Δεν ξανάγινε τέτοια φιέστα!
Δεκάδες είναι οι φιέστες που έχω βιώσει ως οπαδός του Ολυμπιακού. Θα έλεγα ότι, από τα 43 πρωταθλήματα, έχω «χάσει» μόνον τα οκτώ, κι αυτά λόγω ηλικίας. Από το πρώτο πρωτάθλημα το 1931, που δεν είχα γεννηθεί, μέχρι και το πρωτάθλημα του 1948 που ήμουν τεσσάρων ετών.
Από τότε δεν έχω χάσει κανένα. Και βεβαίως, για όσα έγινε φιέστα, την έχω ζήσει από κοντά. Ενα έχω να πω, όσο πικρό και αν φαίνεται. Οτι στα εβδομήντα δύο μου, δεν ξέρω αν θα είμαι σε θέση να παρακολουθήσω και την επόμενη, του χρόνου τέτοιες μέρες στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Και αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω για να αποκτήσουν τα λόγια μου μεγαλύτερη αξία.
Λοιπόν, αυτό που θέλω να καταλήξω είναι πως από ΟΛΕΣ τις φιέστες που έχω παρακολουθήσει μέχρι σήμερα, αυτή η προχθεσινή ήταν η ΚΑΛΥΤΕΡΗ. Ηταν η φιέστα που πραγματικά μίλησε στην καρδιά μου, που πραγματικά με συγκίνησε, σε βαθμό που να μην μπορέσω να κρατήσω κάποια δάκρυα. Αθελα, αυθόρμητα, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, σε βαθμό να με προσέξει ο εγγονός μου ο Μανώλης και να ανησυχήσει. Ετοιμη την είχε την ερώτηση, τι έχω και κλαίω, αλλά τον πρόλαβα, κάνοντας ότι με πιάσανε τα γέλια για κάτι που θυμήθηκα. Ετσι… συνήλθα κιόλας.
Ετσι, φίλοι μου. Απόθεμα συγκίνησης. Ηταν ίσως το αυθεντικό της εκδήλωσης, ήταν το συναισθηματικό, που έβγαζε, ήταν τα εγγόνια μου δίπλα, να φωνάζουν όπως κάποτε κι εγώ… Ισως ήταν η ηλικία. Οσο μεγαλώνει ο άνθρωπος γίνεται και πιο ευσυγκίνητος, είναι αλήθεια.
Ισως όλα μαζί. Και γι’ αυτή την αξέχαστη εμπειρία που μου πρόσφερε Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, η ομάδα-λατρεία-μεγάλη μου αγάπη, αισθάνομαι την ανάγκη να ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ δημόσια όλους τους συντελεστές της εκδήλωσης. Πάντα να είναι άξιοι για τέτοια ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ στους αμέτρητους οπαδούς του ΘΡΥΛΟΥ.
Το… λάθος στο μέτρημα και το πρωτάθλημα της «πολυανηθικότητας»
Αλλα δεκαπέντε πρωταθλήματα είπε ο Βαγγέλης Μαρινάκης στον Φερεντίνο. Και με τους δικούς του λογαριασμούς, αυτό το νούμερο βγαίνει. Με τους… δικούς μου, όμως, βγαίνει άλλο. Εγώ, λοιπόν, λέω άλλα… δεκατέσσερα τουλάχιστον, όχι άλλα δεκαπέντε. Και ξέρετε γιατί; Επειδή ο Βαγγέλας άρχισε να μετράει από το 43ο. Σε αντίθεση με εμένα, που αρχίζω το μέτρημα από το… 44ο και μετά!
Δεν νομίζω ότι σας φαίνεται παράξενο, ειδικά εσείς που με διαβάζετε χρόνια. Ετσι δεν έκανα και πέρυσι; Μετά τη φιέστα για το 42ο, εγώ πανηγύριζα για το… 43ο, αυτό δηλαδή που πήραμε τώρα, εγώ το πανηγύριζα από πέρυσι. Πάντα… πιο μπροστά από την… εποχή μου, έτσι; Τα ίδια έγραφα το και όταν ήμουνα στο «ΦΩΣ», από το 2005 και μετά, από το πρωτάθλημα δηλαδή του Δούρου, όταν ο Ολυμπιακός άρχισε να αυξάνει σταδιακά αλλά σταθερά τη μεγάλη ποιοτική διαφορά του από τις άλλες ομάδες. Κάθε χρόνο, ανελλιπώς, πανηγύριζα τη… μελλοντική επιτυχία κατάκτησης του τίτλου. Και ξέρετε πόσες φορές έπεσα έξω; Μόνο ΜΙΑ, εκείνο το πρωτάθλημα της… «πολυανηθικότητας», το πρωτάθλημα Πατέρα.
