Πρώτης τάξεως ευκαιρία αντεπίθεσης
Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύω ακράδαντα ότι αν ο Ολυμπιακός πάει στο ΟΑΚΑ με διαφορά τριών ή λιγότερων βαθμών από τον Παναθηναϊκό, τότε δεν υπάρχει καμία περίπτωση να χαθεί το πρωτάθλημα. Μετά τη χθεσινή γκέλα των «πράσινων» στη Λιβαδειά και την επιβεβαίωση της παροιμίας «δεν είναι κάθε μέρα του Αη Γιαννιού», είμαι πεπεισμένος ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα εξαιρετικά μικρών δυνατοτήτων και αυτό αργά ή γρήγορα θα φαινόταν. Φάνηκε χθες.
Τώρα όμως δεν κοιτάζουμε τι κάνουν οι απέναντι. Πλέον, το ζητούμενο είναι να μπορέσει ο Ολυμπιακός να πάρει το τρίποντο κόντρα στον ΠΑΟΚ, να φύγει από την Τούμπα με ένα περιφανές «διπλό» και να αρχίσει την ασφυκτική πίεση. Εκ των προτέρων, το σημερινό ματς ήταν ζωής ή θανάτου, do or die για τον Ολυμπιακό. Τώρα όμως υπάρχουν περισσότερα σημάδια που δείχνουν ζωή και είναι ακόμη μεγαλύτερη η ευθύνη για τους παίκτες και τον προπονητή.
Οι ίδιοι ζητούσαν και εύχονταν βαθμολογική απώλεια του ΠΑΟ. Ήρθε. Τώρα θα πρέπει να δείξουν ότι δεν περιμένουν να τους κάνουν άλλοι τις δουλειές τους. Δουλειά ποδοσφαιριστών και Βαλβέρδε είναι να νικούν τα δικά τους παιχνίδια και στη συνέχεια να ασχολούνται με το τι κάνει η οποιαδήποτε άλλη ομάδα.
Όποιος έχει το μυαλό του στη... Λιβαδειά και δεν έχει αντιληφθεί ότι τώρα υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη πίεση για τη νίκη επί του ΠΑΟΚ, τότε να σηκώσει το χέρι του και να πει «δεν μπορώ, κάθομαι στον πάγκο». Εξάλλου, είναι προφανές ότι ο ΠΑΟΚ δεν θα αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό όπως τον Παναθηναϊκό. Παίκτες και κόσμος των Θεσσαλονικέων θα κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τον Θρύλο να παρελάσει από τον... Λευκό Πύργο και γι’ αυτό άπαντες πρέπει να δώσουν ακόμη περισσότερη ενέργεια και πάθος από αυτήν που... υπολόγιζαν.
ΥΓ.: Αν ήμουν ο Βαλβέρδε, θα τον έβαζα βασικό τον Καζίμ. Ο άνθρωπος που δεν «μασάει» και δεν καταλαβαίνει από τραμπουκισμούς και έδρες φαίνεται με την πρώτη ματιά...
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 05/02/2012)