Ρεαλισμός μέχρι... αηδίας στο ντέρμπι των «δικεφάλων»!

Τρίτη, 26 Ιανουαρίου 2016 - 17:07

Σήμερα αποφάσισα να... κατέβω χαμηλά! Πολύ χαμηλά, δεκαέξι σκαλοπάτια κάτω από την επιφάνεια. Δεκαέξι πόντους κάτω από την κορυφή για να βρω τη δεύτερη Αεκούλα. Και για να κάνω καλύτερα τη δουλειά μου, θα κατέβω κι άλλα σκαλιά: Είκοσι δύο, συνολικά, για να συναντήσω τον Μπάουγκ!

Χαίρε... βάθος αμέτρητο, που λέτε. Ξέρετε τι θα πει, να είσαι είκοσι δύο ολόκληρα σκαλιά, είκοσι τρεις ολόκληρους πόντους κάτω από τον πρώτο στη βαθμολογία; Αν ήμουνα δηλαδή Ιβάν Σαββίδης, θα ντρεπόμουνα να βγω στην επιφάνεια, να συναντήσω κόσμο, να βγάλω φιρμάνια. Για σκεφτείτε το. Ποιος; Ο Σαββίδης, που πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα μιλούσε για τίτλους και για Ευρώπες και δεν συμμαζεύεται. Και τώρα, όχι απλά είκοσι δύο πόντους κάτω, αλλά κάτω και από τους άλλους... συμμάχους! Εξι από τον Νιάου, δύο από τον Τουίτι, που του έχουν κιόλας αφαιρέσει τρεις βαθμούς.

Αν ήμουνα Σαββίδης, θα με ενοχλούσε όλη αυτή η κατάσταση. Ο ίδιος ο Σαββίδης, όμως, έχει άλλη άποψη, άλλη... «οπτική». Οχι μόνο δεν φαίνεται να ενοχλείται, αλλά σαν να του... αρέσει κιόλας, μου δείχνει εμένα. Και δεν εννοώ τις αγκαλιές με τον Μελισσανίδη, που είδαμε. Οχι, δεν με ενοχλεί, γούστα είναι αυτά, δημοκρατία έχουμε, κουμάντο στις φιλίες και τα κολλητιλίκια δεν μπορούμε να κάνουμε. Εδειξε ο Ιβάν ότι αντιμετωπίζει τις καταστάσεις με ΡΕΑΛΙΣΜΟ!

Τι ωραία λέξη, ρε παιδιά, ο ρεαλισμός! Της μόδας κιόλας. Ακόμα και σε πρωτοσέλιδους τίτλους το διαβάσαμε: «Θριάμβευσε ο ρεαλισμός»! Οχι η Αεκούλα, δηλαδή, ο ρεαλισμός θριάμβευσε!
Χρειάζονται κι άλλοι

Αυτός είναι ο νέος τρόπος εξωραϊσμού των κακών εμφανίσεων, μιας κακής ομάδας που κερδίζει ΑΒΕΡΤΑ τους αγώνες της, χωρίς να δείχνει ότι άξιζε να κερδίζει! Πώς κέρδισε η Αεκούλα τον Πλατανιά, την Ξάνθη και τον ΠΑΣ Γιάννινα στην έδρα του; Με... ρεαλισμό, αγαπητοί φίλοι! Δεν υπάρχει πλέον η αθάνατη έκφραση του Μελισσανίδη, «ομορφιές του ποδοσφαίρου», αντικαταστάθηκε από τη λέξη «ρεαλισμός»!

Ρεαλιστικά παίζει η Αεκούλα και κερδίζει. Προφανώς ο Μπάουγκ δεν παίζει ρεαλιστικά, τουλάχιστον τόσο ρεαλιστικά όσο πρέπει για να μπορεί να αντιμετωπίσει τους... ρεαλιστές! Τζάμπα δηλαδή τα πετάει στη ΛΕΚΑΝΗ τα λεφτά του ο Σαββίδης. Κατευθείαν στη λεκάνη. Τζάμπα προσλαμβάνει κόσμο, γεμίζει την ΠΑΕ του με επιτροπές και... υποεπιτροπές. Τζάμπα δίνει δουλειές στους σεβάσμιους εκπροσώπους του ένδοξου λαού. Ακόμα τον ρεαλισμό δεν τον έχει καταφέρει, γι’ αυτό χάνει τα παιχνίδια με τις ΚΑΤΩΤΕΡΕΣ σε ποιότητα και δυναμικό ομάδες.

