ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΚΑΙ ΡΕΑΛ ΘΑ ΓΟΝΑΤΙΖΑΝ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ!
«Υπ’ αυτές τις συνθήκες, δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο», είπε ο Πάουλο Μπέντο μόλις τελείωσε το παιχνίδι στην Τρίπολη. Και νομίζω ότι τα είπε όλα. Οταν παίζεις σε τέτοιο γήπεδο, με τέτοιες συνθήκες, δεν μπορεί κανείς να μιλάει για ποδόσφαιρο. Ακόμα και η Μπαρτσελόνα να ήταν χθες στην Τρίπολη και να έπαιζε με τον τοπικό Αστέρα, θα ήταν δυσκολότατο έως ανέφικτο να κερδίσει.
Κάτω από συνεχή ραγδαία βροχή και με τερέν να θυμίζει έλος, είναι αδύνατον για μία ομάδα με ΠΟΙΟΤΙΚΟΥΣ κυρίως ποδοσφαιριστές να ξεδιπλώσει τις αρετές της. Να προωθήσεις την μπάλα χαμηλά, δεν μπορείς. Να την κοντρολάρεις σωστά, χωρίς τον κίνδυνο να κολλήσει και να τη χάσεις, δεν μπορείς. Να πασάρεις σωστά σε κοντινή ή και μέση απόσταση, δεν γίνεται. Να εκμεταλλευτείς την ταχύτητά σου, ή την ικανότητά σου στο ένας με έναν, δεν γίνεται.
Τι γίνεται; Απλά, να παίζεις υπερβολικά δυνατά, να κλοτσάς μακριά την μπάλα, να πιάνεις μακρινά σουτ και όπου πάει, να εκμεταλλεύεσαι την αδυναμία των ποιοτικών αντιπάλων σου να πιάσουν τα στάνταρ της απόδοσής τους. Και αυτό ακριβώς έκανε ο Αστέρας, που αναμφίβολα έδειξε μεγαλύτερη ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΟΤΗΤΑ στη λάσπη του τερέν, από τον συνηθισμένο στο σαλόνι του Καραϊσκάκη Ολυμπιακό.
Στην πλειοψηφία τους οι παίκτες του Αστέρα στερούνται τεχνικών αρετών. Στηρίζονται στη δύναμη, την αλτικότητα, την ταχύτητα και βεβαίως την άνεσή τους να παίζουν σε τέτοιο αγωνιστικό χώρο. Αν εξαιρέσουμε τον τεχνίτη Μάσα και τον ταχυδύναμο Μανιά, οι υπόλοιποι δεν ξεπέρασαν τη μετριότητά τους. Ομως, φαίνονταν να υπερισχύουν των παικτών του Ολυμπιακού διότι άφηναν την πρωτοβουλία στους ασυνήθιστους «ερυθρόλευκους», περιμένοντας τη στιγμή του λάθους για να πάρουν την κατοχή και να επιτεθούν με μακρινές μπαλιές. Και το λάθος ερχόταν πάντα με βασανιστική επιμονή.
Για να το δούμε πιο πρακτικά, ο Ολυμπιακός έχασε δύο βαθμούς. Δεν λέμε ότι ο Αστέρας κέρδισε δύο βαθμούς -πουθενά δεν θα το δείτε αυτό. Εκείνο που θα δείτε, είναι ότι ο Ολυμπιακός έχασε τους βαθμούς και αυτή είναι η ουσία. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, έχασε τους δύο βαθμούς, αλλά αυτό είναι μία αβαρία που ξεπερνιέται μάλλον εύκολα, αφού η διαφορά των οκτώ βαθμών από την Ξάνθη το Σάββατο αναμένεται να ξαναμεγαλώσει και να φτάσει στους έντεκα. Πέραν αυτού, μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός έβγαλε μία ακόμη σκληρή και δύσκολη επαρχιακή έδρα, με την όσο το δυνατόν μικρότερη απώλεια.
ΛΕΑΛΙ, ΡΕΤΣΟΣ, ΒΙΑΝΑ ΚΑΙ ΜΑΝΘΑΤΗΣ
Προσωπικά, δεν αισθάνομαι καμία δυσφορία για το ότι ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να κερδίσει τον Αστέρα. Με τις συγκεκριμένες συνθήκες που αναπτύξαμε, νομίζω ότι ο πρωταθλητής βρέθηκε πολύ κοντά στην ήττα. Ευτυχώς, δηλαδή, που τελικά έφυγε από την Τρίπολη με τον βαθμό της ισοπαλίας. Από την άλλη, συνέβησαν και αρκετά επιμέρους πράγματα να μου προσφέρουν ικανοποίηση.