Οταν φτάσει στα είκοσι θα πει… φτάνει;
Θεωρώ, λοιπόν, το 44ο γεγονός για τον Ολυμπιακό και αυτό είτε διεξαχθεί εντός είτε εκτός FIFA (γιατί ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ αυτό το ενδεχόμενο). Και ξεκινάω από κει για να φτάσω τα είκοσι του Βαγγέλη Μαρινάκη. Πόσα θέλουμε ακόμα; Δεκατέσσερα, αγαπητοί φίλοι. Και να σας πω και κάτι; Ποιος μου λέει εμένα, ποιος με διαβεβαιώνει ότι όταν με το καλό φτάσουμε στα ΕΙΚΟΣΙ με αυτό τον πρόεδρο, ο Μαρινάκης θα πει… «εντάξει, μέχρις εδώ, φτάνει πιά…». Μεταξύ μας, αυτό εγώ… ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ούτε σαν μακρινό ενδεχόμενο. Εγώ βλέπω ΑΛΛΑ πράγματα. Εγώ βλέπω (τον είδα και την Κυριακή το βράδυ) τον Βαγγέλα ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ για καινούργια πράγματα. Τον βλέπω ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟ να μην αφήσει ΤΙΠΟΤΑ, να μην αδιαφορήσει για τίποτα, να μη «χαρίσει» τίποτα. Και λέω, για να το κλείσω, ΣΙΓΑ μη σταματήσει στα είκοσι ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη. Με τι… αντιπάλους δηλαδή θα γίνει αυτό; Με τους τζαμπατζήδες και τους φοροφυγάδες, ή με τους λαθρέμπορους και τους μαφιόζους; Ναι, ρε, κάντε… όρεξη!
Ρε, δεν ντρεπούστε, τέτοιοι πού ’στε!
Πανηγύρια και χαρές στον Πόα για το 6-1 επί του Πανθρακικού και περισσότερο για τα πέντε γκολ του Μπεργκ. Μία νίκη ευρύτατου όντος σκορ, την έκαναν θέμα ικανό να… «συγκρουστεί» στα πρωτοσέλιδα με τον ΘΡΙΑΜΒΟ του Ολυμπιακού! Και δώσ’ του τα επιφωνήματα ευτυχίας, και δώσ’ του τα θαυμαστικά και δώσ’ του οι ιαχές, οι φανφάρες, οι τυμπανοκρουσίες! «Ωρε, ο Μπεργκ πέτυχε το πενταρέ! Ο Λέτο πρόσφερε, ο Μπεργκ εκτελούσε! Ωρε, τι παικταράδες είναι αυτοί, τους σκίσανε τους Πάνθρακες»!
Αυτά και άλλα τέτοια και… χειρότερα! Επειδή όλα αυτά, όμως, με εξιτάρουν σε βαθμό ενοχλήσεως, ας δούμε τι ΑΚΡΙΒΩΣ συνέβη στο Πόα - Πάνθρακας 6-1. Ναι, ο Μπεργκ έβαλε όντως πέντε γκολ, αλλά ΣΕ ΠΟΙΟΝ τα έβαλε; Στον τερματοφύλακα Τσελέπη, ο οποίος είναι ηλικίας ΜΟΛΙΣ ΔΕΚΑΕΞΙ ετών! Γεννημένος τον Νοέμβριο του 1999, ο Χρήστος Τσελέπης είναι δεκαέξι ετών και πέντε μηνών. Κατευθείαν από την ΕΦΗΒΙΚΗ ομάδα του Πανθρακικού δηλαδή.
