Τα... κατάφερε ο Αλαφούζος να κάνει τον Πόα περίγελο της Ευρώπης!
Τα κατάφερε, λοιπόν, ο Αλαφούζος! Μια χαρά τα κατάφερε και νομίζω ότι θα είναι άδικο να μην του αναγνωριστεί ο άθλος. Η επιτυχία της διοίκησής του είναι απαράμιλλη, ασυναγώνιστη, ανεπανάληπτη. Ο Παναθηναϊκός, ο οποίος πριν από δέκα χρόνια βρισκόταν στη 18η θέση της ειδικής βαθμολογίας ομάδων της UEFA, σήμερα βρίσκεται στην… 107η θέση, δηλαδή μόλις… 89 θέσεις πιο κάτω!
Είναι βέβαιο ότι τέτοια καθίζηση, τέτοια ΚΑΤΑΝΤΙΑ ομάδας δεν έχει ξαναγίνει στο διεθνές ποδόσφαιρο, παρά μόνο όταν πρόκειται για ομάδες που ΔΙΑΛΥΘΗΚΑΝ και αντικαταστάθηκαν, όπως π.χ. η ΑΕΚούλα.
Και θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε: Χωρίς τον Αλαφούζο στο τιμόνι του, ο Παναθηναϊκός δεν θα έφτανε ποτέ σε τέτοιο σημείο, που προκαλεί θλίψη, αλλά και άφθονα ειρωνικά σχόλια.
Εδώ θα πρέπει να ξεχωρίσουμε ανάμεσα στις ομάδες που ξεπέρασαν τον εμφανιζόμενο κάποτε ως… «πρέσβη» του ποδοσφαίρου μας στην Ευρώπη, σωματεία που και μόνο το όνομά τους προκαλεί ανείπωτη ευθυμία. Η Αγκόρνο Καραμπάγκ τον ξεπερνάει δέκα θέσεις, η Αστάνα έντεκα, η Μίντιλαντ δέκα έξι, η Μάριμπορ… σαράντα, η ρώσικη Ανζί πενήντα οκτώ (!!!) και πάει λέγοντας! Οσο για τις ελληνικές, ήδη τρώει τη σκόνη του Αστέρα Τρίπολης που βρίσκεται δέκα τέσσερις θέσεις παραπάνω, ενώ ο ΠΑΟΚ πάει να ξεπεράσει τις πενήντα θέσεις (57ος). Οσον αφορά τώρα τον Ολυμπιακό, εντάξει, τι να πούμε τώρα. Ο Ολυμπιακός στην 25η θέση μεταξύ όλων των ομάδων της Ευρώπης, βρίσκεται σε απόσταση που για να τον δουν οι βάζελοι πρέπει να επισκεφθούν το μεγάλο τηλεσκόπιο στο ακρωτήριο Κανάβεραλ, και μάλιστα μέρα με… καθαρή ατμόσφαιρα, οπότε το τηλεσκόπιο πιάνει και αστέρια από… άλλους γαλαξίες. Φυσικά, ο άνθρωπος που έφερε τον Παναθηναϊκό σ’ αυτή την ΑΘΛΙΑ θέση ούτε άγνωστος είναι ούτε και… ανώνυμος!
Γιαννάκης Αλαφούζος λέγεται και διαχειρίζεται τις τύχες της ιστορικής ομάδας χωρίς ποτέ του να αγοράσει τις μετοχές της, αλλά όταν του τις ΧΑΡΙΣΑΝ οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες Βαρδινογιάννηδες. Στηριγμένος πάντα στην επικοινωνιακή δύναμη πού του δίνει το συγκρότημα ΜΜΕ που διαθέτει και η στρατιά των ΑΡΔοδημοσιογράφων του, καταφέρνει να αποκοιμίζει τον κεντρικό πυρήνα των οργανωμένων οπαδών, άλλους χαρτζιλικώνοντας, άλλους παραμυθιάζοντας. Ο Αλαφούζος είναι ο ΕΝΑΣ και ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ, ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΣ υπεύθυνος για την ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ της ομάδας του, κάτι βεβαίως που ποτέ δεν πρόκειται να το παραδεχτεί. Και αν για την παταγώδη της αποτυχία στο πρωτάθλημα προβάλλει διάφορα άστοχα έως βλακώδη επιχειρήματα (διαιτησία, ΕΠΟ, Γκιρτζίκης, «εγκληματική», «Αρετόπουλοι» και πάει λέγοντας) για τη βύθιση στον βυθό του διεθνούς ποδοσφαίρου δεν έχει να πει τίποτα και γι’ αυτό… δεν λέει τίποτα.
