Τα κοχόνες του «Κάνιο» και τα αρχ... του Κάρολ!

Σάββατο, 25 Φεβρουαρίου 2012 - 20:27

Βλέποντας με πιο καθαρό μυαλό τι συνέβη το βράδυ της Πέμπτης στο «Γ. Καραϊσκάκης», δεν μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος από όσα έγιναν * Ρόι, Αριέλ και στόπερ τα είχαν μεγάλα τα... κέφια

Οι παλαιότεροι οπαδοί του Ολυμπιακού που έχουν δει μυθικές ομάδες του Θρύλου 40 και 50 χρόνια πιο πίσω, ισχυρίζονται ότι δεν θυμούνται να έχουν αντικρίσει κάτι παρόμοιο. Αυτό που έκανε ο Ρόι Κάρολ δεν συνάδει με την εποχή του άκρατου επαγγελματισμού, του ζελέ και της λεζάντας. Ο Βορειοϊρλανδός γκολκίπερ του Θρύλου θύμισε κάτι από χαμένες εποχές. Αυτές που μας περιγράφουν οι παππούδες μας. Τότε, που οι παίκτες έπαιζαν για τη φανέλα, την ιδέα, τον συμπαίκτη, τον κόσμο και όχι για τα εκατομμύρια, τα ακριβά αυτοκίνητα και το ποιος θα βγάλει την πιο εντυπωσιακή γκόμενα. Στο σήμερα, όποιος βάζει σε κίνδυνο τη σωματική του ακεραιότητα, για το καλό της ομάδας, είναι μαλάκας. Ε, μακάρι να είχαμε καμιά εικοσαριά τέτοιους «μαλάκες». Για να θυμηθούμε την ουσία αυτού που βλέπουμε και να θυμηθούμε ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι για άντρες και όχι για «ράφτρες».

Πέραν του Κάρολ, πάντως, είναι μεγάλη υπόθεση για τον φετινό Ολυμπιακό το γεγονός ότι έχει μπόλικη δόση «τεστοστερόνης» στις τάξεις του. Εχει παιδιά με μεγάλα... καρύδια. Παίκτες που δεν «μασάνε». Oπως ο Αβραάμ. Αυτός, που «έβριζε» τον Γιάχο στην Τούμπα, επειδή δεν τον άφηνε να παίξει, παρότι είχε γεμίσει με αίματα η μούρη του από το ορθάνοιχτο φρύδι του. Αυτό το «άσε με να παίξω ρε...», είναι το ίδιο ανατριχιαστικό και αντρικό όπως και το προχθεσινό εξωγήινο σόου του Κάρολ. Κατά μία άποψη, άλλωστε, ο πόνος είναι απόδειξη... ζωής.

Το πιο ωραίο αναφορικά με το πώς έπαιξε ο Ολυμπιακός, πάντως, το είπε ο Αριέλ Ιμπαγάσα, αποχωρώντας από το «Γ. Καραϊσκάκης». Για την ακρίβεια, είπε μόνο «κοχόνες». Τι σημαίνει αυτό; Αρχίδια... Μία λέξη (ή καλύτερα... έννοια) που εξηγεί πολλά από όσα είδαμε προχθές. Και κυρίως εξηγεί γιατί ορισμένοι παίκτες αγωνίστηκαν με τον συγκεκριμένο τρόπο. Oταν τα... πατάς, αυτό γίνεται. Και για αυτό πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να πάει μακριά. Γιατί δεν ξέρω εάν υπάρχουν πολλές ομάδες που να τα έχουν τόσο μεγάλα. Τα κέφια...

ΥΓ.1: Καλή ομάδα είναι η Μέταλιστ. Πολύ καλή και με ορισμένους εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές. Αλλά ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος. Και πολύ πιο μεγάλο μέγεθος.

ΥΓ.2: Μέσα στη συνολική παραζάλη του και χωμένος μέσα στο γραφείο-τρύπα που του έχουμε δώσει, ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος, το καλό μας το παιδί από την Ιθάκη, εμπνεύστηκε μία μεγάλη ατάκα. «Αυτά που δεν έπιανε ο υγιής Κοστάντσο, τα έπιανε ο κουτσός Κάρολ», είπε σε μία στιγμιαία έκρηξη ειλικρίνειας και μελαγχολίας για τον αξεπέραστο Φράνκο...

ΑΣ ΤΟ ΧΑΡΕΙ Ο ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ...

Στις σελίδες του ρεπορτάζ θα διαβάσετε περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε ειδική μνεία στο ποιος επέλεξε τον Ρόι Κάρολ στον Ολυμπιακό. Αποτελεί 100% επιλογή του Βαγγέλη Μαρινάκη. Είναι γνωστό ότι ο Βαλβέρδε είχε άλλες προτεραιότητες για τη συγκεκριμένη θέση. Αλλά ο πρόεδρος του Θρύλου το πήρε πάνω του. Και δικαιώθηκε. Είναι από τις φορές που πρέπει να αποδίδονται τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.

ΥΓ. Συνεχίζει ακάθεκτος ο Καραπαπάς. Από την ημέρα που ανέλαβε επίσημα τη διεύθυνση επικοινωνίας της ΠΑΕ, ο Θρύλος πάει τρένο. Με 7 σερί νίκες και 15-0 γκολ, παρακαλώ...

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 25/02/2012)