Πρέπει, λοιπόν, επειγόντως να ενισχύσει την ομάδα του. Να πάρει κι άλλους μυαλοπωλητές. Να δυναμώσει το ρόστερ των επιτροπών και των υποεπιτροπών. Να προσθέσει κι άλλους διοικητικούς, κι άλλους σκάτερς, κι άλλους τεχνικούς στο επιτελείο. Κι άλλους δημοσιογράφους-ξεσκονιστές, για να τον ξεσκονίζουν.

«Οταν η Μαίρη συνάντησε τον Χάρρυ»

Τι σημαίνει ομάδα με ρεαλισμό στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Διαβάζω άλλο τίτλο: «Δεν είναι γοητευτική, αλλά κυνική και ουσιαστική»! Ετσι είναι δηλαδή η Αεκούλα. Δεν είναι γοητευτική, αλλά είναι κυνική και ουσιαστική. Αλλη μία εκδοχή για τον ρεαλισμό. Συμφωνώ κι εγώ με τον κυνισμό και τον αποδεικνύω: Οταν ο Τούντορ βάζει τερματοφύλακα εναντίον της Αεκούλας τον ίδιο τερματοφύλακα πού πριν από μία εβδομάδα, κάτω από τα δοκάρια ΑΛΛΗΣ ομάδας είχε φάει ΤΡΙΑ από την Αεκούλα, επόμενο είναι να την κάνει την γκέλα! Κυνισμός, εκατό τοις εκατό!

Πάμε παρακάτω: Μπαίνει μέσα η ομάδα και οι αναπληρωματικοί περνάνε μπροστά από τον πάγκο της Αεκούλας, όπου όρθιος τους ατενίζει ο προπονητής Πογέτ. Οταν ο Μπερμπάτοφ περνάει μπροστά από τον Πογέτ, είναι σαν να βλέπεις σκηνή από την ταινία «Οταν η Μαίρη συνάντησε τον Χάρυ»! Αγκαλιάζονται και φιλιούνται (στα όρθια). Είχαν, λέει, γνωριμία από την παρουσία τους στην Πρέμιερ Λιγκ!

Αργότερα, εκτυλίσσεται άλλο σκηνικό. Χάνει ο Μπάουγκ 1-0 και ο Τούντορ βάζει αλλαγή τον Μπερμπάτοφ μπας και καταφέρει να βάλει κανένα γκολ. Ο Βούλγαρος μπαίνει, αλλά... δεν δείχνει να πηγαίνει για γκολ! Από την πρώτη μπαλιά ξεκινάει τα φάουλ, τα άτσαλα μαρκαρίσματα σε αντίπαλο, τα άγαρμπα κοντρόλ, τις λάθος πάσες. Και δώσ’ του οι αγκωνιές «πάνω στη φάση», και δώσ’ του οι καλαμιές στους αντιπάλους. Αντί να φτιάχνει, χαλούσε! «Πάνω στον εκνευρισμό του», έλεγε ο τηλεπεριγραφέας, προσπαθώντας να δικαιολογήσει αυτό που έβλεπε. Ποιον... εκνευρισμό, όμως; Για ποιο λόγο είχε... «εκνευριστεί» ο Βούλγαρος; Τρέχα γύρευε και ψάχνε να βρεις! Μέχρι πού, τέλος πάντων, βάρεσε μια στη μύτη του Σιμόες και αποχώρησε... θριαμβευτικά!

Τον απέρριψαν ΤΡΕΙΣ φορές!

