Ντουντούκα
Βάζουν... Φωτιά στο πρωτάθλημα με σκάνδαλα!

Eφάμιλλο ή και ανώτερο το ρόστερ του Θρύλου!

Eφάμιλλο ή και ανώτερο το ρόστερ του Θρύλου!
Τετάρτη, 9 Δεκεμβρίου 2015 - 19:03

Δεν ξέρω πώς εξηγείται, αν δηλαδή πρόκειται για ιδιοτροπία, για... βασκανία ή απλώς για συνήθειο, αλλά σίγουρα είναι μια κατάσταση που πρέπει να ομολογήσω ότι είμαι δέσμιός της. Δεν θέλω να γράφω τίποτα πριν από έναν κρίσιμο αγώνα του Ολυμπιακού. Πέσ’ τε το γούρι, πέσ’ τε το... αγγούρι, το θέμα όμως είναι έτσι όπως το διαβάζετε. Δεν επιθυμώ, δεν μου πάει, δεν έχω διάθεση να γράψω τίποτα, υπό την έννοια της πρόγνωσης, ή της μαντεψιάς, ή ακόμα και της απλής γνώμης. Ούτε βεβαίως και θέλω να προκαταλάβω οποιονδήποτε φίλο-αναγνώστη που θα θελήσει να στοιχηματίσει γι’ αυτόν τον αγώνα. Νομίζω λοιπόν ότι μερικές απλές σκέψεις που γεννιούνται απ’ όσα βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε τις τελευταίες ειδικά ημέρες γύρω από τον τεράστιας σημασίας σημερινό αγώνα του Ολυμπιακού δεν παραβαίνουν τις αρχές που σας περιέγραψα.

Διαβάζω, για παράδειγμα, να δίνεται μεγάλη σημασία στις «απουσίες» της Αρσεναλ. Θα λείπουν, λέει, ο Σάντσες και ο Καθόρλα. Και λοιπόν; Θα λείπουν αυτοί, θα παίξουν άλλοι. Θα παίξει ο Κάμπελ, τον οποίο προσωπικά –και επειδή τον έχω παρακολουθήσει άπειρες φορές– ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ με τίποτα να παίξει σήμερα! Θα παίξει ο Τσάμπερλεϊν, θα παίξει ο Γουόλκοτ, θα παίξει ο Ράμσεϊ, θα παίξει ο Ζιρού κ.λπ. Θα παίξουν... ΕΝΤΕΚΑ δηλαδή. Θέλω να πω ότι, κι αν δεν παίξουν δύο ή τρεις με περισσότερες συμμετοχές σε μια ομάδα σαν την Αρσεναλ ή σαν τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, δεν τρέχει απολύτως τίποτα! Εδώ, σ’ αυτά τα επίπεδα, δεν μιλάμε για παίκτες-άτομα, μιλάμε για ΡΟΣΤΕΡ, δηλαδή για ΣΥΝΟΛΟ μεγάλων ποδοσφαιριστών.

Σίγουρα, το ρόστερ του Ολυμπιακού είναι εφάμιλλο σε ποιότητα αυτού της Αρσεναλ. Διαθέτει δηλαδή το ίδιο καλούς, κάλλιστους, άριστους παίκτες σε όλες τις θέσεις.

Ενα μικρό ψήγμα φοβίας στα κατάβαθα της ψυχής

Ειδικά λοιπόν γι’ αυτόν τον αγώνα, δεν επιτρέπεται σε σοβαρούς αναλυτές να μπαίνουν στον πειρασμό της «σύγκρισης» των ποδοσφαιριστών κατά θέση και κατά... φήμη. Αυτοί οι αγώνες συνήθως δεν κρίνονται ΜΟΝΟΝ από τη γενικότερη απόδοση των δύο αντιπάλων. Κρίνονται ως επί το πλείστον από ΑΣΤΑΘΜΗΤΟΥΣ παράγοντες, όπως η τύχη (θεά την αποκαλούν και ΕΙΝΑΙ) ή η διαιτησία. Κρίνονται και από τα λάθη, από την ψυχολογία, από την εμπιστοσύνη του καθενός στον εαυτό του και την πίστη στην ομάδα του.