Ο νεαρός αυτός και σίγουρα ταλαντούχος τερματοφύλακας έπαιζε ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στην πρώτη ομάδα. Εχει άλλη μία συμμετοχή, στον αγώνα με την ΑΕΚούλα, όπου αντικατέστησε τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα του Αθανασιάδη, στο 86’, λόγω τραυματισμού. Αυτόν, λοιπόν, τον ΕΦΗΒΟ, τον ΚΑΤ’ ΑΝΑΓΚΗ, τον ΑΠΕΙΡΟ, τον ΠΡΩΤΑΡΗ τερματοφύλακα, βρήκε ο Μπεργκ να… «σκοτώσει» με τα πέντε γκολ. Και δεν λέω, ΚΑΛΑ έκανε ο Μπεργκ και τα έβαζε όλα, δεν ήταν δικό του το πρόβλημα. Αν, όμως, απέναντί του είχε έναν τερματοφύλακα κάποιας εμπειρίας, πόσα θα έβαζε; Ε, δεν είναι δα και για πανηγύρια. Πάμε τώρα στον Πανθρακικό, όπως κατέβηκε να παίξει με τον Πόα, με τα ΤΡΙΤΟΔΕΥΤΕΡΑ! Θέλετε να μάθετε ποιοι έλειπαν από τον Πανθρακικό;
Ιδού η σχετική μακρά λίστα: Ντιγκινί, Ποτουρίδης, Χαβίτο, Ιγκόρ, Ροζέριο, Μεχία, Λαδάκης, Τζάνης και βεβαίως, ο τερματοφύλακας Αθανασιάδης με τον αναπληρωματικό του Γιούδα! Αυτούς… συνέτριψε ο Παναθηναϊκός και επαναλαμβάνω, ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ, διότι στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν χωράνε συναισθηματισμοί.
Αλλο, όμως, αυτό και ΑΛΛΟ, εντελώς άλλο, οι πανηγυρισμοί, οι φανφάρες, οι τυμπανοκρουσίες, τα διθυραμβικά.
Ολα αυτά κάτω από τις συνθήκες που προαναφέραμε, είναι ΣΙΧΑΜΕΝΑ, είναι ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΑ.
Και το ξαναλέω:
Ρε δεν… ντρεπούστε, τέτοιοι πού ’στε, εις την ηλικίαν πού ’στε και απ’ την οικογένειαν πού ’στε;
Το πρόβλημά τους δεν είναι η υπόσχεση του Μαρινάκη ότι θα πάρει άλλα δεκαπέντε πρωταθλήματα. Είναι ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης τηρεί ΠΑΝΤΑ τις υποσχέσεις του!
ΕΙΤΕ ΜΕ είτε χωρίς θεατές, αυτή την Κούλα ο Ατρόμητος μπορεί να την αποκλείσει από το πρώτο παιχνίδι! Είναι πολύ καλύτερός της, σαν ομάδα
ΑΛΗΘΕΙΑ, ο Κοντονής έστειλε συγχαρητήρια επιστολή στον Ολυμπιακό για κατάκτηση του πρωταθλήματος ή… το ξέχασε;
Μπακασέτας: «Ο Ολυμπιακός κατέκτησε δίκαια το πρωτάθλημα με τόση διαφορά». Οπως θα αντιλαμβάνεστε, ο δεύτερος καλύτερος Ελληνας παίκτης του πρωταθλήματος με αυτές του τις δηλώσεις απέρριψε πανηγυρικά κάθε πρόταση που του είχε γίνει από… Θεσσαλονίκη μεριά. Και «έδειξε» για το πού ακριβώς προσανατολίζεται
*** Μου γράφει ο philip philip [email protected]): «Αγαπητέ Μανώλη, οι κάτοχοι διαρκείας ζητάμε από την ΠΑΕ Ολυμπιακός να μας συντονίσει να κάνουμε αγωγή και μήνυση στον Κοντονή. Μόνο έτσι θα καταλάβει...».
Δεν βγαίνει τίποτα, ρε φίλε. Καλύπτεται από τη βουλευτική ασυλία.
*** Μου γράφει ο Μιχαήλ Μουστακάκης: «Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να είναι χωρίς κόσμο, όταν στο πρωτάθλημα δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Δηλαδή αλλού γίνεται το πρωτάθλημα και αλλού το Κύπελλο; Οι χούλιγκαν επιλέγουν μόνο Κύπελλο; Αλλά τι να καταλάβεις... όταν με λογική προσπαθείς να εξηγήσεις τον παραλογισμό του κάθε τυχαίου... Ομως η αλήθεια είναι ότι δεν γουστάρουν, τους καίει, να είμαστε εκεί και να πανηγυρίσουμε το 2ο σερί νταμπλ».
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 19/04/2016)