ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΖΑΜΠΑΤΖΗΔΕΣ ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΕΣ
Να κάνουμε μια ανασκόπηση της 19ης αγωνιστικής. Πρώτο, γενικό συμπέρασμα: Δεν υπήρξαν εκπλήξεις. Ούτε μία έκπληξη. Ολα κανονικά και φυσιολογικά, με πέντε νίκες των γηπεδούχων και δύο ισοπαλίες, αμφότερες αναμενόμενες. Δεύτερο γενικό συμπέρασμα: Στο πλέγμα των ομάδων που προσφέρουν απεριόριστη «ομορφιά του ποδοσφαίρου» έχει προστεθεί και ο Ατρόμητος. Εχασε «με κάτω τα χέρια» από τον Παναιτωλικό που είχε χάσει από τον Πάοκ «με κάτω τα χέρια» και έπρεπε να αναπληρώσει την απώλεια. Παράλληλα, μάζεψε δυνάμεις; Για τον αγώνα Κυπέλλου της Τετάρτης με τον Ολυμπιακό, που συγκεντρώνει πλέον όλο το ενδιαφέρον της ομάδας του Περιστερίου, για λόγους που θα αναλύσουμε σε επόμενο σημείωμά μας. Εχουμε, λοιπόν, στο Fame Hall της ομορφιάς του ποδοσφαίρου τον Πάοκ, τον Ατρόμητο, τον Παναιτωλικό, την Αεκ και τη Βέροια. Ο Λεβαδειακός είναι στο μεταίχμιο, ανάλογα της περίστασης. Πάμε παρακάτω.
Είπαμε ποιες ομάδες είναι στο πλέγμα της ομορφιάς. Ο Ηρακλής ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, σίγουρα. Μου άρεσε εξαιρετικά η νεανική και αξιόλογη ομάδα του Ηρακλή, όπως την είδα στο Καραϊσκάκη. Πιστεύω, λοιπόν, ότι τώρα που τελείωσαν οι Βέροιες, οι Λεβαδειακοί και οι Παναιτωλικοί, η Αεκούλα θα τα βρει σκούρα τη Δευτέρα στο Καυτανζόγλειο με τον Ηρακλή. Αν δεν ψαρώσουν οι νεαροί «κυανόλευκοι», η Αεκ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ. Και για να ολοκληρώσω σχετικά με τον Ηρακλή: Νομίζω ότι παίκτη σαν τον νεαρό αριστερό μέσο Κούρο η Αεκ δεν διαθέτει. Ακόμα, πολύ δυνατά ταλέντα μού φαίνονται ο Σαραμαντάς και ο Ρούσσος. Δεν ξέρω μόνο τι θα κάνει ο Τζανετόπουλος, που παίζει δανεικός από την Αεκ. Ο Σάββας Παντελίδης είναι αρκετά έμπειρος για να ξέρει αν θα πρέπει να τον χρησιμοποιήσει ή όχι.
Στέκομαι στο Καραϊσκάκη. Ομολογώ ότι «κώλωσα» στο 2’ του αγώνα! Οτι φοβήθηκα! Ξέρω από το παρελθόν ότι όποτε ο Ολυμπιακός προηγηθεί στο σκορ τόσο νωρίς, μετά μας βγάζει το λάδι. Περνάμε δηλαδή περιπέτεια μέχρι να κερδίσουμε. Το σενάριο όμως αυτό δεν λειτούργησε. Από το γκολ του Βιάνα μέχρι το 43’ που ο Ελιουνούσι έκανε το 2-0, ο Ολυμπιακός βρέθηκε τουλάχιστον έξι φορές σε θέση για γκολ και ο Ηρακλής καμία. Το τρίτο γκολ -και αυτό νωρίς, μόλις στο 11’ του δευτέρου ημιχρόνου- απλοποίησε μεν τα πράγματα, δεν διόρθωσε όμως το παιχνίδι της ομάδας, που δεν ήταν όπως του πρώτου. Απλώς το υπόλοιπο του αγώνα ήταν διαδικαστικής φύσεως.