Αποκλεισμοί-σοκ για τον Παναθηναϊκό, όπως από τη Μάριμπορ, την Οντένσε, τη Μακάμπι, ακόμα και από μία… Εστορίλ, φροντίζει να τους ξεπερνά με αποπροσανατολιστικά δημοσιεύματα των ΑΡΔάκων που έχει στη δούλεψή του. Ακόμα και το… συλλεκτικής αξίας πατατράκ του αποκλεισμού από την… Καμπάλα (!!!) κατάφερε να το ξεπεράσει (;) με τη γνωστή του μέθοδο των πηχυαίων τίτλων στα σάιτ και τις εφημερίδες του. Και βεβαίως, όποιοι εκ των οπαδών του Παναθηναϊκού τυχαίνει να έχουν διαφορετική άποψη για τις ευθύνες από αυτή που πλασάρει η διοίκηση Αλαφούζου, πολύ σύντομα δέχονται τις… «ευγενικές παρατηρήσεις» (ακόμα και… επισκέψεις αβρότητας) από εγκάθετους υποστηρικτές της διοίκησης. Είναι αναμφισβήτητο ότι υπό τη διοίκηση του Αλαφούζου, ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει να σημειώσει εκπληκτικές, όσο και απίθανες επιδόσεις!
Η… 107η θέση στην Ευρώπη είναι ίσως η πιο κραυγαλέα. Υπάρχουν όμως κι άλλες, εξ ίσου εξευτελιστικές. Αλλά ο αντιπαθής τουίτης δεν σκαμπάζει από… τέτοια. Ο νους του είναι συνεχώς στο πώς θα εξεμέσει χολή, μένος, μίσος και πραγματική λύσσα εναντίον του Βαγγέλη Μαρινάκη και βεβαίως του Ολυμπιακού. Κοιμάται, ξυπνάει, αναπνέει, ζει με το όνειρο να ΒΛΑΨΕΙ όπως και όσο μπορεί, με όποιο τρόπο μπορεί (ακόμα και τον πιο ατιμωτικό, τον ρόλο του καταδότη) τον Μαρινάκη. Φυσικά, δεν του έχει περάσει. Ούτε και πρόκειται. Διότι εδώ, στη μικρή χώρα μας, ύστερα από λίγο χρόνο ΟΛΟΙ μαθαινόμαστε και… ξεραινόμαστε απ’ ΟΛΟΥΣ. Και όλοι πλέον γνωρίζουμε άριστα ΠΟΙΟΣ είναι και ΤΙ είναι ο Αλαφούζος. Θα συνεχίσουμε, όμως, με άλλες αποκαλύψεις για τα ΑΡΝΗΤΙΚΑ ρεκόρ που έχει επιτύχει ο Παναθηναϊκός υπό την… εμπνευσμένη καθοδήγηση του Γιαννάκη Αλαφούζου, γνωστού και σαν «πρόεδρος Τουίτης».
