Ολυμπιακή «ανάσταση» αδιάκοπη και συνεχιζόμενη!
Είναι μια ιδιαίτερη ημέρα η σημερινή Την Ανάσταση ακολουθεί το Άγιο Πάσχα και οφείλουμε όλοι, πέραν της προφανής ευλάβειας, με την οποία ο καθένας μας μπορεί να αντιμετωπίζει ή όχι την ημέρα, να θυμόμαστε και κάτι άλλο: Ολυμπιακός «ανάσταση» έχουμε εμείς… διαρκώς! Κάθε λίγο και λιγάκι! Συνέχεια! Αδιάκοπα! Κάθε μεγάλη νίκη, κάθε επιτυχία, κάθε τίτλος, κάθε κούπα, κάθε πρωτάθλημα, κάθε Κύπελλο, κάθε πρόκριση, κάθε μεγάλη ευρωπαϊκή νίκη, κάθε νίκη επί του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, τον μεγάλων αντιπάλων, αποτελεί και μία ανάσταση για την Ολυμπιακή ψυχή μας!
Αυτά που ζούμε εμείς στον Ολυμπιακό, οι άλλοι μπορούν μόνο να τα ονειρεύονται. Να το θυμόμαστε όλοι αυτό.
Να το θυμόμαστε κάθε φορά που γινόμαστε λίγο πιο αυστηροί από ότι πρέπει, με την κριτική μας. Κάθε φορά που φτάνουμε στο σημείο να ξεφεύγουμε, κρίνοντας τι δεν έκανε καλά η ομάδα. Να το θυμόμαστε κάθε φορά κατά την οποία στενοχωριόμαστε λίγο παραπάνω από ότι πρέπει, για έναν τίτλο που χάθηκε, για μια νίκη που δεν ήρθε, για ένα γκολ ή ένα καλάθι που δεν μπήκαν. Να το θυμόμαστε κάθε φορά που βλέπουμε έναν αντίπαλο να παίρνει μια νίκη εδώ και μια εκεί… Σκόρπιες χαρές, δίχως συνέπεια, δίχως συνέχεια, όπως ο Ολυμπιακός μας…
Να θυμόμαστε τον Βαγγέλη Μαρινάκη, τον Μιχάλη Κουντούρη, τους Γιώργο και Παναγιώτη Αγγελόπουλο. Να θυμόμαστε τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι γιγάντωσαν και γιγαντώνουν τον Ολυμπιακό μας. Κάθε μέρα που περνάει, ολοένα και πιο πολύ. Να θυμόμαστε τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα στο ποδόσφαιρο, τις απίστευτες ευρωπαϊκές νίκες, όλες τις υπέροχες προκρίσεις και αξέχαστες βραδιές. Να θυμόμαστε το #μεχριτελους και όλα τα γλέντια στον Παναθηναϊκό, που ζούμε έκτοτε. Να θυμόμαστε πως μπήκαμε στη νέα εποχή, με μια υπέροχη ομάδα, που διεκδικεί του Βελιγράδι. Να θυμόμαστε ΟΛΕΣ τις ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ κούπες στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό, να θυμόμαστε κάθε ευρωπαϊκό τίτλο, όλα αυτά τα χρόνια! Να θυμόμαστε το back to back…
Ολυμπιακή «ανάσταση» αδιάκοπη και συνεχιζόμενη! Αυτά που ζούμε εμείς στον Ολυμπιακό, οι άλλοι μπορούν μονάχα να τα ονειρευτούν… Να τα θέλουν. Εμείς τα έχουμε. Τα ζούμε… Και, όπως φαίνεται, ακόμη δεν έχουμε ζήσει τίποτα…