Απειλές για... πιστολιές στο συμβούλιο της ΕΠΟ!
Τρομερά πράγματα στο συμβούλιο της ΕΠΟ, προχθές. Ενας σύμβουλος, ο πρώην πρόεδρος της ΕΠΣ Χανίων, κ. Γιώργος Βούρβαχης, απείλησε ευθέως με… πιστολιές!
Ναι, δεν το γράφω για πλάκα, αν και μετά καταβλήθηκε προσπάθεια να περάσει σαν πλάκα. Ο κ. Βούρβαχης, όμως, δεν έδινε την εντύπωση… αστειευόμενου όταν έλεγε ότι «στα Χανιά θα βγουν πιστόλια» και «θα σας περιποιηθούμε στα Χανιά», εννοώντας την εκλογική συνέλευση της ΕΠΟ.
Στην πλάκα το έριξαν κάτι άλλοι από το συμβούλιο, που απάντησαν σε στιλ «σιγά μη σκίσετε κανένα καλσόν» και διάφορα τέτοια. Μετά από αυτά και αφού ο κ. Βούρβαχης κατάλαβε ότι δεν τον πολυέπαιρναν στα σοβαρά, το γύρισε και αυτός στην πλάκα.
Η αλήθεια είναι ότι στα Χανιά θα υπάρχει σίγουρα κατάσταση αντιπαλότητας, αλλά δεν θα υπάρχει ούτε ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ούτε ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ σκοτεινών προσώπων. Αν κάποιοι απ’ αυτούς κάνουν την εμφάνισή τους, θα επισημανθούν εγκαίρως και θα ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΘΟΥΝ.
Ρόμπα έκανε τον Μπεργκ ο Πίρι!
«Δεν μπορούσα να του δώσω το χέρι μετά από όσα έγιναν στο πρώτο παιχνίδι. Από τη στιγμή που δεν με σεβάστηκε ως ανθρώπινο ον, δεν βρήκα τον λόγο να του δώσω το χέρι. Αν κάποιος δεν με βλέπει σαν άνθρωπο, δεν μπορώ κι εγώ να του δείξω ανθρωπιά. Χρειάζεται να είσαι άνδρας για να ζητήσεις συγγνώμη και από τη στιγμή που δεν το έκανε, δεν μπορώ να περιμένω κάτι απ’ αυτόν». Ο ποδοσφαιριστής της Μπρόντμπι, Πίρι, σκιαγραφεί κατά ιδανικό τρόπο τη φυσιογνωμία του σέντερ φορ του Πόα, Μπεργκ.
Μου γράφουν…
*** «Μου αρέσει που μιλάνε για φασισμό κιόλας, σε καθημερινή βάση, στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Και αυτό είναι άσχετο από τις όποιες πολιτικές πεποιθήσεις του καθενός. Οι τύποι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, με αυτά που κάνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μόνο σε κάτι τριτοκοσμικές χώρες επεμβαίνει ο υπουργός Αθλητισμού και αναβάλλει αγώνες ή ορίζει ποιος θα είναι ή δεν θα είναι πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας» (Tasos Kal).
*** «Αγαπητέ Μανώλη, ενημέρωσέ μας σε παρακαλώ αν αυτός ο πρόεδρος της Superleague κ. Γιώργος Στράτος, πέρασε ποτέ ως παράγοντας από τον Αρη Θεσσαλονίκης.
Θυμάμαι πως κάποιος Στράτος του Αρη δεν άφηνε να μεταγραφεί ο Αβραάμ Παπαδόπουλος από τον Αρη στον Ολυμπιακό, με το επιχείρημα πως τον είχε τάξει στον Παναθηναϊκό που έδινε και 100.000€ παραπάνω. Ο Αβραάμ βέβαια κράτησε τον λόγο του και πήγε στον Ολυμπιακό, έστω και με λιγότερα χρήματα! Σε ευχαριστώ», Παρασκευή Παρασκευάς ([email protected]).
Δεν νομίζω ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο.
Και τώρα, μετά την τρικυμία, σαλπάρουμε για νέες κατακτήσεις
Κατ’ απαίτηση πολλών φίλων αναγνωστών, θα αναφερθώ εκτενώς στον αγώνα με την Αρούκα, καθώς και στους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού. Θα πρέπει όμως εξαρχής να ξεκαθαρίσω το ΒΑΣΙΚΟ. Αυτός ο αγώνας είχε μία αγωνιστική σημασία που πολύ σπάνια έχει αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός σ’ ολόκληρη τη διεθνή του ιστορία.
Η ιδιαιτερότητα είναι ότι για τον πρωταθλητή, ο αγώνας αυτός ήταν «μεταβατικός». Αυτήν τη φορά δεν παιζόταν μόνον η πρόκριση, όπως συμβαίνει επανειλημμένα. Αυτό το ματς ήταν σχεδόν ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΧΡΟΝΙΑ για μία ομάδα πού έχει στο DNA της τη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και μία σειρά τελευταίων ετών απευθείας στους Ομίλους του Champions League.