Και αυτός αναγκάστηκε να ψηφίσει Γιώργο Στράτο
Ομόφωνα ψηφίστηκε από τις ΠΑΕ ο Γιώργος Στράτος πρόεδρος της Superleague. Στη θέση του Μποροβήλου, που «δεν ήθελε ο Παναθηναϊκός». Τον Στράτο τον θέλει; Αποψή μου, ότι και αυτόν «δεν τον θέλει». Ούτε δηλαδή και πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος επί της Γης που θα προτεινόταν για πρόεδρος της Superleague και θα τον «ήθελε» ο Παναθηναϊκός. Ακόμα και ο Αλαφούζος να έβαζε υποψήφιος, θα τον καταψήφιζε ο… Τουίτης. Διότι δεν είναι θέμα προσώπου. Είναι θέμα τακτικής και πολιτικής. Η τακτική του Πόα είναι να μην ψηφίζει κανένα. Διότι αν ψηφίζει και συναινεί, αύριο - μεθαύριο δεν θα έχει κάποιο εξιλαστήριο θύμα να ρίξει τις ευθύνες των αποτυχιών του. Τι να λέει δηλαδή, ότι φταίει εκείνος που… ψήφισα κι εγώ;
Να, όμως, που αυτήν τη φορά ψήφισε και αυτός υπέρ του υποψηφίου Γιώργου Στράτου, χωρίς να σηκώσει την παντιέρα της αντίστασης. Και αυτό, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα της άρνησης. Οχι, τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Αυτό συνέβη διότι κάποιος επιτέλους έπρεπε να μπει πρόεδρος, γιατί σε θέματα πολύ σοβαρά, θέματα ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ για τον Παναθηναϊκό του Αλαφούζου, όπως η ΚΟΝΤΡΑ με τη συνδρομητική που απειλεί ότι ΘΑ ΚΟΨΕΙ ΛΕΦΤΑ, υπάρχει εκκρεμότητα. Το δίλημμα, λοιπόν, ήταν σαφές. Ή ψηφίζω Στράτο και προχωράμε παρακάτω να δούμε τι θα κάνουμε με τη Νova, ή λέμε «όχι» και απομονωνόμαστε πλήρως. Εξάλλου, με τον Στράτο υπάρχει και η ασημόσκονη για τα μάτια των αμνών - οπαδών μας: Ο πρόεδρος αυτός προέρχεται από τον Παναθηναϊκό.
Εδώ, όμως, υπάρχει μία λεπτομέρεια που ανατρέπει αυτό το σκεπτικό. Ο Γιώργος ο Στράτος προέρχεται μεν από τον Παναθηναϊκό, ως παράγων, πλην όμως δεν υπήρξε ποτέ ακραίος και φανατικός, αλλά αντίθετα, ήταν πάντα συνεργάσιμος και συγκαταβατικός. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ΚΑΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ συμφώνησε στο πρόσωπό του, πράγμα που βεβαίως δεν θα το έκανε με οποιονδήποτε άλλο υποψήφιο τολμούσε να προτείνει ο Αλαφούζος.
Και για να εντοπίσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τον βασικό λόγο για τον οποίο ο Αλαφούζος δεν θα ήθελε ποτέ τον Γιώργο Στράτο πρόεδρο στη Superleague αυτός ακούει στο όνομα Βαρδινογιάννης και πιο συγκεκριμένα, Τζίγκερ, του οποίου ο Στράτος υπήρξε βασικός συνεργάτης. Κάπως έτσι και με δεδομένη την άμεση αναγκαιότητα να αποκτήσει η Λίγκα νέο πρόεδρο λόγω των οικονομικών, προήλθε το «ομόφωνο» στην εκλογή του προέδρου της Superleague Γιώργου Στράτου. Για την εκλογή του αντιπροέδρου, του γνωστού και αγαπητού σε όλους τους Ολυμπιακούς Χρήστου Δάρρα, προέδρου της ΠΑΕ Πανιώνιος, η εκλογή δεν ήταν ομόφωνη. Υπήρξαν τέσσερις ΠΑΕ που δεν ψήφισαν τον Δάρρα. Ούτε όμως και ψήφισαν όχι, εναντίον του.
