Κορονοϊός: Κι εμείς από χωριά είμαστε, δεν είμαστε ΜΑΛΑΚΕΣ που ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ!
Ώρες-ώρες είναι να απορείς με τον Έλληνα. Μπορείς να τον δεις ευαίσθητο. Να τρέξει για να μαζέψει χρήματα για έναν συμπατριώτη του που πρέπει να πάει στο εξωτερικό. Συγκινητική π.χ. η εικόνα στον Παναγιώτη-Ραφαήλ, να δώσουν το δικαίωμα σε αυτό το παιδί να πιστέψει στο όνειρό του, στην οικογένειά του. Όπως έπρεπε. Γιατί ο Έλληνας θέλει να βοηθήσει, να συμπαρασταθεί. Το έκανε και στο Μάτι, όταν συνάνθρωποί του «έφυγαν» τόσο άδικα από τη ζωή. Προσπάθησε να βοηθήσει, να συνδράμει οικονομικά.
Τώρα, ο εχθρός είναι αόρατος και λέγεται κορονοϊός. Είναι να απορείς, όμως, με τον Έλληνα. Λες και δεν μπορείς να του βάλεις… σύνορα. Να τον πείσεις να κάνει το αυτονόητο. Φωνάζει η Κυβέρνηση, φωνάζουν όλοι. ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ είναι το μήνυμα που περνάει. Τηλεόραση ανοίγεις να δεις και δίπλα από τα λογότυπα των καναλιών υπάρχει το ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ.
Παρασκευή πρωί, οι Ελληναράδες έτρεχαν στα λιμάνια. Να πάρουν τα πλοία να φύγουν.
Παρασκευή μεσημέρι, οι Ελληναράδες έτρεχαν στην Εθνική οδό. Να περάσουν τα διόδια, να τρέξουν να πάνε στα χωριά τους.
Ναι, γιατί να μείνει ο παππούς 85 χρονών χωρίς κορονοϊό; Να μην του δώσουν τη γεύση; Θα γυρίσουν σε μία εβδομάδα, ο παππούς θα νιώσει πόνο, βήχα, θα ανεβάσει πυρετό. Στο τέλος θα τρέχει στο νοσοκομείο. Δεν θα υπάρχει κρεβάτι στην εντατική και αν θα καταλήξει, θα κλαίει και ο Ελληναράς που έτρεξε να πάει στο χωριό.
Τι έχετε πάθει ρε; Πάτε με τα καλά σας; Και εμείς από χωριά είμαστε. Όλοι έχουμε ένα χωριό. Δεν κάνουμε έτσι, σημασία έχει να πάμε αργότερα. Θα το γράψουμε απλά και όμορφα, μπας και το καταλάβετε. Θα σας πέσει ο κώλος αν πάτε τα Χριστούγεννα στα χωριά σας;
Δηλαδή τι νομίζετε; Η Κυβέρνηση γιατί φωνάζει ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ; Ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Ο εχθρός έρχεται, δεν το νιώθετε; Ή μήπως πιστεύετε ότι αυτά είναι μόνο τα κρούσματα; Αυτά είναι τα επιβεβαιωμένα κρούσματα. Περισσότεροι έχουν ταλαιπωρηθεί από τον κορονοϊό και πολλοί δεν το έχουν καταλάβει.
Δέκατα κάνει κάποιος και πηγαίνει στο σπίτι του. Οφείλει να κλειστεί εκεί. Αν τρέχει στην αλάνα, πηγαίνει με το φρέντο εσπρέσο και το φραπεδάκι του στο πάρκο, την έκαναν πολλοί. Ο ιός μεταδίδεται και τα κρούσματα αυξάνονται.
Περισσότερος κόσμος κινδυνεύει. Τρέξατε να πάτε στα χωριά σας. Να δεχθούμε ότι κάποιοι πήγαν για να απομονωθούν. Να μας πείσουν, εντάξει. Οι περισσότεροι, όμως, έτρεξαν για βόλτα αμέσως. Να δουν τη θεία τους που είναι 78 χρονών. Να μην νιώσει και αυτή τον κορονοϊό που μπορεί να φέρει το 15χρονο παιδί και να μην το γνωρίζει;
Συνέλθετε. Μη φέρεστε σα μωρά παιδιά. Κάποιοι είστε απόφοιτοι πανεπιστημίων, άνθρωποι με κατάρτιση υποτίθεται. Φορτώνετε τέσσερις βαλίτσες και πάτε. Δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι θα χρειαστεί μια μεγάλη προσπάθεια από όλους μας αυτές τις ημέρες; Έστω και αν χρειαστεί και ένα μήνα. Και δεύτερο μήνα; Δεν θέλετε Οκτώβρη, Νοέμβρη, Δεκέμβρη, να είμαστε ξανά στο Καραϊσκάκη, στο ΣΕΦ, στο Ρέντη. Να συζητάμε και να βλέπουμε την καψούρα μας; Τον Ολυμπιακό μας;
Σοβαρευτείτε και αποφασίστε τι θέλετε. Θα πάρετε κόσμο στο λαιμό σας; Θα… γεμίσετε με κορονοϊό όλη την Ελλάδα; Όλους, μικρούς και μεγάλους; Εικόνες από την Ιταλία έχετε δει; Έχετε συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει;
Κουνήστε τα κεφάλια σας. Ταρακουνήστε τα. Σώστε συνανθρώπους μας. Το θείο σας, τον παππού σας, τη γιαγιά σας, τη θεία σας. Τον ξάδερφό σας που έχει διαβήτη, υπέρταση, προσέξτε.
Κι εμείς από χωριά είμαστε, δεν είμαστε ΜΑΛΑΚΕΣ που καθόμαστε εδώ!