Η αλήθεια και η λύση!
Να γράψουμε δύο-τρεις κουβέντες που πραγματικά έχουν νόημα.
Ένα: Η φετινή χρονιά είναι δύσκολη. Είχε φανεί από το καλοκαίρι. Μην επαναλαμβανόμαστε για το πώς και το γιατί...
Δύο: Η ομάδα έχει αγωνιστικά προβλήματα. Σοβαρά. Που δεν είναι εύκολο να τακτοποιηθούν από τη μία εβδομάδα στην άλλη. Χρειάζονται χρόνο, δουλειά και καλά αποτελέσματα...
Τρία: Ενας δρόμος υπάρχει για το καλό της ομάδας - η συμπαράσταση. Η στήριξη στις στραβές. Η ενθάρρυνση των παικτών και του προπονητή κι όχι ο μηδενισμός τους. Η επιλογή αυτή είναι μονόδρομος.
Ο «ΓΑΥΡΟΣ» δεν κρύβεται. Ούτε… εμείς εδώ, ούτε οι ΓΑΥΡΟΙ γενικά κρύβονται!
Ξέρουμε τα θέματα της ομάδας. Και τα καταγράφουμε. Βλέπουμε ότι…
- Εχουμε χάσει τρία παιχνίδια. Και τα τρία με γκολ στα τελευταία λεπτά!!! Ενα στο Ισραήλ στο 80’, ένα εδώ με την Αρούκα στο 80’ (άλλο που το γυρίσαμε στην παράταση) και ένα στη Λάρισα στο 92’. Αυτό κάτι λέει, πάντως όχι καλό, απ’ όποια πλευρά κι αν το πάρει κανείς. Από αντοχές-δυνάμεις, από νοοτροπία-ψυχολογία, απ’ όπου κι αν το πιάσεις.
- Από τα οκτώ παιχνίδια, σε Ευρώπη και πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός έχει βάλει γκολ σε μόνο ένα β’ ημίχρονο, βγάζοντας πάντα το εύκολο ματσάκι με τη Βέροια στο Καραϊσκάκη!!! Με τον Ηρακλή, όπου μάλιστα το πρώτο γκολ ήταν ένα τυχαίο πέναλτι κι όχι προϊόν φάσης. Κι αυτό επίσης κάτι λέει, επίσης όχι καλό, αν το συνδυάσετε με το πρώτο συμπέρασμα.
- Είμαστε στο χειρότερο επίπεδο στις στημένες φάσεις. Τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε τον Ολυμπιακό να μην απειλεί από κόρνερ και φάουλ και δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε τον Ολυμπιακό να απειλείται από κόρνερ, φάουλ κι αράουτ! Προχθές, σε κάθε στημένο ήταν αμαρκάριστος παίκτης της Λάρισας και έπαιρνε κεφαλιά ή σούταρε. Εκ τύχης δεν φάγαμε νωρίτερα γκολ.
- Η ομάδα είναι πολύ δύσκολη στο να κάνει γκολ: 0-0 και 0-1 με Χάποελ, 0-1 με Αρούκα στο 90λεπτο της ρεβάνς, 0-1 στη Λάρισα. Τέσσερα 90λεπτα χωρίς γκολ!!! Κι όταν σκοράρει, το κάνει με το σταγονόμετρο: 1-0 στην Αρούκα, 1-0 στη Γιανγκ Μπόις, 2-1 στον Ηρακλή (το ένα με πέναλτι). Το 6-1 επί της Βέροιας είναι η εξαίρεση, που απλώς επιβεβαιώνει τον κανόνα.
- Αλλά η ομάδα είναι πολύ δύσκολη και στο να κρατήσει το μηδέν: μόνο στα τρία από τα οκτώ παιχνίδια της (τα τρία ευρωπαϊκά!). Στο πρωτάθλημα έχει δεχθεί από ένα γκολ και στις τρεις πρώτες αγωνιστικές! Και, προσέξτε: με τον γκολκίπερ Καπίνο να είναι και πολύ καλός ως τώρα - ακόμη και τον Λεάλι, όταν έπαιξε σε ένα ματς.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν και στοιχειοθετημένο ότι υπάρχουν αγωνιστικά θέματα, σοβαρά, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Αμυντικά δεν υπάρχει καμία ασφάλεια παρά μόνο από τον τερματοφύλακα! Και επιθετικά ψάχνουμε τα γκολ από τον Ιντέγε και από καμία μαγκιά του Τσόρι ή του Καμπιάσο. Κι άντε να βοηθήσει λίγο κι ο Σεμπά, που τον βάζουμε κι αριστερό μπακ, ελλείψει άλλου - και τον βρίζουμε κι από πάνω! Εχει ουσιαστικά χαθεί μέχρι στιγμής το μεγαλύτερο περσινό επιθετικό όπλο, ο Φορτούνης. Οπως και το Νο 2 περσινό επιθετικό όπλο, ο Πάρντο!
Πάμε παρακάτω, όμως. Τι κάνουμε τώρα. Εμείς. Γιατί η ομάδα δεν έχει άλλον δρόμο από το να δουλέψει καλύτερα και περισσότερο. Να λιγοστέψουν τα λάθη τους προπονητής και παίκτες. Να είναι πιο διαβασμένος και με καλύτερες ιδέες ο μεν, και να είναι πιο αποφασιστικοί μέσα στα παιχνίδια οι δε. Αμα είναι να πηδάνε την μπάλα και να μην μπορούν να πάρουν μία κόντρα, όπως έγινε στη Λάρισα, τότε να μην ασχολούμαστε!