Τι έκαναν; Πολύ απλά ακολούθησαν τον ΣΙΧΑΜΕΡΟ δρόμο της υποκριτικής «ανοχής», που σηματοδοτείται με τη «λευκή» ψήφο. Για μένα, πρόκειται για ψήφο υποκρισίας, ψήφο τακτικισμού, ψήφο που δείχνει συν τοις άλλοις και μία ύπουλη διάθεση καιροσκοπισμού, προκειμένου να υπάρξει δυνατότητα διαφόρων «ελιγμών» στο μέλλον. Στη γλώσσα των γηπέδων, εγώ θα έλεγα αυτή την ψήφο, όσον αφορά τη συγκεκριμένη περίσταση, απλά… «αδελφίστικη». Για την ιστορία, οι τέσσερις ΠΑΕ που προτίμησαν τη «λευκή», ήταν ΑΕκούλα, Πόα (καλά… τώρα!), Παναιτωλικός και ΠΑΣ Γιάννινα. Οι ΓΝΩΣΤΟΙ τέσσερις, δηλαδή, που πλαισιώνουν ή πλαισιώνονται από τον πέμπτο Πάοκ.
Χαστούκι στα μάγουλα των ΑΡΔάκων και των «τηλεδικαστών» του Σκάει η απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης
Η απόφαση για την υπόθεση του «Noor 1» αποτελεί ηχηρό χαστούκι στα μάγουλα των διαφόρων ΤΣΑΤΣΩΝ της ενημέρωσης, των ΑΡΔάκων (που βεβαίως… ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ διαθέτουν… ταυτότητα ΠΣΑΤ!) του γνωστού συγκροτήματος Αλαφούζου, αλλά κυρίως του «τηλεδικαστή» της τηλεόρασης του Σκάει, που είχε βγάλει τη δική του… ετυμηγορία!
Την ετυμηγορία που κατά κακήν του μοίρα, οι ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ λειτουργοί της Ελληνικής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ πέταξαν στα ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ. Το παραμύθι λοιπόν του «ναρκόπλοιου» και των δαχτυλοδειχτούμενων από το συγκρότημα Αλαφούζου ως «ενόχων», τελείωσε. Στον μακρύ δρόμο του μέχρι το τέλος, υπήρξαν πολλά ΘΥΜΑΤΑ. Θύματα της συκοφάντησης, θύματα του τηλεοπτικού διασυρμού, θύματα της παραπληροφόρησης, θύματα της αλλοίωσης της αλήθειας και της πραγματικότητας. Διασύρθηκαν βάναυσα οικογένειες, τσαλακώθηκαν προσωπικότητες. Κι όλα αυτά γιατί; Για να ικανοποιηθεί το «εγώ» ενός ΑΣΤΕΙΟΥ ανθρωπάκου, ενός ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΥ της «επικοινωνίας», ενός αδίστακτου εγωπαθούς τύπου, που έχει μάθει να πατάει επί πτωμάτων προκειμένου να ικανοποιήσει τις αρρωστημένες του εξαρτήσεις.
Στο αρρωστημένο τους πάθος εναντίον του Ολυμπιακού, μέχρι και τους απλούς φιλάθλους, τους ερυθρόλευκους οπαδούς, προσπάθησαν, με διάφορα δημοσιεύματα, να εμφανίσουν ως… «ενόχους» ή «συνενόχους» τα ΑΡΔοΜΜΕ του συγκροτήματος Αλαφούζου! Φυσικά, έφαγαν τα μούτρα τους πανηγυρικά. Και τώρα, βεβαίως, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τη ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ κατανομή ευθυνών. Θα λογοδοτήσουν ΑΠΑΝΤΕΣ, αλλά ορισμένοι περισσότερο από τους άλλους. Κάποιους μάλιστα τους… βλέπω και στο μέλλον να κρύβονται στις τουαλέτες του Σκάει για να γλιτώσουν το αυτόφωρο και να κραυγάζουν υστερικά για το… «φίμωμα της ελευθερίας του λόγου και της ενημέρωσης». Τόσο ωραίες και ευγενικές έννοιες, από τόσο βρομερά και ανήθικα χείλη…
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 19/07/2016)