Το ίδιο σκηνικό με τις Βρυξέλλες
Η αστοχία στην επίθεση, ο Προτό και οι αλλοπρόσαλλες διαιτησίες
Ε, ναι λοιπόν, ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Europa League. Το ευρωπαϊκό όνειρο του πρωταθλητή Ελλάδας τελείωσε με απότομο και μάλλον απροσδόκητο τρόπο, από την ιστορική ομάδα του Βελγίου Αντερλεχτ. Δεν τον απέκλεισε κάποια Καμπάλα ούτε καμία Εστορίλ.
Η φετινή παρουσία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη σημαδεύτηκε από την αποτυχία εν πολλοίς να εκμεταλλευτεί την έδρα του, το υπέροχο και αξιοζήλευτο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Και οι δύο αποκλεισμοί, από το Champions League (τελευταίο με Αρσεναλ) και από το Europa, σήμερα, γράφτηκαν μέσα στο φαληρικό γήπεδο. Λέει κάτι αυτό σημειολογικά; Δεν μπορώ να γνωρίζω. Απλά, καταγράφεται ως ένα αξιοσημείωτο γεγονός.
Σε κάθε περίπτωση, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, το ελληνικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη εκπροσωπήθηκε ΕΠΑΞΙΑ μόνον από τον Ολυμπιακό. Σίγουρα, δεν έφτασε εκεί που ονειρεύονταν οι φίλαθλοι και η διοίκησή του, αλλά σημασία μεγάλη έχει και το ότι ΠΑΛΕΨΕ, υπερήφανα και με αξιοπρέπεια, να φτάσει έως εδώ που έφτασε.
Φυσικά, δεν έχω καμία πρόθεση να συμπράξω στη «σίγουρη» και «εύκολη» δημοσιογραφική πρακτική, του καταλογισμού των ευθυνών, κατά το δοκούν. Και βέβαια υπάρχουν ευθύνες και βέβαια αυτές αφορούν πολλούς και πολλά. Ομως δεν είναι ούτε η εποχή, το χρονικό τάιμινγκ, ούτε η εν γένει κατάσταση της ομάδας κατάλληλα να αρχίσουμε την κατανομή ευθυνών για τα όποια λάθη. Τελικά, έγιναν τόσα πολλά λάθη και από τόσους πολλούς, που αν αναφερθούν μερικοί, σίγουρα θα… αδικηθούν άλλοι!
Σε γενικές γραμμές, νομίζω ότι αποδείχτηκε πως ο αγώνας δεν ήταν ένας αγώνας «αυτοτελής», αλλά ήταν μία συνέχεια του πρώτου, στο Βέλγιο! Μόνο το γήπεδο άλλαζε, όλο το υπόλοιπο σκηνικό ήταν ίδιο, ταμάμ με των Βρυξελλών. Η ίδια γκαντεμιά στις επιθετικές μας προσπάθειες, η ίδια φανταστική απόδοση του τερματοφύλακα Προτό, το ίδιο οργανωμένο άριστα αμυντικά και πειθαρχημένο παιχνίδι των Βέλγων.
Το σημείο που ξεπερνούσε και τα στάνταρ του πρώτου αγώνα, ήταν η διαιτησία. Ηταν πολύ χειρότερη από εκείνη των Βρυξελλών, με χαρακτηριστικότερο στοιχείο της το αλλοπρόσαλλο των υποδείξεων. Εδινε πράγματα που δεν ήταν και δεν έδινε αυτά που ήταν κραυγαλέα.
Οπως και να ’χει, ο Ολυμπιακός έχασε τον ένα από τους ΤΡΕΙΣ στόχους που είχε βάλει στο ξεκίνημα της περιόδου. Μένουν οι άλλοι δύο, το πρωτάθλημα (που το ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ την Κυριακή) και το Κύπελλο. Από κει και πέρα, τα δάκρυα, οι γκρίνιες και οι μεμψιμοιρίες δεν αρμόζουν σ’ αυτούς που έκαναν το καθήκον τους και έχουν τη συνείδησή τους επαναπαυμένη. Η ζωή συνεχίζεται, όπως και η πορεία των ΘΡΙΑΜΒΩΝ του Ολυμπιακού στον ΘΡΥΛΙΚΟ του δρόμο.
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 26/02/2016)