Ενας τυχόν αποκλεισμός και από την Αρούκα ήταν πιθανό να επιφέρει κατακλυσμιαίες εξελίξεις στην ομάδα, τόσες ώστε να κλονιστεί ακόμα και η πορεία της προς τον τίτλο. Η σημασία του αγώνα ήταν τέτοια ώστε να επηρεάζει όχι μόνο το μέλλον της ομάδας, αλλά και κάποιων ποδοσφαιριστών της. Και είναι αλήθεια, επίσης, αυτό που όλοι θα παρατηρήσαμε, ότι οι πιο πρόσφατες εξελίξεις με την ΕΛΛΙΠΕΣΤΑΤΗ και ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ προετοιμασία του Σάντσεθ και τον αποκλεισμό από την Μπερ Σεβά, προκάλεσαν ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΖΗΜΙΑ στην ψυχολογία της ομάδας!
Ηταν ολοφάνερο, για μένα, ότι ο Ολυμπιακός ΚΑΙ προχθές το βράδυ αντιμετώπιζε πρόβλημα ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ, και σαν ομάδα, αλλά και σαν ΑΤΟΜΑ. Ο καθένας παίκτης χωριστά και όλοι μαζί, σαν ομάδα. Αυτή η κατάσταση, όμως, ήταν ΜΙΑ ΚΙ ΕΞΩ. Αφορούσε ειδικά το συγκεκριμένο παιχνίδι, λόγω της ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗΣ του σημασίας, όπως είπαμε. Διότι ήταν ηλίου φαεινότερο ότι μετά τη λήξη του ο Ολυμπιακός θα μετέβαινε σε ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, είτε ως αποκλεισμένος (που θα ήταν το χειρότερο) είτε όμως και προκριθείς (που είναι ό,τι το καλύτερο).
ΤΣΟΡΙ ΚΑΙ ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ: ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΕΣΤΡΟΙ ΠΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ
Ευνόητο είναι ότι η αγωνιστική απόδοση μιας ομάδας εξαρτάται εν πολλοίς από την ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ της. Οταν δεν υπάρχει ψυχολογία, όλα φαίνονται δύσκολα, δυσκατάβλητα, ακατόρθωτα. Και η ψυχολογία, βεβαίως, είναι κατάσταση που επηρεάζει περισσότερο τους πλέον ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥΣ σ’ αυτό τον τομέα ποδοσφαιριστές, αυτούς που -καλώς ή κακώς- έχει ανατεθεί ο ρόλος του ηγέτη, του κουμανταδόρου, του μαέστρου, του leader της ομάδας. Και ο Ολυμπιακός έχει ΔΥΟ ποδοσφαιριστές σ’ αυτό τον ρόλο και αυτό το στιλ. Ο ένας είναι ο Κώστας Φορτούνης και ο άλλος, ο Τσόρι Ντομίνγκες.
Από αυτούς τους δύο κρίθηκε και η έκβαση του αγώνα. Ο Φορτούνης ξεκίνησε, αλλά ήταν ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΡΑΚΟΣ και αυτό φαινόταν. Αυτό το παιδί που πριν από λίγους μήνες ξεχυνόταν σαν χείμαρρος παρασύροντας στο διάβα του ολόκληρες άμυνες, έδειχνε την εικόνα ενός τρεμάμενου ποδοσφαιριστή που αδυνατούσε να σηκώσει στους ώμους την ομάδα, να την πάρει μαζί του και να τη φέρει σε υψηλά επίπεδα απόδοσης. Με το πού έπαιρνε την μπάλα, κοιτούσε πώς να τη δώσει σε άλλον, να φύγει από πάνω του, να απαλλαγεί από την ευθύνη. Καμία πρωτοβουλία, καμία προσωπική ενέργεια. Ηταν σαν τον μαέστρο που καίγεται από τον πυρετό και δεν μπορεί να διευθύνει σωστά την ορχήστρα. Και όταν ο μαέστρος είναι χάλια, η ορχήστρα αποτυγχάνει. Είναι κανόνας αυτό.
Ο Τσόρι μπήκε αργότερα (ίσως και πιο αργά απ’ ό,τι έπρεπε). Και αμέσως εκδηλώθηκαν οι προθέσεις του! Φάνηκε πεντακάθαρα ότι μπήκε στον αγώνα με έναν και μόνο στόχο: Να ΠΑΡΕΙ την ομάδα από το χέρι και να την οδηγήσει στην ΑΝΑΤΡΟΠΗ του αποτελέσματος. Και το πέτυχε. Οχι μόνο για το γκολ που έβαλε, αλλά κυρίως γιατί ΣΗΚΩΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ όλη την ομάδα. Ηταν ο μαέστρος που πήρε στα χέρια του την μπαγκέτα και με τις συντονισμένες, σωστές κινήσεις του, έβαλε μπροστά την ορχήστρα. Οχι κατά τον ιδανικότερο τρόπο, γιατί δεν προλάβαινε, αλλά τόσο ώστε να επιτευχθεί ο στόχος.
ΙΝΤΕΓΕ: ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ!
