Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ΠΟΥ... ΕΣΦΑΞΕ ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΣΤΗ «HALL OF FAME» ΤΩΝ ΤΡΙΤΣΩΝΑΤΩΝ!
Χρόνια Πολλά σε όλους και Καλά Χριστούγεννα, με υγεία. Οι ευχές είναι καθιερωμένες και από κει και πέρα, το θέμα δεν είναι να τις γράψει κανείς, αλλά να τις ΕΝΝΟΕΙ κιόλας. Κι εγώ, από το 1990 που ξεκίνησα στο «ΦΩΣ» αυτήν τη στήλη, τις επαναλαμβάνω σταθερά, δίνοντάς τους τη δική μου ερμηνεία: «Χρόνια Πολλά με υγεία, για να μπορούμε εγώ να γράφω και εσείς να με διαβάζετε». Δεν νομίζω να μην έγινε κατανοητή η ειλικρίνεια της προθέσεώς μου. Τέλος πάντων, γνωρίζω ότι η σημερινή ημέρα δεν ενδείκνυται για την παρουσίαση και ανάλυση «βαθυστόχαστων» θεμάτων της επικαιρότητας (πάντα υπάρχουν) που προβληματίζουν βάζοντας σε σκέψεις, όχι πάντα ευχάριστες, τον αναγνώστη. Για τον λόγο αυτό, θα προσπαθήσω να γίνω σήμερα όσο πιο… «ανάλαφρος» γίνεται, ασχολούμενος με μικρά θεματάκια της επικαιρότητας. Ετσι, ελπίζω αν μη τι άλλο πως δεν θα γίνω πολύ βαρετός.
Προσέξτε, για παράδειγμα, την πληροφορία που μου έστειλε ένας καλός φίλος μέσω FB. Αφορά τον διαιτητή Τίκα, ο οποίος ως γνωστόν σφύριξε στο Αεκούλα - ΠΑΣ Γιάννινα και αυτό του… στοίχισε σίγουρα αφάνταστα, αν κρίνουμε από την εικόνα του μετά το σφύριγμα της λήξεως. Αυτός λοιπόν ο διαιτητής, που πολλοί τον θεωρούν «πουλέν του Νιάου» (στην περιοχή του), δύο ημέρες πριν το ΟΑΚΑ, σφύριξε και σε έναν αγώνα τοπικού πρωταθλήματος, ΑΟ Λιονταριού - Αγνάντερου!
Και εκεί, έκανε κάτι που μόνον ο… ημίθεος Ηρακλής έχει καταφέρει, σύμφωνα με τη Μυθολογία μας: «Εσφαξε το Λιοντάρι», που μπορεί να μην ήταν της… Νεμέας, αλλά δεν έπαυε να ανήκει κι αυτό στη συνομοταξία των… «Βασιλιάδων της ζούγκλας»!
Τέλος πάντων, η διαιτησία του στο τοπικό ήταν τέτοια που ξεσήκωσε τους θεατές, με αποτέλεσμα να του φωνάζουν ότι έτσι και χάσουν τις εκλογές της ΕΠΟ οι εξυγιαντές και επιστρέψει η διοίκηση Γκιρτζίκη, θα παίζει μόνο σ’ αυτά τα γήπεδα, του ερασιτεχνικού. Πάμε παρακάτω. Δεν γνωρίζω τον Τίκα προσωπικά, ούτε και επιθυμώ να τον μάθω. Ομολογώ, όμως, ότι μέχρι στιγμής οι διαιτητές που μας έχουν παρουσιάσει οι Τριτσώνηδες και οι Κουκουλάκηδες, δεν μου έχουν δώσει το δικαίωμα να ελπίζω σε κάτι καλό για το μέλλον της διαιτησίας.
Πάρτε, για παράδειγμα, αυτόν τον Διαμαντόπουλο Αριστοτέλη (γράφω και το μικρό του, επειδή κάποτε υπήρξε ένας πολύ μεγάλος διαιτητής ονόματι Διαμαντόπουλος) που σφύριξε στο Σπάρτη - Ολυμπιακός του Κυπέλλου και βεβαίως, δεν έδωσε πέναλτι στον Ολυμπιακό. Ομιλώ για πέναλτι-πεναλτάρα και όχι για καμιά μούφα σαν αυτά που δίνουν αφειδώς στον Πόα και στην Κούλα οι Τριτσωνάτοι και οι Κουκουλάτοι διαιτητές. Και δεν το έδωσε ο Διαμαντόπουλος, όχι γιατί δεν το είδε, ή επειδή δεν ήξερε τον κανονισμό. Οοοοχι, φίλοι μου. Δεν το έδωσε, επειδή ήξερε πολύ καλά ότι το να δώσει διαιτητής πέναλτι στον Ολυμπιακό, σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσει τους ορισμούς!
