Η χαμένη και η... καινούρια ευκαιρία!
Μία τεράστια ευκαιρία να αγκαλιάσει την πρόκριση και την πρωτιά κλότσησε χθες ο Ολυμπιακός σε ένα ματς που στράβωσε από πολύ νωρίς. Η ομάδα δέχτηκε γκολ στην πρώτη φάση που η μπάλα μπήκε στην περιοχή, με τον Λεάλι να κάνει λάθος εκτίμηση. Αυτό αποδείχτηκε καταλυτικό για τη μετέπειτα εξέλιξη της αναμέτρησης. Το χειρότερο που έπαθε ο Ολυμπιακός από το γρήγορο γκολ που δέχτηκε ήταν ότι έχασε την ηρεμία του στο παιχνίδι και δεν μπόρεσε να τη βρει ούτε για δέκα λεπτά. Ναι, είχε πάρα πολλές ευκαιρίες η ομάδα για να σκοράρει, είχε δοκάρια, αλλά πολλά τελειώματα δεν είχαν ευτυχή κατάληξη, λόγω της νευρικότητας που είχε κυριεύσει τους ποδοσφαιριστές του Θρύλου.
Είναι ανεπίτρεπτο να σπαταλάει ένα μεγάλο μέρος του πρώτου ημιχρόνου παίζοντας με βαθιές μπαλιές. Οταν την ίδια στιγμή στον αγωνιστικό χώρο υπάρχουν οι Μάριν, Φορτούνης. Τρανό παράδειγμα αυτού ήταν το γεγονός πως όποτε η ομάδα έβαλε κάτω την μπάλα, την έκρυψε και έβγαλε φάσεις. Κι όμως αυτές ήταν ελάχιστες. Για κάποιο λόγο ο Ολυμπιακός προτιμούσε να παίζει με βαθιές μπαλιές προς τον Ιντέγε. Ενας Ιντέγε που ήταν ο μοναδικός που έδωσε πολύ μεγάλες μάχες σε όλο το παιχνίδι, είδε να του ακυρώνεται ένα γκολ ως οφσάιντ και να κερδίζει πολλές χαμένες μπαλιές.
Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν σε κακή βραδιά τους κεντρικούς χαφ, Μιλιβόγεβιτς, Καμπιάσο, όμως πόσες αντοχές να έχουν και αυτοί όταν είχαν παίξει βασικοί και στη Λάρισα; Δεν θέλω καν να αναλύσω την παρουσία των δύο ακραίων μπακ. Δεν μπορώ να βρω πραγματικά ποιος είναι χειρότερος από τον άλλον. Κι όμως, ο Ολυμπιακός παρ’ όλα αυτά θα μπορούσε να έχει πάρει το παιχνίδι και είναι αμαρτία που χάνει ένα ματς από μία ομάδα που ήταν για τρία γκολ. Θα επιμείνω, όμως, ότι το πιο άσχημο για τον Ολυμπιακό είναι πως δεν μπόρεσε ούτε για μία στιγμή να βρει την ηρεμία του και σε αυτό, αλλά και σε άλλα πολλά έχει μεγάλη ευθύνη ο προπονητής.
ΥΓ.: Θεωρώ πολύ άδικη την αντίδραση του κόσμου προς το πρόσωπο του Ντα Κόστα. Δεν υποστηρίζω ότι είναι κάτι το φοβερό, όμως χθες αναγκαζόταν να παίξει και για τον Ντε λα Μπέγια και για τον Μποτία, ο οποίος ήταν σε κάκιστη βραδιά.
ΥΓ.2: Για να είμαστε σωστοί, όμως, ο Ολυμπιακός έχασε τεράστιες ευκαιρίες και η μπάλα δεν του έκανε το χατίρι ούτε για μία στιγμή.
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 30/09/2016)