Εδώ, θέλω να ανοίξω μία παρένθεση για έναν παίκτη που θεωρώ, όχι παρεξηγημένο, αλλά βασικά ΑΔΙΚΗΜΕΝΟ από την κρίση του κοινού: Εννοώ τον Μπράουν Ιντέγε. Κατηγορείται ότι δεν είναι καλός σκόρερ, ότι χάνει ευκαιρίες, ότι έχει πολλά και διάφορα αγωνιστικά μειονεκτήματα (που δεν θέλω να επαναλάβω) και γενικά, ότι έχει αποτύχει και δεν πρέπει να παίζει. Διαφωνώ με πολλά απ’ αυτά. Εγώ στον Ιντέγε βλέπω ένα παιδί που τα δίνει όλα, που παίζει με φιλότιμο και προσπαθεί. Δεν είναι ο σημαντικότερος σέντερ φορ ο Ιντέγε, αλλά δεν είναι και ο χειρότερος. Είναι ένας ΚΑΛΟΣ φορ, με δικό του στιλ, που όσο περισσότερο ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙΤΑΙ ΣΩΣΤΑ, τόσο περισσότερα αποδίδει.
Πέρυσι ο Ιντέγε έβαλε δέκα γκολ στο πρωτάθλημα, δύο στο Κύπελλο και ένα στο Champions League. Ομως με την επιβλητική παρουσία του στην επίθεση ΒΟΗΘΗΣΕ στο να αναδειχτεί πρώτος σκόρερ ο Φορτούνης με 18 γκολ σε μία ομαδική συγκομιδή 81 γκολ στο πρωτάθλημα!
Και μάλιστα, πρέπει να προσθέσω ότι ο Ιντέγε ήταν ένας από τους ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ σκόρερ του Ολυμπιακού που έχουν πετύχει, στο ΙΔΙΟ πρωτάθλημα, γκολ και στον Παναθηναϊκό, και στην ΑΕΚ, και στον ΠΑΟΚ! Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος, γιατί δεν κρατάω στατιστικά. Το θεωρώ, όμως, πολύ δύσκολο.
Ακόμα το ένα και μοναδικό γκολ του Ιντέγε στο Champions League ήταν καθοριστικής σημασίας (στο 0-1 εκτός έδρας επί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ).
Δεν ξέρω αν ο Ολυμπιακός ενισχυθεί ακόμα περισσότερο στη θέση του σέντερ φορ, αλλά αυτό δεν πρόκειται να επηρεάσει τη γνώμη μου για τον Ιντέγε, που θεωρώ πολυτιμότατο σέντερ φορ.
ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΓΙΑ ΒΑΣΙΚΟΙ ΡΕΤΣΟΣ ΚΑΙ ΜΑΝΘΑΤΗΣ
Για τους νεαρούς παίκτες του Ολυμπιακού, τον Μανθάτη και τον Ρέτσο, έχω γράψει όταν δεν έγραφαν οι άλλοι. Τώρα δεν έχω να προσθέσω τίποτα σε εκείνα που έγραφα τότε. Απλά, νομίζω ότι η σύγκριση μεταξύ Μανθάτη και ΣΕΜΠΑ (όχι με τον Πάρντο) είναι σαφέστατα υπέρ του Μανθάτη. Ο νεαρός παίκτης μας όχι μόνο δεν υστερεί σε τίποτα του Βραζιλιάνου, αλλά υπερέχει καταλυτικά σε όλα τα επίπεδα. Είναι ΜΠΟΥΚΑΔΟΡΟΣ, είναι ΤΑΧΥΤΑΤΟΣ, είναι ΝΤΡΙΜΠΛΕΡ, είναι ΤΕΧΝΙΤΗΣ, είναι και ΔΙΕΜΒΟΛΙΣΤΗΣ.
Τι απ’ όλα αυτά έχει ο Σεμπά για να προτιμάται; Τίποτα και κανένα. Λένε ότι τον προτιμούν οι προπονητές επειδή «δίνει όσα μπορεί». Αλήθεια, και ποιος… δεν δίνει όσα μπορεί; Αυτό που μετράει για τους επιθετικούς, δεν είναι το συνεχές τρέξιμο και οι αμυντικές προσπάθειες. Είναι ΤΟ ΓΚΟΛ, ή η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ του γκολ.
Πάμε στον Ρέτσο. Και μπορεί, και ΠΡΕΠΕΙ να παίζει. Η προχθεσινή του απόδοση ήταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι έπαιζε ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ σε μία θέση που σίγουρα δεν είχε διδαχτεί. Ηταν όμως εξαιρετικός. Σε κάποιες ομάδες απ’ αυτές που πρωταγωνιστούν στο διεθνές ποδόσφαιρο, θα ήταν ΗΔΗ ΒΑΣΙΚΟΣ.
Οπως λέγαμε παραπάνω, ο αγώνας με την Αρούκα ήταν ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΣ. Από προχθές, ο Ολυμπιακός ΕΦΥΓΕ από μία κατάσταση και ΜΕΤΕΒΗ σε άλλη. Εχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι θα είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΗ. Με νέους παίκτες εκεί που πρέπει, νέο προπονητή και κυρίως νέα ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ. Και άμα γίνει κι αυτό, άσ’ τους να… τρέχουν να σε φτάσουν!
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 27/08/2016)