Δύσκολη περίοδος, αν είσαι καταδικασμένος συκοφάντης. Κακή περίοδος, αν είσαι πιόνι της «εξυγίανσης» και τσιράκι του συστήματος που διαλύει με… μεράκι σχεδόν, το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν είσαι απολειφάδι του φάρου και σου λείπει το 200-0 στην Α1 για να σηκώνουν τα αγαπημένα σου παιδιά τους πέτσινους τίτλους, που κρίνονταν στα γραφεία του ΟΑΚΑ και όχι στα παρκέ.
Έχει χάσει και ο Λαλάκης την μπάλα. Με όλα όσα γίνονται, δεν ξέρει που να πρωτοστρέψει την προσοχή του. Δεν ξέρει τι να πρωτογράψει… Να στηρίξει Λουτσέσκου; Να αποθεώσει Γιοβάνοβιτς; Να βάλει πλάτη σε Αλμέιδα; Να ψάξει κάνα ψέμα, να πλήξει τον Ολυμπιακό; Να καλμάρει τους ομοϊδεάτες του για το μπάσκετ και να ανακαλύψει κάνα παραμύθι για τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού…; Ζόρια…
Τους καταλαβαίνουμε, τους Λαλάκηδες αυτού του τόπου. Έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Είδαν τον Ολυμπιακό να μπαίνει φορτσάτος για τον τίτλο στη Stoiximan Super League και τις ομάδες τους να… τρέμουν. Βλέπουν τον μπασκετικό Ολυμπιακό να προελαύνει. Τον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό αγκαλιά με άλλον ένα ευρωπαϊκό τίτλο… Δύσκολα τα πράγματα. Που να πρωτορίξουν χολή και δηλητήριο;
Θα μας πουν εμάς για τα ιδανικά του Ολυμπιακού; Θα μας πουν για τα ιδεώδη του ΘΡΥΛΟΥ; Θα πιάσουν στο στόμα τους τους Ανδριανόπουλους, τον Καμπέρο και τους άλλους ΤΙΤΑΝΕΣ; Ε, όχι!
Δεν τον φτάνουν σε μέγεθος ούτε σε 100 ζωές οι ομάδες που αγαπά ο πρώην πρασινοφρουρός ή που τον πληρώνουν. Θα μας μάθει εκείνος τα ιδανικά του Ολυμπιακού; Κάπου ώπα, έτσι;