Η αρχηγική εμφάνιση και ο ανταγωνισμός
Τι κρατάω εγώ από το χθεσινό παιχνίδι.
Ενα, το εξόφθαλμο: Ο Ολυμπιακός είναι εδώ. Ο επί μία 20ετία εφιάλτης τους είναι πάλι εδώ. Οχι, δεν σκότωσε κανένα θηρίο, αλλά παίζοντας τελευταίος στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος έστειλε με την 6άρα το μήνυμά του. Τους είπε, «πάρτε έξι για αρχή κι εδώ είμαι εγώ». Εδειξε τα δόντια του και μπορεί και οι άλλοι τρεις διεκδικητές να ξεκίνησαν όντως καλά, αλλά και ο Ολυμπιακός υπενθύμισε ότι είναι ο μόνιμος πρωταθλητής Ελλάδας και οφείλουν άπαντες να τον σέβονται.
Δύο, το επίσης ξεκάθαρο: η παρουσία πολλών ποιοτικών παικτών έχει αυξήσει τον ανταγωνισμό και τα αποτελέσματα ήδη τα βλέπουμε. Για παράδειγμα, ο Ιντέγε έχοντας πίσω του τον Καρντόσο, έκανε χατ τρικ, πρώτο του με τα ερυθρόλευκα, και ο Μιλιβόγεβιτς, έχοντας πίσω του τον Ρομαό, μας θύμισε για πρώτη φορά φέτος τον πραγματικό εαυτό του. Αυτό από τη μία. Γιατί από την άλλη, η παρουσία π.χ. του Μάριν σαν «δεκάρι», δείχνει ότι ο Φορτούνης πρέπει να δουλέψει πολύ περισσότερο αν θέλει να κρατήσει τη θέση του στην ενδεκάδα. Οπως και η παρουσία του Ελιουνούσι καταδεικνύει ότι ο Πάρντο αν δεν αποκτήσει διάρκεια στο παιχνίδι του, θα βλέπει πάγκο. Ο Κολομβιανός έχει αξία, πρόλαβε και το έδειξε και χθες αρκετές φορές, αλλά είναι προφανές ότι ο προπονητής ζητάει κι άλλα…
Θα ήθελα μία κουβέντα παραπάνω για τον Μιλιβόγεβιτς. Ο Σέρβος είχε ηγετική παρουσία. Φορούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού και ήταν κι αρχηγός μέσα στο γήπεδο, έτσι όπως πρέπει. Εκανε μία αρχηγική εμφάνιση και ήταν ο ορισμός του σύγχρονου αμυντικού μέσου. Τον έβλεπες να κόβει με τάκλιν, τον έβλεπες να ξεκινάει έξοχες επιθέσεις με 30άρες και 40άρες πάσες, τον έβλεπες να φτιάχνει γκολ και τον έβλεπες και να βάζει γκολ! Ηταν ένας Μιλιβόγεβιτς που μας είχε λείψει. Και ο καλός Μιλιβόγεβιτς είναι ανεκτίμητος για τον Ολυμπιακό.
Να σταθώ και σε κάποια επιμέρους δεδομένα του παιχνιδιού:
Ο Μάριν ήταν μοναδικός σε ρόλο μεσοεπιθετικού στο α’ ημίχρονο. Συνολικός απολογισμός: Είχε τις ασίστ στο 1-0 και στο 2-0, ξεκίνησε το 3-0 και το 5-0, είχε την πάσα στο δοκάρι του Ελιουνούσι, έδωσε άλλο ένα γκολ στον Ιντέγε, που το έχασε, κι από δύο δικά του στημένα βγήκε άλλη μία ευκαιρία του Ιντέγε και ξεκίνησε και το 4-0! Ηταν, λοιπόν, μέσα σε 8 φάσεις για γκολ!!! Κι αυτήν τη στιγμή είναι έτοιμος για καλό παιχνίδι ενός ημιχρόνου…
Ο Σεμπά δεν έχει την ικανότητα των άλλων επιθετικογενών παικτών του Ολυμπιακού, αλλά τρέχει περισσότερο απ’ όλους και ξέρει και κάνει καλά την κίνηση να συγκλίνει από τα αριστερά και να τρυπώνει σε θέση φορ. Ετσι έκανε πάλι χθες το ωραιότατο γκολ, όπως το ίδιο είχε κάνει και στο 1-0 στην Αρούκα.
Ο Ιντέγε δεν μπόρεσε να νικήσει τον αντίπαλο γκολκίπερ σε καμία από τις τρεις πρώτες τελικές του, σε φάσεις γκολ! Με το που έβαλε όμως το πρώτο γκολ έκλεισε το ματς με τέσσερις ακόμη τελικές (συνολικά εφτά), εκ των οποίων στις τρεις σκόραρε!
Ο Φιγκέιρας βγαίνει εκπληκτικά μπροστά, αλλά έχει πολύ μέτρια τελειώματα, είτε σε πάσα είτε σε σουτ -ίσως και να είναι θέμα ψυχολογίας ακόμη. Ενα καλό τελείωμα είχε και έφτιαξε το 6-1! Σημαντικό ότι ασίστ είχε και ο άλλος ακραίος μπακ, ο Ντε λα Μπέγια, που επίσης βγαίνει ωραία μπροστά και μάλιστα κυνηγάει και το γκολ!
Ο Καμπιάσο μπορεί να μην έβγαλε μάτια σε αυτό το ματς, ωστόσο και μόνο που τον έβλεπες να πρεσάρει και να πιέζει ψηλά έως το 90’, αρκεί. Ας σκεφθούμε ότι δεν έπαιξε χθες ούτε λεπτό ο Μαρτίνς, που είχε εντυπωσιάσει και στην παράταση με την Αρούκα και στο τελευταίο φιλικό, με τον Λεβαδειακό, για να καταλάβουμε το βάθος που έχει η ομάδα.
Ο Ελιουνούσι δεν είναι σταρ, αλλά μοιάζει πολύτιμο εργαλείο. Μπορεί ακόμη να μην έχει «λυθεί», αλλά ήδη βλέπεις έναν εξτρέμ που μπαίνει στις φάσεις (γκολ και δοκάρι) και που κάνει ωραίες συνεργασίες με Μάριν, Ιντέγε και Φιγκέιρας.
Ο Καρντόσο θέλει ακόμη χρόνο για να βρει περισσότερες δυνάμεις και χημεία με τους άλλους «ερυθρόλευκους». Εδειξε όμως τι νοοτροπία έχει, όταν στην πρώτη σέντρα που του έκαναν, δεν εκτέλεσε, αλλά πάσαρε στον Ιντέγε.
Οι Μποτία, Ντα Κόστα είχαν καλή βραδιά, όπως και ο Ρέτσος, που βέβαια παίρνει τα μαθήματά του. Οπως στη φάση του γκολ του Καπετάνου, που τον άδειασε…
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 12/09/2016)