Να πω, τώρα, ότι δεν φοβάμαι θα είναι εντελώς υποκριτικό. Και βέβαια φοβάμαι, όπως φοβούνται σίγουρα και οι οπαδοί της Αρσεναλ, όπως ΠΡΕΠΕΙ να φοβούνται ΟΛΟΙ όσοι ξέρουν από το ποδόσφαιρο και τα τερτίπια του. Ακόμα και με τον Κισσαμικό να έπαιζε ο Ολυμπιακός ένα ΤΕΤΟΙΟ παιχνίδι, πάλι θα φοβόμουνα. Ακόμα και με τη Δόξα Κρανούλας να έπαιζε, ή με τον Αμπελακιακό Σαλαμίνας, κάπου μέσα μου θα κούρνιαζε ένα μικρό ψήγμα φοβίας. Διότι, φίλοι μου, ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ είναι αυτό, και στο ποδόσφαιρο όλα μπορεί να γίνουν.

Αν θα έπρεπε να ιεραρχήσω τους φόβους μου, θα έβαζα πάνω-πάνω την ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, στην οποία στηρίζεται και η ποιότητα της ΨΥΧΡΑΙΜΙΑΣ των ποδοσφαιριστών. Η ψυχραιμία είναι ένα σημαντικό στοιχείο το οποίο βασικά καθορίζει και την απόδοσή τους. Αν δεν υπάρχει ψυχραιμία, υπάρχει νευρικότητα. Και αν υπάρχει νευρικότητα, υπάρχει άγχος, που φέρνει και τα λάθη.

Βεβαίως, το αυτό ισχύει και για την Αρσεναλ. Αν οι ποδοσφαιριστές της χάσουν την ψυχραιμία και την αυτοκυριαρχία τους, έχουν χάσει και την παρτίδα. Και για να γίνει αυτό, πρέπει πρωταρχικά να το επιδιώξουν οι παίκτες του Ολυμπιακού.

Η «λογική» τού... «δεν μασάω από έδρες»

Το δεύτερο πράγμα που φοβάμαι, βεβαίως, είναι η διαιτησία. Δεν στέκομαι στο όνομα του διαιτητή, δεν τον ξέρω ούτε επιδίωξα να τον μάθω. Δεν μου λέει τίποτα το όνομά του, όποιο και αν είναι αυτό. Φοβάμαι τη νοοτροπία που χαρακτηρίζει πολλούς από τους διαιτητές που σφυρίζουν σε διεθνείς διοργανώσεις. Νοοτροπία που γίνεται ΦΟΝΙΚΗ για τη γηπεδούχο, το να θεωρούν μέγα κατόρθωμα και... ηρωισμό οι διαιτητές (κάποιοι) το να αδικούν τη γηπεδούχο, υπέρ της φιλοξενούμενης!

Αυτό συμβαίνει και με αρκετούς Ελληνες, που καταδικάζουν την έδρα, κυρίως όταν ανήκει σε μεγάλες ομάδες, για να έχουν μετά να... αφηγούνται με υπερηφάνεια στα φιλαράκια τους στο καφενείο: «Σιγά να μην κώλωνα εγώ εκεί μέσα! Τι με περάσατε μωρέ εμένα; Εγώ δεν μασάω από έδρες». Και βεβαίως, το ότι στο μεταξύ έχει περάσει από χειρουργείο τη γηπεδούχο δεν το λαμβάνει υπ’ όψιν. Αρκεί που... έδειξε πόσο... γενναίος είναι!

Το τρίτο που φοβάμαι, ενδόμυχα, είναι η ποσότητα ΠΙΣΤΗΣ των ποδοσφαιριστών όσον αφορά την επιτυχία της ομάδας τους. Πρέπει να μπουν στο γήπεδο ΒΕΒΑΙΟΙ πως από αυτούς, από τα πόδια τους και μόνον εξαρτάται η νίκη, η επιτυχία και ότι ΕΧΟΥΝ τα προσόντα να επιτύχουν.

Αυτά είναι τα τρία σημεία, αγαπητοί φίλοι, που πιστεύω ότι θα συντελέσουν στην επιτυχία του Ολυμπιακού σήμερα το βράδυ. Κατά τα άλλα, σε ό,τι αφορά το παιδιάστικο ερώτημα για το ποιος... είναι καλύτερος, ο Ολυμπιακός ή η Αρσεναλ, δεν έχω καμία διάθεση, όπως εξήγησα, να ασχοληθώ, διότι δεν παίζει απολύτως κανέναν ρόλο...

Περί «θαμνάκια» και δωρεών σε ΕΛ.ΑΣ.