Βλέποντας αυτή την κατάσταση, αυτό το ΑΙΣΧΟΣ με τον Μπερμπάτοφ, ξέρετε τι σκέφτηκα; Πόσο ΜΠΡΟΣΤΑ είναι οι άνθρωποι του Ολυμπιακού, αυτοί που αξιολόγησαν σωστά και ΑΠΕΡΡΙΨΑΝ τον Βούλγαρο και τις ΤΡΕΙΣ φορές που τους είχε προταθεί. Πάντως ο ίδιος ο Ιβάν, την ώρα που αποχωρούσε, είχε έναν καλό λόγο να πει για τον Μπερμπάτοφ: «Θέλω να μείνει στον ΠΑΟΚ ο Μπερμπάτοφ και θα μείνει»! Οσο για τον αγώνα και την ήττα, ο Ιβάν ξεκαθάρισε ότι «το μόνο που τον στεναχώρησε ήταν η κόκκινη κάρτα που δέχτηκε ο Μπερμπάτοφ» και... «όλα τα άλλα... είναι απλώς ποδόσφαιρο»! Ετσι είπε, πολύ ρεαλιστικά δηλαδή και φαντάζομαι ότι τα ίδια θα του είχε πει και ο αρχι-ρεα-λιστής Μελισσανίδης, τις ώρες που βρίσκονταν μαζί στη σουίτα και απολάμβαναν τις σαμπάνιες τους.

Είπαμε, ρεαλισμός, ρεαλισμός μέχρις... ΑΗΔΙΑΣ!

Θα φιλήσει και τον... Ντα Κόστα;

Ρεαλισμός, όμως, αγαπητοί φίλοι! Ρεαλισμός σε συνδυασμό με φερ πλέι, για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Ρεαλισμός είναι να φιλάει ο σέντερ φορ τον αντίπαλο τερματοφύλακα, όπως ο Αραβίδης (πρώην του Θρασύβουλου Φυλής, με ιστορικό, αν θυμάστε) φίλησε τον Βελλίδη για να μην τον στεναχωρήσει που του ξέφυγε μια κλοτσίτσα στη μούρη. Περίεργον και σπάνιον πράγμα, να ξεφύγει από τον Αραβίδη κλοτσιά πάνω σε αντίπαλο! Δεν του συμβαίνει συχνά. Και αν του συμβεί, πάλι θα σπεύσει να φιλήσει τον αντίπαλό του που την έφαγε. Θα τον συμβούλευα, αν του ξεφύγει καμία με τον Ολυμπιακό, μην προσπαθήσει να φιλήσει κανένα... Ντα Κόστα (για να μην πω... Ιντέγε και... παρεξηγηθώ), γιατί μπορεί και να το παρεξηγήσει και μετά... άντε καθάρισε!

Κι άλλος ρεαλισμός, φίλοι μου, αμέτρητος ρεαλισμός. Κατά γενικήν ομολογία πάνω από είκοσι χιλιάδες θεατές στο ΟΑΚΑ, αλλά τα δηλωθέντα εισιτήρια μόλις 13.792! Ρεαλισμός και για την εφορία, δηλαδή.

*** Η αλήθεια είναι ότι είχε κι έναν... Μάγκα ο Λεβαδειακός. Μόνο στο φύλλο αγώνα, όμως.

*** Οταν τέθηκε θέμα απαγόρευσης της μετακίνησης οπαδών του Πόα στη Λειβαδιά, τι απάντησε ο Κοντονής;

*** Παρακολουθώ προσεκτικά την εξέλιξη του Μπέρτου της Ξάνθης. Νομίζω ότι τα στοιχεία που παρουσιάζει είναι καλύτερα από εκείνα του Τοροσίδη, όταν τον είχε πάρει ο Ολυμπιακός. Εχει ταχύτητα, δύναμη, πάθος, αντίληψη και επιμονή. Εκείνο που πρέπει να βελτιώσει είναι η ψυχραιμία. Σίγουρα πάντως είναι ΕΤΟΙΜΟΣ για τον Ολυμπιακό.

*** Αλλος ένας παίκτης της Ξάνθης που είναι έτοιμος για μεγάλη καριέρα, είναι ο Ορφανίδης. Ποιοτικότερος και πιο πλήρης από τον Μάνταλο, σ’ αυτή την ηλικία.

Πρέπει να κατέβεις δεκαέξι και είκοσι δύο σκαλιά από την επιφάνεια της Γης για να ανακαλύψεις τον... ρεαλισμό της ομορφιάς του ποδοσφαίρου!

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 26/01/2016)

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Αν τα έκανε αυτά ο Ολυμπιακός, θα ξεσηκώνονταν και οι πεθαμένοι

Ο Μανώλης Γαβαθιώτης γράφει στον «ΓΑΥΡΟ» για κάποια πράγματα τα οποία πρέπει να προσέξετε, καθώς αν τα έκανε ο Ολυμπιακός, θα είχε γίνει... πανικός από τους ΑΡΔ!