Καλό το τότε, στο μετά τι γίνεται…
Η χτεσινή ημέρα στις περισσότερες ιστοσελίδες αθλητικού περιεχομένου ήταν γιορτινή. Δέκα χρόνια πέρασαν από εκείνο το μαγικό μεσημέρι, όταν και τα παιδιά του Γιαννάκη έριξαν μία ξεγυριστή 100άρα στους ψηλομύτηδες Αμερικανούς στη Σαϊτάμα. Και μόνο στη θύμηση αυτού του… έπους, ανέτρεξα στο διαδίκτυο και παρακολούθησα από την αρχή όλη την αναμέτρηση. Τι ματς κι αυτό… Το 101-95 επί των ΗΠΑ, όπως όλοι διαλαλούν, ήταν -ίσως- η κορυφαία στιγμή του ελληνικού μπάσκετ. Το 2006 γράφτηκε με χρυσά γράμματα, παρά τη βαριά και ισοπεδωτική σφαλιάρα της Ισπανίας στον τελικό με 70-47. Το ασημένιο σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα, από μόνο του, είναι ένα τεράστιο παράσημο για αυτήν την παρέα.
Από τότε και μετά, όμως; Δεν είναι τυχαίο πως οι εθνικές ομάδες, πέρα από κάποιες μικρές εκλάμψεις, έχουν πάρει την κατιούσα. Ηλίου φαεινότερο είναι πως οι επιλογές μέσα στα χρόνια ήταν κακές, χωρίς προοπτική και μάλλον παραπάνω εγωιστικές από ό,τι άρμοζαν στον καιρό του καθενός. Το μπάσκετ εξελίσσεται, οι ομάδες δημιουργούν τη δική τους… νόρμα και στην Ελλάδα δεν γίνονται ούτε τα βασικά. Το να κοιτάς πίσω και να χαμογελάς, σίγουρα ευφραίνει την ψυχή σου, αλλά ταυτόχρονα το να αναπολείς και να μην αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα, δείχνει το μηδενικό όραμα για κάτι νέο. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να καταλάβει κανείς όταν κοιτάξει με ψυχρό βλέμμα απλά τις ηλικίες που κρατούν τις τύχες του ελληνικού μπάσκετ. Χαζοί ήταν οι Ισπανοί που έδωσαν τα… κλειδιά στον Γκαρκμπαχόθα στα 38 του; Την ίδια ώρα στη Ρωσία είναι ο Αντρέι Κιριλένκο πρόεδρος της ομοσπονδίας (34 ετών), ο θρύλος Αρβιντας Σαμπόνις στη Λιθουανία (μόλις 51), o Xαρούν Ερντενάι στην Τουρκία (48 ετών). Α, και οι Σέρβοι έχουν τους Τομάσεβιτς και Ρακότσεβιτς στο πλευρό του Ντράγκαν Τζίλας.
ΥΓ.: Τι τον πάτε βόλτα, μωρέ, τον κύριο Παναγιώτη από στούντιο σε στούντιο; Δεν τον κλειδώνετε στα γραφεία της ομοσπονδίας καλύτερα; Εξάλλου ο κατάλληλος άνθρωπος για την κατάλληλη δουλειά είναι.
ΥΓ.2: Η τριάδα των Παπαλουκά, Διαμαντίδη και Σπανούλη είναι ό,τι καλύτερο έχω δει ποτέ σε περιφέρεια Εθνικής.
ΥΓ.3: Πόσο πολύ αδίκησες τον εαυτό σου, ρε Σοφοκλή. Πλάκα τους έκανες τότε. Πόσο κρίμα..
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 02/09/2016)