Δεδομένα θα τα βρουν...
Δεδομένα θα τα βρουν αν κάτσουν στο ίδιο τραπέζι...
Η άποψή μου για τον Ερνέστο Βαλβέρδε, όχι τόσο ως προπονητή, αλλά ως άνθρωπο, προσωπικότητα και χαρακτήρα, είναι η καλύτερη. Είναι ένας πολύ ικανός άνθρωπος, με μειονεκτήματα ως προπονητής, αλλά με όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεται ένας άνδρας, για να μπορέσει να πετύχει, να ξεχωρίσει. Ένας από τους λόγους που ο Βαλβέρδε έχει πετύχει στον Ολυμπιακό και έχει καταφέρει να αφήσει το στίγμα του στην ομάδα, είναι επειδή αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ευθύνης που έχει αναλάβει. Αλλά και επειδή έχει τον κοινό νου να δέχεται (και να αποδέχεται), ότι ο Ολυμπιακός είναι πάνω από τις δικές του βλέψεις και πάνω από την όρεξη του κάθε ποδοσφαιριστή, που θεωρεί ότι πρέπει να πάρει περισσότερα λεφτά ή ότι πρέπει να πάρει μεταγραφή στη... Ρεάλ Μαδρίτης. Εάν υπάρχει κάτι που μου αρέσει από τον συγκεκριμένο άνθρωπο είναι αυτό. Ότι καταλαβαίνει πού βρίσκεται και ότι δεν ονειροβατεί.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Βαλβέρδε σέβεται απεριόριστα τα λεφτά που παίρνει στον Ολυμπιακό. Σέβεται τη συνεργασία που έχει με τον Βαγγέλη Μαρινάκη και για αυτόν τον λόγο ποτέ μέχρι στιγμής δεν έχει ρίξει έστω μία «μπηχτή» για τον πρόεδρο του Θρύλου. Δεν έχει κανέναν λόγο, άλλωστε... Πού αλλού θα βρει έναν πρόεδρο-ιδιοκτήτη που να τον εμπιστεύεται τόσο πολύ και να του δώσει εν λευκώ την ομάδα; Στη θητεία του στη Βιγιαρεάλ έζησε από πρώτο χέρι πώς είναι να βρίσκεσαι στο περιθώριο από τη διοίκηση, με τον Φερνάντο Ρόιγκ να τον διώχνει μεσούσης της περιόδου. Παρότι ακόμη και οι παίκτες του διατράνωναν ότι έκανε σπουδαία δουλειά, που όμως δεν δικαιωνόταν από τα αποτελέσματα.
Επειδή ξέφυγα, όμως, επανέρχομαι στο θέμα της αντίληψης και του σεβασμού. Κανενός φυσικού προσώπου που βρίσκεται στον Ολυμπιακό δεν είναι σημαντικότερο το παρόν ή το μέλλον από αυτό της ομάδας. Πάνω από τον καθένα είναι ο Ολυμπιακός και η κατάκτηση όλων των στόχων που έχουν τεθεί. Ο Βαλβέρδε το έχει αντιληφθεί και με αυτό το πράγμα στο μυαλό του πορεύεται. Και για αυτό μού έδωσε την εντύπωση ότι είναι έτοιμος να μείνει στον Θρύλο. Τον είδα πιο άνετο από ποτέ. Εξάλλου, όταν ο ίδιος δηλώνει ότι «είναι κάτι που αφορά εμένα και τον πρόεδρο», είναι σαν να λέει ότι «λογικά, θα μείνω». Γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Μαρινάκη και να μην του πει «ναι». Και από τη στιγμή που σημειώνει ότι το θέμα αφορά αποκλειστικά αυτούς τους δύο (και κανέναν ατζέντη τύπου Ιμπάνιεθ), τότε είναι προφανές ότι είναι θετικός. Τουλάχιστον εγώ έτσι το καταλαβαίνω.
Μου τη δίνει πολύ άσχημα που ορισμένοι το παίζουν μωρές παρθένες και εμφανίζονται θιγμένοι και... νευριασμένοι. Είναι φοβερό να συμβαίνει κάτι τέτοιο και οι ίδιοι να προσπαθούν να σε βγάλουν ψεύτη, ενώ έχουν χεσμένη τη φωλιά τους. Δεν πειράζει, το καλοκαίρι είναι κοντά. Και τότε θα καλοπεράσουμε.
ΥΓ.1: Το ότι κάποια πράγματα δεν λέγονται ή γράφονται, δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως αδυναμία από κανέναν. Οι εποχές είναι περίεργες και η ψυχολογία παίζει παιχνίδια. Για αυτό, ας αφήσουν κάποιοι τις μαλακίες και ας επικεντρωθούν στη δουλειά τους.
ΥΓ.2: Άκου «πυρ και μανία»... Γελάει ο κόσμος, που λέει και ο Βερβελές.
ΥΓ.3: Δεν σέβεται καν ότι ήταν ο «πρώτος». Και τώρα εκθέτει και παίζει παιχνίδια στην πλάτη του ανθρώπου που τον μάζεψε... Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά...
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 02/03/2012)