενώ επί τριών όλων κι όλων τελικών προσπαθειών, είχε δύο στην εστία, εκ των οποίων η μία κατέληξε γκολ!

Επίσης, η κατοχή της μπάλας ήταν 68-32% υπέρ του Ολυμπιακού, ο οποίος είχε ΕΙΚΟΣΙ ΜΙΑ τελικές, εκ των οποίων όμως μόνον οι πέντε ήταν εντός εστίας. Και αυτό θεωρείται ΑΠΟΘΕΩΣΗ της αστοχίας.

Η… «ΠΥΚΝΟΦΥΤΗ» ΠΕΡΙΟΧΗ

Πάμε παρακάτω. Ο Πανιώνιος απέδειξε ότι είναι τουλάχιστον μία πολύ καλά γυμνασμένη ομάδα, αλλά ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ο Ολυμπιακός. Διότι ο Πανιώνιος ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΡΕΙΣ ΣΤΟΧΟΥΣ, δεν παίζει σε ΤΡΙΑ ταμπλό. Ευρώπη βεβαίως δεν υπάρχει ούτε υπήρχε ποτέ γι’ αυτόν, ενώ στο Κύπελλο τα έκανε νωρίς μαντάρα, αφού αποκλείστηκε από τον… Κισσαμικό!

Επομένως, οι παίκτες του Πανιωνίου με ξεκάθαρο και μοναδικό στόχο να παίζουν ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΒΔΑΜΑΔΑ προετοιμαζόμενοι αγωνιστικά και ψυχολογικά για ΕΝΑ παιχνίδι κάθε φορά, φαίνονται να βρίσκονται σε άριστη φυσική κατάσταση. Από την άλλη, όμως, πόσο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ και σ’ αυτό τον τομέα είναι ο Ολυμπιακός, που παρά τα αλλεπάλληλα παιχνίδια-ντέρμπι, κάθε τρεις ημέρες, όχι μόνο είχε την ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ, αλλά φάνηκε ακόμη στο τέλος να κερδίζει κατά κράτος όλες τις μονομαχίες σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, εκτός βεβαίως της… «πυκνόφυτης» περιοχής των Νεοσμυρνιωτών.

ΟΥΔΕΙΣ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ… ΟΥΤΕ ΚΑΝ Ο ΜΠΕΝΤΟ

Κεφάλαιον Μπέντο. Οι θέσεις μου για το θέμα προπονητή στον Ολυμπιακό είναι γνωστές. Το θέμα, ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ και σαν πράξη και σαν απλή ιδέα. Ο προπονητής θα δώσει λογαριασμό όταν θα γίνει το ΤΑΜΕΙΟ. Και το ταμείο δεν γίνεται ΠΟΤΕ Φλεβάρη-Μάρτη, αλλά ΠΑΝΤΟΤΕ Μάιο.

Ο Μπέντο δεν είναι αλάνθαστος. Ούτε εγώ είμαι, φυσικά. Το αυτό πιστεύω και για σας, φίλοι αναγνώστες, και αν τις εξ υμών πιστεύει ότι είναι αλάνθαστος, να μας το πει για να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας. Σίγουρα ο Μπέντο, όπως και ο ΚΑΘΕ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ, κάνει ΚΑΙ λάθη. Σωστή και η κριτική, όταν τα λάθη αυτά γίνονται συνεχόμενα και επίμονα. Τότε η κριτική μπορεί να λειτουργήσει και ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΑ, με την έννοια ότι μπορεί να αντιληφθεί τα λάθη του και να τα διορθώσει.

Ολα καλά, λογικά και ΘΕΜΙΤΑ μέχρις εδώ. Ομως, από δω και πέρα ΟΙ ΥΒΡΕΙΣ και οι ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ δεν προσφέρουν ΤΙΠΟΤΑ, τουλάχιστον προς τη θετική πλευρά. Προκαλούν μουρμούρα, γκρίνια, αναταραχή, απώλεια ψυχολογίας, άσχημη ατμόσφαιρα στην ομάδα. Ολα όσα ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ δηλαδή για μια ομάδα που πάει για τρεις στόχους.

Δεν συμφωνώ φυσικά κι εγώ με όλες τις επιλογές του Μπέντο. Σέβομαι όμως τη λογική και την επιχειρηματολογία του. Οταν, για παράδειγμα, έχεις ΜΟΝΟ ΔΥΟ εναλλακτικές για τη θέση του σέντερ φορ και παράλληλα ΕΠΤΑ ΚΡΙΣΙΜΟΤΑΤΑ παιχνίδια σε διάστημα ΕΙΚΟΣΙ ΗΜΕΡΩΝ, είσαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να χρησιμοποιείς ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε αγώνα. Αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, τη λογική του Μπέντο να χρησιμοποιήσει ΣΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ αγώνα, εντός έδρας με τον Πανιώνιο, τον Καρντόσο, κρατώντας τον Ανσαριφάρντ για τους δύο επόμενους, σε Περιστέρι και Τούμπα.