Τρανό παράδειγμα και σημείο αναφοράς του χθεσινού Ολυμπιακού, ο Λεάλι. Ο νεαρός τερματοφύλακας που έδωσε με ακρίβεια τα διαπιστευτήριά του, όχι μόνο στον μέντορά του Πάουλο Μπέντο, που ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ απόλυτα για την επιμονή του, αλλά -κυρίως- στον ερυθρόλευκο κόσμο που μέχρι αυτό το παιχνίδι τον αντιμετώπιζε με δυσπιστία. Ο Λεάλι έμοιαζε χθες, στο λασπωμένο τερέν, αήττητος και ακατάβλητος. Και ακριβώς αυτό ήταν!
Δεύτερη διαπίστωση, ότι η άμυνα των δύο ΠΑΙΔΙΩΝ, του 21χρονου Βιάνα και του 19χρονου Ρέτσου, έχει φτάσει ήδη σε ικανοποιητικό σημείο συνοχής και ανταπόκρισης. Θα στοιχημάτιζα ότι ο Βιάνα δεν έχει ΠΟΤΕ ΤΟΥ ξαναπαίξει σε τέτοιες συνθήκες. Κι όμως, λαμβανομένων υπ’ όψιν των ειδικών συνθηκών, ήταν πολύ καλός, όπως επίσης και ο Ρέτσος, που αποδεικνύει σε κάθε ματς ότι είναι καλύτερος.
Καταπληκτικός και ο Μανθάτης, που τα πήγε περίφημα σε διπλό ρόλο. Και να πλαγιοκοπεί, και να μαρκάρει. Η απώλειά του, μετά τον τραυματισμό από τον πάντα εναντίον του Ολυμπιακού σκληρό Ιγκλέσιας, ήταν σημαντική. Εξαιρετικός και ο Ανδρούτσος, που έδωσε άφθονα δείγματα σε ακατάλληλο περιβάλλον, του πλουσιότατου ταλέντου του.
Σε γενικές γραμμές, έμεινα ικανοποιημένος ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ τους «ερυθρόλευκους». Το αν δεν έφτασαν στο γκολ, είναι μία πραγματικότητα, αλλά δεν είναι τα πάντα.
ΔΥΟ ΤΑ ΛΑΘΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΖΑ
Θέλω να σημειώσω ιδιαίτερα τη διαιτησία του Κύζα. Εκανε λίγα λάθη. Αυτά τα ολίγα όμως ήταν και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ και μονόμπαντα σε βάρος του Ολυμπιακού -κάτι εξάλλου αναμενόμενο. Τα δύο απ’ αυτά έβγαζαν μάτια. Το πρώτο, η φάση που γίνεται πέναλτι στον Φορτούνη, αλλά αποφεύγει την υπόδειξη προτάσσοντας την πονηρή ενέργεια της κίτρινης για θέατρο.
Το δεύτερο λάθος του είναι ότι απέφυγε συστηματικά να δείξει ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΙΤΡΙΝΗ στον Ιγκλέσιας, αν και του έδωσε περισσότερες ευκαιρίες από όσες ο Μάσα, που τελικά πλήρωσε (ορθά) τη νύφη. Ο Ιγκλέσιας έπρεπε να είχε φύγει με δεύτερη κίτρινη από το πρώτο ημίχρονο, όταν τραυμάτισε με ΠΡΟΘΕΣΗ τον Μανθάτη. Και στο δεύτερο, όμως, έδωσε δύο ή τρεις ευκαιρίες για τη δεύτερη κίτρινη, αλλά ο Κύζας είχε ήδη βγάλει τον Μάσα, οπότε του ήταν δύσκολο να βγάλει και δεύτερο παίκτη του Αστέρα.
Οσον αφορά τον Μπέντο, πιστεύω ότι δικαιώθηκε στις επιλογές του, αλλά και τις αποφάσεις του. Ο,τι επιχείρησε, έπιασε, εκτός μόνο από την αποτελεσματικότητα της επίθεσης, η οποία επηρεάστηκε εμφανέστατα από την κατάσταση του αγωνιστικού χώρου. Η άμυνα με τους σταθερούς «μονιμάδες» Φιγκέιρας και Ντε λα Μπέγια στα πλάγια να πλαισιώνουν τα δύο παιδιά, ανταποκρίθηκε περισσότερο απ’ όσο περιμέναμε. Ο Λεάλι όπως είπαμε ήταν φανταστικός, αλλά και ο Ανδρούτσος (επηρεασμένος κι αυτός, ως ποιοτικός ποδοσφαιριστής από το τερέν) πρόσφερε πολλά. Οι αλλαγές του έγιναν τη στιγμή που έπρεπε και ήταν όλες δικαιολογημένες. Και βέβαια, ούτε και ο ίδιος θα πρέπει να έφυγε δυσαρεστημένος από την Τρίπολη. Μπορεί να μην πήρε τη νίκη, αλλά αποκόμισε πολλά, πάρα πολλά θετικά στοιχεία για το μέλλον.
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 19/01/2017)