ΡΟΜΑΟ ΚΑΙ ΜΠΟΤΙΑ
Το ότι ο απίστευτος Σεμπά με τον νεαρό ηγέτη Κώστα Φορτούνη θα ήταν οι κορυφαίοι δεν αποτελεί είδηση, ούτε και εκπλήσσει κανέναν. Εκείνο που ενδιέφερε περισσότερο τους οπαδούς του Ολυμπιακού ήταν ορισμένα επί μέρους στοιχεία, όπως η δοκιμή του Ρομαό σε ρόλο Μιλιβόγεβιτς και η επάνοδος του Μποτία στα στόπερ. Και τα δύο είχαν θετικότατη εξέλιξη. Ο Ρομαό δεν έδωσε καμία αφορμή σε κανέναν να σκεφτεί και να αναπολήσει τον Μιλιβόγεβιτς. Οχι απλώς κάλυψε, αλλά υπερκάλυψε την απουσία του. Αμυντικά ήταν αλάνθαστος, στις μονομαχίες ήταν ανίκητος και είχε και μερικές πολύ καλές μακρινές μπαλιές. Αν έκανε ένα-δύο λάθη στις μεταβιβάσεις, εντάξει, και αυτά ΜΕΣΑ στο ποδόσφαιρο είναι. Θυμηθείτε τον «Μίλι»… πόσες και πόσες λανθασμένες μεταβιβάσεις έκανε σε κάθε παιχνίδι.
Ο Μποτία έδιωξε κάθε ανησυχία των φιλάθλων για τη δύναμη και συνοχή στο κέντρο της άμυνας. Γύρισε πολύ δυνατός, σε άριστη φυσική κατάσταση, ταχύτατος και αδάμαστος στις μάχες του με τον αντίπαλο φορ.
ΟΣΜΑΝΛΙ ΚΑΙ ΠΑΟΚ «ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΨΗΛΑ»
Με την ευκαιρία, θα ασχοληθώ με το ερώτημα πολλών φίλων-αναγνωστών μου στο Φέις Μπουκ: «Πώς μας βλέπεις με Οσμανλί και Πάοκ με την άμυνα ψηλά;». Θα αντιστρέψω το ερώτημα: Πώς βλέπουν, αλήθεια, τον Ολυμπιακό η Οσμανλί και ο Πάοκ να παίζει με την άμυνα ψηλά; Θα έλεγα, λοιπόν, ότι το ΠΡΟΒΛΗΜΑ δεν είναι του Ολυμπιακού, αλλά των αντιπάλων του. Και συνάγεται στο πώς θα αντιμετωπίσουν αυτή την καθολική κατοχή μπάλας που διασφαλίζει το κέντρο του Ολυμπιακού, με τον τρόπο που αγωνίζεται επί εποχής Μπέντο.
Η αντίδραση των αντιπάλων του Ολυμπιακού σε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού είναι στερεότυπη. Μακρινές μπαλιές πίσω από την πλάτη των αμυντικών και εκμετάλλευσή τους από γρήγορους και ευέλικτους επιθετικούς. Λογική η αντίδραση αυτή, και καμιά φορά πιάνει κιόλας. Πόσες φορές όμως έχει πιάσει στο φετινό πρωτάθλημα, όταν ο Ολυμπιακός έχει μία μόλις ήττα (στις αρχές του Μπέντο) και τρεις ισοπαλίες; Πόσες φορές έχει πιάσει αυτή η αντιμετώπιση, όταν ο Ολυμπιακός επί δεκαεννέα αγώνων έχει την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος με μόλις εννέα γκολ παθητικό;
Για μένα λοιπόν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πρόβλημα το να παίζει η ομάδα με ψηλά την άμυνά της. Πραγματικό πρόβλημα θα υπήρχε μόνον αν η ομάδα κατά κάποιον τρόπο έχανε την κατοχή και άφηνε την αντίπαλη να κουμαντάρει το παιχνίδι όπως θα ήθελε. Αυτό όμως, με τον τρόπο του Μπέντο, απλώς ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Θα δούμε λοιπόν και την Οσμανλί, θα δούμε και τον Πάοκ, και θα μπορέσουμε να κρίνουμε πλέον εκ του ασφαλούς την απόδοση ή όχι του συστήματος «άμυνα ψηλά», και τότε τα ξαναλέμε. Προσωπικά, όμως, αν υπάρχει κάτι που να με φοβίζει, ειδικά γι’ αυτούς τους αγώνες, σίγουρα δεν είναι το… «άμυνα ψηλά». Το… «διαιτησία χαμηλά» με φοβίζει!