Με λίγα λόγια, ο κ. Διαμαντόπουλος πέρασε τη δοκιμασία του no penalty στον Ολυμπιακό και μπήκε με το σπαθί του στο… Hall of Fame των Τριτσωνάτων και των Κουκουλάτων. Δηλαδή, ένα ακόμη κάδρο προστέθηκε στην πινακοθήκη των διαιτητών, την εποχή της ποδοσφαιρικής «χολέρας».
Για… 50.000 λόγους!
Ενα άλλο θεματάκι που προέκυψε από την επικαιρότητα, είναι η αποτυχία των επίδοξων διαδόχων του Ζιλμπέρτο Σίλβα! Και ομιλώ για αποτυχία, διότι ο μόνος που επέτυχε να περάσει με επιτυχία τις σχετικές δοκιμασίες, ήταν ο Λυμπερόπουλος. Ολοι οι άλλοι απέτυχαν για διάφορους λόγους -και διαφορετικούς για τον καθένα. Ενας απ’ αυτούς ήταν και ο Σωτήρης Κυργιάκος, γνωστότερος στην πράσινη πανίδα ως «αλάνι». Είναι και ένας από τους ελάχιστους παίκτες του Παναθηναϊκού κατά τον 21ο αιώνα, που ευτύχησαν να πανηγυρίσουν έναν τίτλο πρωταθλητή, χρησιμοποιώντας τη δυστυχία των αντιπάλων τους. Ο Κυργιάκος-«αλάνι», λοιπόν, πρόβαλε τον εαυτό του ως ένα εκ των υποψηφίων γιά αναλάβει καθήκοντα στον Πόα. Ομως, η περίπτωσή του δεν ευτύχησε. Και δεν ευτύχησε, όπως έμαθα, για… 50.000 λόγους! Πρόκειται, μου είπαν, για ένα ποσόν που είχε επιδικαστεί και έπρεπε να δώσει στον Παναθηναϊκό, τότε, προ δεκαετίας, από τη μεταγραφή του στους Γκλάσκοου Ρέιντζερς, το οποίο όμως στην «πράσινη» ΠΑΕ λένε ότι ουδέποτε επεστράφη. Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος της απόρριψής του, αν δεχτούμε ότι έγινε απόρριψη.
Διαφορά και στις δίκες
Μεγάλη η διαφορά και στον χειρισμό των δικαστικών υποθέσεων, της μεριάς Αλαφούζου με αυτή του Βαγγέλη Μαρινάκη; Οτι ο ένας κάνει τηλεοπτικές δίκες και συκοφαντεί, ενώ ο άλλος κάνει κανονικές δίκες και τιμωρεί.
Αχαμνής
«Αλλάξανε τη SuperIeague, αλλάξανε την ΕΠΟ, αλλάξανε την ΚΕΔ πετάξανε από τους πίνακες όσους διαιτητές δεν γουστάρανε και πάλι γκρινιάζουν για αδικίες. Τις πταίει; Μήπως αυτό που λέει μια παροιμία “Την μικρή ψ…ή το μαλλί την εμποδίζει;”» (Μάκης Σβολιαντόπουλος). Εγώ φίλε το ξέρω με την άλλη εκδοχή: «Της αχαμνής… λιλής, της φταίνε οι τρίχες»!
«Της φυλακής τα σίδερα…»
Μου γράφει: «Αισθάνομαι πραγματικά ιδιαίτερη συμπάθεια προς το πρόσωπο του κ. Αλασκούζου. Είμαι 49 χρόνια Ολυμπιακός και ο κ. Αλασκούζος είναι το πρόσωπο που με κάνει να αισθάνομαι μεγαλύτερη ασφάλεια από οποιονδήποτε άλλον, ότι... ο Ολυμπιακός θα πάρει και του χρόνου το Πρωτάθλημα. Ομολογώ ότι τέτοιο αίσθημα σιγουριάς, ούτε ο ίδιος ο Κόκκαλης δεν μπορούσε να μου προσφέρει. Για τον λόγο αυτό, και επειδή έχω τη βεβαιότητα ότι και άλλοι Ολυμπιακοί τρέφουν τα ίδια συναισθήματα προς το πρόσωπό του, και επειδή ως γνωστόν πρόσφατα έχει δεσμευτεί η κινητή και ακίνητη περιουσία του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πληρώσει την εγγύηση για να αποφυλακιστεί, προτείνω να κάνουμε έναν έρανο μεταξύ μας με στόχο την απελευθέρωσή του. Αγιες μέρες έρχονται, πρέπει να κάνουμε μια κίνηση για καλό σκοπό. Για το καλό του Ολυμπιακού μας. Συμμετοχή μπορείτε να δηλώσετε στο facabook του κ. Γαβαθιώτη, ο οποίος αισθάνεται το ίδιο συντετριμμένος όπως και εγώ. ΥΓ.: Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες. ΥΓ.2: Παρακαλώ για την ΑΜΕΣΗ ανταπόκρισή σας, επειδή οι πληροφορίες μου λένε ότι ο κ. Αλασκούζος θα τοποθετηθεί στο κελί με το νούμερο 7, ένα νούμερο που του προκαλεί τάσεις αυτοκτονίας. Μην πάει άδικα το παλικάρι....» (Κώστας Χειλάς).