ΚΑΡΝΤΟΣΟ - ΣΕΜΠΑ

Και εδώ θα σημειώσω ότι ο Καρντόσο δεν ήταν κακός, ή τουλάχιστον δεν ήταν όσο κάποιοι άλλοι. Και το σημαντικότερο; Κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για απάθεια, αδιαφορία, ατομισμό. Ο,τι μπορούσε έκανε ο άνθρωπος. Θεωρώ ΛΑΘΟΣ του Μπέντο τη συνεχή χρησιμοποίηση του Σεμπά που φαίνεται αρκετά κουρασμένος ή εκτός ψυχολογίας τον τελευταίο καιρό και ενώ ΥΠΑΡΧΟΥΝ εναλλακτικές λύσεις.

Και μια και περάσαμε σε ατομική κριτική των παικτών, θα σας πω, χωρίς… φόβο και πάθος, ότι ΕΜΕΙΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ τόσο από την απόδοση όσο και από το πάθος, το πείσμα, το φιλότιμο και την ευσυνειδησία των παικτών του Ολυμπιακού, ακόμα και στο παιχνίδι που γνώρισαν την ήττα. Ο Ανδρούτσος, ο Ρομαό, ο Ντα Κόστα, ο Φορτούνης, αλλά και ο Ελιουνούσι, ήταν εξαιρετικοί. Ο Ολυμπιακός δεν έχασε το παιχνίδι εξαιτίας της απόδοσης των παικτών του, οι οποίοι κατάφεραν να παίζουν τον αντίπαλο ΣΤΟ ΜΙΣΟ ΓΗΠΕΔΟ σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.

ΠΟΥΛΑΕΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΤΟΥ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ!

Υπάρχουν πολλοί τύποι οπαδών του Ολυμπιακού. Πάρα πολλοί. Ας πούμε, Ολυμπιακοί σωστοί, Ολυμπιακοί με λάθος κρίση, Ολυμπιακοί… «Ολυμπιακάρες», Ολυμπιακοί γκρινιάρηδες, μεμψίμοιροι, μίρλες, αισιόδοξοι, απαισιόδοξοι, γκαντέμηδες, ξερόληδες, «προπονητές», κακόπιστοι, καλόπιστοι. Καλοί-κακοί, με τις χάρες τους και τα ελαττώματά τους, αλλά όλοι τους, όμως, Ολυμπιακοί. Ιδιότητα που κανείς δεν μπορεί να τους αρνηθεί, κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει.

Υπάρχει, όμως, και ένα άλλο είδος «Ολυμπιακών», οι κατ’ επίφαση Ολυμπιακοί, οι κοινώς οι ΨΕΥΤΙΚΟΙ Ολυμπιακοί. Αυτοί που ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ τη φίλαθλη ιδιότητα που ισχυρίζονται ότι διαθέτουν, για το προσωπικό τους συμφέρον.

Εχω διακρίνει ως ένα από το παραπάνω είδος, στην πρωινή εκπομπή του Σκάει, να αγορεύει καθημερινά μαζί με τον Λυριτζή. Το όνομά του, Οικονόμου, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να «ασκήσει κριτική» (sic) όπως ισχυρίζεται, εναντίον των ΑΝΘΡΩΠΩΝ του Ολυμπιακού, αρχής γενομένης από τον Μαρινάκη και βεβαίως, των επιλογών του Μπέντο, ενίοτε κατά συγκεκριμένων παικτών και πάει λέγοντας.

Εν ολίγοις, ΟΠΟΥ ΒΡΕΙ ΠΕΔΙΟ ο τύπος, βαράει, όπως κάνουν οι κατ’ εξοχήν ΒΑΖΕΛΟΓΑΥΡΟΙ. Οπως για παράδειγμα χθες το πρωί, επομένη της ήττας του Ολυμπιακού από τον Πανιώνιο, πέταξε σαν έχιδνα τη φαρμακερή του γλώσσα, επισημαίνοντας ότι είπαμε ότι «πουλάς, πουλάς, ΑΛΛΑ ΠΑΡΕ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΠΑΙΚΤΗ» και διάφορα άλλα που ακούμε συνεχώς από τα διάφορα ΜΜΕ του ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ του Αλαφούζου. Οσο για τον αγώνα του Πόα στην Ξάνθη, η συμπαράταξή του ήταν πλήρης και… αδιαπραγμάτευτη: «Εγιναν αίσχη στην Ξάνθη» κ.λπ.