ΤΟ 6-0 ΕΠΝΙΞΕ ΤΟΝ… ΑΡΑΟΥΧΟ
Η Αεκ κέρδισε τη Βέροια με 6-0. Είδα λίγο από το παιχνίδι και ήταν σαν να το έχω δει όλο. Αυτό δεν ήταν ομορφιά του ποδοσφαίρου. Μαγεία του ποδοσφαίρου ήταν! Το τοπικό ντέρμπι Αμπελακιακός - Σαλαμινομάχοι προσφέρει και καλύτερη ποιότητα και μεγαλύτερες συγκινήσεις. Αυτό δεν ήταν παιχνίδι. Μια προπόνηση της Αεκ ήταν και μάλιστα ούτε καν με την Κ20. Με την Κ17 και ακόμα πιο κάτω ήταν και περιμένετε να τη δείτε τη Δευτέρα με τον Ηρακλή. Οι Βέροιες, οι Λεβαδειακοί, οι Πλατανιάδες του ΟΠΑΠ και οι Παναιτωλικοί της… εξυγίανσης κάποια στιγμή τελειώνουν. Και μετά έρχεται η στιγμή της αλήθειας.
Αλλού είναι όμως η μεγάλη πλάκα. Οτι η Αεκ έβαλε έξι γκολ, αλλά ο… Αραούχος κανένα! Θυμάστε όλη την εβδομάδα που μας τα είχανε πρήξει με τον Αραούχο και τις γκολάρες που βάζει και πόσο δεινός σκόρερ είναι; Ε, λοιπόν, το παιδί από την ώρα που ξεκίνησε το παιχνίδι μέχρι την ώρα που έγινε αλλαγή δεν ακούμπησε μπάλα! Οπως ακριβώς σας το λέω, χωρίς καμία υπερβολή: ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕ ΜΠΑΛΑ!
Είναι και κάτι άλλο. Εντάξει, δεν είναι σωστό και πρέπον σε σκορ 6-0 να θέτουμε θέμα διαιτησίας. Από την άλλη, όμως, λάθη διαιτητών σαν αυτό του Διαμαντόπουλου (από τα φυντάνια της «εξυγίανσης») δεν πρέπει να κρύβονται πίσω από το μεγάλο σκορ. Στο πρώτο γκολ λοιπόν της Αεκ ο Πέκχαρτ είχε σηκώσει την ποδάρα του μέχρι την καρωτίδα του Κάλι για να κερδίσει την μπάλα και στη συνέχεια να σκοράρει ο Χριστοδουλόπουλος. Πού να τολμήσει όμως ο Διαμαντόπουλος να ακυρώσει το γκολ; Απ’ την Αρκαδία είναι, δεν είναι από την… Κοροϊδία!
ΠΟΙΟΣ ΠΗΔΗΞΕ ΤΟΝ ΛΟΥΤΣΕΣΚΟΥ;
Πανιωνάρα με το σπαθί της στη δεύτερη θέση. Πήρε την Ξάνθη παραμάζωμα, την πήγε μέχρι την παραλία, την ξεβράκωσε και μετά της πήρε και τα εσώρουχα και την άφησε εκεί, να αγναντεύει το πέλαγος. Και, βέβαια, ο… «κορυφαίος» Σιδηρόπουλος την έκανε πάλι την… ανοησία του. Και, βέβαια, το πέναλτι δεν υπήρχε. Αυτό που υπήρχε, όμως, ήταν η διαφορά ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ μεταξύ των δύο ομάδων. Οσον αφορά το αν αληθεύει ή όχι η αναφορά του προπονητή της Ξάνθης «νιώθω ότι ο διαιτητής μάς πήδηξε» είναι προφανές ότι απ’ το πολύ πήδημα είχε πάθει αποπροσανατολισμό: Δεν τους πήδηξε ο διαιτητής. Ο Πανιώνιος τους πήδηξε και μάλιστα χωρίς σάλιο!
Φυσικά, ο «περίεργος» της Ξάνθης αντέδρασε με τον τρόπο που συνηθίζει τα τελευταία… είκοσι έξι χρόνια: Με εξυπνακίστικη ανακοίνωση και μάλλον κρυόμπλαστρο χιουμοράκι. Εγώ, λοιπόν, που έχω άλλου είδους χιούμορ, ένα έχω να του πω: Ας αφήσει τη διαιτησία και ας κοιτάξει τι θα κάνει η ομάδα του την Κυριακή που μας έρχεται. Την Κυριακή στις 5:15 το απόγευμα στα Πηγάδια. Κι αν δεν καταλαβαίνει τι εννοώ, δεν πειράζει, μικρός… είναι ακόμα, θα μάθει.
ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΠΟΑ ΣΚΩΛΗΚΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ
Δεν ξέχασα τα Γιάννινα, φίλοι μου. Ξεχνιούνται τέτοια παιχνίδια; Με τίποτα! Το μέγα διακύβευμα βεβαίως η διαιτησία, που ήταν και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του αγώνα. Αδικήθηκε ο Παναθηναϊκός; Εγώ δεν θα πω ψέματα: ΝΑΙ, αδικήθηκε! Οπως, όμως, αδικήθηκε ΚΑΙ ο ΠΑΣ Γιάννινα! Και οι δύο έχουν φάσεις όπου τις αδίκησε η διαιτησία. Και τι συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις όπου υπάρχουν τεράστια λάθη εις βάρος και των δύο ομάδων; Συμβαίνει ότι ο διαιτητής ήταν ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ για διαιτητής. Εν ολίγοις, αυτός ο Τζήλος δεν μπορεί να συνεχίσει στην ενεργό διαιτησία. Ισως να ήταν πιο ωφέλιμος σε γραφική εργασία, όπως να κρατάει τίποτα αρχεία ή κάτι τέτοιο. Οχι όμως να φοράει κοντό παντελονάκι και να παριστάνει τον διαιτητή.
Πέραν όμως αυτού, υπάρχει και άλλο θέμα. Είναι το θέμα της ΚΑΤΑΝΤΙΑΣ του Παναθηναϊκού επί εποχής Αλαφούζου. Να τον περνάει στεγνό καθάρισμα ο κάθε Τζήλος και μάλιστα να μην υπάρχει πλέον καμία… «εγκληματική» με κανέναν Γκιρτζίκη για να ρίξει τα βάρη και να βρίσκει άλλοθι. Αυτό, λοιπόν, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ που μόνον η αθάνατη ρήση του Εμμάνουελ Καντ μπορεί να αποδώσει: «Οστις κατέστησε εαυτόν σκώληκα, δεν δικαιούται να παραπονείται, όταν οι άλλοι τον ποδοπατούν»!
Με βοηθητικές!
*** Τι μου έλεγε, ρε παιδιά, κάποιος φίλος από την Ποδηλασία. Οτι αυτός ο Φιλιππούσης, που ο Κοντονής τον έστειλε στην ΕΟΕ ως εκπρόσωπο της Ομοσπονδίας Ποδηλασίας, ακόμα δεν ξέρει να κάνει ποδήλατο! Και ότι χρησιμοποιεί… βοηθητικές ρόδες για να κρατάει ισορροπία!
Χουλτ ή… Κουρομπίλια;
Τι να πω, ρε παιδιά. Με το που βγήκαν οι ομάδες στο γήπεδο στα Γιάννινα, σαν να είδα επόπτη την… Κουρομπίλια. Μετά όμως είδα ότι υπήρχε και άλλος επόπτης. Και όταν κοίταξα προσεκτικά, διαπίστωσα ότι «η κοπέλα με την αλογοουρά» δεν ήταν η Κουρομπίλια. Ο… Xουλτ ήταν! Μα τόση ομοιότητα;
Στο ίδιο καζάνι
Τώρα, να σας πω ότι δεν το περίμενα το Παναιτωλικός - Ατρόμητος 2-0, ψέματα θα σας πω. Φυσιολογικό και αναμενόμενο ήταν, αν ληφθούν υπ’ όψιν «σφαιρικά» τα τελευταία αποτελέσματα των δύο ομάδων. Θέλω να πω ότι και οι δύο στο ίδιο καζάνι βράζουν. Στο μεγάλο καζάνι της «εξυγίανσης».
Αλλον!
Και, βέβαια, μην αμφιβάλλετε, την Τετάρτη στο Καραϊσκάκη θα δείτε ΑΛΛΟΝ Ατρόμητο. Ουδεμία σχέση με αυτόν του Αγρινίου.
Της «εξυγίανσης» αμφότεροι
Πρέπει να πούμε μερικά πραγματάκια για τη διαιτησία στα Γιάννινα. Πρώτον, ο διαιτητής Τζήλος ανήκει στην ΕΠΣ Λάρισας, που είναι ΦΟΥΛ με την εξυγίανση Γραμμένου. Και, δεύτερον, ο επόπτης Δημητριάδης είναι της ΕΠΣ Καστοριάς, που είναι… αναφανδόν Γραμμένος! Ετσι έχουν τα πράγματα και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, για ΠΟΙΟΝ δουλεύει το σύστημα της «εξυγίανσης».
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 07/02/2017)