•Λοιπόν, φίλε, επειδή πολλοί φίλοι μού το έχουν επισημάνει, ίσως νομίζοντας ότι δεν το γνωρίζω, φυσικά και σ’ αυτή την περίπτωση ΟΥΔΕΙΣ πρόκειται να πάει φυλακή, στην κυριολεξία. Υπάρχουν οι εφέσεις, υπάρχουν και οι πληρωμές του χρόνου φυλάκισης που επιβάλλεται, υπάρχει και η… έλλειψη χώρου στις φυλακές. Ολα αυτά είναι γνωστά και βεβαίως, ό,τι λέμε και γράφουμε περί… σίδερων της φυλακής, είναι για το καλαμπούρι της περίστασης, εν γνώσει μας βεβαίως ανεδαφικό. Ομως, το ότι κανείς δεν θα πάει φυλακή δεν είναι ταυτόχρονα και… ανώδυνο, έτσι; Πειράζει και τσούζει, η κάθε ποινή, ειδικά για τις ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΕΣ κατηγορίες που επιβλήθηκε. Ομως, δεν πρέπει να ξεχνάς και κάτι άλλο. Οτι εκτός της Ποινικής, υπάρχει και η Αστική πλευρά των προσφυγών, δηλαδή οι αγωγές. Και εκεί να δεις… τσούξιμο!
Σε καλή μεριά
Από την Επιτροπεία Δοτών της ΕΠΟ ανακοινώθηκε το ποσόν με το οποίο εξαγοράστηκαν οι βλαχοπρόεδροι των ΕΠΣ και δέχτηκαν να γίνουν υποτακτικοί του Τουρκόφιλου Κύπριου Γκας Τσεπόνι. 4.000 ευρώ για τον καθένα. Το ένα τρίτο των μηνιαίων αποδοχών του Δέδε, του Φιλιππούση και του Βρύζα, δηλαδή. ΔΩΔΕΚΑ ΜΕΙΚΤΑ ο καθένας παίρνουν, οι δοτοί. Αντε και σε καλή μεριά, βλαχοδήμαρχοι.
Στα μούτρα!
Αυτό που δεν εννοούν να καταλάβουν οι βλαχοπρόεδροι, είναι ότι ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ στο ποδόσφαιρο έχει ήδη συντελεστεί. Και με ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ευθύνη, μάλιστα.
Αν το είχαν καταλάβει θα είχαν πετάξει στα μούτρα του Τσεπόνι τα τέσσερα χιλιάρικα φιλοδώρημα με τα οποία εξαγόρασε τη συγκατάθεσή τους.
Πικραμένοι
Κάτι πικραμένοι Παναθηναϊκοί σχολίαζαν τις προσλήψεις στη διοίκηση λέγοντας ότι… «περισσότεροι είναι οι έμμισθοι που μαζεύτηκαν στα γραφεία, από εκείνους που πάνε στη Λεωφόρο να δουν τα παιχνίδια»!
Τις χαμένες
Λέτε να παίρνει τον Μπαλτάκο για να ξαναπάει στο CAS και να ξαναδιεκδικήσει όσες υποθέσεις έχει χάσει μέχρι σήμερα;
Το «μαχαίρι» και το… «κόκαλο»
Μας έχουν φλομώσει τόσα χρόνια! Από την εποχή της Φάνης Πάλλη - Πετραλιά το ακούω μόνιμα επαναλαμβανόμενο από τα χείλη του εκάστοτε αρμοδίου υπουργού για τον Αθλητισμό: «Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»! Είναι ίσως το μόνο στοιχείο που συμπίπτουν όλοι οι (καμιά… πενηνταριά από τη μεταπολίτευση έως τώρα) πολιτικοί που τοποθετήθηκαν στην ηγεσία του Υπ. Αθλητισμού. «Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο», μας προειδοποιούν πάντα, με την ίδια ζέση, υπομονή και επιμονή. Οπως ακριβώς τώρα και ο νυν, ο κ. Βασιλειάδης. Μόνο που εδώ, επί της σημερινής κυβερνήσεως, η τυποποιημένη αυτή φράση έχει μία διαφορετικότητα. Οτι αυτοί που είναι τώρα στην εξουσία, ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ. Δεν ξέρουν δηλαδή ούτε ποιο είναι το… «μαχαίρι» ούτε ποιο είναι το «κόκαλο». Μπερδεμένες έννοιες είναι στο μυαλό τους και γι’ αυτό τις χρησιμοποιούν όπου τους βολεύει, χωρίς να δίνουν βεβαίως εξηγήσεις… που δεν έχουν, άλλωστε, για να δώσουν.
