Νομίζουν ότι όλοι γίνονται σαν και δαύτους, όταν βλέπουν Ολυμπιακό
Όταν έχει περάσει στο dna σου το… μίσος, είναι λογικό να το βλέπεις και να το οραματίζεσαι παντού. Για την προπαγάνδα και τα… παπαγαλάκια της, υπήρξαν άνθρωποι χθες, Έλληνες, οι οποίοι… στενοχωρήθηκαν, με το 1-1 της Εθνικής στην Ισπανία. Υπήρξαν άνθρωποι, οι οποίοι τα έβαψαν μαύρα, γιατί οι Έλληνες κατάφεραν και πήραν αποτέλεσμα σημαντικό, στην έδρα των «φούριας ρόχας» και μπήκαν με το δεξί, στη διαδικασία προκριματικών. Δεν τους κατηγορούμε, που σκέφτονται έτσι.
Νομίζουν, προφανώς, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι σαν και… δαύτους, όταν κάθονται να δουν Ολυμπιακό. Έτσι έχουν συνηθίσει, με οδηγό το μίσος και την εμπάθεια, έτσι νομίζουν ότι κάνουν και άπαντες γύρω τους. Όταν κάποιος δεν αρέσκεται σε κάτι και το λέει, ευθαρσώς (ασχέτως αν έχει δίκιο ή άδικο), στο μυαλό της προπαγάνδας σημαίνει, αυτομάτως, ότι εύχονται να… χάσει. Τους έχουμε νέα. Μπορείς να μη συμφωνείς με κάτι και να το κριτικάρεις, αλλά και να χαίρεσαι, με τις επιτυχίες του. Είτε αυτό είναι η εθνική, είτε αυτό είναι μία αντίπαλη, της δικής σου, ομάδα, στην Ευρώπη, είτε οτιδήποτε άλλο.
Αυτό, να ενημερώσουμε την αγαπητή προπαγάνδα, λέγεται «υγεία». Το να μη συμφωνεί κανείς, με ανορθογραφίες και να τις αναδεικνύει, δεν σημαίνει ότι χαίρεται κιόλας, όταν αυτό που κριτικάρει, χάνει, ή (ακόμα χειρότερα)… λυπάται, όταν εκείνο πετυχαίνει κάτι καλό.
Σκεφτείτε, με αυτή τη νοοτροπία που επιδεικνύει η προπαγάνδα, τι λύπη θα πέφτει, κάθε φορά που ο Ολυμπιακός κάνει και το παραμικρό καλό. Βάζει ένα γκολ, νικάει, παίρνει ένα τρίποντο, παίρνει μια πρόκριση, σηκώνει μια κούπα… Θα πέφτουν… τέζα, οι προπαγανδιστές.