Τα άσχημα σε κάνουν ομάδα
Κάθε χρονιά σκεφτόμαστε τι λείπει αυτήν την περίοδο. Τι θα μπορούσε να έχει πάρει ο Ολυμπιακός, τι έχασε, ποιος θα τραβήξει κουπί. Ο καθένας έχει και μία διαφορετική σκέψη.
Οι «ερυθρόλευκοι» αυτές τις μέρες ξέφυγαν εντελώς από το μπασκετικό κομμάτι. Με οποιονδήποτε, εξάλλου, και αν μιλούσες, θα σου έλεγε μία φράση του στυλ «τι παραπάνω να κάνουμε, μετά από όσα ζήσαμε τις τελευταίες ημέρες».
Είναι λογικό ως ένα σημείο αυτό. Είναι άνθρωποι οι παίκτες και όχι ρομπότ. Η ψυχολογία τους έπεσε στο ναδίρ, μετά από την τραγική στιγμή που έπληξε την οικογένεια του Ολυμπιακού. Μαζί, όμως, θα προσπαθήσουν και πάλι να πατήσουν στα πόδια τους.
Οσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, όλη αυτή η ταλαιπωρία σύσφιξε ακόμα περισσότερο τις σχέσεις των παιδιών. Δυστυχώς, όταν μπαίνει στη μέση η λέξη «θάνατος», ο κόσμος έρχεται πιο κοντά και αντιλαμβάνεται εντελώς διαφορετικά τα πράγματα.
Το Μέτσοβο ήταν (χρησιμοποιώ παρελθοντικό χρόνο, γιατί ουσιαστικά έμεινε λίγο μέχρι να επιστρέψουν στο ΣΕΦ οι παίκτες του Ολυμπιακού) η διαφυγή για να δημιουργηθεί χημεία μεταξύ όλων. Να μάθει ο καθένας τα χούγια του αλλουνού, να εγκλιματιστούν οι νέοι, να χτιστεί η φυσική κατάσταση και να δει ο Σφαιρόπουλος μερικά πράγματα σε σχέση με την τακτική της νέας σεζόν.
Εχω αφήσει εντελώς στην άκρη το γεγονός πως δεν αποκτήθηκε παίκτης στο «4», όσο και να το ήθελα. Από την άλλη, είμαι από αυτούς που πιστεύουν υπερβολικά τον Αγραβάνη και τον Παπαπέτρου, οι οποίοι είμαι σίγουρος πως θα βγουν κερδισμένοι από την όλη βαβούρα.
ΥΓ.1.: Μα και ανακοίνωση; Για μπράβο; Σε ποιον; Σε αυτόν που… έτρεξε μόνος του κι όμως είχε και ένα ποσοστό που δεν του έδωσε σημασία; Ενδιαφέρον θα είχε να υπήρχε και δεύτερος στη διαδικασία.
ΥΓ.2.: Αντε να ξεκινήσουν τα φιλικά, να ξεσκουριάσουν αυτοί, αλλά κι εμείς. Οχι άλλο προετοιμασία, ρε παιδιά…
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 05/09/2016)