Εδώ, λοιπόν, το θέμα είναι φως φανάρι και το ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ Βαγγέλη Μαρινάκη, ΠΡΟΦΑΝΕΣ: Ξέχασε πριν πουλήσει κάποιον παίκτη, να καλέσει τον Οικονόμου του Σκάει και αφού τον ενημερώσει αναλυτικά για το οικονομικό μέρος της πωλήσεως, να τον ρωτήσει αν την εγκρίνει.

Ο τύπος αυτός, λοιπόν, κατά την ταπεινή μου άποψη, ούτε είναι ούτε και υπήρξε ποτέ Ολυμπιακός. Είναι απ’ αυτούς που διατείνονται ότι είναι Ολυμπιακοί, που συνηθίζουν να λένε… «εγώ μπορεί να είμαι Ολυμπιακός, αλλά…». Και εκεί ακριβώς, στο «αλλά», κρύβεται όλη τους η τακτική, η προσπάθεια να τονίσουν την… «αντικειμενικότητά τους», σε σημείο ώστε να μην απορριφθούν από τον συνομιλητή τους.

Τέτοιοι «Ολυμπιακοί» , λοιπόν, μου δημιουργούν ακατανίκητο αίσθημα αποστροφής και αηδίας. Τόσο, ώστε να ΠΡΟΤΙΜΩ ασυζητητί να συναναστρέφομαι οπαδούς άλλων ομάδων, αλλά έντιμους και γνήσιους, παρά τους «μαϊμουδένιους» δήθεν «ερυθρόλευκους», που στην πραγματικότητα δεν πιστεύουν παρά μόνο σε ένα πράγμα: Το πώς θα φανούν πειστικά εξυπηρετικοί στο αφεντικό τους.

«Η περίεργη εμμονή»

*** «Κ. Μανώλη, καλημέρα και καλή Σαρακοστή, θα θέλαμε να μας πείτε τη γνώμη σας γι’ αυτή την “περίεργη” εμμονή του Μπέντο να χρησιμοποιεί ΣΥΝΕΧΩΣ αυτόν τον βετεράνο-παλαίμαχο ποδοσφαιριστή προκαλώντας σε όλους μας νεύρα, βρισιές και ό,τι άλλο βάζει ο νους του ανθρώπου. Σας ευχαριστώ, ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ και πολλούς χαιρετισμούς στον φίλο μου τον Κώστα Μυλωνά». Αλέξανδρος ([email protected]).

*** Αγαπητέ φίλε, ο Καρντόσο δεν είναι ούτε παλαίμαχος ούτε βετεράνος. Είναι ο διάσημος ποδοσφαιριστής για τον οποίο ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΑΜΕ όταν αποκτήθηκε. Και βέβαια, συμφωνούμε-δεν συμφωνούμε, είναι αποκλειστικά και μόνο θέμα του Μπέντο για το αν και πόσο θα τον χρησιμοποιήσει. Το ταμείο, είπαμε, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ της περιόδου.

«Είμαστε απαράδεκτοι…»

*** «Είμαστε απαράδεκτοι φίλαθλοι... Είμαι πολύ στεναχωρημένος πιο πολύ από τη στάση της κερκίδας και μετά για όλα τα άλλα προβλήματα! Εχει καταντήσει ο Ολυμπιακός να παίζει καλύτερα εκτός παρά εντός έδρας» (Γιώργος Αρταβάνης, 26 Φεβρουαρίου).

*** Κι εγώ το ίδιο, φίλε μου. Αλλά μην ξεχνάς ότι εμείς οι Ολυμπιακοί είμαστε περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα ευαίσθητοι στην ήττα. Κάθε ήττα την αντιμετωπίζουμε περίπου σαν… εθνική καταστροφή. Τι να κάνουμε; Ετσι είμαστε, έτσι είναι το… DNA μας και αυτό ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ.

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 28/02/2017)

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Ποιος ΣΙΣΕ; ΠΑΤΕΡΑΣ!

Ο Μανώλης Γαβαθιώτης γράφει ότι το απύθμενο κόμπλεξ του πρώην προέδρου του ΠΑΟ κατά του Μαρινάκη κουμαντάρει τις ενέργειες του Γάλλου πρώην ποδοσφαιριστή!

ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ... ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΜΕ ΝΙΑΟΥ!

Ο Μανώλης Γαβαθιώτης γράφει στον «ΓΑΥΡΟ» για το γεγονός πως την ώρα που γίνονται όλα αυτά, μια συνηθισμένη κουβέντα των γηπέδων παίρνει τη μορφή... πολύκροτης δίκης!