Γιατί δικάζονται στον Πειραιά
Επειδή υπάρχουν (δυστυχώς) πολλοί άσχετοι (για να μην πω ανόητοι) που εμφανίζονται… προβληματισμένοι από το γεγονός ότι οι μηνύσεις του Ολυμπιακού και του Βαγγέλη Μαρινάκη εναντίον Αλαφούζου και Θωμαΐδη δικάζονται «στα δικαστήρια Πειραιά», αισθάνομαι υποχρεωμένος να απαντήσω στον προβληματισμό τους: Η δωσιδικία του αδικήματος για το οποίο κατηγορούνται (δηλαδή ο τόπος τέλεσης του αδικήματος) είναι η ΕΔΡΑ του ΣΚΑΕΙ, δηλαδή τα ΓΡΑΦΕΙΑ του, που βεβαίως είναι στο ΦΑΛΗΡΟ. Και φυσικά, το Φάληρο ως περιοχή υπάγεται στη δικαιοδοσία των δικαστηρίων Πειραιά. Αν η έδρα του ΣΚΑΕΙ (που δηλώνουν οι κατηγορούμενοι) ήταν π.χ. στην… Παιανία, τότε θα δικάζονταν από τα δικαστήρια της Αθήνας. Απλά πράγματα, για όσους έχουν λίγο νιονιό.
Τσακίστηκε!
Οσο μαθαίνω λεπτομέρειες τόσο αντιλαμβάνομαι το μέγεθος της ξεφτίλας. Οταν ο Νιάου αποφάσισε να πάει στην ΕΠΟ και να πουλήσει τσαμπουκάδες στην ΚΕΔ, ο Τριτσώνης δεν ήταν εκεί. Ελειπε σε προσωπική του δουλειά. Ειδοποιήθηκε όμως ότι έπρεπε «να τσακιστεί να έρθει στα γραφεία», γιατί θα ερχόταν ο Μελισσανίδης! Και βέβαια… τσακίστηκε κανονικά!
Σκάνδαλο… «πεντακοσίων εκατόν τριάντα πέντε χιλιάδων» στην ΕΠΟ!
Δεν ξέρω αν χθες βγάλανε κι άλλο σκάνδαλο στην ΕΠΟ. Οικονομικής φύσεως, σκάνδαλο δηλαδή, από αυτά πού βγάζουν σωρηδόν οι δοτοί. Κάθε μέρα κι από ένα σκάνδαλο, διαβάζουμε. Και ομιλούμε για σκάνδαλα εκατομμυρίων, όχι παίξε γέλασε. Κανείς δεν ξέρει ακόμα πόσα είναι τα εκατομμύρια που… «λείπουν» από την ΕΠΟ. Ούτε καν οι ίδιοι που τα διαδίδουν. Δηλαδή, ο Δέδες και ο Φιλιππούσης. Αυτοί τα λένε στους φίλους τους τους ΑΡΔοΜΜΕμέδες και εκείνοι τα γράφουν. Κάθε μέρα και άλλα ποσά, ποτέ τα ίδια. Τη μια τρία, την άλλη δεκατρία, την παράλλη είκοσι και πάει λέγοντας. Ποσά… κατά βούληση, όπως εκείνο το παροιμιώδες του Αλαφούζου… «πεντακόσιες εκατόν τριάντα πέντε χιλιάδες»! Ελεγε νούμερα δικά του ο Αλαφούζος, που μόνον ο ίδιος ήξερε, αφού ο ίδιος τα είχε ανακαλύψει! Αυτό ακριβώς κάνουν και οι δοτοί, που δίνουν πληροφορίες από έλεγχο που ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ακόμα. Ελεγχο ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ εταιρείας, που ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Δεν υπολογίζουν, όμως, σε κάτι. Οτι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΤΡΟΧΟΣ. Και τότε, θα όταν θα προσφύγουν ΟΛΟΙ οι θιγόμενοι στη Δικαιοσύνη, δουν την άλλη πλευρά του νομίσματος. Και το χειρότερο; Δεν θα είναι τότε στα πράγματα ο Κοντονής τους, να τους σώσει.
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 24/12/2016)