Από τον φίλο αναγνώστη Τάσο Κωστή έλαβα το παρακάτω e-mail: «Αρχείο δεν έχω –και μάλιστα σαν το δικό σας–, αλλά διορθώστε με αν δεν με απατά η μνήμη μου. Ο “θαμνάκιας” που είχε συλληφθεί τότε(ς) ήταν της φρουράς προέδρου ΠΑΕ, ο οποίος πρόεδρος –που τις ημέρες αυτές σουλατσέρνει (sic) σε πρωτοσέλιδα μιας (1) μόνο εφημερίδας καθημερινά (ανάθεμα, ούτε τα έξοδά της δεν βγάζει η έρμη)– είχε δωρίσει στην Ελληνική Αστυνομία 1-2-3 μέρες μετά το συγκεκριμένο συμβάν κάμποσα αλεξίσφαιρα γιλέκα μετά βαΐων και κλάδων. Εκτοτε και για κάμποσο ακόμη χρονικό διάστημα η υπόθεση έμεινε στο συρτάρι του αστυνομικού διευθυντή, όπου και νομίζω τιμωρήθηκε γι’ αυτό... Θυμάμαι καλώς, κύριε Μανώλη;».

Απάντηση: Πολύ καλά θυμάσαι, αλλά και πάλι... λίγα θυμάσαι! Ας περιμένουμε να δούμε τις εξελίξεις του θέματος και θα επανέλθουμε.

ΥΓ.: Αποχή, λέει, αποφάσισε ο ΠΣΑΠ. Ανεξαρτήτως του αν έχει δίκιο ή όχι, νομίζω ότι είναι απόφαση βιαστική, πρόχειρη και ως εκ τούτου εξ αρχής καταδικασμένη σε αποτυχία. Πέρασαν πια εκείνα τα «ηρωικά» χρόνια των «συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων». Στην εποχή μας η απεργία είναι το έσχατο μέσο, που αν αποτύχει είσαι τελειωμένος. Πρέπει λοιπόν να σκέπτονται πολύ και να την... «ανακοινώνουν» λίγο. Οπως εκείνο το... άλλο, που όλοι ξέρουμε.

ΥΓ. 2: Με την αλληλογραφία τη σχετική με το χάρισμα των είκοσι εκατομμυρίων από τη Δούρου στον Μελισσανίδη, που είναι και πλούσια και ουσιαστική, θα ασχοληθώ αύριο με το καλό.

*** Θα ήθελα να ξέρω πώς να αισθάνονται άραγε τώρα οι ξένοι παίκτες του Παναθηναϊκού που στο συμβόλαιό τους προβλεπόταν και... μπόνους κατάκτησης τίτλου! Τους τα... έχουν πει τα νέα, άραγε;

*** ΕΙΠΕ: «Του Ολυμπιακού είναι λίγο μεγαλύτερο από το δικό μας» (Ιβάν Σαββίδης)

ΣΧΟΛΙΑΣΕ: Τι τον θέλεις τον Ολυμπιακό; Και μόνο του Ιντέγε να μετρήσεις (το... μπάτζετ), σίγουρα είναι λίγο... μεγαλύτερο απ’ όλων των δικών σας! (Γερούν Πατάτενμπλουμ)

*** «Σε απολογία» κάλεσε ο Κοντονής τον Παναθηναϊκό (φυσικά, για το ξεκάρφωμα). Και θα του επιβάλει πρόστιμο (φυσικά, με το στόμα).

*** Νομίζω ότι υπάρχουν κι άλλοι... «προστατευόμενοι μάρτυρες» που θα δέχονταν ευχαρίστως να ηγηθούν της νέας προσπάθειας του Παναθηναϊκού, απ’ το καλοκαίρι και μετά. Για... ΛΕΦΤΑ δεν βλέπω να υπάρχει κανένας να βάλει!

*** Ακόμα κάθονται και συζητάνε το γιατί ο Ολυμπιακός κέρδισε δύο πέναλτι με τον Πανθρακικό. Μα, όταν η μπάλα παίζεται συνεχώς μέσα στην περιοχή σου, κάθε σου παράβαση είναι πέναλτι! Και πάλι λίγα ήταν τα δύο, δηλαδή.

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 06/12/2015)

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Εμείς συνεχίζουμε και αυτό μετράει

Εμείς συνεχίζουμε και αυτό μετράει

Ο Μανώλης Γαβαθιώτης γράφει για το χθεσινό αποκλεισμό του Ολυμπιακού από την Άρσεναλ και την εμπειρία του από τους φετινούς αγώνες του Champions League, η οποία θα αποτελέσει πολύτιμο οδηγό για τη συνέχεια.