Η αποστολή ορισμένων στον χώρο των ΜΜΕ είναι ξεκάθαρη και σαφής. Γι’ αυτό φέρουν και το προσωνύμιο «εξυγιαντές». Κάθε τι που έχει να κάνει με την «εξυγίανση», φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού, προωθείται, προστατεύεται και στηρίζεται. Με κάθε τρόπο. Με ελάχιστη κριτική και με πολλή δόση… «αντικειμενικότητας» (προφανώς αστειευόμαστε…), προσεγγίζονται οι υποθέσεις γύρω από τα πεπραγμένα της «εξυγίανσης», κάθε λογής.
Όταν το κρέας βαφτιζόταν ψάρι, ας πούμε, στην αρχή της χρονιάς, όταν μας έλεγαν ότι ο επενδυτής φτιάχνει την καλύτερη ομάδα… όλων των εποχών, του σύμπαντος και της οικουμένης, όταν οι τεχνικοί διευθυντές που έπαιρναν, ο ένας μετά τον άλλο, την… άγουσα, έκαναν… «μεταγραφάρες» και έφερναν… «παικταράδες», δεν φαντάζονταν τι θα επακολουθούσε; Δεν ήξεραν ότι θα τα έβρισκαν μπροστά τους; Δεν ήξεραν ότι θα έρχονταν μέρες, κατά τις οποίες ο κόσμος, ο οποίος ξέρει, κρίνει και κατανοεί, θα έλεγε «μα, καλά, τι μας έγραφαν αυτοί;»…
Και τώρα… φταίει η τύχη. Αυτή η κουφ@λ@... Όχι ο ανύπαρκτος σχεδιασμός, όχι το ρόστερ-κωμωδία, όχι η επαναπρόσληψη προπονητή χωρίς ιδιαίτερη επιρροή, στην ομάδα, όχι η… κουφ@λ@ η επένδυση που… δεν έγινε ποτέ. Όχι. Φταίε η… γκαντεμιά. Φταεί η… τύχη. Φταίει το πλασέ που δεν μπήκε στο… 93’. Ας πηγαίνει, ρε παιδί μου, από γκέλα, σε γκέλα. Ας πηγαίνει από… «φάπα», σε «φάπα». Το… γήπεδο να ‘ν καλά και όλα… μια χαρά! Κουφ@λ@ επένδυση…
Που χάθηκαν, ρε παιδιά, οι… ευαίσθητοι; Δεν… θίχθηκε κανείς από τους χαρακτηρισμούς αλάνας, του κόουτς Ηλία; Είπαμε, μόνο ο Ολυμπιακός δεν επιτρέπεται να φωνάζει, ε;