Επιτρέψτε μου να καταθέσω τη γνώμη μου:
- Αλλη λύση δεν υπάρχει για τους πιστούς φίλους του Ολυμπιακού, παρά η στήριξη της ομάδας, σε μια πραγματικά δύσκολη σεζόν, την πιο δύσκολη εδώ και χρόνια. Ηταν αναμενόμενα δύσκολη με τέτοιον πόλεμο που δέχεται πανταχόθεν ο σύλλογος. Εγινε δύσκολη κι από τον ίδιο τον Ολυμπιακό με όσα έγιναν και δεν έγιναν μέσα στο καλοκαίρι. Και γίνεται τώρα ακόμη πιο δύσκολη από την ίδια την ομάδα με εμφανίσεις όπως στο Καυτανζόγλειο και στη Λάρισα. Ας μην την κάνουμε τη σεζόν ακόμη πιο δύσκολη και εμείς…
- Κακά τα ψέματα, ούτε για τον προπονητή είναι εύκολο να φτιάξει μια ομάδα ερχόμενος μέσα Αυγούστου και κάνοντας εφτά μεταγραφές τέλη Αυγούστου, ούτε για τους παίκτες είναι εύκολο να ξεκινάνε με τον Μάρκο Σίλβα, να έχουν ενάμιση μήνα τον Βίκτορ Σάντσεθ και άλλον ενάμιση μήνα τον Πάουλο Μπέντο! Μην κοροϊδευόμαστε, δεν γίνονται όλα με αυτόματο τρόπο στο ποδόσφαιρο. Χρειάζεται χρόνος.
- Κριτική κάνουμε όλοι. Με ένα, δύο, τρία, τέσσερα συγκεκριμένα πράγματα που βλέπουμε. Αυτό που δεν έχει νόημα είναι η απαξίωση. Ο κόσμος πρέπει να είναι δίπλα κι όχι απέναντι. Αν η ομάδα ήταν στρωμένη, δεμένη κι αν ρόλαρε, δεν θα είχε ανάγκη το χειροκρότημα και την ενθάρρυνση. Θα τα «προκαλούσε» με τις εμφανίσεις της. Τώρα που τη βλέπουμε να ψάχνεται για να σταθεί στα πόδια της είναι το ζητούμενο να βοηθηθεί και να μην την πάρει από κάτω στις δύσκολες στιγμές των αγώνων της με ΑΠΟΕΛ κι ΑΕΚ - γιατί και τα δύο παιχνίδια, πιστέψτε με, θα έχουν και δύσκολες στιγμές.
- Και στο κάτω κάτω πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε καλύτερα και τις ήττες. Ολοι. Και η διοίκηση, αλλά και οι φίλαθλοι και οι δημοσιογράφοι. Εδώ πέρα υπάρχει επιλογή: είτε αποδοκιμάζεις προπονητή και παίκτες και τους πας ακόμη πιο κάτω, είτε είσαι κοντά τους και τους προτρέπεις να προσπαθήσουν για το παραπάνω. Συμβόλαια με τις νίκες δεν έχει κανένας. Το εύκολο είναι να τα κάνουμε όλα…, ας μην γράψω τη λέξη. Με στόχο τι; Να γίνει η ομάδα άνω-κάτω από τον Σεπτέμβρη; Η σεζόν έχει πολύ δρόμο. Τώρα ξεκίνησε το πρωτάθλημα και βλέπουμε και τι… ομαδάρες έχουν κι οι άλλοι, να μην μπορούν να βάλουν ένα γκολ σε Ηρακλή, Παναιτωλικό και Ξάνθη…
- Να πάρουμε στο κυνήγι τους παίκτες Σεπτέμβρη μήνα; Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο διώξαμε τόσους! Και να διώξουμε και τον Μπέντο και να το κάνουμε δεδομένο ότι κάθε δίμηνο θα αλλάζουμε και προπονητή; Τον Αύγουστο η διοίκηση είχε αποφασίσει να φέρει τον Ουζουνίδη, για πιο γρήγορη προσαρμογή της ομάδας. Ο περισσότερος κόσμος αντέδρασε, έτσι δεν είναι; Ηρθε ένας ξένος προπονητής με βιογραφικό κι όχι της πλάκας. Μαθαίνει την ομάδα, κάνει λάθη, μερικά ανεξήγητα όπως προχθές, αλλά η λογική λέει ότι θα τα καταλάβει και θα τα διορθώσει. Δεν λέω ότι έχει το σούπερ ρόστερ στα χέρια του, αλλά στις περισσότερες θέσεις οι λύσεις είναι πολλές.
- Κάνω ρεπορτάζ Ολυμπιακού 32 χρόνια! Κι αν έμαθα κάτι, είναι ότι αυτός ο σύλλογος είναι περίεργο τρένο: ή θα πηγαίνει στο φουλ και θα τα παίρνει σβάρνα όλα ή δεν θα μπορεί να προχωρήσει και, αντίθετα, θα πηγαίνει προς τα πίσω και προς τα πίσω και προς τα πίσω… Μέσος όρος στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει, φίλοι μου. Τώρα είμαστε 20 χρόνια στο φουλ. Ας προσέξουμε μήπως άθελά μας κι από την αγάπη μας στις νίκες και στις επιτυχίες, που τις ζούμε δύο ολόκληρες δεκαετίες, πρωτοφανές ιστορικά δεν βοηθήσουμε το τρένο να ξεκολλήσει, γιατί αν αρχίζει να πηγαίνει προς τα πίσω, θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 27/09/2016)