Και γιατί όλοι θέλουν παίκτες του Ολυμπιακού;
Είναι στιγμές που χάνεται το τόπι στην Ελλάδα και σε αυτή τη… λούμπα πέφτει και μια μερίδα οπαδών του Ολυμπιακού. Σίγουρα η ομάδα δεν είναι σε καλή κατάσταση και αυτό έχει αποδειχθεί σε όλα τα επίσημα παιχνίδια που έχει δώσει, όμως είναι διαφορετικό πράγμα να απαξιώνεται τελείως το ρόστερ της. Βλέποντας την ισοπεδωτική κριτική που ασκείται από τα ελληνικά ΜΜΕ και κυρίως από τα «ανεξάρτητα», που σκοπό μόνο έχουν να βάλλουν κατά των πρωταθλητών Ελλάδας, θαρρείς πως οι «ερυθρόλευκοι» είναι για τα... σκουπίδια.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι αλήθεια και φαίνεται από τον τρόπο που έχουν πέσει πάνω στους παίκτες του Θρύλου ομάδες του εξωτερικού για να αποκτήσουν ποδοσφαιριστές του. Από τη μια μεριά «κράζουμε» τον Σιόβα, τον Μιλιβόγεβιτς, τον Ιντέγε, τον Πουλίδο και όλους τους υπόλοιπους, και από την άλλη βλέπουμε οι προτάσεις να πέφτουν σαν βροχή στα γραφεία της πλατείας Αλεξάνδρας.
Λες και δεν είδαμε πρόσφατα τι συνέβη με τον Μαζουακού που πήγε στη Γουέστ Χαμ και είναι ο δεύτερος αριστερός μπακ του Ολυμπιακού που παίζει Πρέμιερ Λιγκ, αφού στη Γουότφορντ είναι και ο Χολέμπας. Ο Ρομπέρτο βρήκε άνετα θέση στην Πριμέρα Ντιβισιόν με τη φανέλα της Εσπανιόλ, για να μην ξεχάσουμε τον Μανωλά που είναι στη Ρόμα ή τον Μιραλάς που παίζει στην Εβερτον.
Ας γυρίσουμε, όμως, στο υπάρχον έμψυχο υλικό γιατί τώρα εκεί έχει πέσει το βάρος της αποδόμησης. Αν, λοιπόν, έμεναν (με κάποιον μαγικό τρόπο) ελεύθεροι όλοι οι παίκτες που βρίσκονται στον Ολυμπιακό, ποιους από αυτούς δεν θα τους ήθελαν ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ; Ελάχιστους, γιατί σε λίγες θέσεις μπορούν να διαθέτουν ισάξιους.
Καλό θα είναι, λοιπόν, να μπει η κοινή λογική και να μην απαξιώνονται οι παίκτες. Σίγουρα υπήρξε αστοχία στην προετοιμασία και όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και σε ψυχολογικό. Η ατάκα «βατός αντίπαλος» πρέπει να μην υφίσταται, γιατί τα φαβορί αποδεικνύουν τη δύναμή τους μέσα στο γήπεδο. Ενίσχυση θα υπάρξει, αλλά μην περιμένετε ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να δίνει πακτωλό χρημάτων για παίκτες, όμως δύναται να κάνει έξυπνες κινήσεις, όπως για παράδειγμα αυτή που είχε γίνει με τον Ελαμπντελαουί.
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 28/08/2016)